สังคมสาธารณโภคี
เป็นสิ่งที่พ่อครูสมณะโพธิรักษ์
ประกาศว่าเป็นอีกหนึ่งความสำเร็จของการนำพาชาวอโศกมา
ฝึกปฏิบัติธรรม ให้เกิดผลสำเร็จเป็นที่ประจักษ์ได้ทั้งนักบวชและฆราวาส แม้จะไม่เต็มร้อย แต่โดยรวมถือว่าเป็นที่น่าพอใจ
ทุกสังคมของชาวอโศก
มีความเป็นสาธารณโภคีที่มีความโดดเด่นในแต่ละมุม
ของสาธารณโภคีแตกต่างกันไป สาธารณโภคีของชาวอโศกไม่ได้มีแต่พุทธสถานใดพุทธสถานหนึ่งเท่านั้น แต่ยังเอื้อเฟื้อข้ามพุทธสถานอีกด้วย
ชุมชนราชธานีอโศกก็เป็นอีกสังคมสาธารณโภคีอีกสังคมหนึ่งที่ค่อนข้างจะเอื้อมเอื้อเกื้อกว้างต่อสมาชิกชุมชมได้อย่างทั่วถึงในปัจจัยสี่ อาหาร เครื่องนุ่งหุ่ม ที่พักอาศัย และยารักษาโรค หรือแม้การดูแลผู้เฒ่าผู้แก่ในชุมชน
อาดินนาถือเป็นสมาชิกชุมชนคนหนึ่งที่ยังมีคุณแม่ที่มีอายุมากแล้วให้ดูแล
ฝากผีฝากไข้ และคุณแม่ก็มีความศรัทธาต่อข้อวัตรการปฏิบัติของชาวอโศก แม้จะอายุมากถึง 85 ปี แต่แม่แอ้มก็ไม่ได้กลัวต่อความไม่สะดวกกาย สะดวกใจ ที่จะมาอยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับชาวชุมชน แม่มีบ้านอยู่ที่บ้านราชหลังไม่ใหญ่แต่ก็พออยู่ได้ ทั้งยังมีใจแบ่งปันให้ญาติธรรมมาพักอาศัยด้วยกันอย่างคุณแม่บรรทม แม่ของท่านสมณะคมคิด
เข้าพรรรษานี้แม่แอ้มบอกอาดินนา อยากมาเข้าพรรษาตลอดพรรษาที่บ้านราช อาดินนาเห็นปฏิปทาของแม่แอ้มก็มีปิติ จึงเล่าให้ศิษย์เก่าฟัง ศิษย์เก่าเขต มิตรภาพ แหม่ม ไอดิน และโต้ง ค้ำฟ้าหารือกัน และประสานงานขอยืมรถส่วนกลาง และจัดสรรโต้ง ค้ำฟ้าช่วยขับรถให้ และขอยืมไปรับแม่แอ้มมาเข้าพรรษาได้
รถตู้กองทัพธรรม ออกจากบ้านราชตั้งแต่ ๑๑.๓๐ น.
ของวันพุธที่ ๒๕ ก.ค. ๖๑ใช้เวลา ๔ ชั่วโมง ไปถึง ขอนแก่น
พอไปถึงภาพที่น่าประทับใจ
คือแม่เก็บของนั่งรอพร้อมขึ้นรถกลับราชธานีอโศกทันที
พอพวกเราลงจากรถแม่ก็ยิ้มแก้มปริเชียว
ลูกสาวแม่แอ้มที่อยู่ทางบ้านบอกว่าเตรียมตัวตั้งแต่เช้าเชียวนะ
พวกเราที่ไปรับก็แอบปลื้ม มีโอกาสเป็นส่วนน้อยๆ
ที่ยังศรัทธาของแม่ให้ถึงพร้อมด้วยการมาค้างวัด
ตลอดพรรษาสมดังใจหวัง
พวกเรารับแม่แอ้มขึ้นรถมาท่ามกลางสายฝนที่ตกหนักตลอดเส้นทาง ขอนแก่น
กาฬสินธิ์ุ ร้อยเอ็ด ยโสธรถึงเมืองอุบลฯ เกือบสามทุ่ม อย่างปลอดภัย แม่แอ้มกลายเป็นแม่ของชาวชุมชนที่พวกเราช่วยกันดูแลตามแบบของชาวอโศก และแม่ได้มาเป็นคน
ให้พวกเรา ได้ร่วมกันแสดงกตัญญู กตเวทิตา ช่วยกันทำงานส่วนรวม ไม่ยึดเป็นของตัวของตน เพียงพวกเราแค่อาศัยอยู่ อาศัยกิน อาศัยใช้ เพียงปัจจัย ๔ อย่างอบอุ่น เพียงเรารู้จักพอ รู้จักประมาณ
นักบวชได้กรุณาให้คำแนะนำและกำลังใจ การไปรับแม่แอ้มว่า “ไปช่วยกันนะ ไปให้แม่รู้สึกอบอุ่น ทำสังคมสาธารณโภคีให้เกิดขึ้นได้แม้จะต่างสายโลหิต”
ขอบคุณและอนุโมทนาทุกท่านที่ร่วมกันยังความเป็นสาธารณโภคีให้ประจักษ์จริงในสังคมชาวอโศก โดยไม่แบ่งแยกฐานะ นักบวช ฆราวาส หรือไม่แบ่งแยก คนจน คนรวย และแม้ไม่สังกัดฐานงานที่มีรายได้ หรือไม่มีรายได้ก็พึ่งพากันได้จริง เหมือนพวกเราได้ประกาศคำสอนของพ่อครูให้เป็นที่ประจักษ์ว่า “สาธารณโภคี” เกิดขึ้นได้จริง แม้ในยุคนี้ ก็ตาม…
