วิถีบวร 1 ใน 1000 ตอน…สาธารณโภคี แม่ทองเลื่อน แม่ของทุกคน
วันอังคารที่ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2561
หายไปอีก 1 สำหรับ 1 ใน 1000 ของบ้านราช แม่ทองเลื่อน ประยูรสิงห์ ได้จากพวกเราไปเมื่อช่วงเช้ามืด ตี 03.51 น.ของวันที่ 18 ธันวาคม 2561 ช่วงสวดมนต์ทำวัตรเช้า ด้วยอาการเกล็ดเลือดต่ำเนื่องจากไขกระดูกฝ่อ ซึ่งคุณแม่ได้เข้า-ออก โรงพยาบาลมาตลอดตั้งแต่ ปี 2556 ตั้งแต่เริ่มมีอาการ อาติ้ง ดาวตะวัน ประยูรสิงห์ได้พักงานสอน ที่ฐานงานการศึกษา วิทยาลัยอาชีวศึกษาสัมมาสิกขาวิชชาราม ที่ราชธานีอโศก เพื่อมาทุ่มเทดูแลคุณแม่ทองเลื่อน อย่างใกล้ชิดมาตลอด รวมถึงลูกสาวอีก 2 ท่านของแม่ทองเลื่อนคือพี่ สาวคนโต ครูตุ่ม (สมปอง ประยูรสิงห์)กับน้องสาวคนเล็ก ครูตุ่ง (สายสุดา ประยูรสิงห์)
คุณแม่ทองเลื่อนรู้จักชาวอโศกตั้งแต่ปี 2524 ช่วงที่คุณลุงจำลอง ศรีเมืองไปบรรยายธรรมที่ศาลาประชาคม จ.ชัยภูมิ ช่วงนั้นคุณลุงจำลองบอกว่า จะมาตามหาญาติ ไม่นานนัก ทั้งครอบครัวก็มาเป็นญาติธรรม ที่มีความผูกพันกันอย่างลึกซึ้ง มาตลอดจนถึงปัจจุบัน
งานฌาปนกิจศพคุณแม่ทองเลื่อน จึงเป็นเหมือนงานญาติของพวกเรา ไม่มีความรู้สึกว่าเป็นคนอื่นเลย พอทราบข่าวกันช่วงเช้า ต่างคน ต่างรู้หน้าที่ ทีมผู้ใหญ่บ้านติ๊ก ป้าดาวนา ทีมหรรษา จัดเตรียมสถานที่ 5 ส.เฮือนสุดชีวิต ของชำร่วย น้ำดื่ม ไม้จันทร์ ช่างคณิต เตรียมฟืน น้องอาร์ทเตรียมเครื่องเสียง คุณปะตรงเตือนเตรียมข้อมูลทำหน้าที่พิธีกร ทีมสื่อเตรียมถ่ายทำ ทีมครัวเตรียมอาหารรับแขก ทีมศาลาเตรียมสถานที่ตั้งศพ อามีบุญเตรียมรถรับ-ส่ง พ่อหินเข้ม รัฐเขตเตรียมรถไฟฟ้ารับนักบวช โดยเฉพาะท่านสมณะ ท่านสิกขมาตุเตรียมแสดงธรรม เทศน์ก่อนฉัน และพิธีต่างๆช่วงฌาปนกิจ ต่างคนต่างรู้หน้าที่ แม่ทองเลื่อน ก็เหมือนแม่ที่เคารพของพวกเราทุกคน
ดิฉันถ่ายภาพงานศพชาวอโศกมาหลายท่านแล้ว ประทับใจลูกๆแม่ทองเลื่อน ที่ทำตามปณิธานของคุณแม่ที่ให้จัดงานศพแบบเรียบง่ายที่สุด จึงได้เห็นโลงศพแสนธรรมดา ไม่ใส่โลงเย็น ไม่ฉีดฟอร์มาลีน เพราะคุณแม่เพิ่งเสียอีกไม่เกิน 8-9 ชม.ก็จะทำการฌาปนกิจแล้ว เป็นการประหยัดไฟให้กับวัดได้อีก ลูกๆเองก็ไม่ได้รบกวนเพื่อนๆ ญาติพี่น้องที่อยู่แดนไกล มีเพียงข่าวสารออนไลน์ที่ส่งต่อกัน ใครมีโอกาสก็ได้มาเคารพศพกัน
ลูกๆยัง ของดพวงหรีด งดซอง การตบแต่งศาลาที่ตั้งโลงศพก็จัดแบบง่ายมากๆ นำต้นไม้รอบๆเฮือนสูญมาจัดแบบพองาม ไม่ฟุ่มเฟือยในเรื่องดอกไม้ ของหอม ธูปเทียนอะไรเลย
ดิฉันประทับใจท่านสม.เป็นหญิง ที่ท่านมักมีงานศิลปะในเรื่องดอกไม้จันทร์ แปลกๆใหม่ๆเสมอ ตามวัตถุที่มีในขณะนั้น ครั้งนี้พวกเราเพิ่งเกี่ยวข้าวเสร็จ ท่านสม.เป็นหญิงก็ได้ตอซังข้าว กับกอเตย มาพับเป็นดอกไม้จันทร์ได้อย่างมีศิลปะสวยแปลกไม่เหมือนใคร
ประมาณ 13.00 น.เสียงปลุก เสียงปลง ดังทั้งชุมชน เป็นสัญญานให้พวกเราเข้าศาลามา ร่วมรำลึกถึงแม่ทองเลื่อนในวาระสุดท้าย โดยมีลูกสาวทั้ง 3 ท่านมารำลึก ระลึกถึงคุณงาม ความดี ความประทับใจ ในความเป็น”แม่” ที่เป็นต้นแบบของนักปฏิบัติธรรมในเรื่อง ความเป็นผู้ที่อ่อนน้อม นอบน้อม นุ่มนวล มีน้ำใจ พร้อมที่จะ”ให้”เสมอ และยังเป็นตัวอย่างในเรื่อง “ความอดทน” กับความเจ็บป่วย ด้วยความเข้มแข็ง
ประมาณ 14.30 น.ร่างไร้วิญญานของแม่ทองเลื่อน ก็เคลื่อนสู่เฮือนสุดชีวิต ขึ้นตั้งบนเมรุ ด้วยความสงบ
ท่านสมณะเดินดิน ติกขวีโร ประธานในพิธีได้แสดงธรรม ก่อนที่จะทำการฌาปนกิจ จากนั้นถ่ายภาพพร้อมกับลูกๆและญาติพี่น้อง ก่อนที่จะจุดไฟประชุมเพลิง ในเวลา 15.09 นาที
ของชำร่วยในงานก็จะเป็นผลิตภัณฑ์ชุมชน ของบ้านราชเอง และจากพี่น้องศีรษะอโศก ที่ทราบข่าวก็เดินทางมาร่วมงานได้ทัน เพราะอยู่ไม่ไกลกันมากนัก น้ำดื่มก็ช่วยกันจัดเตรียมพร้อม ได้เรียบร้อย
ดิฉันประทับใจพี่น้องชาวอโศก ที่พร้อมใจกันวางงานประจำ มาร่วมงานเป็นจำนวนมาก ทำให้นึกถึงคำว่า “สาธารณโภคี” เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ที่พ่อครูสามารถสร้างสังคมสาธารณโภคีได้ในระดับ ฆราวาส ชาวอโศก สามารถ พึ่งเกิด พึ่งแก่ พึ่งเจ็บ พึ่งตาย กันได้ เห็นเป็นที่ประจักษ์ได้ในทุกพฤติบท พฤติกรรม ในทุกๆเรื่อง แม้แต่งานศพ
โดยเฉพาะงานศพแม่ทองเลื่อน เป็นงานที่สงบ เรียบง่าย เรียบร้อย ราบรื่น งดงามมาก สมรูปสมนาม เหมือนกับแม่ทองเลื่อนที่มีพฤติกรรม เป็นดังรูปแบบของงานวันนี้เช่นกัน ซึ่งแม่เป็นนักปฏิบัติธรรม ที่เดินตามรอยพระโพธิสัตว์ อ่อนน้อม ถ่อมตน เป็นคนรับใช้ มาตลอดชีวิต จนลูกๆบอกว่า การสิ้นลมของนักปฏิบัติธรรม ที่ปฏิบัติได้มีผล ความตายไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวเลย แต่ทุกการดูแลรักษา เป็นการแสดงธรรมให้ลูกๆได้เห็นถึงความอนิจจัง ของการเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไปในที่สุด.
.สุดท้ายขออนุโมทนากับครูตุ่ม อาติ้ง ครูตุ่ง กับการทำหน้าที่ของลูก ได้ดีที่สุด แสดงความกตัญญูต่อคุณแม่ คืนคุณแม่สู่ดิน น้ำ ลม ไฟ จนวินาทีสุดท้าย และขออนุโมทนาสาธุ กับทีมจัดงาน ที่มาก่อน กลับทีหลังทุกท่านด้วยค่ะ
.
