610613 สามัคคีคือขัดแย้งอันพอเหมาะ(พ่อครูมอบดาบอาญาสิทธิ์ให้หมู่)
วันพุธ ที่ 14 มิถุนายน 2561 พ่อครูตื่นมาสนทนาธรรมยามเช้ากับปัจฉาฯ
ส.ดินไทว่า…มิตรดี สหายดี สังคม สิ่งแวดล้อมดีเป็นทั้งหมดของพรหมจรรย์พระพุทธเจ้าเรียงลำดับไว้ มิตรดีสำคัญที่สุด สหายดีรองลงมาใช่ไหมครับ
พ่อครูว่า…ใช่ๆ มิตรหมายถึงจิต สหายคือผู้ล่วงประโยชน์ สิ่งแวดล้อมนี้ครบ มิตรนี้ผูกใน สหายผูกประโยชน์ สัมปวังโกสัมพันธ์กันทั้งหมดว่างละเอียดขึ้นมา
ส.ดินไทว่า…ถ้าเกี่ยวกับคนในสังคม ถ้าเขาคิดถึงพ่อท่าน พ่อท่านว่ายังไงก็ว่าอย่างนี้ แต่หมู่กลุ่มว่าอีกอย่างหนึ่ง จะเอาตามใครครับ?
พ่อครูว่า…ไม่มีปัญหาจะเอาตามผมก็เอา จะเอาตามหมู่ก็เอา แต่สังคมทุกวันนี้เป็นประชาธิปไตยเอาตามเสียงข้างมาก เยภุยสิกา เพราะผู้ที่สูงแล้ว แม้จะไม่ได้ยกย่องท่านท่านก็ไม่ว่าอะไร และถ้าเอาตามหมู่ส่วนมากมันก็ดี
ส.ดินไทว่า…ชีวิตที่เป็นอยู่ในสังคมเขาไม่ได้มาอยู่กับพ่อท่าน
พ่อครูว่า…ผมเคยอธิบายโดยอ้างว่า ถ้าสมมุติว่าคนทั้งโลกนี้เขาเอาอย่างนี้ กับพระพุทธเจ้าท่านตรัสว่าอย่างนี้ คุณจะเอาตามคนทั้งโลก หรือคุณจะเอาตามพระพุทธเจ้า ก็เคยอธิบายและยกตัวอย่าง คนที่เข้าใจศรัทธาพระพุทธเจ้าก็ต้องเอาตามพระพุทธเจ้าสิ จะเอาตามคนทั้งโลกทำไมที่เป็นปุถุชน เขาไม่รู้ไม่ได้มีสัจจะอะไรต้องฟังพระพุทธเจ้า
เพราะฉะนั้นจริงๆแล้วสิ่งที่ถูกต้องนั้นเหนือกว่าสิ่งที่ส่วนใหญ่ อย่างไรๆผมก็เหนือกว่าส่วนใหญ่ เพราะเขานับถือกัน แม้ผมจะไม่ถึงพระพุทธเจ้ามันก็เป็นสัจจะ อยู่ที่ปัญญาคุณจะยอมรับ ยอมรับหรือไม่ยอมรับมันก็มีปัญญาเป็นตัวตัดสิน
ส.ดินไทว่า…ผมมาสังเกตว่า อยู่ร่วมกัน ในการที่หมู่กลุ่มตัดสิน แล้วเขาก็ไม่เห็นด้วยกับที่หมู่กลุ่มตัดสินก็เลยมาหาพ่อท่าน
พ่อครูว่า…ผมก็ต้องโยนไปให้หมด
ส.ดินไทว่า…ไม่ใช่ บางครั้งเขาขออะไรพ่อท่านก็ให้
พ่อครูว่า…ใช่ บางส่วนก็ต้องอนุโลมให้
ส.แสนดินว่า…เวลาเขาไปทำงานหมู่กลุ่ม หมู่ไม่ได้รู้ว่าพ่อท่านให้เขา หมู่จึงไม่เชื่อเขา เขาก็ทำงานไม่ได้ผล อ้างอย่างไรหมู่ก็ไม่เชื่อ
พ่อครูว่า…มันก็เป็นไปตามธรรมไง ก็หมู่ไม่ร่วมด้วย แต่ถ้าเขารู้ว่าผมให้เขาก็จะยอมอีกก็มาลงตรงนี้
ส.แสนดินว่า…แต่เมื่อพ่อท่านไปประชุมกับหมู่กลุ่มพ่อท่านก็เอาตามหมู่กลุ่มอีก
พ่อครูว่า…มันเป็นคนละบริบทก็ต้องรู้บริบทเดียวกัน
ส.ดินไทว่า…เขาก็จะอ้างว่าพ่อท่านเห็นด้วย
พ่อครูว่า…ก็มันมีอัตตาไง สุดท้ายก็ต้องใช้เยภุยยสิกา เยภุยสิกา นี่เป็นประชาธิปไตย สุดท้ายก็ต้องตัดสินด้วยเสียงข้างมาก อย่างเช่นอธิกรณสมถะ 7 ต้องใช้ เยภุยสิกา
สัมมุขาวินัย แน่นอนสูงสุด นอกนั้นก็ อมูฬหวินัย หรือ ตัสสปาปิยสิกา ตามหลักการตัดสิน ตามเยภุยสิกา ตามติณวัตถารกวินัย คือ หมก ฝังไว้เอาหญ้ากลบไว้ ไม่พิจารณาความ ปรองดอง
ส.เดินดินว่า…ที่ท่านดินไทพูดคือ ทุกวันนี้เพราะท่านทำงานไม่ได้ยึดถืออะไร เหมือนกับพ่อท่านเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาไม่อยู่กับร่องกับรอย
พ่อครูว่า…ถ้าเขามาคุยกับผม ผมก็ให้ไปคุยกับหมู่ หากหมู่ไม่ยอมเขาก็ทำไม่ได้ ถ้าเอาด้วย จะทำก็ต้องไปหากรรมการ
เจมส์ว่า..ประโยคสุดท้ายต้องช่วยกันย้ำว่าไปหาคณะกรรมการ
ส.เดินดินว่า…คนเขาอาจยึดว่าตอนนี้ได้ ตอนนั้นไม่ได้ พ่อครูไม่ได้ยึดมั่นถือมั่น หลายเรื่องพ่อครูไม่ได้สัญญาไว้ด้วย
พ่อครูว่า…อันนี้แหละผมไม่ได้สัญญาก็เลยเสีย ต้องช่วยกันจำ ช่วยกันบันทึก
ส.เดินดินว่า…มันก็มีการค้านแย้งกัน
พ่อครูว่า..ก็เป็นธรรมชาติของประชาธิปไตย ต้องมีการค้านการขัดเกลากัน ถ้าไม่มีการขัดเกลาไม่มีการปรับไปปรับมา ก็จะนิ่งก็จะเน่า แล้วมันก็จะไม่เจริญ ความสามัคคีคือความขัดแย้งท่านพอเหมาะ จบ ถ้าไม่มีความขัดแย้งอันพอเหมาะไม่มีอะไรเจริญมีแต่จะเน่า
ส.แสนดินว่า…จุดไหนที่เพราะครูจะถือว่าเป็นความพอเหมาะครับ
พ่อครูว่า…อันนี้ต้องมีปฏิภาณ จุดที่มันจะพอเหมาะที่สุดคือจุดของความไม่เที่ยง จริง ทุกอย่างมันไม่เคยอยู่กับที่ เวลาไม่เคยอยู่กับที่เก่าฉันใด
ส.แสนดินว่า…หมายความว่าแม้กระทั่งขัดแย้งกันมาก จนถึงขัดแตก หรือมีโทสะมีความไม่เชื่อเลย
พ่อครูว่า…ถ้าใครยึดมั่นถือมั่นก็จะทะเลาะกัน ถ้าใครรู้ว่ามันไม่เที่ยงหรอก จบ มันเลื่อนไปตรงนี้มันก็ไม่ใช่แล้ว เข้าใจถึงกรรมกับ กาละ มันก็เคลื่อนไป ถ้าคุณไปยึดมั่นทำกรรมอยู่กับกาละเก่า ปัดโธ่! กาละมันเลื่อนไปทุก…ยิ่งกว่าลมหายใจเข้าหายใจออก ยิ่งกว่าไม่มีบัญญัติภาษาจะไล่ ความถี่ของกาละ สูงสุดเท่าไหร่
ส.แสนดินว่า มันเล็กกว่า วินาที มิลลิวินาที นาโนวินาที ซอยไปได้เรื่อยๆไม่จบ ถ้าจะเอาละเอียดก็ไปในช่องว่างไปเรื่อยๆ
พ่อครูว่า…คุณก็ไปถอยหาช่องว่างไปเรื่อยๆตีกินนี่ แบบนี้มันก็นิรันดรสิ
ส.แสนดินว่า…เอาแค่วินาทีก็พอ
พ่อครูว่า…ขนาดไหนก็อ้างอิง
ส.ดินไทว่า..ก็เลยมามองว่าทุกวันนี้มีพ่อท่านอยู่ก็เลยอยู่กันได้ มีอะไรขัดแย้งกันก็มาที่พ่อท่าน แต่ถ้าไม่มีพ่อท่านแล้ว
พ่อครูว่า…ส่วนมากก็เป็นอย่างนั้นถ้าหากยึดมั่นถือมั่น ก็จะแตกเป็นก๊กเป็นนิกายเป็นธรรมดา เมื่อเวลาผู้ใหญ่สิ้นแล้ว ศาสนาทุกศาสนาก็แยกเป็นนิกายทั้งนั้น มันก็ห้ามไม่ได้ เป็นธรรมชาติ เพราะฉะนั้นถ้าสามารถที่จะรวมกันได้นานเท่าไหร่ก็คือจบ ก็จะอยู่ได้นานขึ้น ไปห้ามให้มันแยกกันไม่ได้
ส.แสนดินว่า..จะรักษาให้มันยืนนานต้องพยายามรวมกันให้ได้เท่านั้นเอง
พ่อครูว่า…พยายามที่จะรักษาให้มันนาน แต่ไปห้ามมันไม่ได้ ทุกอย่างมันต้องพรากจากกันไม่มีอะไรจะไม่พรากจากกัน ทุกสิ่งทุกอย่างต้องพรากจาก
ส.เดินดินว่า…คิดว่า พ่อท่านอยู่ พ่อท่านไม่กลัวว่าใครจะเบี้ยว ทุกคนมีศรัทธาต่อพ่อท่านมากพอ อย่างไรก็ไม่กล้ากลับใจ แต่ถ้าพ่อท่านไม่อยู่ศรัทธาไม่มากพอ มันก็ไม่ได้
พ่อครูว่า…ก็ต้องใช้กฎเกณฑ์ของสังคม กฎเกณฑ์ของหมู่กลุ่ม 2 ความเห็นของหมู่กลุ่ม เสียงของคณะหมู่ใหญ่ 1 กฎเกณฑ์ 2 คณะหมู่ใหญ่ เป็นหลักสากลประชาธิปไตย ก็เลยใช้หลักอย่างนี้ เสร็จแล้วมันมาเบี้ยว เห็นแก่เข้าข้างตัวเอง ก็หาทางเข้าข้างตัวเอง
ส.ดินไทว่า…เอาอย่างนี้ ผมก็เลยคิดว่า จะไม่ดีกว่าหรือ พ่อท่านทุกวันนี้น่าจะโยนให้คณะกลุ่มคณะตัดสิน สอนเขาให้หมด ถ้ายังมีแบบว่าขอกับพ่อท่านและพ่อท่านก็ให้อีก ก็ไม่จบ
พ่อครูว่า…ตกลงผมก็จะปิด ที่นี้ว่า ใครมาขอก็หยุด จบ ไปที่หมู่ อย่ามาที่อาตมา อาตมาเลิกแล้ว อาตมาไม่มีดาบอาญาสิทธิ์ ดาบอาญาสิทธิ์ให้หมูยึดไปหมดแล้ว
ให้เขาเชื่อมั่นหมู่ เอางั้นเลย เป็นปัญหาเหลือเกิน…จบการสนทนา
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=lP6o1d4kvfg[/embedyt]
