630209_เทศน์ทวช.งานพุทธาภิเษก#44  บ้านราชฯ กายนี้คือวิญญาณ ตอน1

630209_เทศน์ทวช.งานพุทธาภิเษก#44  บ้านราชฯ กายนี้คือวิญญาณ ตอน1

อ่านทั้งหมดที่ หรือดาวโหลดเอกสารที่…https://docs.google.com/document/d/1iZZUB-98slpoTQs4PRYqUqaAM9Cmc0P1ZYYRJL7t1vM/edit?usp=sharing                       

ดาวโหลดเสียงที่…  https://drive.google.com/open?id=1Z2Im78Ri8FX5AwZWpUQnZ0umA1co35gF 

พ่อครูว่า…วันนี้วันอาทิตย์ที่ 9 กุมภาพันธ์ 2563 ที่บวรราชธานีอโศกเป็นวันที่ 2 ของงานพุทธาภิเษก ครั้งที่ 44 มองไปข้างหน้าก็มีพืชผักมีทั้งใบทั้งหัวมันเต็มมันโตมันอ้วน อุดมสมบูรณ์จริงๆ เหมือนมันแกล้ง อยากดีอยากงามนัก งามให้ดูเลย เราก็ไม่ว่ากัน ก็มาดำเนินสู่รายการที่เราได้กะกันเอาไว้ ไม่งั้นก็จะออกไปมาก เอาเรื่องของกาย

กายนี้คือวิญญาณ

ที่อาตมาจะต้องเน้นอย่างนั้นก็เพราะว่า ภาษาไทย เมืองไทย ได้ผิดเพี้ยนไกลไปจากสัจธรรมโลกุตรธรรมของพระพุทธเจ้า 2500 กว่าปีไปไกลมากเสื่อมและเพี้ยนไปไกล 

ที่เพี้ยนคือเข้าใจว่ากาย คือเป็นเพียงร่างภายนอกของคน และไม่มีความรู้สึกร่วมด้วยเลย กลายเป็นหมายถึงดินน้ำไฟลม เป็นสังขารปรุงแต่งของดินน้ำไฟลม ไปเข้าใจว่าอย่างนั้น 

จึงต้องออกข้อสอบถามพวกเรา แล้วกายที่มีสังขารปรุงแต่งกันด้วยดินน้ำไฟลม คืออุตุธาตุหรือพีชธาตุหรือจิตธาตุ ?….อุตุธาตุ พีชธาตุ หรือจิตธาตุ ที่ถูกต้องคือจิตธาตุ แต่เมืองไทยหมายถึงเพียงดินน้ำไฟลม เห็นไหม?พวกเราแท้ๆฟังมาหูแฉะก็ยังสอบตกมากกว่าสอบได้ คิดดูไม่ง่ายมันฝั้นเฝือสับสนมานาน ไปถามข้างนอกเขาตอบถูกตามของเขาหมดเลย กายคือร่าง แยกกายแยกจิต เขาก็ว่าจิตคือธาตุรู้กายคือไม่รู้เรื่องเป็นดินน้ำไฟลม เขาจะแยกกันขาดขนาดนั้นเลย เวลาสอนในเรื่องของศาสนาพุทธอาจารย์เขาสอนแยกกายแยกจิตพระพุทธเจ้าท่านสอนให้รู้จักแยกกายแยกจิต เป็นมูลกรรมฐาน 5 เริ่มต้นเลยผู้มาบวชจะต้องศึกษาอุปัชฌาย์ก็สอนเรื่องมูลกรรมฐาน 5 ให้แยกกายแยกจิต จะใช้เหตุปัจจัยเป็นตัวอย่างที่จะแยกผมขนเล็บฟันหนัง จะใช้อะไรก็ได้อยากให้ถูก ว่าอันไหนเป็นกายอันไหนเป็นจิต 

ถ้าเข้าใจไม่ได้ มิจฉาทิฐิอยู่ แน่นอนเขาก็จะแยกกายแยกจิตอย่างนั้นไม่ถูกต้อง ถ้าเข้าใจถูกก็จะแยกกายแยกจิตถูก คือ จะแยกกาย เมื่อใดเป็นกาย 

1. เมื่อใดเป็นไม่ใช่กาย และไม่มีชีวะ 

2. กับเมื่อใดไม่ใช่กายแต่ยังมีชีวะ 

3. เมื่อใดเป็นกายเป็นจิตแยกกันไม่ออก เป็นกายที่เป็นจิตนิยาม

เอา 3 ประเด็นนี้ 

อุตุไม่ใช่ชีวะ ดินน้ำไฟลม แม้พลังงาน สสารพลังงาน ความร้อน แสง เสียง แม่เหล็ก ไฟฟ้าก็ยังเป็นอุตุ 

พีชะปรุงแต่งกันด้วยธาตุต่างๆ ตามที่มันมีความแตกต่างกันไป เป็นสังขารของแต่ละอย่างแต่ละชื่อแต่ละสมมติแต่ละเรื่องของมัน ก็เป็นตระกูลของมันเป็นหมวดหมู่ของมันไป 

กาย พจนานุกรมบาลีไทย กายแปลว่า กอง แปลว่าฝูง หมู่ ประชุม ไม่ได้แปลว่าหนึ่งเดียวเลย จะต้องมี 2 ขึ้นไป 

เมื่อเป็นจิตก็เป็นหมู่ของเจตสิก เจตสิกของวิญญาณ กายนี้คือวิญญาณ

กายนี้คือวิญญาณก็คือเจตสิกของกาย คือ เวทนา สัญญา สังขาร

แล้วมันก็ละไว้ในฐานที่เข้าใจว่าต้องมีรูป องค์รวมขึ้นมาแล้วก็ต้องเป็นรูปสัมผัสได้ สัมผัสได้ในความหมายของกายนี้คือวิญญาณนั้น ต้องสัมผัสได้ด้วยภายนอก ตาหูจมูกลิ้นกาย โผฏฐัพพะ ข้างนอก กายต้องมีภายนอกด้วย ใช้ศัพท์คำว่ากายในกายพิจารณาในโพธิปักขิยธรรมจะต้องพิจารณากายในกาย 

คำว่าพิจารณากายในกายนั้นไม่ขาดภายนอก แต่เน้นไปพิจารณาที่ข้างใน ฟังอีกทีนึง การเรียนรู้กายในกาย พิจารณากายในกายนั้น ในโพธิปักขิยธรรม 37 อันแรกเลยกายในกาย ถ้ามิจฉาทิฏฐิตั้งแต่กายในกายตัวแรกของโพธิปักขิยธรรมเลย อีก 36 ผิดหมด เพราะไม่เอาข้างนอก เพราะฉะนั้นการไปนั่งหลับตาสะกดจิตไม่มีภายนอก โมฆะหมดศาสนาพุทธ มันจึงเกิดอย่างนี้แหละ อาตมาหัวเดียวกระเทียมลีบ แล้วก็ไม่มีอะไรมากที่จะยืนยันหลักฐานนอกจากในพระไตรปิฎกเล่มที่ 14 ในสัมมาทิฏฐิ 10 ข้อ 10 สมณพราหมณ์ทั้งหลาย เป็นผู้ดำเนินชอบ-ปฏิบัติชอบ  ซึ่งประกาศโลกนี้-โลกหน้า ให้แจ่มแจ้ง เพราะรู้ยิ่งด้วย ตนเอง ในโลกนี้ มีอยู่ (อัตถิ โลเก สมณพราหมณา สัมมัคคตา สัมมาปฏิปันนา เย อิมัญ จ โลกัง ปรัญ จ โลกัง สยัง อภิญญา สัจฉิกัตวา ปเวเทนตีติ)

อาตมาก็มายืนยันว่าอาตมาเป็น สยังอภิญญา ผู้นี้ ผู้ใดล่ะที่มีธาตุองค์รวมต่างๆยืนยันแสดงได้ว่าเป็น สยังอภิญญาผู้นี้ก็ไม่เห็นมีใครกล้ายืนยันนอกจากอาตมา แล้วอาตมายืนยันว่าต้องการอวดหรือไม่ อาตมาก็บอกว่าอาตมาอ่านใจตัวเองเป็น อาตมาไม่มีใจที่เป็นสาเฐยจิตตัวนี้ ที่ต้องการอวดโชว์ ยืนยันความจริง แต่ขนาดยืนยันความจริงด้วยความซื่อสัตย์จริงใจป่านฉะนี้เขายังไม่เชื่ออาตมาง่ายๆ ก็ดี ไม่เชื่อง่ายนั้นดีอยู่ แต่ไม่เชื่อเลยนั่นสิ อาตมาก็ว่าเสียประโยชน์นะ ก็คงต้องใช้ภูมิปัญญาของแต่ละคนเห็นดีเห็นงามอะไรก็เอาอันนั้นไม่ต้องมาโชว์ตัวไม่ต้องบอกว่าเห็นดีกับอาตมา จะมาบอกว่าเป็นลูกศิษย์อาตมาก็ไม่ต้องไม่มีปัญหาหรอกอาตมาไม่ได้เดือดร้อนอะไร มีอิสรเสรีภาพ 100% ไม่มีอะไรเรียกร้อง 

เรียกร้องผู้ที่ได้แล้วไม่มานี่สิ ผู้ที่ไม่ได้นั้นไม่มาก็ไม่เป็นไร แต่ที่ได้แล้วไม่มานี่สิซับซ้อน ที่จริงไม่ได้เรียกไปบังคับอะไรเป็นแต่เพียง เปรยปราย ว่ามานะ ดีไม่ดีก็แต่งเพลง มีศิลปะให้ฟัง อย่างมีมารยาทสุภาพเรียบร้อย 

สรุปว่ากายนี้คือจิตวิญญาณ วิญญาณพระพุทธเจ้าท่านขยายไว้ในพระไตรปิฎกอันหนึ่ง ว่า วิญญาณัง 

อนิทัสสนัง ไม่อาจมองเห็นได้ ไม่อาจชี้บอกได้  

อนันตัง ไม่มีขอบเขต ไม่มีที่สุด 

สัพพโต ปภัง แจ่มใส, แผ่กระจายไปโดยทั้งปวง 

ทูรังคมัง ไปได้ไกล (เดินทางไวกว่าแสง) เป็นนิวเคลียร์ฟิชชัน 

เอกจรัง ไปแต่เพียงผู้เดียวไม่เกี่ยวกับใคร 

อสรีรัง ไม่มีรูปร่าง หน้าตา หรือรูปทรง 

คูหาสยัง อาศัยกายเป็นขอบเขตคูหากำบังอยู่ 

ผู้ที่เริ่มศึกษาไปจะมีสภาวะจะเข้าใจได้มากขึ้นว่า เราสัมผัสได้เองเป็นปกติทางของเราเอง เราก็จะรู้ของเราได้เองแล้วก็จะตรงกับคนอื่นที่มีความรู้ที่ตรงกัน มันจะตรงกันจริงๆเลย แต่มันต่างคนต่างเห็นต่างคนต่างสัมผัสของตัวเองกัน ก็ต้องรู้ที่จิตของเราเองวิญญาณของเราเองเราก็ดูของเราเองเราก็จะรู้เห็นของเราเองของใครก็ต้องดูของใคร ของคนนั้นก็ต้องรู้ของคนนั้น มันก็จะรู้ความจริงตามความเป็นจริงของตัวเอง จึงจะเป็นปัจจัตตังเวทิตัพโพวิญญูหิติจะรู้แจ้งของตัวเอง 

เพราะฉะนั้นผู้ที่มาเรียนรู้แล้ว หากไม่มีสภาวะทำได้แต่คาดคะเนเดาเอา ว่าอย่างโน้นอย่างนี้ อย่างนี้อย่างโน้น ก็จะพูดกันไม่ค่อยรู้เรื่อง รู้เรื่องก็พูดกันอย่างเลอะ รู้กันไม่ตรงกันไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน พูดไปก็ไปไหนมาสามวาสองศอก 

เอกจรัง ไปแต่เพียงผู้เดียวไม่เกี่ยวกับใคร  จิตวิญญาณผู้ตายไปแล้ว จิตวิญญาณของคนเป็นตัวของคุณเท่านั้น คุณไม่ได้เห็นได้รู้กับใคร ที่บอกว่า ตายแล้วไปเจอคนนู้นคนนั้นไปเจอวิญญาณปู่วิญญาณทวดวิญญาณอะไรนั้นมั้ย ถามจริงๆคุณนอนหลับแล้วคุณก็อยู่กับวิญญาณของคุณ วิญญาณของคุณนอนหลับแล้วคุณเจอกับใครไหม ก็ไม่เจอหรอก วิญญาณอยู่ในภพของตัวเอง ตายไปแล้วก็อยู่ในภพตัวเองเหมือนคนนอนหลับ ไม่รู้กับใครสัมผัสกับใครหรอก เอกจรัง หนึ่งเดียว ไปเดี่ยวๆ ไม่เกี่ยวกับใครเลย(เอกะ) จระคือไป 

ที่บอกว่าอาจารย์มั่นไปเจอกับวิญญาณชาวเยอรมันไปเจอวิญญาณนั้นวิญญาณนี้ ดีไม่ดีไปเจอวิญญาณพญายมด้วย คุยกันเป็นตุเป็นตะสารพัด มีคำพูดโต้ตอบกันได้ตลกเรียบร้อยเอาไปสร้างหนังได้อีกเยอะ ทำความไม่รู้ก็เป็นอุปาทาน สร้างเรื่องเองพวกนี้เป็นนักประพันธ์ชั้นหนึ่งทั้งนั้น มีเรื่องมีราวในภพชาติแต่งไปเถอะเป็นเรื่องเป็นตุเป็นตะ เก่ง ซึ่งเป็นเรื่องไม่จริง เอกจรัง เพราะวิญญาณไปเดี่ยวไม่มีเกี่ยวกับใครไม่มีใครรู้ด้วย 

อสรีรัง ไม่มีรูปร่าง สรีระคือรูปร่าง ไม่มีรูปร่างไม่เห็น แล้วที่พระพุทธเจ้าท่านให้เรียนท่านให้เรียนในนี้ คูหาสยัง กายยาววา-หนาคืบ-กว้างศอกพร้อมสัญญาและใจ ในร่างนี้จับไม่ได้ บอกไม่ได้เหมือนกันว่ามันจะอยู่ปลายนิ้วมันจะอยู่ตรงพุง ทางธรรมกายเขาก็บอกอยู่ที่เหนือสะดือ 2 นิ้ว ทางด้านอภิธรรมก็บอกว่าอยู่ที่หัวใจห้องที่ 4 ซึ่งไม่มีที่อยู่แน่นอนหรอก หทยรูป 

ถ้าเรามีสัญญาของเรากำหนดรู้เข้าไปกระทบจะดูได้อย่างไร รู้ได้ด้วยอาการ นิมิต ลิงค มีเครื่องหมายบอกอาการนี้ อาการนิมิต ซึ่งมันจะแตกต่างกันด้วยอาการก็เรียกชื่อต่างๆกันไป เช่น เวทนา สัญญา สังขาร เจตนา อะไรพวกนี้ หรือแยกเป็นฝ

 เวทนา 108 ก็เกิดจากเหตุปัจจัยต่างๆ เราก็จะรู้จักธาตุรู้เหล่านั้น ที่มันทำงานตามหน้าที่ของแต่ละชื่อแต่ละชื่อ เวทนาก็ทำงานอย่างนี้ สัญญาก็ทำงานอย่างนี้ชื่อนี้ สังขารก็ทำงานอย่างนี้ชื่อนี้ กายิกเวทนาก็ทำงานอย่างนี้ตามองค์ประกอบอย่างนี้ชื่อนี้ จิตเวทนาก็ทำงานอย่างนี้ชื่อนี้อาการอย่างนี้ ความสุขความทุกข์ไม่สุขไม่ทุกข์ก็ทำงานอย่างนี้อาการอย่างนี้ชื่อนี้ 

แล้วจะมีดีกรีอย่างนี้ ความสุขข้างนอกหยาบ ความทุกข์ข้างนอกหยาบ มามีภายในเป็นโสมนัสโทมนัสก็มีอย่างนี้ ไม่มีอาการสุขอาการทุกข์ เป็นอุเบกขาหรืออุเบกขินทรีย์ ​เป็นอินทรีย์ 5 มีฤทธิ์ ก็มีขนาดของมัน มันก็ต้องมีเหตุปัจจัย เหตุปัจจัยภายนอกเรียกว่าสุขทุกข์ เหตุปัจจัยข้างในเรียกว่าโสมนัสโทมนัส ถ้าเป็นกลางๆเรียกว่าอุเบกขา 

โลกียะก็รู้ สุขทุกข์ไม่สุขไม่ทุกข์ เคหสิตะเขาก็รู้ โลกียะเขาก็กำหนดรู้ของเขาเหมือนกัน แต่ก็เป็นแบบที่มีกิเลสมาปรุงแต่ง ปรุงแต่งอย่างเอากิเลสออกไป เขาเรียกว่าเนกขัมมะสิตเวทนา เขามีแต่กดกิเลสเอาไว้ ก็เลยกลายเป็นเรื่องรู้แต่จิต กิเลสไม่ให้เกิดมารู้ เลือกรู้แต่จิต กดกิเลสไว้ ๆ แล้วไม่เกี่ยวกับการปรุงแต่งภายนอกด้วย เพราะมันไม่มีประสิทธิภาพ ของโลกียะนี้ปฏิบัติธรรมแบบสะกดจิตไม่มีประสิทธิภาพไม่เกี่ยวกับภายนอก แต่ของพุทธะของพระพุทธเจ้านี้เกี่ยวกับข้างนอกมาตามลำดับตามลำดับ เริ่มต้นตั้งแต่เกี่ยวข้องสัมผัสกับสัตว์กับคนโดยเฉพาะคนนี่แหละ เราจะเกิดความโกรธความโลภเกิดความหลงอะไรหรือไม่ เรียนให้ดี มันมีองค์ประกอบซึ่งจะมีตัวกิเลสไปปรุงแต่งร่วม ให้เลือกตัวปรุงแต่งนี้ออกไปแล้วเข้าใจให้ได้ว่ามันไม่เป็นตัวจริงมันเป็นมายามันเป็นตัวหลอกมันเป็นอาคันตุกะ มันอยู่ไหนก็ไม่รู้มันมาจากไหนก็ไม่รู้ เราต้องเห็นความจริงว่าไม่เชื่อมันหรอกมันไม่มี เราต้องเห็นด้วยปัญญาว่าเอ็งอย่ามาหลอกข้า มันก็จะพ่ายแพ้ความจริงมันก็จะลดน้ำหนักลงจนมันไม่มีในจิตไม่เกิดในจิต ก็ศึกษาพิสูจน์ความจริงไป ตั้งแต่องค์ประกอบประชุมกันเป็นสังขาร หยาบๆ ขั้นหยาบ โลก เขาเห็นว่าเป็นเรื่องหยาบเป็นเรื่องเสียหายเสียเวลาทุนรอนแรงงานเลอะเทอะ ด้วยการไม่มีประโยชน์คุณค่าอะไรดีไม่ดีเละ เสียเปล่า ไม่ได้เกิดคุณค่าประโยชน์ เสื่อมด้วย ร่างกายเสื่อมชีวิตเสื่อม พฤติกรรมที่อยู่กับสังคมก็เสื่อม 

นิมนต์พ่อครูจิบน้ำ ผู้ฟังก็ได้พักหูด้วย 

พ่อครูว่า…อาตมาเอาพจนานุกรมฉบับนักศึกษาของเจ้าคุณอุดร คณาธิการ 

กับรองศาสตราจารย์ดร.จำลอง สารพัดนึก ที่เป็นฉบับแพร่หลายใช้กันเยอะ อาตมาก็ใช้ 

เอาหมวดกาย เขาก็แปล ตามความเข้าใจของเขาอาตมาก็ว่าถูกก็มี ที่ไม่ถูกเต็มที่อาตมาไม่เห็นด้วยก็มี ลองฟังดู 

กายแปลว่า กองฝูงหมู่ประชุม มันแปลว่าหมวดแห่งเจตสิกธรรม หมายถึงเวทนา สัญญา สังขาร 

กายกรรม ภาษาไทยเรียกทับศัพท์ หมายถึงสิ่งที่พึงกระทำทางกาย การออกกำลังกาย  กรรมแปลว่าการกระทำ กายก็ทับศัพท์ คนที่เข้าใจคำว่ากายหมายถึงเพียงแต่ร่างเฉยๆ มันก็หมายถึงกรรมทางร่าง กระทำ

ถามหน่อย ร่างเฉยๆ หมายถึงสรีระวัตถุ ไม่มีจิตเข้าไปสั่งการบัญชาให้ร่างมันทำ มันก็จะทำอย่างสะเปะสะปะตามพลังงานของอุตุหรือพลังงานของพีชะ แต่แน่นอนคุณกำหนดพีชะไม่เป็น แต่อรหันต์ใช้พลังงานพีชะเป็น เป็นเรื่องลึกซึ้งยิ่งใหญ่ที่สุดที่พระอรหันต์ที่เป็นคนนี้กำหนดให้จิตใช้พลังงานแบบพืชโดยที่เวทนาไม่มี พีชะไม่มีเวทนา เพราะฉะนั้นกรรมจึงไม่เป็นอันทำ ไม่มีวิบาก อรหันต์ทำกรรมจึงไม่มีบาปไม่มีบุญ เพราะกรรมของพระอรหันต์หมดบาปหมดบุญแล้ว ปุญญปาปปริกขีโณ​ เป็นกรรมที่บริสุทธิ์จริงใจซื่อสัตย์ ถ้าไม่ซื่อสัตย์ก็ไม่นับเป็นพระอรหันต์ ต้องซื่อสัตย์ อย่างจริงใจด้วยไม่เสแสร้งพรางลวง เป็นความจริงใจทุกกระบวนการของพระอรหันต์ เพราะฉะนั้นกรรมทุกกรรมไม่มีบาปไม่มีบุญอย่างนี้เป็นต้น 

รายละเอียดพวกนี้แม้แต่คำว่ากรรมคำเดียวที่อาตมามาขยายความให้เห็นชัดเจน บรรดาอาจารย์ทางศาสนาทั้งหลายแหล่ไม่ได้ขยายความ ก็ไปเชื่อกันว่า กายนี้คือร่างหนึ่งเดียว คือวัตถุไม่มีความรับรู้ไม่มีธาตุจิต ไม่ต้องไปพูดถึงธาตุพีชะเลย ไปหมายเอาอุตุอย่างเดียวเลย ใช่ไหม เพราะฉะนั้นจึงไม่มีทางสามารถชัดเจนได้เลย 

ยิ่งมาเป็นกายกัมมัญญตา ความคล่องแคล่วแห่งกาย ทับศัพท์ เขาก็แปลกัน ว่าคือร่างก็หมายถึงความคล่องแคล่วของร่างซึ่งไม่มีจิตไปกำหนดกำกับไปบัญชา มันก็เป็นการสะเปะสะปะไปตามแรงดูดภายนอกที่มีกำลังกว่ามันก็เอาไปกินหมด เพราะฉะนั้นจึงตกเป็นทาสของพลังภายนอก พลังงานของอบายมุขพลังงานของสังคมพลังงานของรสนิยมค่านิยมสังคมไปตามเขาหมดเลย กลายเป็นทาส ของสังคม ธาตุของโลกธรรม ไปถึงเป็นธาตุอบายมุข ชาวนรก 

ทีนี้เขาก็แปล กายกัมมัญญตา คือ ความเป็นของควรแก่การงานของกองเวทนาสัญญาและสังขาร 

ความเป็นของควร พยายามแปลตามพยัญชนะก็ไม่ผิด แต่การงานแห่งกองเวทนา กองสัญญา กองสังขาร เป็นเจตสิกใหญ่ 3 ของวิญญาณ

วิญญาณประกอบด้วยรูป เวทนา สัญญา สังขาร รวมแล้วทั้งหมดปรุงแต่งกันอยู่เรียกว่าวิญญาณ 

พอหมายถึงจิตเข้าไป รูปคือสิ่งที่ถูกรู้ เป็นองค์ประกอบรวมเป็นองค์ประชุมร่วม คำว่าร่างคำว่ารูปนี้ เป็นองค์ประกอบรวมเป็นองค์ประกอบร่วม แต่ต้องมีนามกำกับอยู่ ถ้าหากไม่มีนามกำกับไม่เรียกว่ากาย

ไม่มีนามธรรมกำกับหรือไม่มีจิตเข้าไปร่วมอยู่ด้วยไม่เรียกว่ากาย แม้จะมีพลังงานของชีวะพืช เข้าไปร่วมก็ยังไม่เรียกว่ากาย

โอ้โห กายของมะละกอ กายดอกใบเตย ? เขาเรียกหรือ? กายกะหล่ำปลี กายมะเขือเทศ​ เขาก็ไม่พูดกัน 

เพราะฉะนั้นมูลกรรมฐาน 5 จึงละเอียดสำคัญมาก ถ้าเข้าใจยังไม่สัมมาทิฐิ ผู้มาบวชแล้วจะไปนิพพานแต่ไม่สัมมาทิฏฐิในการแยกกายแยกจิตในมูลกรรมฐาน 5 เมื่อไหร่เป็นกายเมื่อไหร่ไม่เป็นกาย เมื่อไหร่จะเป็นอุตุ เมื่อไหร่เป็นพีช เมื่อไหร่เป็นจิต โดยกรรมโดยธรรม 

กรรมคือการกระทำให้เป็นอุตุการกระทำให้เป็นพืชการกระทำให้เป็นจิต เมื่อเราไม่ตายอยู่ก็ทรงไว้เรียกว่าธรรมะ ธรรมะเป็นของทรงไว้คู่กันกับกรรม กรรมเป็นตัว Dynamic เป็นตัวทำงาน ธรรมะก็เป็นตัวทรงไว้เป็นตัว static เป็นตัวทรงอยู่ แล้วก็มีองค์ประกอบ 2 อย่าง คือบวกกับลบ ธรรมะก็เป็นบวก กรรมก็เป็นลบ คู่กันอยู่เป็นนิวเคลียสเป็นคู่ของพลังงาน แต่มีจิตเป็นตัวกำกับเป็นประธานก็เลยเป็นสามเส้า บวก ลบ ประธานคือจิตของแต่ละคนกำกับควบคุมจะให้เป็นอย่างนั้นอย่างนี้จึงเกิดกรรม แม้กัมมัญญตา ก็เป็นการงานที่ควรของผู้ใดที่มีภูมิปัญญาในจิต กำหนดจะทำ เมื่อเป็นพระอรหันต์ก็คือเป็นผู้ที่มีความควรไม่มีอคติ ทุกอย่างไม่มีอคติอย่างตามความจริงใจของพระอรหันต์คนนั้นก็ทำตามตรงจิตที่เราพระอรหันต์แต่ละองค์ท่านมีความรอบรู้ เอาเหตุปัจจัยมาปรุงแต่งได้ ก็ปรุงแต่งกันด้วยความสุจริตใจจริงใจสะอาดไม่มีอะไรแฝงไม่มีอคติเลย ไม่มีความรักคนนั้นลำเอียงคนนี้ไม่มีเลย ซื่อสัตย์สุจริตที่สุด 

กายกลิ กลิ แปลว่าโทษภัย องค์ประชุมของพลังงานจิตที่มันเป็นภัย 

กายกลิคือ องค์ประชุมของโทษภัยคือ กายกลิ เขาแปลว่า สิ่งชั่วช้าที่อยู่ในกาย กายคือธาตุ 2 อยู่ในธาตุ 2 อยู่ในกายนี้สิ่งนั้นสิ่งที่ชั่วช้า เพราะฉะนั้นสิ่งที่ชั่วช้าที่บงการอยู่ก็คือจิต สิ่งที่ถูกจิตบงการก็คือกรรมกิริยาภายนอก กายวิญญัติ วจีวิญญัติให้ออกไปเป็นกายกรรม หากไปแปลกายกรรมว่าแค่ออกกำลังกายก็ไม่ผิด แต่ลึกๆคือ บ่งบอกทั้งข้างนอกข้างในเป็นกายกรรมครบพร้อมหมายถึงจิตและท่าทีลีลาของการเคลื่อนไหวภายนอกด้วย 

กายสาวะ คือ ความหมักหมม เขาแปลเป็นความหมักหมมของร่างกาย กับอาตมาจะแปลว่าความหมักหมมของกิเลสในจิต สาวะคืออาสวะคือความหมักหมม ไม่ใช่สิ่งที่สะอาด หมักหมมอยู่ในกายหรือในร่างกาย ก็คือหมายถึงจิต ที่นี้เขาแปลว่าความหมักหมมแห่งร่างกาย แล้วก็แปลต่ออีกว่าเป็นความสกปรกที่มีอยู่ในร่างกาย คุณฟังดู ความสกปรกที่มีในร่างกายนี้คุณก็คงไม่เข้าถึงภายในจิต ในร่างก็ต้องผ่านร่าง แต่กายคือจิตหรือวิญญาณ กายนี้คือวิญญาณ​ที่อาตมาตั้งชื่อมาพูดกันวันนี้ 

ถ้าหากหมายเอากายว่าคือร่างภายนอก คุณไม่มีทางจะได้นิพพาน ฉันเดียวกับพระพุทธเจ้าตรัสว่ากายนี้คือจิต มโน วิญญาณ ในพระไตรปิฎกเล่ม 16 ข้อ 230 กายนี้คืออย่างนี้ เขาก็ยังไม่เชื่อกันเลย อาจจะเชื่ออาจารย์เก่า เมื่อไหร่จะมีปรโตโฆสะ หากเชื่ออาจารย์เก่าแล้วทำแล้วเป็นผลก็คงเป็นอรหันต์กันได้แล้ว อาตมาว่าอาตมาทำได้เป็นหมู่มวลที่มาเทียบเคียงยืนยันอ้างอิงว่ามีวรรณะ 9 สาราณียธรรม 6 มีสาธารณโภคี มันง่ายหรือ? คุณทำได้ไหม ในชุมชนไหนมีสาธารณโภคี ยืนยันได้ว่าเป็นคนเลี้ยงง่ายบำรุงง่าย เป็นคนมักน้อยไม่ใช่คนเลี้ยงง่ายและเป็นพวกที่ใจพอ ไม่ได้มีแส่หา ดิ้นรนแส่หา ตะกละตะกรามดันทุรัง มันไม่แล้วมันพอมันหยุดแค่นี้ก็พอ อยู่ในหมู่สาธารณโภคีก็พอแล้วไม่มีอะไรสงบสบายพอ แล้วสุขภาพร่างกายก็ไม่เสียด้วยพอขนาดนี้ ดีด้วย หาคนลงพุงหลามๆยาก ในชาวอโศก สเรนเดอร์ทั้งนั้น ข้างนอกพุงหลามๆ จนเป็นโรคอ้วน

คนอยากให้อาตมาน้ำหนักขึ้น อยากให้มีเนื้อมีหนังมีกะทิในพุงมันมันบ้าง ไม่รู้สิ อาตมาก็ว่าของอาตมาไปมันก็ไม่ขึ้น อาตมาก็ว่าแข็งแรงดีไม่มีปัญหาอะไร ไม่ต้องอะไรมากแต่มันก็เถอะอาจจะใช้เกินก็เลยต้องช่วยกันอันโน้นอันนี้มาเติมให้อยู่ เขาชั่งน้ำหนักทุกวันวันละ 2-3 เครื่อง 

เรื่องความหมักหมมเน่าในก็เสียหายหมด

กายคตะ คำว่าคตะแปลว่าดำเนินไป สิ่งที่อยู่ในกาย สิ่งที่ไปในการสิ่งที่อยู่ในกายก็ต้องดำเนินการดำเนินไป ไม่ใช่มันอยู่นิ่ง กายคตะ คตะ แปลว่าดำเนินไปไม่ใช่แปลว่านิ่ง มันอยู่ข้างในมันก็เคลื่อนที่อยู่ จะเคลื่อนที่อยู่ในวงกลมก็ตาม เคลื่อนที่อยู่ในแวดวงเดิมก็ตามเรียกว่า กายตะ หากออกนอกวงได้ก็เก่ง ขยายไปตามต้องการได้ออกไปในวงใหญ่ วงมโหฬาร ก็ยิ่งเก่งไปตามความสามารถยิ่งชัดเจนยิ่งทำได้คุณก็จะรู้การขยายผล ของความสามารถนั้นขึ้น

กายคันธะ คำว่าคันธะ แปลว่ากลิ่น กิเลสเครื่องร้อยรัดกาย แปลว่ากลิ่น แปลว่าเครื่องหอมสำหรับร้อยรัดกาย คันธะ แปลว่ากลิ่นแปลว่าเครื่องหอม เครื่องเหม็นก็แปลว่ากลิ่น ไปๆเอาแต่เครื่องหอมมันเป็นการลำเอียงนะนี่ กลิ่นมันกลางๆ มีทั้งหอมเหม็นและไม่หอมไม่เหม็นมีทั้งหอมมากหอมน้อยเหม็นมากน้อยไม่รู้อีกกี่ระดับ กายคันธะ 

กายคุตตะ คือผู้มีร่างกายอันคุ้มครองแล้ว ผู้รักษากายได้แล้ว ผู้มีกายที่สงบ เมื่อมิจฉาทิฏฐิผู้มีกายที่สงบ เข้าใจกายเป็นเพียงภาวะภายนอกก็จะทำให้ภาวะภายนอกมันหยุดดิ้น นี่ก็ว่ากายสงบแล้ว ดีไม่ดี กายวิเวก คือเอากายไปออกไปสู่ที่เงียบไปอยู่เดี่ยวๆไปอยู่ในป่าเขาถ้ำ ห่างจากผู้คนต่างจากสังคม ชื่อว่ากายสงบแล้ว ถ้าจิตของคุณดิ้นไปในกามดิ้นไปในอัตตาอะไรอยู่ข้างใน ข้างในก็ดิ้นไปในอัตตาข้างนอกก็ดิ้นไปสู่กามสู่อบาย แล้วมันจะสงบอย่างไรกายของคุณ มันก็ยิ่งออกไปข้างนอก ยิ่งอยู่ข้างในก็ยิ่งเป็นอัตตา 

เพราะฉะนั้นคำว่าสงบ กายที่คตะ มันดำเนินไปแล้วมันก็สงบอยู่ กายดำเนินไป สงบอยู่กายคตะสงบอยู่ คุ้มครองได้แล้ว ก็หมายถึงว่าคุณจัดการกำกับทั้งข้างนอกข้างใน กำกับทั้งข้างนอกข้างในให้ได้สัดส่วนที่พอเหมาะที่จะแสดงออกถึงกายกรรมแสดงออกถึงวจีกรรม แสดงออกได้พอเหมาะพอดีเรียกว่า กายคตะ ดำเนินไปออกสู่ภายนอกโดยมีข้างในเป็นตัวประธานกำกับให้เกิด อีกคำ คือ กายวิญญัติ วจีวิญญัติ วจีคือกายภายนอกภายในกึ่งๆ 

วจีสังขาร ยังไม่ออกมาทางภายนอก วจีสังขารในสังกัปปะ 7 

ตักกะ วิตักกะ สังกัปปะ อัปปนา พยัปปนา เจตโสอภินิโรปนา วจีสังขาร

อัปปนา พยัปปนา เจตโสอภินิโรปนา เป็นแกนนิ่ง 

ส่วนตักก วิตักกะ สังกัปปะ เป็นตัววิ่ง ตักกะ เริ่มคิดเริ่มดำริมีธาตุรู้ เมื่อเริ่มมีธาตุรู้คุณก็จัดการเรียนรู้ตัวนี้ มันมีกิเลสดำริขึ้นร่วมปรุงแต่งด้วยไหม ในจิตที่ดำริตักกะมานี่ พอจิตเริ่มเกิดมา คุณก็พยายามแยกแยะใช้จิตสัญญากำหนดหมายแล้วก็แยกแยะให้ออก ตีแตก ให้ออก มันมีกิเลสโดยเฉพาะ พระพุทธเจ้าท่านให้ตีแตกในเวทนาในความรู้สึก แยกเวทนา 2 มันเป็นเวทนาแท้ๆ กับเวทนาที่ปรุงแต่ง แล้วเป็นอุปาทานไปติดยึดว่าอย่างนี้เขาชอบ เป็นรส เป็นความอร่อย เป็นความชอบใจเป็นความชื่นใจเป็นสิ่งที่น่ามี หรือเป็นความโกรธเป็นความไม่ชอบใจเป็นความผลัก ดีไม่ดีถึงฆ่าแกงรุนแรงถึงตาย มันไม่เหลือแต่เฉพาะธาตุรู้ตามความเป็นจริง อย่างเดียว มันมี 2 ผู้ที่แยก 2 ได้เรียกว่าเป็นผู้ที่มีโสตทิพย์ตาทิพย์ เป็นความรู้จักวิปัสสนาญาณมโนมยิทธิ 

วิปัสสนาญาณ มโนมยิทธิ อิทธิวิธี โสตทิพย์ 

โสตทิพย์หมายถึงรู้สิ่งที่ละเอียด โสตะคือรู้ ทิพย์คือละเอียด แม้มันจะอยู่ไกลก็รู้ละเอียดชัดเจน อยู่ใกล้ก็แน่นอนแยกแยะได้ง่าย จะอยู่ไกลได้ยินแว่วๆ เห็นได้ยากเห็นได้น้อยเห็นได้เล็ก หรือได้ยินเสียงน้อยเสียงเบาๆ ก็ยังสามารถรู้ชัดเจนแยกแยะออกได้นั่นคือความสามารถของโสตทิพย์ แยกเป็นเสียง 2 เป็นรูป 2 เป็นกลิ่น 2 เป็นรส 2 สัมผัส 2 แยกเป็นอันหนึ่งจริงอันหนึ่งเป็นตัวมายาอีกหนึ่งเป็นตัวจริงเป็นของแท้ เราก็เลือกเอาแต่ของแท้อย่าเอาของไม่จริงของที่เป็นมายา เรารู้ทันว่ามันเป็นมายา พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่าเรารู้เธอแล้วมาร มารคือมายา เรารู้เธอแล้ว อย่ามาเสนอหน้าเสียให้ยากมาร  ทำอะไรเราไม่ได้หรอกเราหักขั้วเรือนยอด เธออย่ามาสร้างบ้านสร้างเรือนสร้างตัวตน เราถอดหัวใจของเธอออกไปหมดแล้ว หัก พระพุทธเจ้าท่านไม่ใช่คำว่าหัวใจมันดุเดือด ท่านใช้คำว่าหักเรือนยอด ของเธอหมดแล้วไม่มีเรือนจะอยู่แล้วให้ไปเสีย ท่านก็เอาเรือนยอด มาเป็นตัวแทนในการอธิบายความหมายของมันอย่างนี้เป็นต้น 

ซึ่งสิ่งเหล่านี้อาจจะมาหยิบมาขยายความให้ฟังให้เห็นชัดๆ ว่า กายก็ดี วิญญาณก็ดี พรากกันไม่ได้ จะเรียนรู้วิญญาณจะต้องมีทักษะทางตา หู จมูก ลิ้น กาย วิญญาณที่ไม่มีผัสสะทางตา หู จมูก ลิ้น กายไม่มีสิทธิ์จะเรียนรู้ เช่นภิกษุสาติ ไปเรียนรู้วิญญาณสัมภเวสี ไปมัววุ่นกับวิญญาณสัมภเวสีวิญญาณล่องลอยไม่มารู้ที่ตาหูจมูกลิ้นกายผัสสะ แล้วเกิดอาการนี้ในปัจจุบันเกิดอาการจิตรู้ในเวทนาในจิต เกิดอาการตัวนี้นี่แหละตัวที่จะเรียนอย่างไปนอกตัวนี้ ภิกษุสาติอย่าไปวุ่นวายกับวิญญาณล่องลอยอาจารย์มั่นที่มาจากเยอรมันจากคณะตอนนี้ดีไม่ดีไปปั้นเป็นพญายม คุยกันเป็นตุเป็นตะไปหมดเลย จะจับลงนรก พญายมมาเจอกราบอาจารย์มั่นเลย 

สู่แดนธรรมว่า…ผมบอกเพื่อนว่าที่ชาวอโศกทำได้เป็นรูปธรรมอย่างนี้เป็นชุมชนอย่างนี้เพราะมีนิพพาน เขาก็ว่าเรานั้นง่าย

พ่อครูว่า…มันไม่ได้ง่ายหรือยากอย่างที่คิดหรอกอะไรที่ชำนาญมันก็ง่ายอะไรที่ไม่ชำนาญมันก็ยาก มันก็อยู่ที่ตรงนั้นอีกมันก็จริง เพราะฉะนั้นก็เลือกเอาเถอะ ว่าจริงๆแล้วจะเอาแบบไหน

นิพพานของพระพุทธเจ้าปรินิพพานที่เคลื่อนไหว ไม่ใช่นิพพานที่ไม่เคลื่อนที่อยู่นิ่ง มันนิ่งเพราะว่าถูกกิเลสกวนไม่ได้ กับกิเลสมากระแทกกระทุ้งมาตอกย้ำมาทำให้มันเคลื่อน มันก็ไม่เคลื่อน มันนิ่ง อย่างนี้ต่างหากเล่า นิ่ง กิเลสมากระทบกระเทือนกระทุ้ง พระพุทธเจ้าจึงให้มีการสัมผัส การสัมผัสนี่แหละเป็นการพิสูจน์ว่าจิตของคุณนิ่งหรือเปล่า แล้วนิ่งของคุณเป็นธาตุรู้ไม่ใช่ธาตุบื้อ ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ไม่ใช่ แต่เป็นธาตุรู้ที่ชัดเจนเลย คนนี้มากระทุ้ง กระทุ้งอย่างแหลมคม หรือกระทุ้งอย่างไม่แหลมคมเลย กระทุ้งหนาหนัก บุบๆๆ มีแต่แรงอย่างเดียว แหม จะรู้หมดเลยในรายละเอียดของสิ่งที่กระทบสัมผัสกระทบกระแทกกระเทือนรออยู่ มันมาแบบไหนมุมไหนเหลี่ยมไหนมิติไหน ไม่ใช่ไม่รู้ไม่รู้ไม่รู้ดับไม่รู้ แต่นี่รู้รอบรู้ทั่วรู้ครบรู้ทุกมุมเหลี่ยมแง่มุมมิติทุกนัยยะ ละเอียดอย่างนั้นมันรู้รอบเรียกว่ารู้จักรู้แจ้งรู้จริง อาตมาสรุปใช้ 3 คำนี้ 

รู้จัก คือ มันสัมผัสทุกแง่มุมรู้จัก รู้แจ้งชัดเจน และเป็นจริงด้วย ไม่ผิดเพี้ยนไปจากความจริงที่จริง ไม่มีภาษาอื่นแล้วภาษาจริง

การเรียนรู้นามธรรมขั้นจิตวิญญาณแล้วก็มาสัมพันธ์กับอันนอก สัมพันธ์กับดิน น้ำ ไฟ ลม สัมพันธ์กับอันอื่นๆ เป็นตัวตนบุคคล คนต่างๆสัตว์ต่างๆ ว่าสิ่งต่างๆ พืชต่างๆ เข้ามาร่วม ร่วมสังขารปรุงแต่งอยู่ด้วยกัน อย่างไม่เป็นพิษเป็นภัย อย่างไม่ทำลายแต่ช่วยกัน ให้เกิด สิ่งที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และมีแต่ไปเรื่อยๆ เจริญไปเรื่อยๆไม่มีจบมีไหม สิ่งที่เกิดขึ้นตั้งอยู่แล้วเจริญไปเรื่อยๆไม่มีเสื่อมเลยมีไหม …ไม่มี 

ศาสนาพุทธไม่ได้ปฏิเสธความเสื่อมไม่ได้ปฏิเสธความดับไป แต่ต้องมีพลังงานเติมอยู่เสมอ เพราะฉะนั้นเราจะต้องสร้างพลังงานเติมอยู่เสมอให้เจริญ ศาสนาพุทธจึงละเอียดถึงขั้นสามารถที่จะสร้างพลังงานให้เติมให้เกิดเรียกว่า อุปจยะ 

ถ้าไม่เกิดไม่ดับ เรียกว่าสันตติ เพราะสงบอยู่สันตะ สันติ สงบอยู่แต่พร้อมทำงานเรียกว่า ติ ตัว สันตะคือสงบ แต่พร้อมนะ พร้อมรบ พร้อมสันตติ เพราะฉะนั้นจะให้เกิดเลย อุปจยะ ถ้าไม่ให้เกิดแม้ไม่ให้เกิดอยู่เฉยๆ ก็จะ ชรตา ไม่ให้เกิดก็เสื่อมในตัวมันเอง ชรตา

อุปจยะ สันตติ ชรตา ส่วนอนิจจตา อยู่ที่ตัวเราเองผู้ที่เป็นอรหันต์แล้วสามารถพลิก เราชรตาก็ได้ แต่เรายังไม่ตายก็ได้ แต่ถ้าตายแล้วตายเลยนะ แต่ถ้าอยู่ระหว่างสันตติ คุณจะให้เกิดหรือไม่ให้เกิดก็อยู่ที่คุณ อนิจจตา ก็อยู่ที่คุณอยู่ที่สันติจะเกิดหรือจะปล่อย ถ้าเกิดเสริม Coefficient เสริมสัมประสิทธิ์ต่อไปมันก็เจริญต่อไป ถ้าไม่เสื่อมก็จะ ชรตา เสื่อมไปตามฐานะของแต่ละอย่าง เสื่อมไปเอง แล้วเข้าไปหาสูญ​มี โมเมนตั้มค่อยๆเคลื่อนเข้าหาศูนย์เองโดยตัวมันเองไม่ว่าจะเป็นพระอรหันต์ ไม่ว่าจะเป็นอนาคามี สามารถมาก ก็ทำความเสื่อมให้ได้เร็ว เสื่อมเร็ว ยิ่งกว่า เศษหนึ่งส่วน 100 ของวินาที เศษหนึ่งส่วนร้อยของวินาทีก็อยู่ที่ความสามารถของแต่ละบุคคล ตายแล้วแยกธาตุเป็น แยกเป็นอุตุธาตุเลยแน่นอนมันก็เสื่อม มันจะหาจิตนิยามอยู่ที่ไหน แต่ถ้าคุณยังทำไม่ได้มันก็ยังมียางเหนียวอยู่มากหรือน้อย คุณจะแยกมันก็ยังไม่เสื่อมมันยังต่อไปเองติดตรงนั้นตรงนี้มันก็อยู่ที่นั่น แต่ถ้าคุณไม่มี อุปจยะ คุณรู้ลักษณะของ อุปจยะ สันตติ ชรตา อนิจจา สี่นัยยะนี้คุณเข้าใจชัดเจนว่าคืออะไร นามธรรมหรือจิตของคุณ อุปจยะ คือ อย่างไรคุณทำได้ สันตติคืออย่างไรคุณทำได้ ปล่อยชรตาคุณทำได้ แม้จะฟื้นสันตติก็ทำได้ แต่หากปล่อยให้พลังงานเป็นพีชะ แล้วจะฟื้นก็ยาก

แต่ถ้ามีพลังงานจิตนิยามร่วมกันอยู่กับพีชนิยาม พลังงานจิตยังเป็นผู้ที่บงการจิตให้เป็น พีชะ แล้วทำให้เกิดอุตุได้  อุตุได้แล้วก็ทิ้งๆ ไม่ต้องไปเกี่ยวกับอุตุ เพียงแต่อาศัยพีชะ ได้อยู่อย่างสงบสบาย หรือจิตคุณมีวสวัตตี ยังจิตให้เป็นไปในอำนาจได้คุณก็ควบคุมจิตได้ คุณไม่ให้มันออกไปทางอกุศลอะไรเลย ไม่ให้ไปก็บาปอะไรเลยบุญคุณก็จบแล้ว เพราะกิเลสของคุณจบหมดแล้ว 

สู่แดนธรรมว่า..ยังจิตให้เป็นไปในอำนาจเคยทำให้จิตเป็นพืชที่ปรุงแต่งกันอย่างไร 

พ่อครูว่า..อาศัยพืช เป็นเครื่องอาศัยอยู่แต่ปรุงแต่งเป็นกุศล อาศัยธาตุพืช เป็นเครื่องอยู่ไม่สุขไม่ทุกข์ไม่ดูดไม่ผลัก แต่ก็มีธาตุที่เข้ามาปรุงแต่งตามที่ควรเรียกว่ากัมมัญญตา ตามเหมาะควรๆ ไม่เวอร์เกิน ไม่น้อยไปไม่มากไปได้สัดส่วนพอดี ถ้าจะให้มันก้าวหน้าไปในทางสัมประสิทธิ์ ให้มีอัตราก้าวหน้าไปในทางเจริญคุณก็ทำไป ก็อยู่ที่สมรรถนะของสัมประสิทธิ์ของคุณ อย่างอาตมานี่มันหมดขนาดแล้ว อายุขัย แต่อาตมาพยายามต่ออายุด้วยสัมประสิทธิ์สร้างสัมประสิทธิ์ให้ชีวิตยืนยาวเพิ่มขึ้น ๆไป มันก็พอได้ ก็ดูกันไปว่าอาตมาจะพยายามใช้สัมประสิทธิ์นี้ได้ไปอีกนานเท่าไหร่ 

ถ้าอาตมายืนยันไปได้ สามารถสร้าง หลายคนก็คงพอจะเชื่อ อาตมาตอนนี้รักษาขันธ์พยายามทำงาน จะเรียกว่าทำงานมาก อาตมาก็ไม่ได้ไปลงน้ำหนักเรื่องการลงแรงที่หนักมาก ก็เป็นการทำงานอยู่ในฐานข้างใน จิตวิญญาณปรุงแต่งสร้างสรรทำอะไรไปในทางนามธรรมมากกว่ารูปธรรม ก็พอทรงได้ ถ้าเผื่อว่าพลังงานขององค์รวมของแกนจิตของอาตมา มันมีประสิทธิภาพสูงขึ้นมาอีก จนกระทั่งมันสดขึ้นมาอีก สดขึ้นมาได้อีก ธาตุจิตของอาตมาก็จะก้าวหน้าขึ้นไปได้อีก 120 130 มันก็จะขึ้นไปได้ อาตมาก็พยายามสร้างสรรสัมประสิทธิ์ให้แก่ธาตุจิตของอาตมา อาตมาไม่เก่งในการบอกรายละเอียดของสัมประสิทธิ์ให้พวกคุณได้ชัดเจนกว่านี้อยากขยายนะแต่มันยังไม่ได้ ไม่รู้จะขยายอย่างไร อาตมาว่ามันโดดเดี่ยวนะชาตินี้ไม่มีผู้ที่เป็นพี่มาช่วยเลย มันก็เลยอยู่อย่างนี้แหละ พูดไปก็นึกถึงน้องชายเขาว่าเขาเป็นพี่อาตมาเขาเป็นพระพุทธเจ้า อาตมาเป็นผู้ที่มาทำงานสร้างสรรค์ เขาเป็นพระพุทธเจ้าอยู่นิ่งๆไม่ต้องทำอะไรให้อาตมาทำงาน 

เล่าถึงน้องชายที่ตั้งตนเป็นพระพุทธเจ้า ทางการจะจับไปก็ไม่สามารถจับได้เพราะจำนนที่เหตุผลว่า พระพุทธเจ้าท่านก็ตั้งตัวเองเป็นพระพุทธเจ้า เขาก็ตั้งบ้าง 

พ่อครูว่า…จริงหรือไม่จริงไม่มีปัญหาหรอก อาตมาไม่มีปัญหา เขาก็ทำตามความเป็นจริง ดูท่าทีเขาก็พอเป็นไป ก็พอได้อยู่ ไม่ได้มา บอกให้มาก็ไม่มาอยู่คนเดียวนั่นแหละ ชื่อนายชาติ รักพงษ์

พลังงานสัมประสิทธิ์นี่แหละเป็นพลังงานยาอายุวัฒนะ เป็นยาอายุวัฒนะทางนามธรรมที่แท้จริงไม่ต้องเสียสตางค์ซื้อ แต่คุณต้องสร้างของคุณเอง พิสูจน์กันได้ อาตมามั่นใจว่าอาตมาทำมาได้ถึงขนาดนี้แล้ว ใครจะเชื่อว่าอาตมาอายุขัยแค่ 72 อาตมาก็ทำผ่านมา 1 กัปแล้ว ถ้าไปถึง 96 ก็เป็น 2 กัปป์ถ้า 2 กัปป์ แล้วดูสรีระภายนอกที่สัมผัสแล้วกว่านี้อีกนะ ถ้า 96 พวกคุณก็จะเชื่ออย่างมหาศาลก็ต้องเชื่อถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆก็ดูไปยังไม่รู้ได้ 

จริงๆแล้วอาตมาก็ยังไม่มีโรคอะไรนอกจากมีกระเปาะที่คอ มันไอ ก็มีอีกอันที่โรคเจ็บเหมือนเข็มแทงเป็นโรคทางปลายประสาท มันทำงานไม่เต็มที่ อันนี้อาตมาก็รู้ดี เพราะอาตมาไปเร่งพลังงานที่มันต้องอาศัยเส้นประสาท เส้นประสาทมันโตไม่ทันพลังงานนึกออกไหม มันก็เลยเจ็บจิ๊กๆ ทิ่มแทงภายใน ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องประหลาดอะไรแต่มันเจ็บ เขาก็บำบัดไปตามอาการ symptomatic treatment ไป ไม่สามารถแก้ไขที่ตัวเหตุและ Radical Treatment ทำตามเหตุปัจจัยไม่มีปัญหา รักษาตามอาการไป เพราะเหตุปัจจัยของเราดันสุรังมันอยู่ เราก็ดันมันไปเรื่อยๆเพื่อให้เกิดประโยชน์ไม่ใช่เป็นไปเพื่อแย่งลาภยศสรรเสริญ อายุยืนยาวเพื่อจะแย่งชิงลาภยศสรรเสริญ ไม่มี สุขก็ไม่มีแล้ว สรรเสริญก็มีคนด่าอยู่เรื่อยๆ เขาก็รับวิบากกรรมของเขาไปเราก็ไม่รู้จะทำอะไรเขาได้ เขาเชื่อมั่นอย่างนั้นจริงๆ เราก็ไม่ได้ไปจองเวรจองกรรมไม่ได้โกรธเกลียดเขาหรอก อาตมาเลิกจองเวรจองกรรม ขณะนี้ก็ยังมีวิบากจะไปจองเวรหาอะไรอีก อาตมาไม่สร้างการจองเวรจองกรรมอีกแล้ว มีแต่การสร้างมิตรดีสหายดีสร้างลูกหลานไปเรื่อย เป็นลูกจริงหลานจริงทางจิตวิญญาณ พระโพธิสัตว์ก็มีลูกจำนวนพันเป็นอเนก นี่อยู่ในนี้ก็ยังไม่ถึงพันดีเลย วันนี้พันกว่า นี่ปลุกเสกฯหรือพุทธาภิเษกฯ จะได้ถึง 1,000 ก็ยากเลยตอนนี้ถึงพันกว่าแล้ว ก็หวังใจว่า อย่าเพิ่งไปหวัง สาเปกโข ว่า จะมากกว่านี้ขึ้นไปอีกในครั้งหน้า พุทธาภิเษกฯ ปลุกเสกฯไปข้างหน้าก็จะเป็นการวัดมวลผู้ที่สนใจ ผู้ที่จะตั้งใจมาเอา คุณที่มาคุณก็ได้ ได้ถ่ายเดียวเลย อาตมาไม่เอาอะไรจากคุณแน่นอน คุณก็มาเอาได้ แล้วก็พยายามให้ได้ ถ้าได้ไปแล้วมันก็ดี 

ถ้าได้ไปแล้วคุณก็เป็นคนดีคุณก็ไปถ่ายทอดต่อไป เพราะศาสนาพุทธนั้นได้แล้วไม่ใช่ได้แล้วก็ไม่ไปถ่ายทอดให้ใครเลย ได้แล้วเฉยๆไม่ใช่ ลักษณะของพุทธ ได้แล้วต้องเป็นประโยชน์ท่านต่อไป แม้จะเป็นพระอรหันต์ที่ไม่ปรารถนาพุทธภูมิ ไม่ต่อภพต่อภูมิ ในช่วงระยะเวลาที่ท่านยังไม่ปรินิพพานเป็นปริโยสาน พระอรหันต์แต่ละองค์ท่านก็ทำประโยชน์จนกระทั่งอายุท่านอาจจะสั้นกว่าปกติก็ได้ แต่ท่านตั้งใจจะเป็นพระอรหันต์สุดท้ายแล้วเกิดและตายชาตินี้ท่านไม่ต่อเป็นสุญญตนิพพาน อนิมิตตนิพพาน อปนิหิตนิพพาน สูญอย่างเดียวท่านก็ทำเพราะท่านจะสูญอยู่แล้ว ไม่เป็นปัญหาอะไรท่านไม่ต่อแล้วท่านก็จบ มันไม่ขัดกับตัวท่านเอง ไม่ขัดกับผู้อื่นท่านก็ทำงานเต็มที่ เต็มที่ได้เท่าไหร่ก็เท่ากับสมรรถนะของท่านพระอรหันต์แต่ละองค์สมรรถนะไม่เท่ากันความผิดพลาดบกพร่องไม่เท่ากัน แต่ความบริสุทธิ์ในจิตที่ไม่มีกิเลสนั้นเท่ากันทุกองค์ อรหันต์ทุกองค์ตรงกันที่จิตไม่มีกิเลส เด็ดขาดไม่เกิดอีก ทุกองค์เท่ากัน ส่วนสมรรถนะความสามารถหรือความบกพร่องผิดพลาดความสามารถในการสร้างกรรมกระทำแก่คนอื่นมันก็เท่ากับผู้นั้นจะมีสมรรถนะเท่าไหร่ ใช่ไหม มันเก่งเท่านี้ ผิดพลาดได้บ้างก็ผิด อันนี้เป็นสมมติสัจจะ ทำกรรมการงานกับผู้อื่นมันเป็นสมมติสัจจะ แต่เรื่องปรมัตถ์ของท่านไม่ผิดเพี้ยนไปแล้วจิตวิญญาณของท่านสะอาดบริสุทธิ์ไม่มีกิเลสถาวรแน่นอนมั่นคงไม่กลับกำเริบ นิจจัง(เที่ยงแท้) ธุวัง (ถาวร) สัสตัง(ยืนนาน) อวิปริณามธัมมัง(ไม่แปรเปลี่ยน) อสังหิรัง(ไม่มีอะไรหักล้างได้) อสังกุปปัง(ไม่กลับกำเริบ)

นี่เป็นนิยามคำจำกัดความ เป็นคุณสมบัติคุณธรรมอันวิเศษของพระอรหันต์ ต้องตรงตามบัญญัติที่ว่านี้ เมื่อตรงตามบัญญัติที่ว่านี้ก็ต้องใช่สิ ตรงตามบัญญัติที่พระพุทธเจ้าท่านกำหนดไว้หมดแล้วก็ต้องใช่สิเป็นอรหันต์ ก็ต้องพิสูจน์กันว่าตรงตามบัญญัติพระพุทธเจ้าหรือเปล่าอาตมาพาทำนี้ นิจจัง(เที่ยงแท้) ธุวัง (ถาวร) สัสตัง(ยืนนาน) อวิปริณามธัมมัง(ไม่แปรเปลี่ยน) อสังหิรัง(ไม่มีอะไรหักล้างได้) อสังกุปปัง(ไม่กลับกำเริบ)

เขาก็พยายามล้มล้างด้วยะ แต่ก็ตอนนี้ก็ไม่ค่อยมีแล้ว เป็นสิ่งที่มีคุณค่าเขาจะไปล้มล้างทำไม เขาก็เอาพลังงานไปสร้างอะไรของเขาดีกว่ามาเสียแคลอรี่อะไรกับเรา พวกเรานี้ก็จะยืนยาวไป เหลือแต่ว่าพวกคุณเจริญให้ได้กว่านี้ ใครยังมีความเจริญได้เพิ่มอีกหรือเปล่ายังมีอีกไหมความเจริญที่จะทำให้แก่ตัวเองมีไหม …ยังมีอีกอยู่ 

แม้อาตมาก็ยังมีความเจริญที่ต้องทำให้แก่ตัวเองเพิ่มได้อีกๆ อาตมายังไม่ถึงเป็นพระพุทธเจ้า ยังมีอีกที่จะเจริญขึ้นไปเรื่อยๆ มันไม่ได้เป็นคนโง่งมงายอะไรมันชัดเจนจริงๆ เพราะฉะนั้นอาตมาไม่มีปัญหา 

มาเข้าเป้าที่กายคือวิญญาณ 

วิญญาณคือธาตุรู้ รายละเอียดของธาตุรู้ เอาที่จุดเดียวที่เวทนาก่อน 

เวทนา สามารถที่จะเข้าหาหัวใจของความเป็นชีวิตมนุษย์ หัวใจของชีวิตมนุษย์มันงมงายอกกับความเป็นเทวะสุขนิยม 

เทวะสุขนิยมคือเทวดาที่ไม่รู้จักทุกข์เทวดาที่ไม่รู้จักสุข ไม่รู้จักผีมารซาตานไม่เรียนรู้ ปล่อยให้ผีมารซาตานเป็นมวล เทวะ เทวนิยม ไม่รู้จักไม่กล้า จะไปศึกษาซาตานกลัวจะรู้จักซาตานเพราะอะไร 

ซาตานก็คือตัวกูว่ะ ซาตานกับตัวกูมันไม่ต่างกันเทวดากับซาตานมันอันเดียวกัน 

เทวดาคือตัวสุข ซาตานคือตัวสัตว์นรกตัวทุกข์มันตัวเดียวกัน 

หนึ่งเขาไม่รู้ว่ามันเป็นตัวเดียวกันเขาไม่อยากแยกเขาเอาแต่ความสุข อย่าให้ซาตานมาวอแว เขาไม่เกี่ยวเลยซาตานจะมาอย่างไรเขาก็หนีเขาก็หลบเลี่ยง หรือใช้พลังงานที่มีแต่ดี ไม่ศึกษาพลังงานชั่ว เขาก็เลยทำได้ ใช้พลังงานมีเท่าไหร่ ดีดซาตานทิ้ง หนีไปไกลจากซาตานไปเสพอยู่ที่วังแห่งความสุข แต่ไม่ได้ทำซาตานให้หายไปไม่ได้เรียนรู้จักซาตานไม่ได้รู้จักหัวใจซาตาน ทำร้ายหรือฆ่าซาตานเด็ดขั้วหัวใจของซาตานให้ดับสนิทไปเลยไม่เป็น 

เพราะฉะนั้นจึงไม่มีจบ แต่พระพุทธเจ้านั้นรู้จักหัวใจซาตาน เด็ดหัวใจซาตานสลายแตกหัวใจซาตานได้จริง เลิกเลย เรียนรู้มาจากตั้งแต่เราเองไปยุ่งเกี่ยวกับวนเวียนกับสภาพที่มันไม่ควรจะไปยุ่งเกี่ยว เรียกว่าองค์ประกอบของอบายมุข 

เมื่อทำให้ตัวเองพ้นมาจากอบายมุขได้ พ้นจริงๆ มันก็มีอบายมุขคนอื่นสร้างกันหรอกอยู่ทั่วโลก เริ่มต้นที่พระโสดาบันก็เป็น เอกราชทั่วทั้งแผ่นดินแล้ว ในโลกทั่วทั้งแผ่นดินนี้มีหลุมนรกหลุมอบายมุขอยู่เยอะ แต่หลุมอบายมุขหลุมนรกนั้นคือซาตานตัววิมานเหล่านั้นทำอะไรเราไม่ได้ เราเป็นเอกราชทั่วทั้งแผ่นดิน แค่โสดาบันนี่ดับอบาย ผีมารขั้นอบายไม่มี แต่โสดาบัน ยังแพ้ผีมารกาม ไม่ต้องไปพูดถึงรูปอรูปภายในเลย ยังแพ้กาม เรียนรู้กรรมฐานให้ได้ ผู้พันอบายแล้วกามเป็นฐานเรียนรู้สำคัญที่สุด ใครยังมีฉันทะในกาม ต้องเรียนรู้ใน กวฬิงการาหารนี่ดีที่สุด รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสทางกามคุณ 5 เรียนให้ดี 

เมื่อคุณสามารถลดกามคุณ 5 ได้จริง ก็เป็นพระสกิทาคามี ไล่ไปหาอนาคามี พ้นภพภูมิที่กระทบสัมผัสต่างๆหูจมูกลิ้นกาย หมดอำนาจ ตาหูจมูกลิ้นกายผีมารอยู่ที่ตาหูจมูกลิ้นกายไม่ใช่ผีมารอยู่อบายนะ หมุนสมองให้ทันสมัย มาอยู่ที่กามคุณ 5 

มันไม่หายไปไหน กามคุณ 5 ที่เกิดอยู่ในโลกมันก็ยังมี แต่เราลอยตัวจากสิ่งเหล่านั้น ไม่ปรุงไม่แต่งร่วมกันกับกาม เฉยๆกับกาม อาตมาก็ยังมีกะจิตกะใจให้พวกเราได้รู้สิ่งเหล่านี้สิ่งที่ดียังมีกำลังวังชาอยู่พวกเราก็คงจะเชื่ออย่างสนิทใจว่าอาตมามีกะจิตกะใจอยากจะให้สำหรับวันนี้ก็ตามเวลาพอสำหรับวันนี้จะเริ่มทำทุกคน 

จบ