610607_พ่อครูเทศน์ ทวช. อโศกรำลึก ครั้งที่ 37 ประกาศโพธิสัตว์ผู้มากอบกู้ศาสนาพุทธ

610607_พ่อครูเทศน์ ทวช. อโศกรำลึก ครั้งที่ 37 ประกาศโพธิสัตว์ผู้มากอบกู้ศาสนาพุทธ

อ่านทั้งหมดที่ หรือดาวโหลดเอกสารที่… https://drive.google.com/open?id=1VZDJfVF0YS37iqTGSY5-bP0sJtKlBeThsno6V8pFr0U  

ดาวโหลดเสียงที่..https://drive.google.com/open?id=1i-ANNL76XDx9erNzM9O0J5CpSfjKVrdK 

ดูยูทิวป์ได้ที่…

พ่อครูว่า…วันนี้วันพฤหัสบดีที่ 7 มิถุนายน 2561 ที่บวรราชธานีอโศก  งานอโศกรำลึกครั้งที่ 37 วันนี้วันที่ 7 แรม 9 ค่ำเดือน 7 อาตมาเกิดวันที่ 5 แรม 8 ค่ำเดือน 7 อายุก็ยืนยาวไปเรื่อยๆ อาตมาก็มาทบทวนชีวิตเราตั้งแต่เกิดมา ทุกคนตั้งแต่เกิดมายังไม่ตาย ก็ตลอดเวลาที่เรามีชีวิตยืนยาวมาเรื่อยๆ จนเดี๋ยวนี้ยังไม่ตาย มันก็มีการประกอบกรรมหรือว่าทำทางกายและทำทางวาจา ทำทางใจ

คนยังไม่ตายเขาก็ต้องมีกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม กรรม 3 ทั้งนั้น แต่ผู้ไม่ได้ศึกษาแล้วก็ควรจะสังวรปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ชีวิตอย่างไร เขาก็ไม่ได้คำนึงว่ามีตัวกิเลส หรือตัวสำนึกดี คนเราก็มีกิเลสที่พาให้สำนึกชั่ว เป็นตัวเหตุที่พาให้สำนึกชั่วคือตัวกิเลส เป็นอำนาจ สำนึกดีก็เป็นอำนาจ ผู้ที่มีอำนาจสำนึกดีมากกว่า ก็กดหัวกิเลสไว้ได้มากหน่อย ถ้ามีแรงของกิเลสมากกว่าสำนึกดี กิเลสมันก็กดหัวเอา แล้วก็ให้ประพฤติไปตามกิเลส กิเลสแรงมันก็ทำแรงโหดร้าย หรือว่า เถื่อนๆดุๆไป คนที่มาศึกษาธรรมะก็จะเข้าใจกรรมกิริยาเหล่านี้

โดยเฉพาะศาสนาพุทธสอนถึงขั้นใช้จิต หากเป็นสัญญาที่ไม่มีอำนาจถึงขั้นกำหนดรู้ สัญญาก็เป็นความรู้ ปัญญาก็เป็นความรู้ แต่สัญญามันไม่มีอำนาจเท่ากับปัญญา ปัญญาเป็นความรู้ที่เป็นโลกุตระ ของเราศึกษา ที่อื่นเขาไม่ได้ศึกษาธาตุรู้ที่กำหนดรู้ นัยยะ ปัญญาคือโลกุตระ และเป็นการประกอบไปด้วยทั้งภายนอกและภายใน ปัญญาต้องมีภายนอกด้วยเสมอ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เปิดทวารทำงาน สัมผัสรู้แล้วกำหนดรู้ ปรุงแต่งสังเคราะห์สังขารกันขึ้นเป็นความรู้ รวมเรียกว่าสังขาร

ความรู้ตัวของคนทั่วไปเป็นสังขาร 3  เขาสังขารไม่มีธาตุรู้ที่จะเข้าไปรู้ลึกซึ้ง มีสติสัมโพชฌงค์ มีธัมมวิจัยสัมโพชฌงค์ วิริยะสัมโพชฌงค์ วิจัยจิตในจิต กายในกาย เวทนาในเวทนา จิตในจิตธรรมในธรรม แล้วก็ดูธาตุที่เป็นจิต เจตสิก มันทำงานเป็นกิเลส เป็นอาการไม่ดี พลังงานไม่ดีของจิต เมื่อเรียนรู้ พุทธใจแยกแยะจิตใจจิตวิญญาณออก วิตกวิจัยจิตวิญญาณ มันตักกะ วิตักกะออกมา ก็วิจัยแก้ตัวกิเลสได้ ระเบียบวิธีการทำให้กิเลสลดลงโดยวิธีการสะกด สมถะ แรง กดดื้อๆ กับวิธีที่กำหนดรู้ด้วยปัญญา การกำหนดรู้ด้วยปัญญานี้ทำให้กิเลสลดนี่ พระพุทธเจ้าอธิบายไว้ชัดเจนแต่คนยังทำได้ยาก คือ

พิจารณาให้เป็นไตรลักษณ์ พิจารณาตัวอาการกิเลส หรือจิตก็เหมือนกัน จิตมันก็ไม่เที่ยงมันก็เป็นทุกข์ มันเป็นอนัตตา กิเลสก็เป็นส่วนหนึ่งของจิต เป็นอาการของจิต มันก็ไม่เที่ยงมันเป็นทุกข์และเป็นอนัตตา

การที่ได้มีปัญญาเข้าใจเลยว่า มันไม่เที่ยง นี่แหละเป็นตัวที่ลึกซึ้งที่สุด เพราะอาการที่มีในจิตตัวผู้ใดมีการปฏิบัติ ถ้าเราใช้คำว่าเพ่ง เพ่งนี้มันแค่สงบเฉยๆสมาธิ เพ่งกับวิจัย ต้องพินิจ เพ่ง วิจัย เห็นว่าอาการมันไม่เที่ยงมันจะละเอียดลึกซึ้งลงไปทุกๆเศษเสี้ยวของวินาที ผ่านไปๆ เศษเสี้ยวของวินาที มันเปลี่ยนเลยนะ มันไม่เที่ยงมันไม่ได้อยู่อย่างเดิม มันอาจจะมีอะไรมาผสมผเส ปรุงแต่งธาตุรู้นั้น เฉพาะธาตุรู้ มีอะไรปรุงแต่งไปเรื่อยๆในความคิด แต่อาการของจิตที่มันผ่านเศษเสี้ยวนั้นไป มันไม่คงเดิม ถ้าใครสามารถรู้ว่าความไม่เที่ยงนี้มันเดินไปเหมือนกับเวลา เวลาเอาพยัญชนะภาษามาเทียบ เป็นวินาที เป็นนาทีเป็นชั่วโมง ข้อกำหนดระยะห่างตรงกลาง จากต้นไปถึงตรงนี้เรียกว่าวินาที เรียกว่านาที เรียกว่าชั่วโมง เรียกว่าวัน ก็เป็นการกำหนดของสังขยาเลข หรือภาษา

ความจริงเราจะเรียกว่าเวลา เวลาคือความไม่เที่ยง มันเดินไปอยู่ตลอดเวลาไม่หยุดที่เก่า คุณจะหยุดให้เที่ยงนี้ จะจับโลกให้หยุดหมุน จะจับพระอาทิตย์ให้หยุดหมุนให้หยุดเดินอยู่นิ่งๆ แล้วมันก็จะเที่ยง เวลาก็จะเที่ยง ใครสามารถทำได้ไหมล่ะ จะอาสาเป็นหนุมาน ไปจัดการดึงสุริยาทิพย์ให้หยุด ดำเนินไป

ภายในเวลาที่เราเกิดจนถึงปัจจุบันนี้ บางคนก็ มีแก่กว่าอาตมากี่คนนะในที่นี้ ..มีสองคน

ศาสนาพุทธมีถึงสองชั้นมีทั้งโลกียะ และโลกุตระ บางทีก็ตรงกันกุศลโลกียะกับโลกุตระ บางทีก็ไม่ตรงกันเลยกุศลโลกียะกับโลกุตระมันทวนกระแสกันด้วย ยกตัวอย่างง่ายๆ เขาเรียนรู้ละเอียดไปถึงขั้นว่า ชีวิตเกิดมาของศาสนาพุทธพระพุทธเจ้าก็สอนให้เรามีสวรรค์ หรือไม่มีสวรรค์ ….ไม่มี เอาสวรรค์หรือไม่เอาสวรรค์ …ไม่เอา แต่ข้างนอกเขามีไหม…มี ของเขามีสวรรค์เอาสวรรค์นะ เขาไม่ได้เอานิพพาน พวกเราไปถึงขั้นนิพพาน หมดสวรรค์หมดนรกถึงขั้นนิพพาน หมดสุขหมดทุกข์คือนิพพาน พวกเราพูดก็ถูกเลยแต่ยังทำไม่ได้เป็นนิพพานสมบูรณ์แบบ แต่เรารู้แล้วว่าเราทำได้ เรารู้ด้วยความหมายภาษาและรู้วิธีที่จะฝึกให้ตัวเองเป็นได้ ของเราทำได้มีไม่น้อยแต่เราไม่รู้ว่าเราทำได้ แต่ไม่ง่ายที่จะเอาพยัญชนะ เอาชื่อยาไปแปะกับตัวยา ที่เป็นลักษณะของนามธรรม ที่เป็นจิตเจตสิกต่างๆ แต่ก็เข้าใจไปเรื่อยๆ หลายคนก็แปะได้ถูกสภาวะและทำเป็น

การศึกษาพวกนี้มีชีวิตของคนผ่านมา มีมาศึกษา อย่างพวกเราก็รู้ว่า อ๋อ นี่เป็นสัมมาทิฏฐิอันนี้เป็นทางเดินของชีวิตที่ควรจะต้องสนใจ ต้องเอาเวลาแรงงาน ทุนรอนที่เราควรได้เอามาศึกษาอันนี้ เวลาทุนรอนแรงงาน เอามาใช้ศึกษามาฟังมาฝึกมาอยู่ ปฏิบัติประพฤติอบรม มีคุณค่ากว่าเอาแต่หาเงิน ซอกๆๆๆ หลงในโลกีย์ เราก็พอกินพอใช้อยู่แล้ว ปลีกเวลามาทางนี้วันสำคัญก็มาทางนี้ เลิก ไม่ต้องไปหาเงินทอง ไม่ต้องไปทำอย่างโลกีย์ มาฝึกฝนอย่างนี้

จริงๆแล้วการปฏิบัติธรรมไม่ต้องปลีกแยกเวลาออกไปหรอก ทุกเวลา เรามาเติมความรู้ทางปริยัติ แล้วก็มาฝึกหัดฝึกปฏิบัติดำเนินไปด้วย ให้มันสมบูรณ์ การปฏิบัติธรรมะพระพุทธเจ้านั้นสมบูรณ์ด้วยมิตรดี สหายดี สังคมสิ่งแวดล้อมดี เป็นบวร เป็นสามเส้า บ้านวัดโรงเรียน

ในบ้านก็ต้องมีผู้คน ไม่ใช่ว่าบ้านสร้างเอาไว้แล้วไม่มีผู้คน เป็นที่ให้ มดปลวก อะไรมันอยู่ไม่ใช่บ้าน มันเป็นรังมดรังปลวก สร้างไว้แล้วตัวเองไม่มาอยู่ ต้องมีคนมาอยู่จึงเป็นบ้านมาอยู่อาศัยมาเช็ดมาถูมาดูแลมันด้วย นกมันยังดูแลรังของมัน แต่เป็นคนไม่ดูแลไม่จัดการ ที่อยู่ของเราให้มันดีมันก็รก มันเป็นอะไร

อ่าน sms

SMS มิถุนายน 2561 (พ่อครู : บวรราชธานีอโศก)

0015 ศีล 5 เป็นประชาธิปไตยอย่างไรครับ

พ่อครูว่า…อาตมาบอกว่า ประชาธิปไตยจะต้องมีศีล 5 ซึ่ง ศีล 5 นั้นยิ่งใหญ่กว่าประชาธิปไตยแต่ชาวพุทธไม่รู้จักศีล 5 ถ้าหากนักการเมืองหรือประชาชนมีศีล 5 จะเป็นการเมืองที่ประเสริฐ Excellence สุดยอดเลย แต่ว่ามันก็ยากนะ

ที่นี้พวกเราก็ไม่ค่อยไปวุ่นวาย พวกเราเป็นนักการเมืองนะ ไม่ใช่ว่าไม่เป็นนักการเมือง เป็นนักการเมืองตัวจริง การเมืองคือการทำงานกับผู้คน การทำงานมีผลกระทบ มีผลไปเกี่ยวข้อง กับคนที่อยู่ในเมือง เราอยู่ในเมืองไทย เราก็มีพฤติกรรมกาย วาจา ใจ อยู่ในเมืองไทยมีผลกระทบกับคนไทย มีคุณธรรมศีล 5 เป็นต้น เพราะฉะนั้นพฤติกรรมของเราที่เราไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ลักทรัพย์ สังวรในกาม ไม่พูดปด ไม่ไปเสพสิ่งเสพติดอะไรที่เป็นเบื้องต้น ที่หยาบ เราก็ไม่มีแล้วพฤติกรรมกาย วาจา ใจ เราก็มีผลกระทบต่อคนทั้งประเทศ ถ้าหากคนทั้งประเทศประพฤติอย่างนี้ คนมีศีล 5 นี้เป็นเศรษฐกิจประเสริฐแล้ว เป็นการเมืองที่ประเสริฐ เป็นคนที่มีพฤติกรรมในสังคมสังคมก็เป็นสังคมประเสริฐ เพราะว่าพลเมืองของสังคมเป็นพลเมืองที่มีพฤติกรรมกาย วาจา ใจ ไม่ละเมิดในศีล 5 มันมีแต่สุจริตธรรม

ผลที่เกิด สังขารประเทศ มันก็ประเสริฐ ก็เกิดกรรมกิริยาที่เป็นคนในสังคม ก็ประเสริฐดีงามพวกเราชาวอโศกประพฤติอย่างตามศีล 5 เป็นคนมีศีล 5 สังวรระวัง ใครไม่สังวรก็ตัวใครตัวมันนะ เพราะฉะนั้นชาวอโศกเราสังวรจนศีล 5 เราปฏิบัติได้ ได้หมายความว่าอะไร หมายความว่าทุกเวลาทุกวินาที เราไม่ไปฆ่าสัตว์ เรามีใจเมตตาเกี่ยวกับสัตว์ เราสัมผัสกับสัตว์แม้แต่สัตว์เล็ก สัตว์น้อย สัตว์ใหญ่ เราไม่ไปมีความปรารถนาร้ายต่อสัตว์เหล่านั้น ฆ่านี่ไม่ฆ่าแล้ว เอามาสัมผัสมาเกาะตัวเรามายุ่งเกี่ยวกับบริเวณเรา เราก็จัดการมัน เอาออกไป เพราะสัตว์มันไม่รู้เรื่องหรอก มันมีของจริง มันควรจะมามันก็มาตามประสามัน มันไม่รู้เรื่อง มันไม่รู้ว่าเป็นชิ้นของคุณ แต่มันเกี่ยวกับคุณได้ นี่กล้วยของฉันนะมาแตะ สัตว์มันก็ไม่รู้เรื่อง วัว ควายช้าง ม้า มันก็เดินมาได้ พูดกันไม่รู้เรื่องหรอก ของข้านะเองกินไม่ได้หรอก โอ้โห มันไม่รู้เรื่องหรอกมันรู้แต่ว่าอาหารฉัน

เราสัมผัสกับสัตว์ต่างๆอยู่ เราก็รู้ว่าควรหรือไม่ควร บางทีเราไม่หวงแหน สัตว์มันจะมากินกล้วย มันก็มีเยอะแยะให้มันกิน หรือไม่มีเยอะก็ให้มันกินบ้าง มีเมตตามีความเกื้อกูลมีน้ำใจเราเสียสละให้สัตว์มันกินกล้วยได้ พวกเราฝึกฝนประพฤติและจิตใจ เราไม่หวงแหน ไม่ยึดถือเป็นตัวเราของเราได้ถึงขนาดนี้ บางทีก็ไม่ให้เอาไว้ให้คนกินก่อนให้สัตว์มันไปหากินเองให้ไปกินไมยราพยักษ์แต่มันก็ไม่ค่อยกิน เราก็อยู่อย่างนี้เกี่ยวข้องกันไป อยู่กับสัตว์ สัมพันธ์กับสัตว์เกี่ยวข้องกันไปมา เราก็อยู่อย่างเมตตา ไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่หลง ต่างก็อยู่กันเป็นเพื่อนทุกข์ช่วยกันอนุโลมกัน อยู่กันได้ก็อยู่ อยู่ไม่ได้ก็ห่างกันหน่อย ก็เท่านั้น

กับสิ่งของ ทั้งดินน้ำไฟลมอุตุธาตุ พีชธาตุ พืชพรรณธัญญาหารเกี่ยวข้องสัมพันธ์กับเราก็รู้ว่าไม่ใช่ของเรา เราก็อย่าไปทำอะไร จะใช้ก็ว่ากันไป คนอื่นไม่ใช้ก็แบ่งกันไป มันก็ไม่ได้แย่งชิงกัน จะรู้กินรู้ใช้ เฉลี่ยกันไปสังคมก็ไม่เดือดร้อนแย่งชิงไม่ฆ่าแกงมีความสงบสุข พวกเราทำให้สังคมสงบสุข เราทำที่นี่ที่ประเทศไทยมันมีผล สัมพันธ์ไป พฤติกรรมมนุษย์โลกเราเป็นมนุษย์โลก คนชาติอื่นก็ตาม ถ้าหากปฏิบัติกับพืช แค่ศีลข้อ 1 2 3 4 5 มันก็เป็นผลในกิริยาที่เกี่ยวเนื่องไปถึงข้างนอก หายไปห่างไป ก็มีผลกระทบน้อย อยู่ใกล้ก็มีผลกระทบมาก

ก็มีพฤติกรรมที่ศึกษาฝึกฝนอบรมตนมาประพฤติสิ่งที่ควรประพฤติ ไม่ประพฤติสิ่งที่ไม่ควรประพฤติ มันก็เป็นประชากรโลก เป็นพลเมืองโลก ที่มีกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม มีผลกระทบไปสู่กันและกันในโลก เพราะฉะนั้นถ้าคนในประเทศต่างๆ 200 กว่าประเทศ ประพฤติศีล 5 ได้ทั้งหมดนี้ โอ้โห มันจะประเสริฐมันจะสุขสำราญจะอบอุ่นขนาดไหน ถ้าทำศีล 5 ได้ ไม่ต้องไปพูดเลยคำว่าประชาธิปไตย มันยิ่งใหญ่กว่าประชาธิปไตยเป็นไหนๆ ประชาธิปไตยก็เป็นหลักเกณฑ์ของการเมือง ทุกวันนี้ อย่างศีล 5 เฉพาะชาวพุทธแต่เป็นประชาธิปไตยก็รู้กันทั่วโลกไม่ว่าจะศาสนาไหน เขาก็รู้ระบบระบอบวิธีการของประชาธิปไตยที่เป็นสากล ซึ่งเขาก็ยังไม่เข้าใจกันหรอกว่าประชาธิปไตยคืออะไร เข้าใจอย่างตื้นๆ ว่า ประชาธิปไตยจะต้องเลือกตั้งเอาผู้บริหารประเทศมาทำงาน ถ้ายังไม่ใช่การเลือกตั้งนี้ ผู้บริหารยังไม่ใช่มาจากการเลือกตั้ง ยังไม่ใช่ประชาธิปไตย เป็นประชาธิปไตยบ้องตื้นสั้นๆ

ประชาธิปไตยนั้นอาตมาชี้ลงไปลึกๆแล้วโดยเฉพาะพวกเราชาวพุทธเราเข้าใจ ที่จริงสากลก็เข้าใจได้ ถ้าหากอธิบายด้วยภาษาให้ฟัง ประชาธิปไตยจะต้องมีคุณลักษณะ

1. เป็นผู้ที่สร้างอิสระทำให้คนมีอิสระ

2. ทำให้คนไม่มีตัวตน ไม่มีความยึดถือตัวตน

3. ศึกษาพัฒนาวิญญาณศึกษาพัฒนาจิตใจ

ของชาวพุทธเราทำอย่างนี้ เราไม่ต้องไปแคร์หรอกว่าประชาธิปไตยเขาจะหมายถึงอะไรก็ช่างเราปฏิบัติธรรมในศีล 5 แม้แต่คุณภาพคุณธรรม ที่จริงมันคือตัวประชาธิปไตยเต็มๆเลย ที่ประเทศไทยที่เขาเป็นประชาธิปไตยเข้าได้หมด

โสดาบันนี้ เป็นเอกราชทั่วทั้งแผ่นดิน ทั่วทั้งโลก มีคุณสมบัตินี้แล้ว เป็นเอกราชคุณจะไปที่ไหนๆไม่มีขัดข้องกับรัฐที่ไหนเลย นอกจากลัทธิเถื่อนที่ไม่รู้เรื่อง ไม่มีหลักเกณฑ์อะไรหรือมีหลักเกณฑ์บ้าบอ ถ้าเป็นหลักเกณฑ์สากลของโลกที่เขานับถือกัน เป็นลัทธิศาสนาก็เข้าได้หมดไม่ขัดแย้งกับศาสนาไหนเลย ยกตัวอย่างเช่น ศาสนาที่เขากินเนื้อสัตว์แต่เราไม่กินเนื้อสัตว์ เราไปอยู่กับเขาได้ ดีเสียอีกสบาย คุณจะกินฉันไม่กิน ไม่มีตัวแย่ง โอ้โห นี่เนื้อหมีดำเขาก็ได้กิน ไม่ต้องไปก่อคดี เลยกลายเป็นอยากกินเนื้อเสือดำไปล่าเสือดำก็กลายเป็นชนัก

ศีล 5 เป็นคุณธรรมที่ประเสริฐอย่างยิ่ง

_บุญเป็นเครื่องมือชำระกิเลส และเราต้องสร้างเครื่องมือนี้เพื่อมาทำลายกิเลสอย่างไรครับ

พ่อครูว่า…ถามมาสั้นๆ แต่อธิบายตั้งแต่ต้นจนถึงทุกวันนี้ หากวัดระยะทางแล้วปากยื่นยาวไปถึงอเมริกาแล้ว อเมริกาอยู่ตรงข้ามกับประเทศไทยก็สุดโลกเลย ยาวสุดโลกเลย

บุญเป็นเครื่องมือชำระกิเลสหรือเป็นพลังงาน อาตมาว่าจิตวิญญาณเป็นพลังงานพวกนักอภิธรรมว่าเสียไม่มี เขาก็ว่าจิตเป็นวัตถุไม่ใช่นามธรรม แต่เราอธิบายอย่างภาษาวิทยาศาสตร์ว่ามันเป็นพลังงาน มันไม่ใช่แท่งก้อนไม่มีตัวตน วัตถุ มันเป็นพลังงานมันไม่ใช่สสาร มันเป็นตัวละเอียดกว่าสสาร เราพยายามจับอาการของพลังงานให้ได้ แล้วสร้างอภิสังขาร เรียก ปุญญาภิส้งขาร

1. บุญจะต้องมีปัญญามีธาตุรู้ที่กำหนดรู้ เมื่อตากระทบรูป หูกระทบเสียง ทวารเปิดกระทบแล้ว เกิดปรุงในจิต เราก็วิจัยว่าจิตที่ปรุง มีอกุศลเจตสิก เป็นส่วนหนึ่งของจิตที่ชื่อว่าอาการกิเลส จับอาการแยกอาการของสังขารนี้ที่มันปรุงแต่ง แต่มันมีตัวนี้ เราแยกอาการได้ ไม่ใช่ว่า จิต สังขารทั้งดุ้นแล้วทำลายสังขาร ให้มันหยุดบทบาททั้งยวงเลย ทั้งหมดเลย นั่นคือคนที่ไม่รู้จักศาสนาพุทธ ศาสนาพุทธต้องแยก อาการของกิเลส แล้วหยุดอาการของกิเลส ให้ได้ อย่าให้เกิดอาการ เราเรียกว่าการดับ การนิพพาน เฉพาะอาการกิเลสตัวที่เกิดขณะนี้ เป็นองค์ประกอบตากระทบรูป วิจัยเลย เกิดปรุงกันขึ้นมา เป็นตัวสังขารนั้น แยกเวทนาองค์ประชุมรูปนาม หรือกาย แล้ว จับตัวอาการของกิเลสได้ กำจัดแต่เฉพาะอาการของกิเลสให้หมดไป ให้หมดไป ผู้ทำได้ผู้นั้นบรรลุนิโรธบรรลุนิพพาน นี่คือความรู้ของพระพุทธเจ้า เพราะฉะนั้นบุญเป็นเครื่องมือชำระกิเลส เราก็ต้องสร้างต้องเรียนรู้อาการของจิต อาการตั้งแต่อภิสังขาร เรียก ปุญญาภิสังขาร เป็นพลังงานที่มีประสิทธิภาพทำให้กิเลสลดลง เห็นกิเลสหยุดการยึดได้ด้วยวิธี กดมันด้วยสมถะ ถ้าเป็นปัญญา มันดูแล้วก็แยก มีธรรมวิจัยสัมโพชฌงค์ แยกเฉพาะกิเลสออกมาได้ แล้วมีวิธี ด้วยการกดข่มคือสมถะ วิปัสสนาก็แยกแยะได้ รู้เห็นตัวกิเลส แล้วทำพลังงานปัญญา

ปุญ นี้ต้องมีปัญญา เป็นพลังงานที่มันรู้ มีประสิทธิภาพความรู้ วิ คือประเสริฐวิเศษ ปัสสนา เห็น รู้ตามที่จับกิเลสได้ ความรู้ที่เรียกว่าปัญญา มันเป็นพลังงานที่มีฤทธิ์เป็น อุณหธาตุ เป็นพลังงานเรียกศัพท์ว่า ฌาน เป็นพลังงานไฟ  สามารถจัดการไฟราคะโทสะโมหะได้

ถามว่าเป็นเครื่องมือทำลายกิเลสอย่างไรก็อธิบายให้ฟังแล้ว

สร้างพลังงานบุญให้เกิดในจิตแล้วมันก็ไปทำงาน มันเกิดพลังงานที่ชื่อว่าบุญเพราะว่ามันมีประสิทธิภาพ ทำให้กิเลสมันลด คุณทำได้รู้จักตัวกิเลส แล้วทำพลังงานบุญให้เกิดในตัวเอง ในองคาพยพในร่างกายจิตใจของคุณช่วยกันทำ ฟังไปแล้วเมื่อกระทบสัมผัสแล้วก็ไปฝึก มันก็ต้องสร้างพลังงานนี้ให้ได้ ว่ากิเลสมีอาการลดลงไป รู้จักกิเลสเราก็ทำพลังงานบุญให้สำเร็จ พลังงานกิเลสมันก็ลดด้วยพลังงานบุญของเรานี่แหละ มันไม่ง่าย อาตมาว่าอาตมาอธิบายเก่งแล้วนะ ไม่ใช่จะมีคนอธิบายอย่างอาตมาได้ง่ายนะ

_3867ทุกปีเคยส่ง1ในปัจจัย4,จดหมายฤาการด์ถวายพรแด่พ่อครูในวันเกิดท่าน!แต่ปีนี้ศก.แย่!ขอเปลี่ยนเป็นการ ทำบุญช่วยสนับสนุนธรรมะพ่อครูด้วยการซื้อหนังสือสัจจะชีวิต!เป็นการถวายกำลังใจแด่พ่อท่านอีกทาง1จะได้ไหม?กบสิ้นโศก

พ่อครูว่า…อาตมาว่าเฉพาะเศรษฐกิจของคุณเองไหม

เศรษฐกิจดีไม่ได้หมายถึงว่าทำให้ตัวเองรวยครอบครัวรวยหรือสังคมรวย ไม่ใช่ เศรษฐกิจดี คือเศรษฐกิจที่

1.    ต้องมีความสร้างสรร

2.    ต้องรู้ว่าควรสร้างอะไรหรือไม่ควรทราบ

เพราะฉะนั้นคนที่มีปัญญารู้ว่าเราจะต้องมีกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ทำอันนี้ขึ้นมาสร้างอันนี้ขึ้นมาแล้ว เราก็อาศัยกินอาศัยใช้ เศรษฐกิจ พอ เราพอกินพอใช้ เหลือ เกิน แล้วเราก็สะพัดส่วนเกินออกไปสู่คนอื่นๆไม่กักตุนหวงแหนไว้ เหลือไว้เผื่อพอบ้าง ที่เผื่อพอได้ก็สะพัดออกไป จะขายได้ก็เอา มันเกินส่วนควรเอาไว้ก็สะพัดแจกจ่าย คนที่ประพฤติอย่างนี้ได้คือคนที่มีเศรษฐกิจดีของโลกของสังคมของความเป็นมนุษย์

ไม่ใช่คนรวยคือคนมีเศรษฐกิจดี ประเทศเรารวยกว่าประเทศอื่น ประเทศอื่นใครจะจนก็ช่างหัวมันประเทศเรารวยมีเศรษฐกิจดี อันนั้น ตื้นๆมากเป็นพวกใจดำอำมหิตไม่เห็นแก่มนุษย์โลกเลยเห็นแก่ตัวจัดจ้าน ประเทศไหนมีพฤติกรรมองค์รวมเลยว่า จะต้องแย่งเอา ความรวยมาให้แก่ประเทศเรา ประเทศนั้นมีเศรษฐกิจชั่ว พฤติกรรมของคนบริหารประเทศก็ชั่ว ฟังให้ดีนะประเทศไทยยังมีประพฤติชั่วๆอย่างนั้น

ในหลวงเรานี้เป็นพระโพธิสัตว์ อาตมาไม่ได้พูดเล่นเป็นคนเข้าใจศาสนาพุทธและมีศาสนาพุทธจริงๆรู้จักความหมายความจริงความรู้บอกสังคม อย่างที่เอามาเปิด บริหารประเทศต้องเอาแบบคนจน ขาดทุนของเราคือกำไรของเรา ถ้าประเทศเรานี้สร้างสรรได้แล้วเราก็ขาดทุนให้กับประเทศอื่นๆได้ ด้วยเข้าใจมีปัญญาว่าเราขาดทุนให้เขา เราได้เสียสละให้เขา เพราะว่าประเทศเรามีพอกินพอใช้เหลือกินเหลือใช้ แล้วก็เอาไปแจกหรือเอาไปสะพัดให้แก่ประเทศที่ควรได้ ประเทศนี้เขายากจนประเทศนี้มีความสุภาพเรียบร้อยควรจะเผื่อแผ่แจกจ่ายเขา ไม่ต้องไปขายเขาหรอก เพราะมันควรจะอนุเคราะห์เกื้อกูลกันเราก็มีปัญญาเลือกเฟ้น ช่วยเหลือประเทศอื่นๆได้ดังกล่าวนี้

นี่แหละประเทศที่ยิ่งใหญ่ แล้วเราก็ไม่ต้องรวย ประเทศเราก็พอกินพอใช้เหลือกินเหลือใช้ ประชากรเป็นประชากรที่มีเศรษฐกิจดีอย่างเช่นชาวอโศกเรา เป็นพวกเศรษฐกิจดี เป็นคนขยันหมั่นเพียรเป็นคนมีวรรณะ 9 เอาวรรณะ 9  เอาสาราณียธรรม 6 เปรียบเทียบกับชีวิตเราตรงตามนี้ไหมและประพฤติตรงตามนี้ให้ได้ เป็นคนมีเศรษฐกิจวิเศษแล้ว พวกเรานี้อาตมาขอพูดตรงๆเลย ชาวอโศกเป็นคนที่มีเศรษฐกิจดีช่วยประเทศชาติได้ดีช่วยโลกด้วยอยู่ เพราะไม่มีมิจฉาทิฏฐิที่จะต้องเห็นแก่ตัวสร้างสรรได้แล้วจะต้องขายให้แพงๆให้เอาเปรียบเป็นความคิดยังต่ำเห็นแก่ตัวเห็นแก่ได้อยู่ ไม่ได้มีจิตใจดีเลิศประเสริฐอะไร

ถ้าคนที่มีปัญญาฟังอาตมาพูดแล้วจะรู้ว่านี่คือสิ่งที่ถูกต้อง ศาสนาไหนก็ต้องเข้าใจตรงนี้จะต้องประพฤติอย่างนี้

_8182ส่งประกวดกับน้องยิ่งๆ “คัดแยกขยะ ตัดสวะในตน นะคนดี”

พ่อครูเสริมว่า …คนไม่แยกขยะคือคนมีสวะในตน

_6963 HBD ครับพ่อครูครับ ขอกราบพ่อครูด้วยความเคารพและศรัทธายิ่ง ลูกได้เกิดจิตวิญญาณใหม่ก็ด้วยความกรุณาชี้ทางของพ่อครูสมณะโพธิรักษ์ พระคุณนี้ยิ่งใหญ่เกินบรรยาย

_วันชัย สหมโนธรรม · กราบนมัสการ พ่อท่าน ด้วยความเคารพอย่างสูง..ครับ คนไม่ดี..คอยแต่โฆษณาความชั่วของคนอื่น..เพราะเขาไม่รู้จักความดี

_รุ่งโรจน์ อนันต์เจริญกิจ · การบอกความลับ จะต้องดูว่าสิ่งที่รู้ผิดหรือถูก /แต่ถ้าเป็นเรื่องมิใช่เรื่องก็เก็บไว้ แต่ถ้าเป็นเรืองที่ผิด ควรบอก เช่น มีความลับเพือนที่ค้ายา ก็ควรจะบอกตำรวจ ไม่ถือว่าผิดแต่กลับเป็นสิ่งที่ดี เราได้เสียสละ

_ลุง เก๋ · เค้าให้มีการเลือกตั้งก็เพราะมันมีความเห็นต่างในความคิดเห็น จึงต้องหาวิธีที่จะได้คะแนนเสียง ฝ่ายใดได้เสียงมากสุดก็ได้ไป คนที่แพ้ต้องยอมรับและเคารพ

_รุ่งโรจน์ อนันต์เจริญกิจ · คนที่ฟังแต่พ่อท่าน อาจจะเสียประโยชน์ เพราะพ่อท่านอาจจะมีที่ 70-80และคนอื่นๆ หรือพระอื่นๆ อาจจะมี 0.1รวมๆแล้ว บางจุดที่หลายคนฟังพ่อท่านไม่เข้าใจ อาจจะต้องผ่านพวก 0.1ด้วย รวมๆแล้วก็จะฟังพ่อท่านไว้ขึ้น แต่ถ้ารอแต่พ่อท่าน คนที่ไม่เข้าใจก็อาจจะอยู่ ณ ที่ตัวเองเข้าใจ

พ่อครูว่า…มีคุณสุดสายธรรม เขียนโคลงกระทู้ เป็นไทยและเป็นภาษาอังกฤษมา

พ่อ เป็นยอดครูยิ่ง กว่าครู

ท่าน คือผู้มากู้ พุทธแท้

โพธิ มอบยอดความรู้ สอนศิษย์

รักษ์ สาระธรรมแก้ กลับฟื้น คืนจริง

Father ‘s over the best teacher.

Who must be manager real Bhudda.

Bho’s knowledge offer to disciple.

Savaging Dhamma to real life.

พ่อ มีภาระยิ่ง ล้นมือ

ท่าน เพียรสอนและสื่อ ไม่ล้า

โพธิ สัตว์ขั้นเจ็ดคือ ลำบาก นักแล

รักษ์ บุญพ่อให้ฆ่า กิเลสตน

Father has much more working.

Teaching and teaching not tired.

seventh Bhothisatava must being difficulty.

Father ask we get out all the lust.

พ่อ มาในกึ่งพุทธ กาลนี้

ท่าน กอบกู้จนมี ทัพกล้า

โพธิ ภูมิก่อนกลี ยุคเกิด

รักษ์ พ่อจักกู้หล้า รื้อช่วย ผองชน

Coming in half time of Bhudda.

Creat to have Dhamma army.

Father time ‘s still far before up- heaval.

Father try to help many many men.

พ่อ มาเกิดทันที่ ยุคเข็ญ

ท่าน มาเพียรบำเพ็ญ ภูมิพุทธ

โพธิ พาศิษย์มาเป็น อาริยะ ชนนา

รักษ์ จะรักษ์พ่อสุด จะสืบสาน

Father’s just begotten in trouble time.

Practicing some be prime for upper.

To bring us to calm down bad thinking.

We protect father and inherit.

เนื่องในโอกาสวันเกิดของพ่อท่าน 5 มิถุนายน 2561 วันสิ่งแวดล้อมโลก กราบนมัสการพ่อท่านด้วยความเคารพอย่างสูงสุดค่ะ

พ่อครูว่า…อ่านจบได้อย่างทุลักทุเล คนไม่เก่งก็เป็นอย่างนี้ คนเก่งก็คล่อง smooth ดี

ก็มาเข้าสู่สาระ อโศกรำลึกปีนี้ อาตมาก็ไม่ค่อยได้เข้าร่วมเท่าไหร่ ปลีกตัวให้พวกเราได้รับผิดชอบ ให้พวกเราได้ดำเนิน ก็มีสมณะสิกขมาตุและฆราวาสพวกเราที่เป็นตัวจัด ช่วยกันทำให้งานที่มันเคยเป็นเคยมีเป็นไป ก็ดูไปด้วยดี ก็ฝากฝัง อาตมาก็จะวางมือปล่อยวาง งานที่เป็นภารกิจเป็นจารีตประเพณีก็ตาม หรือเป็นงานภารกิจที่จะทำ อาตมาก็จะวางมือ จะรับผิดชอบในเรื่องของการสอนธรรมะ เป็นหลัก นอกนั้นก็จะทำตามที่อาตมาเห็นว่าควรจะดูอันนี้ แลอันนี้ จัดการอันนี้ทำตามประสา ที่ควรทำ เช่น ดูแลเสนาสนะที่นั้นที่นี่บ้าง มีที่นี่เป็นหลัก สันติอโศกก็ไม่ค่อยได้ไป

ทำงานมาก็มีเสนาสนะสัปปายะ มีอาหารสัปปายะ มีเครื่องกินเครื่องใช้มีอุปกรณ์การใช้และก็มีธรรมะ มีสถานที่ เป็นชุมชน ชาวอโศกมีชุมชนสถานที่ เป็นที่ที่คนเข้าไปอาศัยฝึกฝนมีชีวิตดำเนินชีวิตอยู่ได้ ซึ่งก็เป็นงานที่อาตมาเกิดมาในชีวิตนี้ได้สร้างขึ้น มันเป็นภาวะซับซ้อนอยู่ในประเทศ

ยกตัวอย่างเปรียบเทียบ อย่างพระรูปอื่นๆ เขาก็สร้างสถานที่มีกลุ่มคน มีเครื่องอาศัย มีธรรมะ อย่างธรรมกายก็สร้าง มีชุมชนหมู่กลุ่มทั่วโลก เขาทำได้กว้างขวางทั่วประเทศทั่วโลกมีสาขามาก อาตมาทำได้ไม่มากสาขาเท่าไหร่ แต่อาตมาเอาคุณภาพมากกว่าปริมาณ จะเกิดสาขามากเท่าไหร่ก็ได้เท่านั้น เราเน้นคุณภาพที่เป็นชุมชนหมู่บ้านของชาวอโศก ของเรามีไม่มากแต่ก็ไม่น้อย จะมากหรือน้อยก็แล้วแต่ อาตมาก็มีหน้าที่เป็นมนุษย์คนหนึ่งเกิดมาในชาติหนึ่ง อาตมาก็ได้พาสร้างที่จะทำอาณาจักรของเรา เกิดมาเราก็มีที่ดิน แล้วก็สร้างสรรค์ อย่างพวกคนรวยเขาก็สร้างของเขา มีอาณาจักรจะให้คนมาอยู่หรือไม่ก็แล้วแต่เขา แต่อาตมาทำ ไม่ได้เพื่อค้าขายเพื่อหาเงิน แต่ทำเหมือนกันมีพฤติกรรมเหมือนกัน แต่สาระเนื้อหา ทฤษฎีพิธีการ ซ้อนลึกเข้าไป ใครจะทำอย่างเข้าหลักเกณฑ์พุทธธรรม มีองค์ประกอบสามารถ คนเข้ามาในที่นี้แล้วก็ได้อบรมทุกคน ประพฤติปฏิบัติเรียนรู้นำพาให้เกิด มีคุณธรรมเป็นโลกุตระได้ยิ่งกว่านั้น

อย่างอาตมากับธรรมกายพาทำ อโศกกับธรรมกายพาทำคนละขั้วหนึ่ง ข้างหนึ่ง ดับสวรรค์กับนรก อีกข้างหนึ่งหลงสวรรค์ เขายิ่งมีสวรรค์มากเท่าไหร่เขายิ่งมีนรกมากเท่านั้น เขามีสวรรค์สูงมากเท่าไหร่นรกก็ยิ่งลึกลงไปเท่านั้น ซึ่งเป็นความไม่รู้ เป็นอวิชชา ก็เลยพาคนไปด้วยหลงว่าสวรรค์นี่คือสิ่งที่น่าได้น่ามีน่าเป็น แล้วเขาก็เอาสวรรค์มาเป็นสินค้า หลอกคนขายให้คน ให้คนมาทั้งซื้อและเช่า ทั้งfake ทั้งใช้เล่ห์เหลี่ยม ต้องการเงิน บางทีก็ผ่องถ่ายหมุนเวียน ซับซ้อนอย่างทุนนิยมที่ทำเศรษฐกิจขายธรรมะปั้นสวรรค์ขาย ซึ่งเป็นนรกที่ซับซ้อนมากมายเลย นี่คืออาตมาเอามาฉีกชี้เปิดเผย เอามาอธิบายให้คนได้ฟังว่า ความโง่ของคน ความฉลาดเฉโกของธัมมชโย ร้ายกาจมากเหลือเกิน ที่ยกตัวอย่างนี้ก็ต้องขออภัยที่เป็นตัวอย่างจริงในโลกในสังคมมนุษยชาติที่มีตัวอย่างเปรียบเทียบ ฟังแล้วเข้าใจได้มากได้เยอะถ้ามีข้อเปรียบเทียบที่จริง ก็เลยขออาศัยเอามาประกอบการอธิบายขยายความ

เพราะฉะนั้นคนเรานี้เขาไม่รู้ อย่างธัมมชโยเขาไม่รู้เขาโง่สุดๆ ขออธิบายที่ต้องพูดชัดชัดตรงๆ ขออธิบายสัจธรรมของโง่จริงๆและทำบาปจริงๆอาตมาก็เอามาอธิบาย อาตมานี้สงสารเขา เขาไม่น่ามาใช้ชีวิตแบบนี้ มาสร้างวิบากบาปแก่ตัวเอง จริงนะ อาตมารู้สึกอย่างนั้นจริงๆไม่ได้ไปรังเกียจรังงอนและสงสารเขาด้วย แต่คนเข้าใจไม่ได้ หาว่าทำไมพูดนี้กลบเกลื่อนพูดเอาดี แต่จริงๆแล้วจะมาพูดจริง พูดด้วยความจริงใจแต่คนเขาก็เชื่อยาก โดยเฉพาะพวกที่ถูกว่าถูกด่าเขาจะไม่เชื่อเลยว่าอาตมาพูดโดยใจจริง ก็ไม่เป็นไรหรอกอาตมามีสิทธิ์พูดความจริงจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่

อาตมาก็มีเจตนาบอกไปว่าอย่างนี้ดีนะอย่างนี้ไม่ดีนะก็บอก หากไม่ดีมากก็ถล่มมากถล่มหนัก สิ่งที่ดีก็พยายามยกย่องยกยอ แล้วอาตมาก็พูดจนหมดแล้ว ที่จะให้ยกย่องทิศให้ดีนี้มีได้น้อย แล้วสิ่งที่ดีก็ดันมีที่เรา ก็เลยต้องยกตัวเองมันก็เลยยากที่จะยกตัวเอง ก็เลยมีให้พูดไม่เยอะ พูดไปก็ยิ่งชัดและง่ายเข้าใจง่ายยิ่งขึ้น แม้แต่มหาเถรสมาคมก็หาความดีมายกขึ้นยาก พูดไปก็มีแต่แย่

พูดอย่างซับซ้อนเลยนะ เถรสมาคมนี้โง่กว่าธัมมชโยอีก ฉลาดเฉโก สู้ธัมมชโยไม่ได้ ธัมมชโยนี้ฉลาดเฉโกได้ยิ่งกว่า ธัมมชโย มหาเถรสมาคมนี้โง่กว่าธัมมชโยจึงถูกธัมมชโยครอบงำ ร้อยจมูกกันเลย ร้อยจมูกพวกที่เป็นพระอยู่ในมหาเถรสมาคม แม้จะมียศศักดิ์ใหญ่กว่าก็จะถูกธัมมชโยคุมอำนาจ มีอิทธิพลเหนือกว่าได้เลย จนกระทั่งขนาดจะได้ยศศักดิ์ ว่าที่สังฆราชต้องเอาพัดยศมาให้ ที่ธัมมชโยอยู่ แน่มาก เป็นขนาดนี้ตั้งแต่เกิดศาสนาพุทธมาไม่มีใครทำได้ แน่มากเก่งชิบหาย ต้องชมเขา เขาฉิบหายจริงๆ นรกหมกไหม้สาหัส นี่คือ สภาพหมุนรอบเชิงซ้อนทิศตีลังกากลับ ยิ่งนึกว่าสูงด้วยความหลงผิดยิ่งต่ำ

อธิบายสัจธรรมผู้ยกตัวอย่าง เป็นพฤติกรรมจริงของมนุษย์ อันมีตัวอย่างที่ไม่น่าเอาอย่างมาประกาศมาบอกให้รู้ จะได้เข้าใจชัดเจนเข้าใจง่าย อย่างนี้ควรห่างไกล ตามโคลงโลกนิติว่า ควรห่างคนพาล

อาตมาทำมานี้ประสพผลสำเร็จแล้ว อย่างหมู่บ้านราชธานีอโศกนี้เป็นต้น ก็ทำให้มีคุณภาพดีก็แล้วกัน เป็นหมู่บ้านที่คนจะได้มาอาศัยฝึกฝนสร้างตัวเอง ใช้ชีวิตตัวเองไปจนกว่าจะตาย ให้มีประโยชน์ตน ประโยชน์ท่าน

ประโยชน์ตนคือเราพัฒนาตนเองเป็นอาริยะสูงสุด แล้วก็ร่วมไม้ร่วมมือทางการยังชีพก็เป็นสัมมากัมมันตะ สัมมาวาจา สัมมาสังกัปปะ พาเป็นไป ชีวิตทุกวินาทีเราก็มีกายวาจาใจเท่าที่เรามีภูมิธรรมเท่าที่จะมีกรรมกริยาต่างๆ ทุกอิริยาบถ มีประโยชน์คุณค่าทั้งทางธรรมะและทั้งเรื่องของโลก ไปด้วยกันสอดคล้องไม่ไปทำลายโลก แล้วก็มีธรรมะอันประเสริฐ พฤติกรรมคนทำได้เท่านี้แล้วก็จบแล้วชีวิต

อาตมา ทำงานศาสนาที่จะพาให้คนมีกายกรรม วจีกรรม มโนกรรมประพฤติจริงๆเท่าที่ทำได้ นี่ก็พากันให้มีกรรมกริยาต่างๆ เป็นคนที่มีกรรมกริยาที่ดี ทุกเวลาทุกวินาที มากที่สุดเท่าที่จะดีเท่าที่เราจะทำได้ อาตมาก็ว่าได้พากันทำ อาตมาทำอย่างนี้ก็ช่วยประเทศ ช่วยโลก ช่วยทำให้คนดีขึ้นมา มีความดีประเสริฐ เราเป็นชาวพุทธเราก็ทำได้ตามทฤษฎีพระพุทธเจ้า ไปให้สุดสูงสุดเป็นโพธิสัตว์ สูงสุดเป็นอรหันต์ จากอรหันต์สูงขึ้นไปก็เป็นส่วนตัว บำเพ็ญเป็นส่วนตัวขึ้นไป

โพธิสัตว์ คืออะไร อ่านจากอะไรอย่างไร ในเมืองไทยเป็นเถรวาทเข้าใจโพธิสัตว์ไม่ได้ เข้าใจ อรหันต์ก็ยังไม่รอด ก็เลยสะเปะสะปะ เอาอรหันต์ก่อน โพธิสัตว์คือผู้ที่ทำอรหันต์ได้และต่อยอดอรหันต์ไปอีกตั้งแต่พระโสดาบัน

โพธิสัตว์ 9 ระดับ 1.โสดาบันโพธิสัตว์ 2.สกิทาคามีโพธิสัตว์ 3.อนาคามีโพธิสัตว์ 4.อรหันต์โพธิสัตว์ 5.อนุโพธิสัตว์ 6.อนิยตโพธิสัตว์ 7.นิยตโพธิสัตว์ 8.มหาโพธิสัตว์ 9.สัมมาสัมพุทธโธ(พระพุทธเจ้า)ปัจเจกสัมมาสัมพุทธเจ้า

เพราะฉะนั้นอรหันต์คืออะไร อรหันต์คือ อรหัตตผล ตั้งแต่ศีล 1 ข้อ

เช่นศีลข้อ 1 ศีลข้อ 2

ศีลข้อที่ 1 เกี่ยวกับสัตว์ ศีลข้อที่ 2 เกี่ยวกับของ เรามีชีวิตเกี่ยวข้องกับความเป็นสัตว์ตั้งแต่สัตว์เล็กจนกระทั่งเป็นสัตว์มนุษย์ เกี่ยวข้องกับสัตว์เราก็ต้องเรียนรู้

อย่างศีลข้อ 1 พระพุทธเจ้าก็ตรัสไว้ชัดเจน ละขาดจากการฆ่าสัตว์เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ วางทัณฑะ วางศาสตรา คือสิ่งประกอบนอก มีความละอาย เป็นภายใน มีความเอ็นดู มีความกรุณาหวังประโยชน์แก่สัตว์ทั้งปวงอยู่ นี่คือศีลข้อ 1 ที่เป็นคำตรัส ของพระพุทธเจ้า

เรามีพฤติกรรมไม่ฆ่าสัตว์ ตั้งแต่สัตว์ มันจะมาทำร้ายเรา เราก็ไม่ฆ่า จนกว่าบางทีมันจวนแจ มันสุดวิสัยแล้ว ถ้าสัตว์นี้ มันกัดเราทำร้ายเราจนตาย เราก็ต้องรักษาชีวิตป้องกันอย่างแรงจนกระทั่งกระทบมันตาย เราก็พยายามอยู่แล้วว่าเราจะไม่ไปพยายามฆ่า ถ้าสุดวิสัยแน่นอน พวกเราก็ต้องรักษาชีวิต รักชีวิตตัวเองยิ่งกว่า สัตว์อื่นจะมาทำร้ายเราไม่ว่าคนหรือสัตว์ที่ไม่รู้เรื่องจะมาทำร้ายเรา เราก็ป้องกันตัว ดีไม่ดีเราป้องกันตัวจนกระทั่งทำให้สัตว์ที่มาทำร้ายเราตาย มันก็สุดวิสัย แต่ถ้าระมัดระวังอย่างที่กล่าวนี้ได้ ต่างคนก็ต่างอยู่ แม้แต่สัตว์ที่จะมาทำร้ายเราเราก็รู้จัก เลี่ยงหลบ สรุปแล้ว เราก็เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ได้สำเร็จ คุณก็ปฏิบัติอรหัตผล แต่ยังเป็นขนาดที่อาตมาอธิบายไป

ละการฆ่าสัตว์เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ วางเครื่องมือที่จะทำร้ายวางอาวุธวางศาสตรา

ศาสตราคืออาวุธที่อย่างวัตถุ และความรู้ เป็นอาวุธ ความรู้ก็ฆ่า ฆ่าได้

มีคนจดโคลงโลกนิติมาให้..  

 หลีกเกวียนให้หลีกห้า    ศอกหมาย

ม้าหลีกสิบศอกกราย     อย่าใกล้

ช้างยี่สิบศอกคลาย        คลาคลาด

เห็นทุรชนหลีกให้         ห่างพ้นลับตา

วางศาสตรา วางอาวุธ แม้ความรู้ อะไรควรติก็ติ อะไรควรชมก็ชม ก็เป็นการให้ความรู้ การด่าหรือชมก็เป็นการให้ความรู้

เขาด่าเราถูกก็ดีแล้ว เขาก็ให้ความรู้เรา ก็ต้องขอบคุณ แต่คนที่ถูกติไม่ได้ รักตัวรักตนมาก ใครแตะต้องไม่ได้อย่างนี้ก็ตัวใครตัวมันนะ

เป็นคนวางศาสตรา อย่างอาตมานี้วางศาสตราอาตมาไม่ใช่ตัวร้ายนะที่ด่าเก่ง เขาก็ว่าอาตมาก็ไม่มีปัญหา

มีความละอาย จะฆ่าสัตว์ก็มีความละอายจะฆ่าสัตว์ก็มีความละอาย แม้สัตว์เล็กสัตว์น้อย ละอายจะไปฆ่าเขา แล้วมีน้ำหน้าจะไปกินเนื้อสัตว์ หากรู้สึกว่าไม่ฆ่า ไม่ทำให้สัตว์ตายแล้วคุณยังจะไปกินเนื้อเขา แล้วคุณก็กินเนื้อสัตว์ตายหรือสัตว์เป็น บางคนกินเนื้อสัตว์เป็นด้วยอย่างพวกกินปลาหมึก มันยุ่มย่ามแล้วเอามาใส่ปากเฉยเลย เขาเอามาโชว์ทางโทรทัศน์ด้วย ไม่มีความเอ็นดูไม่มีความละอาย นี่คือลักษณะจิตของคนที่ไม่รู้สึกรู้สา ไม่รู้ชีวิตใครคือชีวิตใคร ถ้าเผื่อว่าสมมุติว่าคุณเป็นคน แล้วคุณเป็นปลาหมึกแล้วปลาหมึกเป็นคุณ แล้วปลาหมึกกำลังจับคุณมากิน

คำสอนพระพุทธเจ้าทุกคำสอนทุกพระสูตรทุกบทเป็นลำดับที่ประเสริฐที่สุด เพราะฉะนั้นการปฏิบัติธรรมที่ไม่เป็นลำดับมันไม่บรรลุธรรมง่าย อย่างชาวอโศกเรา ปฏิบัติธรรม อาตมาก็พาทำเป็นลำดับ

ถ้าเรารู้จักเริ่มต้นตั้งแต่ศีล 1 ข้อ แล้วจะปฏิบัติอย่างไร ปัญญาคือธาตุรู้ที่คุณจะต้องมีร่วมกับศีล ร่วมกันทำให้เกิดจิตทำให้จิตเจริญขึ้น คุณก็จะต้องใช้ปัญญาประกอบกายกรรม  วจีกรรม มโนกรรม ปรุงแต่งทำให้มันเกิดกรรมกิริยา ที่จะไปสังเคราะห์สังขาร จิตของเรา สังเคราะห์กายวาจา โดยเฉพาะสังเคราะห์ที่จิต ให้จิตรู้จักกิเลสแล้วสร้างพลังงานบุญ เป็นคุณสมบัติทำให้เกิดบุญ เป็นปุญญาภิสังขาร มันสังขารทำลายกิเลสได้

เป็นเครื่องมือทำลายกิเลสได้ นี่เป็นจุดสำคัญของการปฏิบัติศีล ศีลจะทำให้จิตของเราสะอาดจากกิเลสได้ นี่คือศาสนาพุทธ คนทุกวันนี้ปฏิบัติจะให้ลดกิเลสไม่ได้เกี่ยวกับศีลเลย ไปนั่งสะกดจิต

ศีลข้อที่ 1 เป็นอย่างไรสัมผัสกับสัตว์ สัมผัสกับข้าวของ ในศีลข้อที่สองก็ไม่รู้เรื่อง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ในศีลข้อที่ 3 สัมผัสกับสิ่งนั้นสิ่งนี้แล้วเกิดกิเลส เกิดราคะ โทสะอย่างไรก็ยิ่งยาก แค่ศีลข้อ 1 2 เขาก็ไม่ได้เริ่มต้นเรียนรู้เข้าใจความหมายและประพฤติธรรมะ พระพุทธธรรมะของพระพุทธเจ้าไม่ใช่นั่งหลับตาสะกดจิต พูดแล้วพูดอีกพูดไปเถิด ปากก็จะยาวถึงอเมริกาแล้ว เขาก็ฟังอย่างไขหูไม่เข้าหู ไม่เชื่อน้ำมนต์ไม่เชื่อน้ำยาของโพธิรักษ์หรอก เขาก็นั่งหลับตาสะกดจิต ออกอากาศมาผ่านนั่งทำหลับตา อธิบายหลับตากันเป็นคุ้งเป็นแคว เสียน้ำลายเสียเวลาน้ำหมากหยดย้อย เห็นแล้วก็โอโห จะหลับไปถึงไหน จะตื่นมาดูสัจธรรมพระพุทธเจ้า

พระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นมา คนนั่งหลับตาออกไปสู่ป่า ซึ่งมันผิดทางหมดเลย ตั้งแต่ต้นจนกระทั่งปรินิพพานท่านก็มีความรู้อย่างนี้ แต่ว่าพระพุทธเจ้ามีบารมีสูงท่านก็ได้เยอะ โพธิรักษ์พูดไปเถอะเขาก็หลงอาจารย์นอกรีตมิจฉาทิฏฐิอยู่อย่างนั้น อาตมาก็แก้ไม่ได้ แก้ได้แต่ผู้ที่แสวงหาและไม่ยึดติดเกินไป ไม่ดูถูกดูแคลนอาตมา อาตมามาแก้กลับสิ่งที่มันผิดของศาสนาพุทธ พูดไปนี้ไม่ได้ท้อใจแต่เหนื่อย ยากที่เขาจะฟังเข้าใจ

ผู้ที่มาแล้วเข้าใจแล้วพากเพียรเอาเถิด การศึกษาของพระพุทธเจ้ามีศีล สมาธิ ปัญญาเท่านั้น ไม่มีไปนั่งหลับตาไปเดินจงกรมอะไรให้วุ่นวาย มันเป็นเรื่องที่ไปติดยึดมาเรียกว่าเป็นการพักผ่อน คุณจะนั่งพักสงบจิตคุณจะนั่งหลับตาหรือพักไปคุณก็นั่งไป

นั่งหลับตาสะกดจิตมีประโยชน์ 1. ได้พักผ่อนจิต 2. ได้ศึกษาการติดภายในภวังค์ ศึกษานิวรณ์ อาการละเอียดไป 3. นั่งเตวิชโช สรุปผลตรวจสอบวินาทีที่แล้ววันที่แล้วเราได้ผ่านกิริยาวาจาทำอะไรไป หรือว่าเราเผลอปล่อยให้เกิดกิเลส ทำกายกรรม วจีกรรม มโนกรรมเป็นอกุศลไปแล้ว เราก็ตรวจสอบ หรือว่าจะนั่งเจโตสมาธิได้พลังจิต แล้วเอาพลังจิตไปเล่นฤทธิ์เดช เดรัจฉานวิชาก็แล้วแต่ใคร นั่งหลับตาทำให้จิตเกิดพลังงานแล้วก็เกิดประโยชน์

ถ้าเราคิดว่าจะเอาไปใช้ประโยชน์ ที่จะไปทำแบบนอกรีตพระพุทธเจ้า นั่งแบบมีพลังไปเล่นอิทธิฤทธิ์อิทธิเดช อาเทสนาปาฏิหาริย์ เราไม่ทำแล้วก็ดี ก็นั่งใช้ทำการเตวิชโชตามเวลาที่ควรจะใช้ นั่งพักผ่อนหรือนั่งศึกษาก็ทำ ทุกวันนี้ลืมตาปฏิบัติธรรมและปฏิบัติสัมมาอาชีพ สัมมากัมมันตะ สัมมาวาจา สัมมาสังกัปปะ ก็มีความครบอยู่แล้ว ไม่ต้องไปเสียเวลาหาสถานที่ไปหยุดงานการกิริยา ไปนั่งหลับตาสะกดจิตไม่ต้องเสียเวลาแรงงานไปทำ ปฏิบัติธรรมะพุทธเจ้านั้นปฏิบัติสมาธิในขณะนี้ สมาธิก็เข้าใจไม่ได้ ศีลก็เข้าใจไม่ได้ แล้วจะไปเข้าใจศีล สมาธิปัญญาได้อย่างไร

กายก็เข้าใจไม่ได้ กายคือจิต มโน วิญญาณ อาตมาก็ได้อธิบายไปหมดแล้ว เท่าที่เขารู้กันมาเพี้ยนผิดไปเยอะแล้ว อาตมาก็แก้กลับ อธิบายตลอดเวลาอ้างอิงดี ที่ดีที่สุด คือในพระไตรปิฎก (พ่อครูไอ ตัดออกด้วย)

ทำมานั้นได้มวลปริมาณก็แค่นี้ คนที่แอบฟังเป็นพระสารีบุตรนั่งอยู่ตีนเขาสิเนรุ มันเป็นบุคลาธิษฐาน คนไม่เข้าใจก็หาว่าพวกเขาหายตัวไปพบพระมารดาอยู่ที่ดาวดึงส์ ก็สมมุติกันไปเป็นตัวตนบุคคลเราเขา เป็นพระสารีบุตรนั่งฟังแอบฟังเป็น นัยยะแฝง พวกคุณนี่แหละพระสารีบุตร คุณอาจนั่งฟังต่อหน้า แต่จิตคุณเหมือนแอบฟัง กำลังใส่ใจตั้งใจฟังเหมือนพระสารีบุตรอยู่ที่ตีนเขาสิเนรุ ภูเขาสิเนรุหมายถึงภูเขาที่สูงที่สุด อยู่ที่ไหนไม่รู้ล่ะ สมัยนี้เป็นความภูเขาหิมาลัย ที่เป็นของจริงสูงที่สุดในโลก

ฟัง คำสอน ที่บรรยาย พระพุทธเจ้าบรรยายหรืออาตมาเอาธรรมะพระพุทธเจ้ามาขยายความก็คือคำสอนพระพุทธเจ้า สอนให้เกิดแม่ แม่คือคนทุกคน ภิกษุทุกรูปที่ฟังพระพุทธเจ้าสอนอยู่ พระพุทธเจ้าท่านสอนภิกษุทุกรูป ภิกษุทุกรูปคือแม่ ผู้ที่จะไปคลอดลูก ไปเกิดลูกคือ สังฆะคือสงฆ์ ภิกษุที่รับธรรมะพระพุทธเจ้าสืบทอดต่อไป นั่นแหละ คือแม่ ที่จะออกลูกๆๆต่อไปสืบสาย เป็น Generation สืบเชื้อสายสืบตระกูลสืบสายพันธุ์ไป เป็นเผ่าพันธุ์พุทธ สืบทายาท ไปเรื่อยๆ

ถ้าเผื่อว่าเข้าใจธรรมะ ที่ไปใช้ภาษา คนที่ใส่ใจธรรมะก็คือพระสารีบุตร อย่างเช่นอาตมาเทศน์อยู่ที่นี่ ที่บ้านฟังธรรมะเขาจะจอบฟังเขาก็เป็นสารีบุตรที่นั่งอยู่ที่ตีนเขาสิเนรุ ฟัง

ขออภัย อาตมาไม่ใช่พระพุทธเจ้าแต่เอาคำสอนพระพุทธเจ้าเทศน์ให้ฟัง ให้ภิกษุ ภิกษุทุกคนคือแม่ พระสารีบุตรคือแม่เลี้ยง พระโมคคัลลานะเป็นแม่นม ภิกษุทั้งหลายเป็นแม่ที่จะขยายเชื้อพันธุ์ออกลูกที่เป็นพุทธบุตรสืบเชื้อสายไปเรื่อยๆ ธรรมะหมายถึงอย่างนี้ ไม่ต้องไปติดอยู่ในตัวตนบุคคลเราเขา

การสืบทอดคำนี้ อาตมาบอกว่าเป็นสารีบุตร เขาก็หาว่าอาตมาเป็นพระสารีบุตรกลับชาติมาเกิด เป็นตัวตนบุคคลเราเขา ใครบอกว่าอาตมาเป็นพระสารีบุตร ก็เป็นการดูถูก ถ้าหากอาตมาเป็นพระสารีบุตร มาเกิด ก็ต้องบำเพ็ญมาอีกหลายชาติแล้ว อาตมาไม่ใช่สารีบุตรตรงโน้น สารีบุตรนั้นเก่าแล้ว อาตมานี้มันพัฒนาไกลจากสารีบุตรเยอะ ใครบอกว่า อาตมาเป็นพระสารีบุตรนั้นเป็นการดูถูกอาตมา อาตมาจะเป็นพระสารีบุตรหรือไม่ก็ไม่มีปัญหา ข้อสำคัญคือว่าอาตมาอธิบายธรรมะพุทธเจ้าเข้าเนื้อหาสาระแท้ของพระพุทธเจ้าไหม ทุกคนก็มาศรัทธาเลื่อมใสก็บอกว่าใช่ คนเขาก็บอกว่าไม่เห็นเหมือนที่เขาศึกษามาเลย เขาศึกษากันจบด็อกเตอร์เลยนะ โพธิรักษ์พูดเป็นคนละเรื่องกับเขาเลย

เช่นคำว่าโพธิสัตว์นี้คนละเรื่องเลย โพธิสัตว์ของเขาของศาสนาพุทธในเมืองไทย เข้าใจว่าโพธิสัตว์นี่คือปุถุชน เป็นอาริยะชนไม่ได้ เพราะถ้าขืนเป็นอาริยชนแล้วอย่างต่ำก็เป็นพระโสดาบัน เขาก็เข้าใจตื้นๆว่าโสดาบันจะต้องเกิดอีก 7 ชาติ จากท้องพ่อท้องแม่เป็นคนนี้ชื่อนี้ จากท้องพ่อท้องแม่ 7 คน 7 ชาติ สูงสุดได้แค่นั้น ชาติที่ 7 เขาต้องเป็นอรหันต์ อย่างช้าที่สุด เมื่อเป็นอรหันต์แล้ว เวลาร่างกายตายลง อรหันต์ตายแล้วจะต้องสูญ ต่อภพต่อชาติอีกไม่ได้ โพธิสัตว์ก็เลยสั้นจู๋อยู่แค่นั้น ถ้าเป็นโพธิสัตว์เกิดอีกกี่ชาติก็ต้องตายสูญ ในศาสนาพุทธจะสืบทอดกันอย่างไร ตายแล้วต่อเป็นโพธิสัตว์เป็นพระพุทธเจ้าไปอีกได้อย่างไร าเพราะฉะนั้นจะเป็นพระอาริยะไม่ได้เพราะเข้ากระแสแล้วอีกแค่เจ็ดชาติจะต้องตายสูญ​ หมดสิทธิ์เป็นพระพุทธเจ้า เพราะฉะนั้นเป็นพระโพธิสัตว์หมดสิทธิ์เป็นพระอาริยะ นี่คือความเข้าใจผิดของเถรวาท น่าสงสารจริงๆเลย

บอกว่าเป็นพระอาริยะ เป็นพระโสดาบันไปตามลำดับ พระพุทธเจ้าบอกว่าปฏิบัติเป็นลำดับมหัศจรรย์งดงามและสัดส่วนไปตามลำดับดีที่สุด ในปหาราทสูตร

เพราะฉะนั้นเราจึง ขาดแหว่งไปเรื่อย โพธิสัตว์เป็นอาริยะก็ไม่ได้ ต้องเป็นปุถุชน ศาสนาพุทธในเมืองไทยจึงไม่เคารพโพธิสัตว์ ไม่นับถือโพธิสัตว์ ก็เลยน่าสงสาร เพราะว่าโพธิสัตว์เขาบอกว่าไม่ใช่อาริยบุคคล เขาจะเอาแต่อรหันต์ เขาไม่เอาโพธิสัตว์ มันก็ดีที่อรหันต์ แต่ถ้าคุณเข้าใจว่าอรหันต์นี่แหละ โพธิสัตว์คือยอดรู้ของอรหันต์ รู้จักอรหันต์เป็นลำดับตั้งแต่โสดาบัน สกทาคามี อนาคามี อรหันต์

โพธิสัตว์ 9 ระดับ 1.โสดาบันโพธิสัตว์ 2.สกิทาคามีโพธิสัตว์ 3.อนาคามีโพธิสัตว์ 4.อรหันต์โพธิสัตว์ 5.อนุโพธิสัตว์ 6.อนิยตโพธิสัตว์ 7.นิยตโพธิสัตว์ 8.มหาโพธิสัตว์ 9.สัมมาสัมพุทธโธ(พระพุทธเจ้า)ปัจเจกสัมมาสัมพุทธเจ้า

อาตมาเป็นคนพูดเองเรื่อง 9 โพธิสัตว์ เป็นคนเรียงลำดับและอธิบายความหมายให้รู้ อาตมาไม่ได้บัญญัติภาษาใหม่

อาตมาพูดแบบแข็งๆกระด้าง เปรี้ยงๆตรงๆ เหมือนขวานจักตอก ใครจะยอมรับหรือติก็แล้วแต่ อาตมามาประกาศตนว่าอาตมามาสืบสานศาสนา คนทุกวันนี้เข้าใจแล้วเชื่อเพิ่มขึ้น เพราะอาตมาพิสูจน์ความจริงที่ว่า ถ้าให้คนมาปฏิบัติธรรมรู้จักศีล สมาธิ ปัญญา รู้จักวิมุต แล้วก็พามาปฏิบัติ จนกระทั่งเกิดปรากฏการณ์จริง คนปฏิบัติได้จริง มีตัวตนบุคคลจนกระทั่งเกิดสถานที่ นี่แดนศรีอาริย์ นี่แผ่นดินพุทธ นี่ชมพูทวีป เป็นแดนแห่งคนมีคุณธรรม ศีล สมาธิปัญญาวิมุติตามคุณธรรมพระพุทธเจ้าได้จริง คุณหลุดพ้นมาจากอบายภูมิ

อบายภูมิคืออะไร อบายภูมิ มีอยู่ในโลก แดนที่แย่งชิงกันมากไม่รู้จบ ตะกละตะกรามทุจริตด้วย ได้เงินมามากมายร่ำรวยทุจริต หรือทำภัยทำโทษให้แก่คนอื่น เช่น ร่ำรวยมาด้วยน้ำเหล้าร่ำรวยมาด้วยอาวุธ ร่ำรวยขึ้นมาด้วยการฆ่าสัตว์ ร่ำรวยขึ้นมาด้วยอกุศลต่างๆอบายมุขต่างๆ คนที่ไม่รู้ มุ่งความร่ำรวย โลกเขาก็รู้เขารวยด้วยการสร้างอาวุธ ฆ่าสัตว์ สร้างความมอมเมาสิ่งมอมเมาครอบงำให้คนสนุกสนาน ติดยึดในกีฬาการละเล่นบันเทิง ขิฑฑาปโทสิกะ เป็นสัตว์นรกที่มาหลอกด้วยรูปเทวดา หรือไปหลงใน มโนปโทสิกะ หลงจิตมโน อย่างที่พวกศึกษาหลงจิต เขาไม่เอาบันเทิงเริงรมย์ แต่ก็มุ่ง ไปทางเดรัจฉานวิชาไสยศาสตร์ จิตก็เลยถูกมอมเมา พระพุทธเจ้าแบ่งโทษด้วย 2 อย่างเท่านี้แหละ

ขิฑฑาปโทสิกะหลงกามเป็นอัตตา มโนปโทสิกะหลงจิตเป็นอัตตา

ขิฑฑาปโทสิกะคือหลงความบันเทิงเริงรมย์ ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข ล่ากามคุณ 5 ได้เยอะมันก็เรื่องภายนอกทั้งนั้น ก็เป็น ขิฑฑาปโทสิกะ คือนรกที่เขาหลงว่าเป็นเทวดา สัตว์นรกกับเทวดาเป็นอันเดียวกัน คุณจะไปสุดโต่งสวรรค์นรก ศาสนาพุทธไม่เอาสวรรค์ไม่เอานรก สวรรค์คือรสชาดโลกีย์ อาตมามาสอนหักด้ามพร้าด้วยเข่า เลิกโลกีย์มาเอาโลกุตระ เยิ่นเย้อยืดยาด แยกไม่ได้ โลกียะกับโลกุตระอยู่ตรงไหน จนอธิบายไม่ออกในเวทนา 108

เคหสิตเวทนาเป็นโลกียะ เนกขัมมสิตเวทนาเป็นโลกุตระ ต้องอ่าน กาย เวทนา จิตธรรม อ่านกาย ที่เป็นจิต มโน วิญญาณไม่ได้ แยกให้เป็น เคหสิตะ เนกขัมมะ มโนปวิจาร 18 อาการจิต โลกียะกับโลกุตระ คุณแยกไม่ออก แล้วทำเวทนาสองให้เป็นหนึ่ง ให้เป็นเนกขัมมะอย่างเดียว เอกสโมสรณาภวันติ เทวธัมมา ทวเยนะ ทำเวทนาโลกีย์ให้หมดไป ให้เหลือแต่เวทนาโลกุตระ

คุณทำไม่สำเร็จ ถูกหลอกให้ไปทำกสิณอะไรเยอะแยะ มันก็เลยหลงทิศทางน่าสงสาร อาตมาพยายามดึงกลับ

ก็ขอสรุปว่า ประกาศตัวเองอย่างยิ่งใหญ่ในวันอโศกรำลึกปีพ.ศ 2561 ซึ่งเป็นปี 77

2+5 หรือ 6+1 มันก็ 7 อาตมาเกิดปี 2477 ขอประกาศเลยว่าอาตมาเป็นโพธิสัตว์เป็นผู้จะมากอบกู้ศาสนาพุทธอย่างสัมมาทิฏฐิ ดึงให้เข้าร่องรอยที่มันออกนอกทิศทางเลอะเทอะเยอะแยะ จนกระทั่งทำลายศาสนา ปูยี่ปู้ยำอยู่ในสังคม ตอนนี้สังคมเขาปราบมันก็ดีขึ้น ปราบปรามสนามของศาสนาไป นี่ก็ประกาศตัวเองขึ้นมาในวันนี้ ปีนี้ปี 77 เกิดปี 2561 วันนี้กลาง วันที่ 7 เดือน 7 ด้วย แรม 9 ค่ำ ก็ประกาศมันข้างแรมนี่แหละ มันก็ยาก เพราะว่าประกาศตอนเดือนมืด พระขึ้น 9 ค่ำก็ดีนะ ก็ได้แค่นี้แหละโพธิรักษ์ ประกาศแสงสว่างในที่มืดก็ได้แค่นี้ เอาล่ะเวลาหมดแล้ว เดี๋ยวจะหาว่าอาตมาไปล่วงล้ำเวลาเขาไป