[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=IezZXCXnQqQ[/embedyt] ค่ายสัมมาอาริยมรรค # 32
เป็นค่ายที่คนอยู่แดนไกล ต่างจังหวัดรอคอยว่าเมื่อไหร่จะถึงวันเข้าค่ายสักที เนื่องจากภาระที่ทางบ้านไม่แล้วเสร็จ ต้องร่วมรับผิดชอบ มีโอกาสเหมาะจึงรีบเข้ามาไม่รอช้า พบพี่ๆน้องๆที่คุ้นหน้าคุ้นตากันเหมือนเดิม มองหน้ากันพอคุยกันก็รู้เรื่อง สนุกสนานเฮฮาตามประสาชาวค่ายสัมมาอาริยมรรคค่ะ ค่ายสัมมาฯเป็นโครงการปฏิบัติธรรมแบบโลกุตระ ในเส้นทางแห่งมรรคมีองค์ 8 ตามคำสอนพระพุทธเจ้า โดยมีพ่อครูสมณะโพธิรักษ์ นำมาเผยแผ่ถ่ายทอดให้ได้เรียนรู้ตาม เกิดผลจริงในยุคปัจจุบัน จึงมีพุทธบริษัท4 (ประกอบไปด้วย นักบวชฝ่ายชาย,นักบวชฝ่ายหญิง, อุบาสก, อุบาสิกา )เกิดขึ้นในหมู่ชาวอโศกทุกๆแห่งทั่วประเทศ ค่ายนี้จัดขึ้นมาเพื่อเชิญชวนคนใหม่และคนอยู่ประจำได้มาฝึกฝนการเรียนรู้การอ่านความรู้สึกที่เป็นทุกข์ เป็นสุข อย่างเป็นลำดับ โดยมีสมณะและสิกขมาตุเป็นที่ปรึกษาช่วยชี้แนะทางพ้นทุกข์ได้อย่างชัดเจนยิ่งขึ้น เป็นการเรียนรู้ในระบบ บ้าน วัด โรงเรียน จัดค่ายนี้เป็นประจำอย่างต่อเนื่องเดือนละ 1 ครั้ง ในทุกๆครั้งที่มีการจัดค่ายจะมีคนใหม่ๆมาร่วมเสมอ ไม่มากก็น้อยค่ะ เป็นค่ายที่ละลายชนชั้นได้ดีมากเป็นกันเอง ไม่ถือสา ไม่หาความ ไม่เพ่งโทษผู้อื่น ให้เวลา ให้โอกาส ไม่ด่วนสรุป แต่ละคนจะพบเจอกับสิ่งที่พอใจและไม่พอใจอะไร ก็สามารถนำมาเล่าสู่ฟัง มาสังเคราะห์ มาแชร์ความรู้สึกร่วมกันเพื่อหาทางออกที่สงบร่มเย็นให้ได้มากที่สุด ด้วยการสังวรศีลให้บริสุทธิ์ตามฐานะของแต่ละคนได้ ในครั้งนี้มีผู้มาเข้าค่ายทั้งหมด 39 คน มีกิจกรรมสนทนาธรรมแต่เช้าตรู่ มีการใส่บาตรสมณะ/สิกขมาตุ -ฝึกสัมมาอาชีวะตามฐานงานต่างๆตามหลักสัมมาอาริยมรรค มีองค์ 8 ฟังรายการสดจากรายการวิถีอาริยธรรมกับพ่อครูสมณะโพธิรักษ์ มีการลงฐานงานแกะเมล็ดถั่วลิสงเพื่อที่ปลูกริมมูน จากนั้นไปต่อที่การแพ็คห่อปลาร้าเจ ที่สวนพระคุณพ่อ และช่วยกันถอนหญ้าที่ลานกราบร่วมกับสิกขมาตุเป็นหญิงสุดท้ายก็มาร่วมสรุปค่ายฯและรับพรก่อนกลับบ้านอีกด้วย ดังเช่น
แม่ฝอย:ที่มาเข้าค่ายเพราะมีความสุขมาก ปกติไม่ค่อยยิ้มค่ะพอมาเข้าค่ายมีโอกาสได้พูดได้คุย ก็มีความสุข ตามปกติจะเก็บผักบ้าง ทำข้าวต้มมัดบ้างประทับใจพี่ๆน้องๆทุกคน
คุณไน(พยาบาล): ที่ผ่านมาเป็นไข้หวัด ตอนแรกยังไม่เป็น พอตรวจพบก็กินยาปฏิชีวนะค่อนข้างเจอทุกข์เวทนาเหมือนกัน ช่วงป่วยก็ถือโอกาสนี้อ่านหนังสือคนคืออะไรจนจบ ขอบคุณที่ป่วยเราก็ได้มีเวลาอ่าน รู้แต่ยังทำไม่ได้ เพิ่มศรัทธามากขึ้น มีกำลังใจดี ทางรพ.มีการสอนให้นั่งสมาธิหลับตา แต่เราก็เข้าใจ เราก็ได้ประโยชน์จากตรงนั้นคือได้พักจิต ได้มาที่นี่ก็กำไรแล้ว
อุ๋ม รอยใบไม้: ทำให้ขวนขวายมากขึ้น กระตุ้นเรามากขึ้น การอ่านเวทนาของตนเองยังไม่ชัดจะเอาไปใช้อย่างไรก็รู้สึกว่าเราได้ธรรมะเยอะ ได้ผัสสะเยอะ เราตีไม่ค่อยแตก วิปัสสนาไม่แตก บางทีรู้สึกหงุดหงิด คันๆ พอจ้องอ่านอารมณ์เข้าไป เอ๊ะ ทำไมมันหายไปไหน หาไม่เจอ มันหลบไปไหน เราก็สงสัยกิเลสตัวนั้น
แม่ประนอม:มาเข้าค่ายไม่เต็มค่ายแต่มีความสุขมาก ค่ายนี้มีเสน่ห์ เป็นธรรมชาติมากที่ว่า “มากี่นาทีก็ได้ ก็ถือว่าได้เข้าค่ายแล้ว” 
