610803 หากเปิดใจฟังก็จะได้พบผู้สยังอภิญญา
พ่อครูสนทนายามเช้ากับปัจฉาฯ ที่บ้านราชฯ 3 ส.ค. 2561
พ่อครู : พวกเขา พวกบริหาร โอกาสจะบอกไม่ใช่ง่ายเพราะเขาไม่มาฟังเราง่ายๆ หรอก วันนี้เจออยู่ตรงนี้ หูอยู่ตรงนี้อ่ะ พูดเข้าไปก็กรอกใส่หูไปเลย ฟังไม่ฟังมันก็เข้าหู
ส. ดินไท : ติดหูไปวันข้างหน้า
พ่อครู : ติดหูไปอ่ะ
ส.แสนดิน : อ๋อ เพิ่งเคยได้ยินได้ฟัง อย่างนี้
พ่อครู : จริงๆ คนเขาบางคนเขา พอไอ้นั่น เขาสะดุดนะ ที่มีคนพยากรณ์เอาไว้ ผู้ที่ไม่ได้มีอคติอะไรมากมาย ก็จะฟัง เพราะว่าเรามีผลงาน ในหลวงท่านก็มีผลงานมีพฤติกรรมมาทั้งชีวิต พฤติกรรมชีวิตมาพอสมควร ก็พอได้ยินข่าวหรือพอรู้เรื่อง ดีไม่ดีอาจจะได้รับทราบๆ ติดตามอะไรพอสมควร มันก็จะชัดเจน ไม่งั้นพูดลอยๆ พูดมาโมเม พูดไม่มีหลักฐาน ไม่มีอะไรยืนยัน อ้างอิงอะไร ไม่ใช่ พูดไปแล้วมันมีเหมือนกัน พอบอกว่า เออ เราเป็นอย่างนี้นะ เหมือนกับคนที่ออกมาเล่นลิเกเนี่ย ออกมาก็รำโป้ แต่งชุดแต่งเครื่องออกมาก็ตาม แต่คนรู้ก็ อ๋อ เห็นชุดเข้าก็รู้แล้วว่าคนนี้เป็นตัวอะไร แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม คนนี้ก็ต้อง ข้าพเจ้าสมมตินามตามเรื่อง ก็บอกตัวเองเป็นธรรมดา
ส. แสนดิน : พระอภัยมณี
ส. ดินไท : เขาก็เลยนึกว่าเหมือนฟังลิเก
ส. แสนดิน : ต้องฟังไปก่อนจะรู้ว่าจริงหรือไม่จริง
พ่อครู : ต้องฟังไปก่อน ไม่งั้นจะรู้เรื่องอะไรได้ไง มันก็ต้องฟังไปก่อน ก็เหมือนตัวละครของโลกออกมาเล่น แต่ละตัวๆ แต่ละชาติๆ ก็เล่นละครไป
ส.แสนดิน : พระพุทธเจ้าท่านก็ประกาศ แต่…
ส. ดินไท : แลบลิ้นเลย
พ่อครู : พระพุทธเจ้าประกาศปั๊บคนก็แลบลิ้นรอ
ส.แสนดิน : ครั้งแรกเลย
พ่อครู : ประกาศปั๊บคนก็แลบลิ้นให้ คนที่เขาศึกษา เขาจะรู้ว่ามันมีนัยยะอะไรต่ออะไรพอสมควร แต่คนที่เขาถือสาเนี่ย
ส.แสนดิน : ศึกษากับถือสา
พ่อครู : คนที่เขาถือสาเขาบอก จบเลยพอเราพูดปั๊บเขาจะจบเลย ไม่ฟัง ไม่ฟังละ ตัด ตัดประโยคที่จะรู้อะไรต่ออะไรต่อ คือเขารับไม่ได้ รับไม่ได้ แต่เขาแสดงออกไม่ได้นะ มันถูกจำกัดด้วยมานั่งอยู่ต่อหน้าตรงนี้ พวกนี้เขาอยู่ในสายบริหาร เขาก็ไม่ค่อยได้พบได้เห็นไง มาเจอหมู่บ้านนี้ เอ๊ หมู่บ้านนี้ ก็มาเดินดู สัมผัสไป หมู่บ้านนี้ไม่เหมือนหมู่บ้านสามัญทั่วไปนะ เพราะว่าหมู่บ้านทั่วไปสามัญก็ แม้แต่การอยู่เป็นหมู่ของคน มันจะบ้านใครบ้านมัน ไม่ออกมาเดินไอ้โน่นไอ้นี่อะไรต่ออะไรให้มันเลอะเทอะ ไม่อ่ะ แต่นี่มาอยู่หมู่บ้านนี้ นิดหน่อยเท่านั้นเอง นิดเดียว เอ๊ะ ทำไมคนพวกนี้มันไม่อยู่กับที่ มันไม่อยู่กับบ้านกับช่อง ใช่ไหม?
ส.ดินไท : เด็กเยอะ
พ่อครู : ทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่อ่ะ เดินกันวุ่นวายไปหมด
ส.ดินไท : แถมยังยกมือไหว้อีก
พ่อครู : มันอย่างกับอยู่กันในย่านชุมชนอะไรอย่างเนี้ย เดินไปเดินมา เดินมาเดินไป มันไม่อยู่กับบ้าน ธรรมดาหมู่บ้านไหนเขาก็บ้านใครบ้านมัน
ส.ดินไท : สะอาดสะอ้าน ไม่มีเศษกระดาษ
พ่อครู : อะไรอีกเยอะ หลายอย่าง พฤติกรรมของชีวิตเท่านั้นก็เถอะ พฤติกรรมของชีวิต ธรรมดาหมู่บ้านอื่นๆก็บ้านใครบ้านมัน บ้านใครบ้านมัน ทำงานอยู่บ้านใครบ้านมัน ไอ้นี้ เดี๋ยวคนนี้ก็เดินไปทำงานตรงโน้น เดินวุ่น เดินอยู่อย่างนั้นขวักไขว่ มันเหมือนสังคมที่เขามี activity ต่างๆ มันไม่เหมือน มันไม่เหมือนบ้านเมือง หมู่บ้าน ๆ ตรงนี้ ประเด็นนี้แค่นี้ก็มองออกแล้ว โอ้ บ้านนี้มันมีความเคลื่อนไหวที่ต่างกัน
ส.ดินไท : ไม่ได้ทา สีเขียว สีแดง มีแต่สีไม้ธรรมดา
พ่อครู : ด้วย ๆเออ
ในสวนดาว…..ถอดความ
