ธรรมะ 2 รวมเป็นเวทนา 1 โดยส่วน 2 ภาคประสานงาน

610713  ธรรมะ 2 รวมเป็นเวทนา 1 โดยส่วน 2 ภาคประสานงาน

พ่อครู         : คนคิดไม่เหมือนกัน นึกไม่เหมือนกัน มันก็ขัดกันไป จนกว่าคนจะรู้จัก มันธรรมดาทุกอย่างอณูปรมาณู สองตัวสองแบบ มันไม่มีอะไรเท่ากันมันเป็นเรื่องธรรมชาติ แล้วเราก็รู้ เอ้อ มันก็อันนั้นของอันนั้น อันนี้ของอันนี้ แล้วเราก็จบ ทีนี้เราไม่รู้ เราบอกมันต้องเป็นอย่างเดียวกัน จริงๆ มันเป็นอันเดียวกัน มันอยู่ที่ใจเขา ใจเขาเข้าใจแล้วเขาก็ยอม ประสานกัน แต่ที่จริง มันก็คนละตัว มันอยู่ที่คนที่เขายอมประสานกันเท่านั้นเอง  คนไม่ยอมประสานกัน มันก็ต้องไม่ประสานกัน เพราะว่ามันคนละอย่าง สองมันก็คือ ไม่ใช่หนึ่ง โดยสัจจะสองมันก็ต้องสอง หนึ่งมันก็ต้องหนึ่งสิ แต่ทีนี้มันสองหนึ่ง ก็คือ จิตของคุณอ่ะ เออ ประสานกัน รวมกัน มันก็เป็นอายตนะ มันก็เป็นธรรมะสอง

ส.แสนดิน    : กรณีนี้ถ้าคนหนึ่งเขาประสาน อีกคนหนึ่งไม่ประสาน มันก็ยัง เป็นขัดแย้งกันอยู่ คือต้องยอมรับวิบากตรงนี้ว่า แม้คุณจะยอม แต่อีกคนไม่ยอม

พ่อครู         : ยอมกันก็คือ คุณคือคุณ เราคือเรา

ส.แสนดิน       : อ๋อ ไม่เกี่ยวกันละ

พ่อครู            : ไม่ใช่เกี่ยวๆ กันสิ คุณก็คืออย่างนี้ คุณก็คือ หนึ่ง เราก็คือสอง ก็มันก็เหมือนกันไม่ได้ คุณก็คือบวก เราก็คือลบ คุณลบเราก็คือบวกก็เท่านั้นเอง ก็ลบกับบวกก็อยู่กันให้ได้ เป็นนิวเคลียสสิ

ส. แสนดิน    : ก็อยู่กันอย่างนี้ เขาจะ fight มาก็ปล่อยเหมือนพระโมคคัลลาถูกตี

พ่อครู          : ธรรมชาติของสิ่งที่มีมันก็ต้องสอง  ธรรมชาติของสิ่งที่มี มันต้องเป็นสอง

ส. แสนดิน    : ไม่มีทางที่จะเป็นหนึ่งได้ ไม่มีเป็นหนึ่ง

พ่อครู         : ไม่มีเป็นหนึ่ง มันเป็นหนึ่งในสอง ทเวธัมมา ทวเยนะ เวทนายะ เอกสโมสรณา ภวันติ   มันต้องมีธรรมะสอง แล้วก็จัดการให้ไปเป็นสอง ในส่วนสอง โดยส่วนสอง มันต้องมีส่วนสองอยู่เป็นหนึ่งในส่วนสอง  คุณไม่รู้สอง แล้วคุณก็ไม่รู้หนึ่ง คุณต้องรู้ว่าคุณกับเรา สอง และคุณกะเรา เราหนึ่ง เขาหนึ่ง ก็อยู่ด้วยกันก็จบ ก็คุณกะเรามันก็คือคุณกะเรา บวกกะลบ คุณจะไปให้บวกมาเป็นลบ คุณจะให้ลบมาเป็นบวกยังไง

ส. แสนดิน      : อธิบายอย่างนี้ง่ายหน่อย

ส. หนักแน่น :  อ้าว นาฬิกาของผมกะของพ่อครูมากดดู

ส. แสนดิน      : อันหนึ่งสามทุ่ม  อันนี้ตีสาม บวกกับบวก ลบกับลบก็อยู่ด้วยกันได้

ส. หนักแน่น :  นาฬิกายี่ห้อเดียวกันนะ

พ่อครู         : ก็ยอมกันแล้ว ตกลงกันแล้ว กำหนดรู้ตามกันก็จบ ตอนนี้เราจะเอาอะไร ทีนี้มันก็อยู่คนที่ว่า คนใดยอมได้ คนนั้นเป็นตัวผู้จบ

ส. แสนดิน      : ก็เป็นหนึ่ง

พ่อครู         : ผู้ใดยอมไม่ได้เขาก็ไม่จบ

ส. แสนดิน      : ก็เป็น สาม สี่ ห้า

พ่อครู         : จริงๆแล้ว ผมกับเถระสมาคม ผมยอม เรื่องก็จบ ถ้าผมไม่ยอม เพราะ ผมเอง ผมเชื่อว่าผมไม่ผิด เขาต่างหากผิด เขาต้องยอมผม แต่ผมจะไปกดหัวให้เขายอมผมได้ไง ผมก็ต้องยอมเองก่อน เสร็จแล้วผมก็สาธยายไป  ทุกวันนี้ผมก็สบาย ผมก็ตีหัวเขาเล่นได้สบายเลย แล้วเขาก็ไม่กล้ามาแอะอะไรกับผม

ถอดความโดย…ในสวนดาว