630703_พุทธศาสนาตามภูมิ บ้านราชฯ  ปฏิบัติจรณะ 15 พาให้พ้นวิตักกจริต

630703_พุทธศาสนาตามภูมิ บ้านราชฯ  ปฏิบัติจรณะ 15 พาให้พ้นวิตักกจริต

ดาวโหลดเอกสารที่  https://docs.google.com/document/d/1jcIDV5Whw7gTFKYp2I0XbKXF2UVNNO5T3ZfEV4oiLaE/edit?usp=sharing                                          

ดาวน์โหลดเสียงที่    https://drive.google.com/file/d/1cMWIAdpVADGVvSn9qWQ4dGEM9kY-7g4b/view?usp=sharing 

สมณะฟ้าไทว่า…  วันนี้เป็นวันศุกร์ที่ 3 กรกฎาคม 2563 ที่บวรราชธานีอโศก ใครจะเข้าพรรษาแล้วคนเขาก็ไปทำบุญกัน แต่คนที่จะทำบุญเป็นต้องมาฟังพ่อครู 

พ่อครูว่า…630703

_จากลูกผู้อยู่ใกล้ๆ พ่อ  ฝากให้มาเรียนถามพ่อครู  ถามว่า

ขอกราบเรียนพ่อครูผู้ที่เคารพอย่างสูงสุด

เนื่องจากพ่อครูได้สอนให้เข้าใจความเป็นอบายภูมิของจิตให้ผู้ปฏิบัติเพื่อมรรคผลในปัจจุบัน ซึ่งก็ได้ปฏิบัติตาม ก็เห็นความเป็นอบายภูมิจิตในภายในได้ด้วยการฝึกโบนิโสมนสิการมากขึ้นๆ 

นรกอันเป็นภพหลังความตายแล้วมีกระทะทองแดง มี ฯลฯ นั้นก็สิ้นสงสัย 100 % ก็ขอความเมตตาพ่อครูช่วยอธิบายภาวะสวรรค์ที่คน ซึ่งทำความดีมากแต่ไม่ได้เป็นอริยะ เขาจะมีภาวะอะไร หลังตายไป  สวรรค์อันปัจจุบันธรรมนั้น ไม่สงสัย  ส่วนภาวะนรกที่มีความเร่าร่อนหลังตายนั้น  พ่อครูสอนว่ามีอยู่ แต่สวรรค์หรือผลจากกรรมดีมาก ๆ นั้นมีสภาวะสบายๆ หรือต้องเกิดมารับผลกรรมดีทันทีอย่างไรหรือไม่ อยากทราบเพื่อจะได้อธิบายให้คนที่มาถาม เราตอบภาวะนรกได้ แต่ตอบสภาวะสวรรค์นั้นควรตอบว่าจะเป็นไปอย่างไร

กราบขอบพระคุณอย่างสูงสุดจากลูกที่อยู่ใกล้ๆพ่อ

พ่อครูว่า…ทำไมไปเข้าใจว่า คนตายไปที่เป็นกัลยาณชนจะไม่มีนรก ซึ่งจะต้องมีนรกเพราะว่ามีสวรรค์ 

หากทำไปเพื่อจะเอาไว้อธิบายกับคนอื่นโดยไม่มีของจริงในตัวเองเดี๋ยวถูกเขาซักถามมันจะไปไม่เป็น มันเป็นแค่ความจําเป็นแค่การท่องจำเท่านั้น

ไล่ไปตั้งแต่หยาบๆก่อน อบาย แปลว่านรก ชั่ว หยาบ หรือภาษาง่ายๆคือไม่สบาย ถ้าไม่สบายก็เรียก อบาย คำว่า ปายะ แปลว่าสบาย ประโยชน์อาศัยได้ดี ส่วน อปายะคืออาศัยได้ไม่ดี ส ก็เชิงดี อ ก็เชิงไม่ดีเท่านั้นเอง

คำว่า นรก หรือคำว่า อบาย เราเคยได้ยินมาว่า อบายมุข 4 อบายมุข 6 ก็ขออยายความจากต้นพื้นอันนี้

ทุกวันนี้ คนที่เขาใจแล้วหลุดพ้นแล้ว แต่อบายกลับหนักกว่าเก่า เช่น การเมือง หรือนักทุนนิยมการค้า เขามีอบายภูมิต่ำหยาบหนักยิ่งกว่าอบายภูมิ 4 อบายภูมิ 6 เป็นอบายมุขลึก แต่เขากลับเข้าใจว่าเป็นสิ่งที่น่ามีน่าได้น่าเป็น เป็นขี้โลภจัด เล่ห์เหลี่ยมจัด มันยิ่งกว่านักเลงสามัญ เช่น นักเลงผู้หญิงนักเลงสุรานักเลงการพนันคนชั่ว เขาก็ติดอยู่อย่างนั้นแหละ ก็แล้วไป มันก็เห็นชัด ไปก็เห็นก็รู้ว่าไม่ดี แต่ก็วนเวียน เอาไปกู้หนี้ยืมสิน ก็พวกนี้ไม่กระทบกระเทือนต่อผู้อื่นมากนักอย่างเก่งก็กระทบต่อครอบครัวเขา 

แต่พวกนายทุนพวกนักการเมือง กระทบต่อประชาชนสังคมมากมายมหาศาลนี่แหละคือมหาอบายมุข จะเป็นอบายภูมิ 4 อบายภูมิ 6 ที่อธิบายด้วยพยัญชนะสมัยโน้นสิ่งเหล่านี้ยังไม่มีพยัญชนะเหล่านี้หรอก แต่สมัยนี้มันซับซ้อน สมัยโน้นก็พาซื่อนักเลง นักโกง อำมหิตทื่อๆ แต่สมัยนี้นักอำมหิต คนที่เป็นเจ้าของจะกดระเบิดไม่มีใครรู้ กดแล้วก็ตายเป็นแสนไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นคนกด คนที่ไปทำก็รับหน้าไปแต่ตัวการใหญ่ไม่มีใครรู้ อันนี้ตัวร้ายแยกว่า เป็นความอำมหิตสุดยอดเลยใช้อำนาจซ้อนอำนาจบงการให้เขาทำ แต่คนทำนั้นพาซื่อ ทำแล้วก็ตายง่ายๆเพราะเขาเองเป็นลูกน้อง 

ทีนี้อยากทราบว่า ทำความดีมาก แต่ไม่ได้เป็นอาริยะเขาจะมีภาวะอะไรหลังตาย ทำดีมากก็เป็นกัลยาณชน 

สบายอย่างมีรส สุขอย่างมีรสจัดจ้านไป ฟังดีๆนะ อารมณ์อร่อยอัสสาทะ จัดจ้านไปไม่ว่าจะเป็นรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส หรือเป็นการแสดงออกทางกิริยา แสดงออกทางดนตรี rock จัดแรง มีการพนันอย่างไหนก็แล้วแต่ การพนันบิลเลียด มวย ทำแรงๆเหลี่ยมอย่างนี้ๆ อาตมาก็อธิบายไม่เก่ง

สรุปแล้วสบายของเขาคือรับรสจัดจ้าน แต่ในฝัน คุณก็เคยเกิดรสอย่างนั้นเรียกมโนมยอัตตา จิตที่สำเร็จเป็นอุปาทาน เหมือนคนเข้าทรง เขาจะเห็นเลยเป็นพญานาคเป็นเสือสิงห์เป็นอะไรก็แล้วแต่ ก็จะเห็นมีรูปร่างเลย ทีนี้พวกคุณนี่นะพวกเรานี่ ศึกษามา เพราะฉะนั้น อุปาทานอย่างนั้นพวกคุณเห็นแล้วก็ไม่ติดไม่มี แต่คนที่เขาไม่ได้มาถามอาตมาเขามี เขาปรุงเป็นของเขาเลยแล้วเขาก็บอกว่าอย่างนั้นของจริง เขาหนัก ตอนฝันก็มี แต่ตอนเป็นๆเขาก็มี หรือดีไม่ดีลืมตาเห็นนั่นเห็นนี่ เห็นเป็นเสือเป็นลิง เห็นเป็นผีเห็นเป็นเทวดาเห็นสัตว์นรก เป็นผีกองกอยเห็นผีกระสือ แม้กระทั่งปั้นเป็นหน้าคนแล้วมีไส้เป็นพวงลอยไปลอยมา ก็ปั้นหลอกกัน อย่างสายอาจารย์มั่นเห็นโครงกระดูกเดิน เห็นตัวเองนอนเน่าอยู่ต่อหน้า เข้าสมาธิแล้วจะเห็นอย่างนั้น แยกกายแยกจิต แล้วก็จะพิจารณาว่าเดี๋ยวตัวเองก็จะตายเดี๋ยวก็จะป่วยอุปาทานครอบงำความคิด 

พวกคุณแต่ก่อนเคยเป็นก็มี อย่าว่าแต่เป็นตอนนอนหลับเลย ตอนตื่นก็เป็นด้วยซ้ำ ใครยึดติดมากก็เอาไปนอนฝัน เพราะจิตมันยึดจริงจัง

ไม่ว่าจะเป็นภาวะสบาย สวรรค์ อร่อยหรือภาวะรุนแรงเดือดร้อนก็เป็นทั้งนั้นเป็นจริง ที่ถามมา 

พ่อครูว่า…เราอย่าไปทุจริตใช้เล่ห์เหลี่ยมอยากได้อยากมีของคนอื่นมาเป็นของตัวเอง ทุจริตอย่างเล่ห์เหลี่ยม อย่างโกงหรืออย่างฉลาดซ้ำซ้อน ทุจริต จนเขารู้สึก ภาคภูมิดีใจด้วยนะ แต่คนที่ไม่ได้ทำ แต่เป็นคนใช้วิธีการให้คนอื่นทำแทน ให้คนอื่นชั่วด้วย ตนเองไม่ทำแต่หลอกล่อให้คนอื่นทำอย่างเช่นธัมมชโย หลอกโกงเขามาโลภมา อย่างคนที่ติดคุกไป ศุภชัย ตนเองตอนนี้ยังหายตัวอยู่เลย แต่ศุภชัยติดคุกไปแล้ว 

นั่นแหละสุดมหาอภิอบายมุขซับซ้อน 

ผู้ถามมานี้ อธิบายว่า อารมณ์นี้หลงสวรรค์ นรกกับสวรรค์เป็นสิ่งที่แยกกันไม่ได้ แต่มันเป็นเหรียญสองหน้า แล้วคุณก็มาเล่นอยู่หน้านี้เท่านั้นเอง หน้านี้คุณเสพสุขซับซ้อนเท่าไหร่ หน้าหลังนรกก็ซับซ้อนมากเท่านั้น เป็นแต่เพียงว่าดำกับขาวคุณทำขาวให้มากเลย ดำก็มากเลย เย็นมากเท่าไหร่ หรือว่า ชื่นใจมากเท่าไหร่ขมขื่นเร่าร้อนก็มากเท่านั้น อันเดียวกันแต่มันคนละหน้า ดีเท่าไหร่ชั่วเท่าไหร่ เป็นแต่เพียงภาวะ 2 ที่คุณเอาหน้าไหนมาใช้เป็นอุปาทาน อีกหน้าหนึ่งมันก็มีคุณไม่ใช้ นี่แหละคือนักเล่นกลที่เรียกว่ามายา 

แตกต่างกันกับสิริมหามายา พวกเราอาจสับสนว่าอันเดียวกัน สิรินี้ดีสุด แต่มายานี้เลวสุด คนที่ไม่เข้าใจจะเห็นว่า อาตมาพูดสิ่งที่ดีสิ่งที่ถูกต้องเขาหาว่าอาตมาชั่ว อาตมาดีมาก เป็นโพธิสัตว์เป็นอรหันต์ระดับ 7 เขาก็ยิ่งชั่วหนักไปอีกทางเลย เขาเห็นเป็นอย่างนั้น แต่ถ้าจริงผู้เป็นสิริมหามายาแล้วไม่มีชั่วมีแต่ดีได้อย่างเดียว แต่มายานั้นมีสองด้าน แต่ดันมาหลอกเอาด้านหนึ่งมาโชว์แต่เอาอีกด้านมาให้ดู​มีสอง แต่สิริมหามายามีด้านเดียวหนึ่งเดียวจริงๆถูกต้องด้วย แต่คนที่ไม่เชื่อ ว่าดี เขาไม่เชื่อว่าดี เขากลับไปเชื่อว่าชั่ว เราดีระดับ 7 เขาเข้าใจว่าเราชั่วระดับ 14 เขามองเราอย่างมายา 

นิมนต์พ่อครูจิบน้ำ

สมณะฟ้าไท…พ่อครูมีทำลูกโป่งน้ำลาย คนสายยึดจะถือสาพ่อครู แต่คนที่วางได้ก็จะรู้ว่าท่านเป็นสิริมหามายา ของเราก็พามาหมดตัวตน เหมือนที่เขาก็ว่ามาให้หมดตัวตน แต่ของเราอิสระเสรีภาพ 

พ่อครูว่า….โลกีย์วนเวียน มันเป็นสวรรค์ซ้อนกับนรกอยู่อย่างนั้น โลกียรสเป็นรสโลกีย์ ความดีสูงสุดก็คือการสมมุติกัน แต่เขาไม่รู้จักจิต เจตสิก รูป นิพพาน เขารู้อาการตัวจิตไม่ได้ เขาไม่เคยศึกษาในการอ่าน อาการ ลิงค นิมิต อุเทส เขาจับจิต ตักกะ วิตักกะ สังกัปปะไม่ได้ เขาไม่ได้แยกเหตุที่มาปรุงร่วมด้วย คนโลกมีอวิชชาเป็นเทวะ เขาแยกสังขารไม่ได้ เขาจะไม่รู้อาการของจิตในจิต เขาจะไม่รู้อาการของเวทนาในเวทนา เขาจะไม่รู้อาการของกายในกาย 

กายเขาจะหมายถึงเพียง ดินน้ำไฟลมภายนอก จิตก็จะหมายถึงความรู้สึกในจิตภายในแล้วเขาจะไม่มีว่าความรู้สึกภายในกับร่างภายนอกหากแยกกันก็จะไม่ใช่กาย

คนหลับตาปฏิบัติไม่ใช่ของจริง ของจริงตากระทบสัมผัสอยู่ หูก็ได้ยินเสียง สัมผัสอยู่เป็นปัจจุบันเรียกทิฏฐกาละ กาละที่เป็นปัจจุบัน เดี๋ยวนี้ ปัจจุบันขณะนี้เลย 

ตาหลับไม่เห็น หูไม่ได้ยิน กลิ่นไม่รับรู้ ก็จะไปรู้แต่ภายใน ก็ต้องชัดเจนว่าเราตอนนี้เอาแต่ภายในนะไม่ครบกาย ตอนนี้มีแต่ภายนอก ถ้าตัวคุณไม่มีธาตุรู้ ภายนอกนี้คุณจะรู้อะไรไหม ขณะที่คุณลืมตา เขาก็ว่าคุณลืมตา แต่คุณไม่ได้เอาความรู้สึกเวทนา มาข้างนอกเลย คนอยู่ในภวังค์คุณก็ไม่รู้เรื่อง หูก็ไม่ได้ยิน เหมือนพระพุทธเจ้าเดินในโรงกระเดื่อง มีฟ้าผ่าคนตายสอง วัวตายสี่ ก็ไม่รับรู้ เป็นสภาพที่ตื่นแต่ไม่รับรู้เจตนาสร้างเอาเองท่านทำได้เป็น วสวัตตีพระพุทธเจ้าอาตมายังทำไม่ได้ขนาดนั้น เป็นสิ่งที่พิสดารลึกซึ้ง

มาแยกโลกียะ มันก็จะวนเวียนมีความดีความชั่ว มีความสุขความทุกข์ มีความต่ำความสูง มีความรวยความจน อยู่อย่างนี้ ดีก็คือ รวยมาก มีอำนาจมาก สบายมากหรือมีรสอะไรที่ต้องการสมใจมาก ถ้าไม่ได้ก็คือ เป็นเศษขยะอะไรเน่าๆไป

แต่โลกุตระนั้นควรจะมีความสุขความทุกข์ มีดีมีชั่ว มีสูงมีต่ำ เราก็รู้แต่เราไม่ไปแย่งชิง ชั่วย่อมไม่แย่ง แต่ดีก็ไม่แย่ง แต่ดีทำ แต่ไม่ยึดถือเป็นเราเป็นของเรา รวยได้ไหม รวยได้แต่ไม่รวย ใครจะว่าทำไม่เป็นไม่เป็นไร ชีวิตอาตมาไม่เคยรวยเกิน 10 ล้าน หากทำอยู่ในโลกก็จะรวยเป็นร้อยล้าน พันล้าน เพราะอาตมามีเหตุปัจจัยมีลูกน้องเครือข่ายมีวิธีการอาตมาก็มีได้ พอมาชาตินี้อาตมาไม่มีเครือข่ายหรือกิจการของตนเอง แต่อาตมาก็มีสิบล้านร้อยล้านพันล้าน มาทำ ขออภัยคนอาจไม่เชื่อว่าที่มาทำกันเป็นเครือข่ายนี้เป็นพันล้าน ซึ่งอาตมาไม่ได้สะสมไม่ได้ยึดถือเป็นของตนเองเลย แต่ละคนมีส่วนร่วมหมดเลย แต่ทางโลกีย์ ของเขานะ จะมีเครือข่ายก็ต้องมีอัตราได้เปรียบนะ เขาจ้างดร.มา เขาก็ต้องได้ส่วนเหลือส่วนเกินไปมากแน่ หากเขาได้น้อยลงเขาไม่จ้างหรอก นายทุน 

พวกเจริญทางโลก เจริญโภคภัณฑ์ เจริญสิริวัฒนภัคดี ไม่เอาแล้ว จิตมันเป็นจริง จิตมันไม่ต้องมี ก็ชัดเจนเลยว่า สบายมันจะชัดเจนตรงที่ว่า เราไม่ได้เป็นตัวแบ่ง เราไม่ได้เป็นตัวแยก เราไม่ได้เป็นตัวเบียดเบียนอะไรในสมบัติโลกของสังคม ถ้าเราจะมีก็สร้างมาด้วยมือ เราสร้างด้วยมือไม่ได้ ก็มีพรรคพวก ทำแล้วไม่ได้แบ่งแยกแต่เอามารวมกัน แล้วมีส่วนเกินมา ต่างคนต่างทำร้อยคนพันคนไม่เอาแต่ทางโน้นจะมีส่วนแบ่ง ต่างคนต่างกอบกองให้ตนเองได้มากๆ แล้วตายจากกองที่ตนเองได้ ใครได้มากเท่าไหร่ หัวหน้าใหญ่ตายจากไปคุณก็ไม่ได้เป็นของคุณ ชาตินี้เอาไปห้าแสนล้าน แต่ชาติต่อไปก็ต้องมาใช้หนี้ที่เอาเป็นของตน หนี้ห้าแสนล้าน อีกกี่ชาติไม่รู้ เพราะคุณเอามาอย่างเล่ห์เหลี่ยม ตอนเป็นก็ยึดเป็นตัวกูของกู ตายไปก็ยึดเป็นตัวกูของกู แล้วเป็นอย่างนั้นจริงในจิต จิตพวกคุณอาจนึกไม่ถึง แต่ที่เขายึดเขายึดอยู่นะ

_Aud Phone อู๊ด โฟน • เก่งมากยอมรับ ใช้คนโดยไม่ต้องเสียตังค์

พ่อครูว่า….คุณหลอกกันอยู่แต่พวกเราไม่ได้หลอก อย่าว่าแต่พวกคุณเลย อาตมานี่คุณไม่รู้ใจอาตมาหรอกว่าอาตมามีทรัพย์หลายพันล้านขณะนี้ แต่อาตมาจะไม่เดือดร้อนเลย ที่ใครจะมาโกงทรัพย์หลายพันล้าน โกงนะ แล้วโกงนั้น อาตมาชั่วหรือใครคนชั่ว…นี่มันคือสัจจะ 

เอาล่ะ ไม่ถึงขั้นโกง อาตมาขณะนี้สมมุติว่ามีสองพันล้าน คนที่จะร่วมบริหารเงิน 2,000 ล้านด้วยกัน คนไหน ที่ยึดว่าสองพันล้านนี้เป็นของเขา 

สู่แดนธรรม…ตั้งแต่อยู่กับพ่อท่านมา ไม่เคยได้ยินพ่อท่านใช้วาทศิลป์หลอกล่อคนมาให้บริจาคเลย

พ่อครูว่า…อาตมาปฏิบัติตามพระพุทธเจ้า อาตมาไม่เคยพูดเพื่อหลอกให้คนมาเคารพนับถือ ใครจะมาเคารพนับถืออาตมาด่าเอาด้วย แล้วเขาก็ยังมาเคารพนับถือ ตำหนิ สิ่งที่ผิด ตำหนิสิ่งที่ทุจริตนั่นแหละคือด่า ตำหนิแรงๆตรงๆ มันยิ่งไปถูกคนที่เขาเป็น มันยิ่งเจ็บเพราะคือการด่า นี่คือสัจจะ 

ไม่หลอกลวงให้คนมานับถือ ไม่หว่านล้อมให้คนมาเป็นบริวาร พยายามใช้โวหารทุกอย่างเพื่อต้องการให้คนมาเป็นบริวาร ไม่ เพื่อลาภสักการะและสรรเสริญ ไม่ เพื่อเป็นเจ้าลัทธิ อาตมาไม่เคย อาตมาเป็นเพียงผู้รับใช้พระพุทธเจ้า เจ้าลัทธิคือพระพุทธเจ้า อาตมาไม่เคยบอกว่าตัวเองเป็นเจ้าลัทธิ 

_ตอนนี้ ยุคไหน : กูสงสัยว่า ทำไม สายธรรมยุติถือไม่ยอมรับ สันติอโศก เป็นเพราะอะไร / เถรวาท อยู่ใกล้ชิดชาวบ้าน ถ้าเอาศีลเป็นตัววัดก็ใช่อยู่ที่เขาจะหลงกิเลสของชาวโลก แต่สายธรรมยุติ เป็นสายที่อยู่ห่างชาวบ้านการแสดงออกการยึดติดจึงมีความต่าง / สันติอโศก ในปัจจุบันนี้ เรียกตนว่าอะไร ในระหว่าง สายเถรวาท กับ สายธรรมยุติ

เราเป็นสายอโศก สายอโศกนี้จิตทำความไม่โศกได้ 

(พ่อครูไอ ตัดออกด้วย) 

พ่อครูว่า..เขารู้แต่ธรรมยุตกับมหานิกายเขาก็เลยบอกว่าเอ็งอยู่สายไหน ก็บอกได้ว่า ไม่ได้อยู่ในสายไหน เพราะธรรมยุตเราก็รู้ ว่าบกพร่อง จนเป็นนานาสังวาส เถรวาทก็บกพร่องจนเป็นนานาสังวาส เราได้ทำตามธรรมวินัย และเราก็ขอแยกออกมาแล้ว

เขาเรียกมหานิกายกับธรรมยุต ของไทยเขาเรียกเถรวาท มหายานนี้ไปทางญี่ปุ่น จีน เถรวาทแปลงไปเป็นธรรมยุตกับมหานิกาย 

โพธิสัตว์ คือมหายาน อรหันต์ คือเถรวาท ของเรารู้หมดอรหันต์และเถรวาท เราเป็นทั้งสองอย่าง เป็นอรหันต์ก่อนแล้วจึงไปเป็นโพธิสัตว์ เราทำคุณอันสมควรก่อน พร่ำสอนผู้อื่นจึงไม่มัวหมอง 

สู่แดนธรรม…ทำไมสายธรรมยุตไม่ยอมรับสันติอโศก

พ่อครูว่า..เพราะว่าเขาไม่รู้ ก็เลยไม่รับ ถ้าเขารู้เขาก็จะรับ อาตมามาบวชสายธรรมยุต ครั้งแรก มีอุปัชฌาย์เป็นธรรมยุต แล้วมีเหตุการณ์เรื่องราว Story ต้องไปมีอุปัชฌาย์เป็นมหานิกาย ธรรมยุตอาตมาก็ไม่ได้ถอดถอน ไม่ได้ลาออกจากธรรมยุต แต่ก็ไปบวชสวดญัติเป็นมหานิกายอีก อาตมามีใบสุทธิ 2 ใบครั้งแรกนะก็คืนหมด 

โดยอุปัชฌาย์มาว่าอาตมาไม่ได้อาตมาทำได้อย่างเรียบร้อย ทั้งธรรมยุตและมหานิกาย อุปัชฌาย์ที่มาบวชให้อาตมาไม่ได้มีองค์ใดรังเกียจอาตมา จนกระทั่งท่านสิ้นไป เพราะฉะนั้นในความเป็นจริงที่เกิดถ้าใครสามารถ มาทำวิจัย เก็บรายละเอียดพวกนี้ได้ครบจะดีมากเลย เอาล่ะ ใครอย่าเอาตะเข็บมาให้อาตมาฟื้นฝอยอีก

นิมนต์พ่อครูจิบน้ำ

สมณะฟ้าไท…พอครูไม่มีตัวตน หากมีกิเลสจะอึดอัดมาก เพราะคนอื่นมากำกับภาระร่างกาย

พ่อครูว่า…ร่างกายอาตมาที่ชำรุดดีนะว่ามีเท่านี้ แค่รำคาญ ไอก็ไม่ได้เจ็บปวดอะไร 

สมณะฟ้าไท…พ่อครูเคยเรียนสะกดจิตมาก่อน อ่านในสัจจะชีวิตเล่ม2 แต่ตอนนี้พ่อครูไม่ได้เอามาใช้ หากสะกดจิตไม่เป็นประชาธิปไตย 

_นภารัตน์ อิ่มรัง  • ก้มกราบพ่อท่าน.สาธุเจ้าค่ะ.เริ่มกลับมา.ปฎิบัติธรรม.ศีล 5ไม่ผ่านเลยค่ะ.แค่ข้อ 1แทบเอาตัวไม่รอด.

_ChannarongJindatham  ชาญณรงค์ จินดาธรรม •กราบเรียนถามพ่อท่านครับผมเบื่อ(หรายามิ)ไม่ชอบ(ชิคุจฉามิ)อึดอัด(อัฏฏิยามิ)ความเป็นวิริยาธิกะของผมมากเลยครับ ทำอย่างไรถึงจะเปลี่ยนตัวเองเป็นปัญญาธิกะได้ครับ? ขอให้พ่อท่านชี้แนะด้วยครับ กราบนมัสการด้วยความเคารพยิ่งครับ

พ่อครูว่า…ก็ต้องท้าวความนิดนึงว่า จริตของคน แกนจิตของคนมี ศรัทธาธิกะ ปัญญาธิกะ วิริยาธิกะ ลักษณะ 3 อย่าง 

ปัญญาธิกะกับศรัทธาธิกะเป็นคู่ ส่วนวิริยาธิกะจะเป็นปัญญาก็ไม่ใช่ จะเป็นศรัทธาก็ไม่ใช่ ขอเทียบให้ฟัง คุณไปคบกันทางปัญญา ศรัทธา ก็เลยได้สองอย่างหนักเข้าก็เลยเป็นกระเทย วิริยาธิกะเหมือนกับกระเทย เลยซับซ้อนยุ่งเหยิงในตัวเอง ตีไม่ออกแยกไม่ออกตีไม่แตก ของตัวเอง 

อาตมาขอแนะนำ คุณ ชาญณรงค์ คุณ วิริยาธิกะ ส่วนมากส่วนมากจะเป็นพวกเอียงไปข้างศรัทธา จะรู้แต่ไม่ทำ ปัญญาธิกะ เอาแต่รู้ๆๆๆแต่ไม่ทำ จะเป็นความเสียตรงนี้ ศรัทธาธิกะเอาแต่ทำๆๆๆแต่ไม่รู้ แต่ถ้าทำแล้วมาเติมสัมมาทิฏฐิจะได้ แต่ปัญญานี้ไม่ได้ มันมีแต่รู้ๆๆไม่ทำสักที แต่พวกศรัทธาเจโตนี้เล่นไปหาจิต ศรัทธาจะถึงจิตได้ก่อนปัญญา ปัญญาจะไม่ถึงจิตได้ง่ายเท่าศรัทธา สายศรัทธาจะไม่รู้จักภาษาตรรกะเหตุผล จะช้า ส่วนปัญญานี้ไม่ใช่ปัญญา แต่เป็นเรื่องบัญญัติเป็นเรื่องตรรกะเป็นเรื่องความรู้ในโลก มีเยอะนะ ในศาสนาพุทธทุกวันนี้พวกศึกษาเปรียญ  ดร.พวกศึกษานักธรรมเอก พวกปฏิบัติพระกรรมฐานนี้น้อยกว่า 

เอาล่ะไม่วิจารณ์ต่อ 

ถามว่าจะแก้อย่างไร ก็คือคุณเริ่มต้นศรัทธาก่อน วิริยาธิกะจะเอียง ไม่ใช่ปัญญาต้องตั้งต้นให้มาหาแกนศรัทธา ช้าหน่อย อดทนเอา ศึกษาศีล สมาธิ ปัญญา จรณะ 15 วิชา 8 มรรคมีองค์ 8 ฟังการบรรยายให้ดี จับประเด็นให้ได้ว่า ศีล สมาธิ ปัญญา คืออย่างไร จรณะ 15 วิชชา 8 ตอนนี้ตั้งใจอธิบายให้ดี ซ้ำซากวนเวียน ฟังดีๆ จะเข้าใจ 

สรุปแล้วเลิกการรู้มาก หันมาทางการประพฤติปฏิบัติธรรมให้มาก แม้มันจะดูไม่มากเหมือนคนไม่เก่ง ศีลข้อเดียว 2 ข้อ 3 ข้อ ศีล 3 ข้อนี้สำคัญ ได้แล้ว คุณก็จะมีปฏิภาณเองว่าจะทำกายกรรมวจีกรรมอย่างไร จิต มโนกรรม คือตัวจิตที่จะต้องรู้ความจริง และประพฤติทางกายกรรม มันเป็นปฏิสัมพัทธ์กัน 

สมณะฟ้าไท..มาทำก็ต้องทำสัมมาทิฏฐิ ไม่ใช่ไปนั่งหลับตา

พ่อครูว่า…ไปนั่งหลับตาก็ได้แต่จม ออกนอกรีต ไม่มีการปฏิบัติที่ เป็นข้อปฏิบัติที่ไม่ผิด 3 ข้อ อปัณณกะ หลักปฏิบัติ 3 ข้อนี้ ไม่ต้องเอาพยัญชนะสิริมหามายา ฟังอย่างไรตีความไปได้หมด จะบอกว่า ปัณณกะนี้ผิด อปัณณกะจะไม่ผิด ก็ได้ 

 3 ข้อนี้แหละ จะบอกว่า 3 ข้อนี้ผิด จะใช้ศัพท์คำว่าปัณณกะก็ได้ อปัณณกะก็ได้ เพราะฉะนั้นอย่าไปยึดติดภาษาปัณณกะหรืออปัณณกะ  เอาเป็นว่า 3 ข้อนี้คุณมีไหม ถ้าไม่มี 3 ข้อนี้ ไม่ใช่ศาสนาพุทธ ไม่ใช่การปฏิบัติของศาสนาพุทธ เพราะฉะนั้น 3 ข้อนี้ใครไม่ได้ปฏิบัติตามข้อนี้ ต้อง 3 ข้อนี้อยู่ด้วยกันปฏิสัมพันธ์กันนะ 

ตั้งแต่สำรวมอินทรีย์คุณจะต้องมีฐานก่อนเลย ตาหูจมูกลิ้นกายใจ ต้องมีองค์ประกอบ 6 นี้ ตาหูจมูกลิ้นกายกับภายในคือใจเป็นคู่ สังวรศีล สำรวมอินทรีย์ 

โภชเนมัตตัญญุตา คือ เกี่ยวกับข้าวของ คุณเกี่ยวข้องกับของทั้งหลายแหล่ รวมไปกระทั่งแม้สัตว์ คุณก็ต้องอาศัยสัตว์อาศัยของ แต่สัตว์ที่คุณอาศัยไม่ต้องอาศัยสัตว์เดรัจฉาน อาศัยสัตว์คน ที่จะเป็นเหตุปัจจัยแก่กันและกัน แค่นี้ก็มีประโยชน์และโทษ เป็นวิบากร่วมกันอยู่เยอะ เฉพาะแต่คน เพราะฉะนั้นสัตว์เดรัจฉานมันเกินไป ไม่ต้องไปพึ่งพาสัตว์เดรัจฉาน แม้แต่จะเอาเนื้อมันมากิน นี่ก็พูดซับซ้อนไม่รู้กี่ทีแล้ว 

เอาแต่คนด้วยกันนี่แหละที่จะเป็นประโยชน์ไปนิพพานด้วยกัน เป็นประโยชน์ที่จะได้ช่วยกัน เป็นสวรรค์ กัลยาณธรรม ก็คนนี้แหละ อย่าเพิ่งทำให้สัตว์มันเป็นสวรรค์เป็นกัลยาณธรรม อย่าเพิ่งทำเลย เอาแต่คนนี่ก็พอ ชีวิตคนจะอยู่ 200 ปีก็ไม่ไหวแล้ว 

สำรวมอินทรีย์ทั้ง 6 จะเป็นอาหารเป็นธาตุอาหารเป็นเครื่องใช้เป็นปัจจัย 4 คุณหลับตาอยู่ในภพ จะมีอะไรมีแต่เรื่องภพในความคิด เป็นอะไรก็ไม่เป็นอะไร ยิ่งไปหลับตาแล้วไม่เกี่ยวข้องกับใคร ก็เสียทั้งเวลา สูญเปล่า แหม อาตมาก็ไม่รู้จะทำอย่างไร แทงด้วยหอก100 เล่ม เช้ากลางวันเย็น ไม่รู้อย่างไร แทงไม่เข้า ทำไมหนังหนาหนังเหนียวหนังแข็ง ฟังดีๆ ที่จริงพูดแรง ว่าแรงแล้วนะ รู้สึกตัวบ้างหรือเปล่า หรือไม่ประสีประสา 

สังวรศีล สำรวมอินทรีย์ โภชเนมัตตัญญุตา ชาคริยานุโยคะ 

มีสติเต็มร้อยอยู่กับตาหูจมูกลิ้นกาย อยู่กับโภชนะเครื่องกินเครื่องใช้ทั้งหลาย ตัวที่มันมาจากสัตว์ที่จะเป็นกิเลสร่วมกันแล้วมันก็เป็นของนี่แหละ เป็นเครื่องกินเครื่องใช้มีวัตถุดินน้ำไฟลมกับพืชพันธุ์ธัญญาหารนี่แหละ ตื่นๆรู้ตัวมัน แล้วอย่าไปให้กิเลสขึ้นกับมัน สัมผัสกับมันเกี่ยวข้องกับมันแล้ว โอ้โห อินทผาลัม แปลกดี ใหม่ดี เขายกย่องสรรเสริญ ฉันดีใจอยากได้ กิเลสขึ้นไม่รู้ตัว สัมผัสแล้วไม่รู้ตัวว่ากิเลสขึ้น เออ มันได้ก็ได้ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เปรียบเทียบกับโลกขนาดนี้ มันไม่ขมไป ไม่เปรี้ยวไป ไม่หวานจัดไป ไม่หยาบไป ไม่แข็งไป ไม่นิ่มอ่อนปวกเปียก หรือคุณชอบอ่อนก็บอกว่าอ่อนดี หรือคุณชอบแข็งก็แข็งดี คุณจะชอบเผ็ดก็เผ็ดดี ชอบเปรี้ยวก็บอกว่าเปรี้ยวดี ไม่มีอาการเอียงไปข้างนั้นข้างนี้ถ้าไม่ได้ก็จะอย่างนั้นอย่างนี้เราไม่สนใจ เราก็จะไม่ทุกข์ การอาการจิตพวกนี้แหละมันสุดยอด สะดิ้งเลย สุดสะดิ้งสะดีดเลย อ่านให้ได้แล้วเราก็รู้ความจริงตามความเป็นจริง 

เออ คราวนี้ได้อินทผาลัมมามีรูปอย่างนี้ รสอย่างนี้ สัมผัสเย็นร้อนอ่อนแข็งอย่างนี้ ส้มโออันนี้เป็นอย่างนี้อย่างนี้ เปรี้ยวมันออกมาเป็นอย่างนี้ มันมีน้ำดีอย่างนี้มันมีน้ำหวานอย่างนี้น้ำเปรี้ยวอย่างนี้ มันเป็นอย่างนี้ มันก็เป็นตามที่มันเป็นมันก็ได้ขนาดนี้นะ

สู่แดนธรรม…มีผู้บอกพ่อครูสอนแต่เรื่องการกิน หมกมุ่นเรื่องการกิน ตะกละตะกรามหรือไม่

_หจก.ดาบเหลิมแกรนิต สายไหม….ขอแสดงข้อคิดเห็นพอเป็นแง่คิดคับ การที่จะบรรลุธรรมขั้นสูงนั้นมันต้องใช้ความพากเพียรมาหลายพบหลายชาติคับถึงจะนิพพานได้ ผมมองว่าหลวงพ่อเองอาจจะไม่บรรลุธรรมขั้นสูงสุด แต่ก็อาจจะได้ญาณสมาบัติขั้นใดขั้นหนึ่งอยู่บ้าง จนสามารถมีปัญญาสมาธิ นำหมู่ชนให้อยู่แบบสงบร่มเย็นได้ ท่านก็ต้องมีบารมีญาณอยู่บ้างคับ แต่ยังไม่หมดจด ก็ต้องสั่งสมบุญต่อไปคับ

พ่อครูว่า…ขอพูดกับคุณหน่อย อย่าถือสาอาตมานะ คุณยังงุ่มง่าม อยู่กับเรื่องของลัทธิที่คุณติดยึด เป็นลัทธิที่ยังไม่สว่าง ยังไม่ออกมา ยังเข้าใจว่าญาณสมาบัติ ปัญญาสมาธิบารมี ญาณอะไรก็ดี สั่งสมบุญอะไรก็ดี ภาษาที่คุณพูดมาทั้งนั้นมันเป็นแบบ เจโต ยังเป็นเทวนิยม ยังไม่ตื่นมาสู่ของพระพุทธเจ้าเลย ก็ขอสรุปว่าคุณพยายามทำความเข้าใจคำว่าโลกุตระอันเป็นของพระพุทธเจ้า อันเป็นอาริยะของโลกุตระของพระพุทธเจ้าให้ดีๆ 

ให้รู้ปฏิบัติ ตั้งแต่ สักกายทิฏฐิ หลักเกณฑ์ศีล สมาธิ ปัญญา มีจรณะ 15 วิชชา 8 เพื่อจะให้ล้างกิเลสให้หายไป จนเป็นพลังงานจิตที่เป็นฌาน เป็นพลังงานไฟ มันจะมีฤทธิ์มีอำนาจ แล้วจะไปฆ่า ไฟราคะ ไฟโทสะ หรือไฟกิเลส ตัวกาม ตัวพยาบาท แล้วไฟฌาน

ไฟโทสะ ไฟโมหะ เสร็จแล้วพลังงานอุณหธาตุนี้ ก็จะไปสลายไฟราคะ โทสะ โมหะ จะมีปัญญาพลังรู้ว่าอันนี้เป็นเรื่องหลอก อันนี้มันเป็นผีหลอก มันไม่ใช่ตัวตน ความมีปัญญามันจะไปล้างความยึดถือความมีตัวตน มันจะเห็นว่ามันไม่ใช่ตัวจริง มันก็จะอ่อนตัว สำหรับพลังงานที่เป็น ราคะโทสะ คุณจะอ่าน สราคะ แล้วจะเข้าใจ  วีตราคะ คุณจะอ่าน สโทสะ แล้วคุณก็จะอ่านสภาวะสโทสะ ทำให้วีตโทสะ ลงไปเรื่อยๆได้ อาการ เครื่องหมายลิงคะของจิตเจตสิกต่างๆคุณจะจับอาการอาการได้แล้วจะรู้ว่าทำให้มันอ่อนตัว วิราคานุปัสสี

ความไม่เที่ยงหมายถึงว่า กิเลสก้อนนี้มันไม่เที่ยง มันจะโตขึ้น มันก็ไม่เที่ยง  เราก็รู้ว่าอะไรทำให้กิเลสโตขึ้น มันไม่โตขึ้นแล้วมันก็ลดลงมันก็ไม่เที่ยง คุณก็รู้ความไม่เที่ยง ทั้งที่มันมากขึ้นหรือมันน้อยลง ถ้ากิเลสมันมากขึ้น คุณจะเอาไหม อันนี้ไม่ต้องพูดเลย ทำให้มันจางลง ไฟราคะโทสะมันไม่เที่ยงแต่ลดลง ก็จะเห็นความจางคลายของกิเลส วิราคานุปัสสี ก็จะเห็นวิธีทำทำอย่างนี้แหละ อาเสวนา ภาวนา พหุลีกัมมัง เห็นนิโรธานุปัสสี ดับมันได้สนิทจนกระทั่งมันนาน จนมันไม่มาเลย แต่มันยังมาหลอนอีก ค่อยๆอธิบายไป