610924 สหกรณ์บุญนิยม สหกรณ์แห่งการให้
พ่อครูให้โอวาทสมณะ หลังปาติโมกข์
สมณะฟ้าไท : ตลาดเครืองแหอุทยาน Perfect มาก
พ่อครู : มันเป็นของคนอื่นเขามา เราก็ให้คนข้างนอกเข้ามาขาย ก็อย่างนี้แหละ เราก็
เผื่อแผ่กันไป ก็เป็นสาธารณโภคี เป็นการช่วยเหลือสังคม เป็นเศรษฐกิจที่พวกเรา ช่วยสังคมจริงๆ เราไม่ได้เหมือนทุนนิยมเขาเลย ทุนนิยมเขาไม่ไได้ เขาต้องหาเงินกัน เก็บทุกเม็ด
ของเราเนี่ยพยายามที่จะช่วยเหลือเขาให้ได้มากที่สุด เท่าที่เราพอเป็นไป
สมณะฟ้าไท : เพราะตลาดเราทำให้ขยายไปโรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์
พ่อครู : เอ่อ เราก็พยายามทุกอย่าง ซึ่งมันจะแตกต่างกัน ในวัฒนธรรม พฤติกรรมของสังคม
อโศก สังคมสาธารณโภคี กับสังคมทุนนิยม มันจะชัด แต่คนเขายังไม่เข้าใจ เขายังไม่ค่อยเข้าใจว่า พวกเรานี้ทำให้มีแกนหลัก มีตัวตั้ง วัดวาต่างๆ เขาก็ เขามีเหมือนกันนะ แต่ว่าวัดวาเขา ก็ค้าก็ขาย เขาก็หาเงิน อะไรๆเป็นเรื่องเป็นราวกันเยอะ วัดวามีที่ของวัด
สมณะเห็นแก่น : เขาแค่ขายธูป แค่เทียน เขาก็รวยกันแล้ว
พ่อครู : อะไรต่างๆนี้แหละ ขายธูปขายเทียนอะไร เอาดินข้างส้วมมาปั้นเป็นนอะหลั่ยของพระ
แล้วก็ขายกันแพงจะตายชัก ขายธูปขายเทียน เอา พูดไปก็เท่านั้น เราก็ว่ากันไปเรื่อย เท่าที่จะพยายาม ช่วยให้สังคมศาสนามันเป็นไป ทำมาถีงปีนี้ 48 ปีแล้ว โอ๋ จวนจะสิ้นปี ถึง พย.61
เต็ม 48 ปี ขึ้น 49 ไล่ไปเรื่อยๆ 50 51 อยู่กันไปเรื่อยๆ
สมณะฟ้าไท : อยู่ให้ถึง ร้อยๆปี
พ่อครู : ต้องอยู่ให้ได้ จะได้พิสูจน์ธรรมะของพระพุทธเจ้าด้วยว่าเราสามารถอยู่ให้ได้เกินกัปป์
หรืออยู่ให้ถึงกัปป์ อย่างผมอายุ 72 ปี เป็นกัปป์ ผมต่ออายุมาได้แล้ว ส่วนพระพุทธเจ้า
ท่านอยู่เป็นกัปป์ กัปป์ของท่านเป็นร้อย แต่ท่านตายก่อน ตายก่อนกัปป์ 80 ก็อายุท่าน
ผม 72 ก็เก่งแล้ว ถ้า 100 มันลงตัว อย่างผมไม่ใช่
ถอดข้อความโดย อุทัย
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=_wJxKYDfZps[/embedyt]