650309 ปัญญา 8 ประการ 3 ข้อแรก โดยพิสดาร พุทธศาสนาตามภูมิ บ้านราชฯ 

650309 ปัญญา 8 ประการ 3 ข้อแรก โดยพิสดาร พุทธศาสนาตามภูมิ บ้านราชฯ 

ดาวโหลดเอกสารที่                                                                                                         

https://docs.google.com/document/d/1C7cc-vRJPW1TyLjUqzPAIodaeR_6Zzmi84cCa9c01Q0/edit?usp=sharing   

ดาวน์โหลดเสียงที่  https://drive.google.com/file/d/16lKLykMCUnisckzIqab1KZxKLTB00cQ0/view?usp=sharing 

    

และดูวิดีโอได้ที่ https://fb.watch/bEkGjotwUR/ 

และ https://youtu.be/cCTnpZTcYaU 

สมณะฟ้าไท… วันนี้เป็นวันพุธที่ 9 มีนาคม 2565 ที่บวรราชธานีอโศก 

พ่อครูว่า…ก่อนอื่นก็ขอโอภาปราศัยกับ SMS ก่อน 

SMS วันที่  7 มีนาคม 2565

ศาสดาของศาสนาพุทธเป็นหนึ่งเดียวกัน ไม่มีการแบ่งแยก 

_Danuthum Virulhsirikul ดนุธรรม วิรุฬห์ศิริกุล : นมัสการพ่อท่านด้วยความเคารพอย่างสูงยิ่งครับ..วันศุกร์ที่ 4 ผมรอฟังเทศน์ พ่อท่านเหมือนเดิม..แต่ไม่มีรายการ..ผมคิดว่า”พ่อท่าน” คงไม่สบาย.. แต่มาทราบทีหลังว่า”พ่อท่าน” ไปฉีดวัคซีน.. แต่แปลกครับ..อยู่อยู่ผมก็นึกถึง”พระอานนท์”ที่ได้ทูลถามพระพุทธเจ้า ก่อนที่จะดับขันธ์ปรินิพพานว่า..ถ้าพระองค์ตถาคตไม่อยู่แล้ว.. จะให้ใครเป็น”พระศาสดา” แทน   พระพุทธเจ้าได้ตอบกับพระอานนท์..ว่า..”พระธรรม”คำสั่งสอนของพระองค์…จะเป็นตัวแทน..สืบต่อไป….ทำให้ผมนึกถึง”พ่อท่าน” ว่าใครหนอ.. ที่จะมีสยังอภิญญาแบบพ่อท่าน…. ทุกวันนี้พระวัดอื่นอื่นจะดังแค่ไหนหรือไม่ดัง.. ผมก็เลิกฟังหมดแล้ว.. เมื่อมาฟัง”พ่อท่าน” มันคนละเรื่องกัน… ตอนนี้ก็มีพระทำแต่เรื่อง”เสื่อมเสีย” เป็นรายวัน.. พระที่มีหน้าที่เกี่ยวข้องก็ไม่ได้แก้ไขอะไรเลย ไม่ทุกข์ไม่ร้อน หลงแต่ลาภยศตำแหน่งกันอย่างเดียว..เกินการแก้ไขแล้วครับ 

พ่อครูว่า…จะให้อาตมากระหน่ำต่อหรือไง ขอว่ากันหน่อย มันเสื่อมตามจริงๆยุคหลัง 2,500 ปีผ่านมาแล้ว ศาสนาพุทธได้เสื่อมตามที่พระพุทธเจ้าท่านพยากรณ์ไว้ว่าความเสื่อมจะเกิดขึ้น ความเสื่อมนี้ไม่ได้เอาอะไรมาวัดให้ยากเย็นเลย ความเสื่อมของศาสนาพุทธก็คือ โลกุตรธรรมได้เสื่อมไปจากผู้ที่ถือว่าเป็นผู้สืบทอดศาสนาพุทธจากพระพุทธเจ้านั่นแหละ คือพระภิกษุนั่นแหละ ไม่มีโลกุตระ ไม่รู้จักโลกุตรธรรม ไม่ได้สอนโลกุตรธรรม 

ก็ได้แต่สอนโลกียะธรรมทำเหมือนศาสนาอื่นเขา ดีไม่ดีเละเทะกว่าศาสนาอื่นเขาด้วย ศาสนาอื่นเขายังมีความชัดเจนไม่ออกนอกลู่นอกทาง แต่ของพุทธนั้นออกเละเทะไปอะไรก็ไม่รู้เป็นเดรัจฉานวิชา เป็นไสยศาสตร์ เป็นเทวนิยมน้ำเน่า พูดไปแล้วเหมือนไปใส่ความใส่ไคล้หาเรื่องหาราวเขา มันไม่เคยเห็น ไม่เคยมีก็มีในวงการศาสนาพุทธ แล้วก็ปล่อยกันไปให้ปู้ยี้ปู้ยำแล้วก็บอกว่านี่แหละ พุทธๆๆ ดีไม่ดีแต่งตัวเลียนแบบพระพุทธเจ้า เลียนแบบภิกษุ โอ้ มันเสื่อมได้ขนาดจริงๆยุคนี้ 

ทีนี้ อาตมานำเอาโลกุตรธรรมมาพูดขึ้น ประกาศขึ้น อธิบายขยายความ อ้างอิงยืนยันตามพระไตรปิฎก ผู้ที่มีปฏิภาณดี มีธุลีในดวงตาน้อย มีบารมีพอจะรับฟังได้ ว่า ใช่ๆๆ เหมือนอย่างคุณดณุธรรม ซึ่งก็มีผู้ที่มีเซ้นส์ อย่างนี้ คนอื่นไม่ฟังแล้วมันออกนอกทาง มันง่ายชัดเจนที่จะแยกแยะตัดสินว่าอันนี้เป็นธรรมะพระพุทธเจ้า ศาสนาพุทธถ้าไม่มีโลกุตตรธรรมแล้วมันจะไปแตกต่างอะไรกับศาสนาอื่น มันก็จะเป็นศาสนาเทวนิยมที่แข่งกัน ต่างคนต่างใหญ่แข่งกันอยู่ในโลกเท่านั้นเอง ก็เป็นศาสดาองค์ใดองค์หนึ่งแบบเทวนิยมแข่งกัน แต่นี่ของพระพุทธเจ้าไม่ใช่ได้แยกออกมาไม่ได้แข่งกับศาสดาอื่น 

ศาสนาอื่นจะแข่งกันจะเป็นเรื่อง magical เป็นเรื่องลึกลับเพ้อฝันไป แม้แต่พระเจ้าเขาก็ยังลึกลับทุกวันนี้ตามหาพระเจ้าก็ยังสัมผัสไม่ได้ แล้วก็มีคำสอนสืบทอดมา คนนี้ศาสนานี้ศาสดานี้ของเทวนิยม ไม่ต้องไล่ชื่อเขา เขาก็ว่าศาสดาของเขาถูกต้องจริงของเขา ศาสนานี้ศาสดาองค์นี้ก็ว่าของเขาถูกต้องจริง อันนี้ก็ถูกต้องจริง พูดชัดๆเลยก็ได้ ใหญ่ๆอย่างศาสนาคริสต์ ศาสนาอิสลาม ศาสนาฮินดู ศาสนาซิกข์ ศาสนาบาไฮ ศาสนาโซโรอัสเตอร์ ศาสนายิว ศาสนายูดาย ศาสนาอะไรอีกเยอะแยะเลยแข่งกันอยู่นั่นแหละ 

แต่ของพระพุทธเจ้าไม่แข่งเลยพระพุทธเจ้ามีองค์เดียว องค์ใดๆตรัสรู้ก็สอนเหมือนกันหมด สัจจะมีหนึ่งเดียวไม่มีแย่งกันเลย มีนิพพานอันเดียวกันบรรลุได้แล้วไปในทางทิศเดียวกัน เอเสวมัคโค นัตถัญโญ ตรงกันหมดที่ไม่ตรงก็ไม่ตรง 

เช่น ขณะนี้อาตมานำธรรมะมาประกาศว่าอย่างนี้ ทางอื่นไม่กล้าแย้งไม่กล้ามาเถียงว่าของเขาก็โลกุตระ ยังไม่มีใครกล้าแย้งเป็น 2 เลยทุกวันนี้ เขาก็ว่าของเขาถูกเท่านั้นแต่ไม่กล้าบอกว่าเป็นโลกุตระ นอกจากอาตมาจะยืนว่าเป็นธรรมะคำสอนพระพุทธเจ้ามีความหมายอย่างนี้ขยายความให้เข้าใจเนื้อหาอย่างนี้ พวกคุณฟังเข้าใจแล้วก็มาปฏิบัติตามอย่างนี้ ปฏิบัติตามศีล 

ศีลข้อ 1 แล้วก็จะมีเมตตาจนกระทั่งเห็นประโยชน์เพื่อสัตว์ทั้งปวงอยู่ ไม่ได้ไปเกี่ยวข้องทำร้ายทำลายเบียดเบียนสัตว์ เข้าใจลึกซึ้งไปถึงขั้นกับวิบากที่เป็นอจินไตย การมากินเนื้อสัตว์หรือแม่ที่สุดจะไม่มาเลี้ยงสัตว์ ไม่ไปเอาสัตว์มาผูก มาประเหลาะให้มันมาหลงเราอีก ไม่ มันก็อยู่ตามประสามัน มันจะเชื่องก็ด้วยตามสัญชาตญาณ ไม่ได้ด้วยเราประเหลาะ อย่างพวกเราสัตว์ต่างๆรอบตัวมันเชื่องด้วยสัญชาตญาณ มันไม่กลัวแต่มันไม่ให้ใกล้ ไปจับมันไม่ได้ เราก็ไม่ไปจับมัน เราไม่ได้เที่ยวไปทำอะไรกับมัน มันก็รู้ว่าพวกนี้ไม่ทำอะไรมันหรอก ก็เหมือนกับในป่า สัตว์ตัวไหนที่รู้ว่าสัตว์ใหญ่สัตว์น้อยอยู่ร่วมกันไม่ทำอะไรมันมันก็อยู่ร่วมกันไป ดีไม่ดีนกต่างๆมันก็ไปขี่หลังขี่หัววัวควายอะไรไปเฉยๆอะไรอย่างนี้ มันก็อาศัยกัน 

เรื่องของจิตวิญญาณเรื่องของวิบาก อันนี้เป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่ เป็นความตรัสรู้ของพระพุทธเจ้าที่ท่านยืนยันว่าเป็นอจินไตย เรื่องกรรมวิบากนี้ เป็นเรื่องที่สุดยอด 

อจินไตย มี 4 ข้อ 

1.พุทธะวิสัยยกไว้ คนใดที่จะมีความรู้ถึงขั้นเป็นพุทธะเป็นชื่อว่าเจ้าของธรรมะเป็นธรรมะสามี 

2. ฌานวิสัย เป็น อจินไตย ที่พูดกันไม่รู้เรื่อง 

_วันชัย สหมโนธรรม : ผมกินอาหาร”มังสวิรัติ”มากว่า ๔๐ ปี ผลไม้กับข้าวถั่วงา ก็ไม่ค่อยป่วย แถมบริจาคโลหิตทุกสามเดือน โลหิตก็ไม่จาง ผมว่าส่วนใหญ่ป่วยน้อยกว่าคนกินเนื้อสัตว์แน่นอนครับ.

_ลูกไม่ใกล้พ่อ.. เมื่อเช้าดิฉันกำลังเก็บฟืน มีคนตะโกนชมว่า “มหัศจรรย์จริงๆนะเดี๋ยวนี้” ก็บอกเขาว่า ก็ไม่คิดเหมือนกันว่าตัวเองจะทำได้ เมื่อก่อนดิฉันทำงานอยู่บนหอคอย ใช้สมองไม่เคยไปลงมือทำงานกับใคร

_สตาร์แอร์ ทุ่งคอก : ขอให้พ่อท่านหายจากอาการไอ โดยเร็ววันครับ🙏

_สว่างแสง ขวัญดาว : น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ พ่อครูคะ ทุกครั้งที่เห็นพ่อครูไอลูกรู้สึกทุกข์ใจ ยิ่งพ่อครูไอแรง ลูกก็ยิ่งทุกข์มากขึ้น ฟังพ่อครูว่ายิ่งสอนคนมาก ๆ ก็ยิ่งมีผลอันตรายถึงลำคอและกล่องเสียงมาก ลูกก็เป็นอีกคนที่ยังโง่ พ่อครูสอนอะไรก็ยังเข้าใจยากเป็นเหตุให้พ่อครูต้องสอนมาก ลูกรู้สึกผิดค่ะเป็นแต่เพียงลูกยังไม่เคยล้มเลิกการปฏิบัติตามพ่อครู กราบขออภัยพ่อค่ะ เกี่ยวกับนาคนั้น เมื่อพิจารณาในอนุปัสสี ๔ ผู้ซึ่งได้ภูมิอนิจจานุปัสสี แต่ยังไม่ได้วิราคานุปัสสี คือจับกิเลสได้แต่ยังทำกิเลสให้จางคลายไม่ได้ ท่านผู้นี้จะเป็นนาคไหมคะ  

พ่อครูว่า… ก็เป็นนาคอีกระดับหนึ่ง นาค ด้วยความหมายกว้างๆโดยความหมายชัดๆก็คือ เป็นผู้จม จมอยู่กับที่ไม่เคลื่อนที่ หลับไม่รู้คู้ไม่เห็น จมอยู่กับอันเก่า เท่ากับพวก สีลัพพตปรามาส หรือ สีลัพพตุปาทาน 

_รำไพ นักผูก : ถ้าไม่มีบุญจริงคงไม่ได้บวชเป็นพระ เพราะไม่ได้ฟังธรรมจากพ่อท่าน โยมเห็นส่วนมาก จะบวชเป็นนาคกันทั้งนั้นและวัดทั่วไปก็จะมีแต่สัญลักษณ์พญานาคทั้งนั้นเจ้าค่ะ

พ่อครูว่า… ไม่ผิดนะ ถูก อาตมาว่า ทุกวันนี้เขาเข้าใจพระป่าพระกรรมฐานคือพระปฏิบัติ ถ้าจะปฏิบัติศาสนาพุทธจะปฏิบัติธรรมบรรลุนิพพานบรรลุอรหันต์บรรลุฌานบรรลุสมาธิ ก็ต้องนั่งหลับตานี่แหละ ถ้าไม่นั่งหลับตาก็ไม่เรียกว่ามีสมาธิหรือไม่มีฌาน บรรลุวิมุติ ไม่ได้  ลืมตาไม่ได้ โอ้โห! มันน่าสังเวช น่าสงสารจังเลย 

ซึ่งอาตมาก็ว่าหลับตานั่นแหละหมดทางที่จะได้ ต้องมาลืมตาเรียนให้สัมมาทิฏฐิ จรณะ 15 วิชชา 8 นี่ต่างหากล่ะที่จะได้ 

มาหลับตากันทุกวันนี้ก็ยืนยันอยู่ แม้แต่สายพระบ้านที่เรียนปริยัติกันเยอะ ก็ยังนึกว่าการปฏิบัติจริงๆที่จะได้มรรคผลต้องนั่งหลับตานะ ทั้งๆที่เรียนปริยัติ เรียนบัญญัติ เรียนเปรียญ เรียนดอกเตอร์ ไปได้ดอกเตอร์มาจากมหาวิทยาลัยเทวนิยมด้วย ด็อกเตอร์ทางพุทธศาสนามา เวรจริงๆเลย แล้วกลับมายิ่งใหญ่อยู่ในเมืองพุทธ มันทำไมมันถึงได้พิกลพิการ กันไปถึงขนาดนั้น กลับหัวเป็นหาง กลับฝาเป็นหม้อ กลับหม้อเป็นฝา 

ฌานวิสัยคือผู้มีสติเต็มร้อยปัญญเต็มรู้

(166) ตำนานต่างๆของ“พญานาค”เท่าที่อาตมาพอรู้  

มาพูดถึง“ตำนานพญานาค”กันเท่าที่อาตมาพอรู้นะ

1. นาค คือ งู ที่มีภาวะ สื่อแสดงท่านอน-ท่าหลับ เป็นลักษณะสำคัญ ดังนั้น ลัทธิยึดท่า“หลับ”คือ “หลับตา”ปฏิบัติจึง“มีจริง” ซึ่งเป็นลัทธิหลับตา ก็คือ ศาสนาหรือลัทธิเดียรถีย์ ที่เป็นลัทธินอกพุทธนั่นแหละ  ยังมีมาก ครองโลกอยู่ด้วยซ้ำ (พ่อครูไอตัดออกด้วย) 

2. นาค มาปลอมบวช ในศาสนาพุทธหมายความว่า ศาสนาพุทธไม่ใช่ศาสนาที่มีการ“หลับตา”ปฏิบัติ ผู้นำการ “หลับตา”ปฏิบัติมาใส่ลงไปในศาสนาพุทธ จึงเป็นคนผิด คนปลอม ที่เอา“ของปลอม”เข้ามาในศาสนาพุทธ ก็ได้บาปแน่ 

เพราะพุทธที่“สัมมาทิฏฐิ”นั้นจะมีหลักปฏิบัติแท้ๆคือจรณะ 15 วิชชา 8 ซึ่งมี“อปัณณกปฏิปทา 3”ยืนยันการเป็นศาสนาพุทธที่แท้จริงถูกต้อง มีหลักธรรมชัดเจนอยู่โต้งๆ

ถ้าการปฏิบัติใดไม่มี“อปัณณกปฏิปทา 3”การปฏิบัตินั้นก็“ผิด”ไปจากศาสานพุทธ ก็ชัดแจ้งแดงแจ๋อย่างนี้

หรือถ้าผู้ใดยืนยันยึดมั่นถือมั่น ว่า “การหลับตาปฏิบัติ”นี่แหละเป็น“ข้อปฏิบัติที่ไม่ผิด(อปัณณกปฏิปทา)”ของศาสนาพุทธ ผู้นั้นก็คือ “มิจฉาทิฏฐิ”ตัวแท้ ซึ่งมีความคิดปฏิปักษ์ต่อศาสนาพุทธอยู่โทนโท่ แท้ๆ ชัดๆ

“อปัณณกปฏิปทา 3 (ข้อปฏิบัติที่ไม่ผิดของพุทธ)”ก็คือ การปฏิบัติที่มี“ศีล”เป็นหัวข้อแต่ละข้อ ให้ปฏิบัติ แล้วจะต้อง “สำรวมอินทรีย์ 6-โภชเนมัตตัญญุตา-ชาคริยานุโยคะ” อันเป็น“ข้อปฏิบัติที่ไม่ผิดของพุทธ 3 ข้อ”ที่มียืนยันอยู่อ้างอิงได้ใน“พุทธคุณ 9”ของพระพุทธเจ้า”แท้ๆชัดๆ ใครจะบังอาจปฏิเสธ

อปัณณกปฏิปทาข้อ[1] “สำรวมอินทรีย์ 6” ที่มีตา, หู,จมูก,ลิ้น,กาย,ใจ“สัมผัส”เห็นรูปทางตา,ได้ยินเสียงทางหู,ได้กลิ่นทางจมูก,ได้รสทางลิ้น,ได้กระทบกายภายนอก-ภายใน,ได้สัมผัสกันเองของใจกับในใจขั้นรูป-ขั้นอรูป ซึ่งมี “ภาวะ 2”คือ“มี“ภายนอก”ด้วย มีภายใน”ด้วยอยู่ตลอดการปฏิบัติ

อปัณณกปฏิปทาข้อ[2] “โภชเนมัตตัญญุตา” ผู้ปฏิบัติต้องเรียนรู้ขณะกินขณะใช้นั้นๆ อย่าให้มีกิเลสมันเกิดในจิต ถ้ากิเลสเกิดก็กำจัดกิเลสนั้นๆ 

พ่อครูว่า…การมีชีวิตอยู่กับของกินของใช้ก็อยากให้เกิดกิเลส ใช้คอมพิวเตอร์ของใช้ก็อย่าให้เกิดกิเลส มันติดกิเลสเยอะเลยนะในคอมพิวเตอร์ ทางโง่กับมันมันเอาไปกินหมด พวกใช้คอมพิวเตอร์เช่นพวกใช้ Facebook เอาไปกินรวยและเลยไม่มาร์ค หรืออะไรอีกหลายอย่างแย่งกันไปแบ่งกันไป แต่ในมาร์คมันคว้าได้ก่อนรวยเละเลย อายุ 30 กว่ายังไม่ 40 เลยรวยระดับท็อปเท็นของโลก

อปัณณกปฏิปทาข้อ[3] “ชาคริยานุโยคะ” ผู้ปฏิบัติต้องทำความมีสติตื่นรู้อยู่กับการปฏิบัติทั้งภายนอก-ภายในนั้นๆอยู่เสมอ และมี“ธรรมวิจัยสัมโพชฌงค์”ไปตลอด

แต่ผู้หลงผิดก็มืดบอดจริงๆ ไป“หลับตา”ปฏิบัติกัน    การหลับตาปฏิบัติ มันก็ตรงกันข้ามกับ“อปัณณกปฏิปทา 3”

มันผิด“วิธีปฏิบัติของพุทธ” แม้ภาษา“อปัณณปปฏิปทา” ก็ยืนยันอยู่โต้งๆ ชัดๆอีกปานฉะนี้  ก็ยังไม่ยอมรับความผิดนี้

พ่อครูว่า…แม้คุณมาลืมตาทำงานอยู่มันก็ไม่ได้มีสติแววไวรับรู้ เช่น อันนี้รับรู้หน่อยอันนี้รับรู้ต่างๆ มันไม่แข็งแรงเต็มที่  ถ้าสติเต็มร้อยของคนที่มีสติเต็มที่ท่านบอกว่า สติเป็นอธิปไตยแปลว่าพลัง หรือแรงอธิปไตย สตินี่ มันจะมีพลังอำนาจรู้ แววไว ฉับพลัน รู้หมดทุกอย่างเลยสติเป็นเรื่องใหญ่ 

เพราะฉะนั้นคำว่า ฌานวิสัย ของพระพุทธเจ้าที่สัมมาทิฏฐิคือ ฌานลืมตาที่เต็มไปด้วยสติแววไวไม่เคยหรี่ไม่เคยหลับไม่เคยตก จะรู้ความจริงว่าคุณหลับตาคุณจะนอน คือนิทรา คุณก็จะหลับ หลับคุณก็จะปิดไม่ให้สติที่มันทำงานกับความเป็นอาโลก มีปัญญา มีวิชชา มีญาณ รู้ร่วมอย่างเต็มที่อยู่ ตอนนี้พักยกก็รู้ความจริง เท่านั้นเอง ไม่ได้หลงใหลหลับใหลไม่ได้เลอะเทอะอะไร 

เพราะฉะนั้นการมี ฌานวิสัยของพระพุทธเจ้านั้น คือเป็นผู้มีสติเต็ม เป็นผู้ที่มีฌาน มีปัญญา มีสติเติมเต็มรู้แล้วปัญญาเต็มร้อย 

ตื่นเต็มรู้ มีปัญญาหรือมีความรู้ ธาตุรู้ เต็มร้อย เรียกว่าผู้มีสติเต็ม เป็นฌานวิสัย

เพราะฉะนั้นจะหลับ นิทรา จะหลับก็หลับก็รู้ว่าพักไม่ให้มีสติไม่มีปัญญา นอนพัก ถ้าสายสมถะก็นอนพัก หลับดับเฉย เงียบนิ่ง 

ถ้าสายปัญญานอนหลับ ก็มีแต่ธรรมะ แจ่มใส รู้ธรรมะ ไม่ได้กินเรี่ยวแรงอะไรเลย เป็นเทวดาคุยกันสามัญ ตื่นนอนก็เหมือนธรรมดา เต็มที่เหมือนทางสมถะเขานอน

แต่ทางปัญญา นอนหลับ 5 ชั่วโมง 8 ชั่วโมงเท่ากันกับสมถะ แต่ปัญญา มีธรรมะมีความรู้ทั้งได้ทบทวนทั้งได้มีของใหม่เหมือนพระพุทธเจ้าบอก โอ้! วันนี้เทวดาสว่างไสวมาคุยกันเต็ม ข้อมูลหลักฐานขึ้นมาเต็มเรื่อยๆ เอามาสอนภิกษุ เอามาสอน เอามาประกาศต่อโลกต่อไปๆ อย่างนี้เป็นต้น ความรู้นี้หาที่สุดไม่ได้หรอก ละเอียดซับซ้อนลึกซึ้งไปเรื่อยๆ แล้วไม่ต้องไปค้นไม่ต้องไปคว้า ไม่ต้องเที่ยวไปแสวงหาตามตัวหนังสือ มันจะเป็นสัจจะ

อย่างทุกวันนี้อาตมาไม่ได้เป็นนักอ่านตำรับตำรา แม้แต่พระไตรปิฎกก็อ่านเพื่อยืนยันหลักฐาน ตัวเองไม่ค่อยได้อ่านหรอก คิดจะอ่านอะไรอื่นก็นิดๆหน่อยๆ ไม่ได้เป็นคนมีความขยันหมั่นเพียรจะไปอ่านอะไรมากมาย แค่เท่าที่อาตมามีอยู่ บรรยายไป อาตมาก็ว่า มันเยอะแล้วนะ มันละเอียดลออ มันวิจิตรพิสดาร ไม่ใช่เรื่องน้อยๆ ซึ่งไม่มีคนเอามาขยายความ 

ขยายความถึงความเป็นโลกุตระของความเป็น กาย ความเป็นโลกุตระของคำว่า บุญ ความเป็นโลกุตระของคำว่า ฌาน ความเป็นโลกุตระของคำว่า วิชชา ความเป็นโลกุตระของคำว่า สมาธิ ความเป็นโลกุตระของคำว่า ปัญญา 

ความเป็นโลกุตระของปัญญา 8 ประการ

ความเป็นโลกุตระของปัญญา ปัญญา 8 อาตมาเอามาพูดซ้ำซาก คนก็อาจจะบอกว่าพูดซ้ำซากวนเวียนไม่ไปไหน ที่จริงแล้วเขาไปตั้งลึกซึ้งเท่าไหร่แล้ว คนที่ได้ความลึกซึ้งก็จะได้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เพราะฟังอันเก่านี้มันก็ลึกซึ้งขึ้นไปอีก มีอานิสงส์ในการฟังธรรม 5 ประการ ใครจำได้บ้าง 

1 ได้ฟังสิ่งที่ไม่เคยได้ยินได้ฟัง  (อัสสุตัง  สุณาติ) 

2 เข้าใจยิ่งขึ้นในสิ่งที่เข้าใจได้แล้ว (สุตัง  ปริโยทเปติ) 

3 หมดความลังเลสงสัย (กังขัง  วิหนติ) 

4 ความรู้ความเห็น ความเข้าใจความรู้สึกตรง คุณว่าคุณรู้ตรงแล้วคุณก็ตรง แต่ตรงเป๋อยู่ พอยิ่งฟังธรรมะที่เป็นโลกุตระ ผู้ที่เป็นปราชญ์จริงๆมาพูด ตรงเป๋ก็จะตรงเป๋งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ (ทิฏฐิง อุชุง กโรติ) 

5 ที่ฟังก็ยิ่งขึ้นใจ (จิตตมัสสะ  ปสีทติ) 

(พตปฎ. เล่ม ๒๒   ข้อ ๒๐๒) 

ในพระไตรปิฎกปัญญามี 8 ชั้น ปัญญาคือความรู้โลกุตระ ปัญญาคือความรู้ที่เป็นอื่นจากคนโลกเขารู้กันจากศาสนาเทวนิยมเขารู้กัน ปัญญานี้นอกเหนือจากความรู้ของศาสดาที่ประดามีของเทวนิยม เป็น อัญญธาตุ เป็นอันอื่นจากศาสดาทั้งหลายที่เขารู้ ฟังถึงความแตกต่างที่พิเศษไปจากที่สามัญพุทธชนโลกียะ หรือเทวนิยมเขารู้กันให้ได้ชัดๆ 

ปัญญาจึงไม่ใช่ความรู้อะไรที่เอามาใช้เป็นปัญญาไปหมด ความรู้โลกโลกีย์ก็เรียกว่าปัญญาไปหมด ที่จริงมันแค่ เฉโก บาลีกำกับตัวเดิมเป็นความรู้ความฉลาดพวกนี้ เฉโก มาจากทวารทั้ง 6 นี่แหละ ฉ แปลว่า 6 ตา หู จมูก ลิ้น กาย สัมผัส เหมือนกัน แต่เขาก็ได้แค่นั้นอย่างเดียว เฉกะหรือเฉโก ได้อย่างนั้นแหละไม่มีอย่างอื่น 

พอมาเป็นปัญญามันไม่ใช่ที่คุณรู้จักเท่านั้นทั้งหมดที่คุณสัมผัสเหมือนอย่างมนุษย์ที่มีทวารทั้ง 6 แล้ว แต่ไม่เหมือนมีพิเศษจริงๆ ความรู้นี้เป็นความรู้ที่ ความรู้เดิมเป็นความรู้ที่จำนวนต่ออัตตาจำนนต่อจิตวิญญาณ จำนนต่อธาตุรู้หรือว่าความเป็นจิตนิยาม คุณก็จะต้องจำนนต่อความเป็นจิตนิยาม จำนนต่อความเป็นวิญญาณ จำนนต่อความเป็นอัตตา อยู่กับอัตตานั่นแหละนิรันดร ออกจากอัตตาไม่ได้ เน้นคำว่าไม่ได้ 

สู่แดนธรรม… ปัญญานี้จะต้องเป็นความฉลาดที่เห็นกิเลสเหลือน้อยลงน้อยลงจึงจะเรียกว่าปัญญา เพราะปัญญานั้นเป็นความจริงที่กิเลสเหลือน้อยลง ซึ่งเป็นความจริงที่คนที่ปฏิบัติตนต้องการ ก็เห็นสิ่งที่โลกปรุงแต่งกันไม่เรียกว่าเป็นมายาเป็นแค่ความฉลาดทั่วไปที่ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ทั่วไปปรุงแต่งแล้วก็เป็นสังขาร 

พ่อครูว่า… แล้วก็เป็นสังขาร ของพระพุทธเจ้าตรัสรู้สอนลงไปอีกว่าใช่มันเป็นสังขาร แต่สังขารมันเป็นเพียงองค์ประกอบปรุงแต่งเท่านั้น จริงๆมันเป็นอนัตตาไม่มีตัวตนเลย มีไหม มี แต่ที่จริง เป็นไง ไม่มี แล้วที่คนพูดอยู่นี่มีไหม มี แล้วไม่มี อนัตตาแล้ว ทำไมยังไม่ตาย มาร จึงบอกให้ตาย ตรัสรู้แล้วตายเลย มารทั้งนั้นแหละ เพราะว่ากลัวจะขยายความจริง มารมันครองอยู่ แสดงว่า มารนี้คืออัตตา มารคือ ปรมาตมัน มารคือ พระเจ้า แต่เขาไม่รู้ตัวว่า เขาเป็นมาร เพราะเขาเป็นปรมาตมัน เป็นอัตตาที่ยิ่งใหญ่นิรันดรไม่มีสูญด้วย ไม่มีอนัตตา เห็นไหม

จริงๆแม้จะมี ศาสดาของเทวนิยมก็ตาม แม้จะมีอัตตามีวิญญาณ ก็ต้องทำให้วิญญาณบริสุทธิ์วิญญาณดีเป็นโลกียะเอาแต่ความดีเป็นสมมติสัจจะ ใช่ วิญญาณเป็นธาตุรู้เป็นอัตตาอยู่ก็ต้องทำวิญญาณเป็นธาตุรู้ที่เป็นอัตตาให้ดีสิ ดีตามสมมุติ 

ชาติโน้น ก็ยืนยันสมมุติอย่างนั้น พวกปาปัวนิวกินีก็สมมุติของเขา พวกแอฟริกันก็สมมุติของเขา มาฟากทางตะวันออกกลางก็สมมุติของเขา มาทางเอเชียก็เป็นสมมติของเขา มาทางอินเดียก็เป็นสมมติของอินเดียอะไรอย่างนี้เป็นต้น มันไม่ได้เหมือนกันทีเดียวเลย จริงทั้งนั้นแหละเป็นสมมติสัจจะทั้งนั้น จริงของแต่ละกลุ่มแต่ละหมู่ เราก็อาศัยสมมุติให้อยู่ด้วยกันไป เป็นหนึ่งเดียวมันก็สอดคล้องกันก็อยู่กันอย่างสงบ ตายจากกันไปแล้วแล้วเราก็เป็นวัฒนธรรมความเป็นอยู่ของแต่ละเผ่า ไม่มีปัญหาเลย 

แต่ของพระพุทธเจ้ารู้ จบ รู้ต้นรู้กลางปลาย รู้เกิดดับตามปัญญาข้อที่ 8 นั่นแหละสรุปจบเป็นปัญญาข้อที่ 8 รู้จักความเกิด รู้จักความตั้งอยู่ รู้จักความดับไป ของรูป เกิดขึ้นเป็นรูปตั้งอยู่แล้วก็ดับไป เวทนาเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป สัญญาสังขารวิญญาณเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป รู้ความจริงของการเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป แล้วปฏิบัติให้ดับไปได้อย่างนิรันดร ศาสนาพุทธทำได้ แยกธาตุจิตธาตุวิญญาณออก ปรินิพพานเป็นปริโยสานเลิกเลย ไม่มีธาตุจิตแล้วกลายเป็นดินน้ำไฟลมเด็ดขาดเลย 

อันนี้ ในยุคนี้ที่อาตมาพูดถึง ดีที่มีหลักฐานอยู่ในมูลสูตรข้อที่ 10 ปรินิพพาน เป็นปริโยสาน ถ้าไม่มีหลักฐานนี้อาตมาคงไม่มีพยัญชนะไปพูด ก็คงได้แต่อธิบายสภาวะไปพยัญชนะไม่มีสภาวะ คนก็จะรู้ยาก ทีนี้ อาศัยพยัญชนะแล้วมีสภาวะให้คนรู้ ปรินิพพานเป็นปริโยสานให้รอบถ้วน และเป็นที่สุดท้ายเลยสุดท้ายอย่างไร ก็มันไม่มีแล้ว ทีนี้ ไม่มีอัตตา ไม่มีปรมาตมันไม่มีพระเจ้า ไม่มีธาตุรู้ ไม่มีวิญญาณ ไม่มีอะไรเหลือแล้ว เป็นดินน้ำไฟลมไปเสร็จ หายไปเลยหมดแล้ว อยู่ในวัฏสงสารนี้อยู่ในเอกภพมหาจักรวาลนี้ไม่มีแล้ว อัตตาผู้นี้ วิญญาณผู้นี้ ปรมาตมันยิ่งใหญ่ขนาดไหนก็ไม่มีนิรันดร ไม่มีหักล้างนิรันดร ที่มีอยู่นิรันดรเป็นไม่มีนิรันดรคนละขั้วเลย หักล้าง ความมีอัตตาอยู่นิรันดร อันนี้ไม่มีเลยนิรันดร ไม่ต้องตายไปแล้วอยู่กับพระเจ้า พระเจ้าตรัสสั่งให้ลงนรกจะให้อยู่สวรรค์ด้วยกันก็เป็นเรื่องของพระเจ้า คุณก็มีนรกสวรรค์ แต่ของพระพุทธเจ้าไม่มีนรกไม่มีสวรรค์ ไม่มี 

นรกสวรรค์เป็นของเก๊ของปลอมอยู่ทั้งนั้นแหละ สวรรค์ 6 ชั้นก็เป็นสวรรค์เก๊ หลงกันอยู่นั่นแหละ 

นิมนต์พ่อครูจิบน้ำ 

สมณะฟ้าไท… พ่อครูตอนเริ่มเทศน์เหมือนจะเสียงแหบไม่ค่อยมีแรง พอเทศน์ไปพลังมาเต็ม

ปัญญา 8 ประการ 3 ข้อแรก โดยพิสดาร 

ปัญญาสูตร  ล 23 ข 92 

 [92] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เหตุ 8 ประการ ปัจจัย 8 ประการนี้ ย่อมเป็นไปเพื่อได้ปัญญาอันเป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ที่ยังไม่ได้ เพื่อความงอกงามไพบูลย์ เจริญ บริบูรณ์ แห่งปัญญาที่ได้แล้ว 8 ประการเป็นไฉน

พ่อครูว่า… ลัทธิของศาสนาเทวนิยมต่างๆ เช่นพระเยซูพระบาไฮ เป็นความรู้ของท่านเองทั้งนั้นแหละ ท่านไม่รู้กรรมวิบาก ท่านไม่รู้สัมภาระวิบากของท่านที่สั่งสมมา ของท่านเอง 

พอมาได้รู้ขึ้นมา ก็เลยนึกว่า โอ้โฮ! เรารู้ได้ขนาดนี้เชียวหรือไม่เชื่อตัวเอง ก็เลยฝากไว้ว่าเป็นความรู้ของพระเจ้า เพราะว่าไม่เชื่อว่าเป็นความรู้ของตัวเอง เพราะมันเป็นความรู้ยิ่งเหมือนกัน ของพระพุทธเจ้านั้นรู้ทั้งหมดจบด้วย รู้ทั้งความเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป เลิกล้มเลยได้ด้วย ความตั้งอยู่นิรันดรก็รู้ รู้อย่างสว่างนะ ไม่ใช่รู้อย่างเป็นความหลงด้วย จะอยู่นิรันดรเหมือนพระอวโลกิเตศวรก็อยู่ได้ จะช่วยคนให้หมดโลก ให้คนทั้งโลกรู้หมดเป็นพระอรหันต์ก่อน ตัวเองจะปรินิพพานปริโยสานเป็นคนสุดท้าย ก็ได้ แต่ว่าอาตมาไม่เอาอย่างพระอวโลกิเตศวร จะมาหาว่าอาตมาเจาะช่องน้อยแต่พอตัวก็ว่า ไม่ไหว อยู่ขนาดนั้นมันนิรันดรเกินไป

เพราะฉะนั้น อาศัยพระศาสดา… ไม่มีสิทธิ์ที่ใครจะรู้เอง รู้ได้โดยบอกว่ารับบัญญัติจากพระเจ้า พระเจ้าก็คือตัวเอง แต่ความไม่รู้อันนี้เลยลึกลับ ของพระพุทธเจ้าไม่ลึกลับ เราเป็นธรรมะสามี (พ่อครูไอตัดออกด้วย) 

สมณะฟ้าไท… ศาสนาพุทธรู้ทั้งหมด 

พ่อครูว่า… จะให้มีก็อยู่ได้ตลอดมี จะให้ไม่มีก็ทำได้นี่มันจบเลย เป็น อนุปคัมมะ เราก็ไม่ปฏิเสธว่าเรายังมี เราจะเป็นอะไรก็ได้ เราก็ไม่ได้ข้างในเพราะมันต้องมี 2 อย่างอยู่ในโลกของ เทวะ มีกับไม่มี เราก็รู้หมดครบทั้งมีและไม่มี 

เพราะฉะนั้นเราก็ไม่ปฏิเสธว่า เรามี แต่เราไม่มี เป็นแต่เพียงว่าเรายังไม่ทำความไม่มีเป็นที่สุด ปรินิพพานเป็นปริโยสานไปเท่านั้นเอง 

เพราะฉะนั้นสุดยอดปรินิพพานเป็นปริโยสาน เป็นคนพิสูจน์เลยว่าพระเจ้าอย่ามาทำเป็นเจ้าของจิตวิญญาณเลย เราต่างหากสามารถแยกธาตุวิญญาณของตัวเองได้เลย เป็นดินน้ำไฟลมไปได้เลย 

พระเจ้าที่เคยมีทะเบียนคนนั้นคนนี้อยู่ ตรวจสอบแล้วก็บอกว่าทำไมมันหายไปไหน ปรินิพพานเป็นปริโยสานไปแล้ว ทำไมมันไม่ไปหาพระเจ้า ตายแล้วทำไมไม่มาหาพระเจ้า หรือเขาจะรับสิทธิพิเศษจากใคร ไม่ใช่พระเจ้าแน่ พระเจ้าที่ยืนยันเป็นเจ้าของอัตตาทุกอัตตา 

สิ่งนี้เป็นเรื่องยิ่งใหญ่ที่เอามาไขความอยู่ทุกวันนี้ ยังไม่มีใคร มาไขความ อาตมาเขียนขยายความอยู่ทุกวันนี้ 

ทำให้เห็นว่าศาสดาของเทวดานิยมทุกองค์ยังรู้ไม่จบ ยังรู้ไม่ครบ ยังรู้ไม่ถ้วน 

ศาสดาของพระพุทธเจ้า หรือแม้แต่ยังไม่ใช่พระพุทธเจ้าแต่เป็นผู้ที่บรรลุอรหันต์ทุกองค์ก็รู้ความจบว่า จิตวิญญาณคืออะไร จิตนิยามคืออะไร สุดท้ายปรินิพพานเป็นปริโยสานได้ทุกองค์ เพราะฉะนั้นจริงๆแล้วอรหันต์ทุกองค์ รู้ที่จบยิ่งกว่าศาสดาของศาสนาเทวนิยม รู้ที่จบของจิตวิญญาณ รู้ที่จบของอัตตา รู้จักอนัตตา พูดไปแล้วดูเหมือนยิ่งใหญ่แต่ไม่ใช่หรอก มันเป็นความจริง เป็นเรื่องสามัญเป็นความจริง ไม่มีใครไปใหญ่กว่าใครหรอก เป็นความจริงที่เป็นจริงที่ทำได้สำเร็จ 

เพราะฉะนั้นภิกษุที่จะรู้เรื่องนี้ รู้โลกุตรธรรม รู้จิตวิญญาณเป็นอนัตตา ไม่ใช่อัตตา ผู้รู้นั้น รู้เองไม่ได้ เกิดเป็นจิตวิญญาณเป็นจิตนิยามแล้ว จะรู้เองไม่ได้เด็ดขาด เหมือนกับศาสดาเขายืนยันของเขาว่า ศาสดาไม่ใช่เจ้าของความรู้ ความรู้คือของพระบิดาของพระเจ้า พระเจ้าอยู่ไหนก็ไม่รู้ อาตมาก็พิสูจน์แล้วว่าตัวศาสดานั่นแหละเป็นพระเจ้า เป็นพระบิดา เป็นพระบุตร ตัวเองนั่นแหละสั่งสมกรรมวิบากมาก็มีความรู้ ของศาสดาองค์นี้ก็มี ศาสนาอเทวนิยมอีกศาสนาหนึ่งก็เป็นอีกองค์หนึ่งก็ขัดแย้งกัน ก็แข่งกันใหญ่ ก็มีศาสดาหลายองค์ 

แต่ของพระพุทธเจ้าองค์เดียวไม่ขัดแย้งกันเลย ไม่มีพระพุทธเจ้า 2 องค์ ไม่มี แต่เป็นผู้รู้ระดับศาสดา จริงๆยิ่งกว่าศาสดาเพราะพระอรหันต์ทุกองค์นั้น สลายจิตนิยามได้ ศาสดาสลายจิตนิยามไม่ได้ ศาสดาเทวนิยมทุกองค์สลายจิตนิยามตัวเองไม่ได้ แต่อรหันต์ทุกองค์นี่แหละเป็นศาสดาที่สลายจิตวิญญาณได้ ไม่มีใหญ่ไม่มีเล็กหรอก แต่รู้จักจิตนิยาม รู้จักจิตวิญญาณ รู้จักอัตตา รู้จักปรมาตมัน 

คุณอยากจะเป็นปรมาตมันระดับพระพุทธเจ้าก็เชิญสิ มันมีนัยยะสำคัญที่ให้คุณสั่งสมภูมิธรรมเป็นพุทธภูมิไปจนกระทั่งสมบูรณ์แบบ ไม่มีใครเทียบเท่าได้จริงๆเลย คุณก็ได้เป็นพระพุทธเจ้าองค์ใดองค์หนึ่ง ไม่สงวนลิขสิทธิ์ ความรู้สูงสุดของศาสนาพุทธไม่สงวนลิขสิทธิ์ ไม่เหมือนพระเจ้าที่สงวนลิขสิทธิ์ แต่ว่าศาสดาของเทวนิยมจะบอกว่าอย่ามาแตะต้อง พระเจ้าแต่ละองค์ก็ยิ่งใหญ่มีชื่อแต่ละชื่อไป พระศาสดาก็นับถือเป็นพระบิดา แล้วพระบิดาอย่างไร ก็ลึกลับ คนไม่สามารถสัมผัสได้แตะต้องได้ 

แต่แท้จริงความรู้ของพระเจ้ากับศาสดาเท่ากัน ของพระศาสดาศาสนาเทวนิยมก็มีความรู้เท่ากับพระเจ้ามี แต่ไม่รู้จักพระเจ้า แต่ของศาสนาพุทธ ศาสดาของศาสนาพุทธก็ความรู้เท่าพระเจ้าแต่สัมผัสได้ พระเจ้าคือพระพุทธเจ้า ยืนยันความจริงได้กว่า แล้วตัวตนคนจริงนี่แหละเป็นเจ้าของจิตนิยาม เป็นเจ้าของยิ่งกว่าตรงที่ว่า ให้มีก็ได้ให้หายไปก็ได้ เรียกว่ากบฏต่อพระเจ้าในจิตวิญญาณเรา ไม่ใช่พระเจ้าเป็นเจ้าของ เราเป็นเจ้าของจิตวิญญาณตัวเองเราจะสูญไปได้เลย เลิก ตายแล้วไม่ต้องไปอยู่กับพระเจ้า 

1.ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้ อาศัยพระศาสดา หรือเพื่อนพรหมจรรย์รูปใดรูปหนึ่งผู้ตั้งอยู่ในฐานะครู ซึ่งเป็นที่เข้าไปตั้งความละอาย ความเกรงกลัว ความรักและความเคารพไว้อย่างแรงกล้า ดูกรภิกษุทั้งหลาย นี้เป็นเหตุเป็นปัจจัยข้อที่ 1 ย่อมเป็นไปเพื่อได้ปัญญา ฯลฯ เพื่อความบริบูรณ์แห่งปัญญาที่ได้แล้ว

พ่อครูว่า… ต้องให้รู้ว่าเป็นครูที่สัมมาทิฏฐิ ถ้าใครพบสัตบุรุษจริง ผู้ที่มีสัมมาทิฏฐิจริง แล้วเราก็ได้กบฏ เราก็ได้ปฏิเสธว่า ผู้ที่เป็นสัตบุรุษจริงเราปฏิเสธว่าไม่ใช่ คิดว่าฉันรู้ว่า เอ็งไม่ใช่สัตบุรุษ ยืนยัน คนที่เขายืนยันอย่างนี้จริงๆ พอนานเข้า เฮ้ย! เขารู้ว่าตัวเองผิด ที่เคยยืนยันว่าเป็นสัตบุรุษเก๊ ว่าไม่ใช่ แต่ที่จริงเขาถูก 

เมื่อนั้นเมื่อใดคนนี้ก็จะละอายทันทีเลย ซึ่งมันเป็นสัจจะนะ เห็นไหม 

พูดถึงบุคคลเลยก็ได้ ถ้าท่านประยุทธ์ปยุตโต รู้ว่า โพธิรักษ์นี่ สัตบุรุษจริง เรายังไม่ใช่ ก็จะรู้สึกละอายอย่างแน่นอน เพราะได้ทำมาแล้ว ได้ซัดโพธิรักษ์จนน่วม ต้องละอายแน่นอน แต่คุณว่าท่านจะเกิดสภาวะนี้ไหม ชาตินี้ท่านจะเกิดมั้ย I Hope So หวังว่า ท่านคงจะได้สักวาระใดวาระหนึ่งก่อนจะสิ้นชีวิต ขออภัย พูดแล้วเหมือนข่มท่าน 

แต่น่าสงสารจริงๆ ท่านก็ยังยืนหยัดยืนยันกับความรู้ที่ท่านหลงไป มากมายจริงๆเลย ยิ่งกว่า ปทปรมบุคคล ไม่บรรลุธรรมในชาตินี้เลย จะพ้น สักกายทิฏฐิ หรือไม่ก็ไม่รู้เลย บุญท่านทำไม่ถูกแน่เลย เพราะท่านแปล อปุญญะว่าเป็นบาปอยู่เลย วนกลับไป ทั้งที่บุญ เป็น one way Traffic มีหน้าที่ฆ่ากิเลสอย่างเดียว ฆ่าแล้วหายไปเลย ไม่มีการสั่งสมเป็นสมบัติไม่มีการเป็นอยู่เลย ซึ่งมันเป็นเรื่องลึกซึ้งไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เดาไม่ได้ 

พวกคุณเข้าใจได้กันไหม อาตมาอธิบายไปละเอียดลออแล้ว บุญ ไม่ใช่สมบัติ บุญ เป็นวิบัติอย่างเดียวถ่ายเดียวเป็น one way Traffic ท่าเดียว เอกังเสนะอย่างเดียว บุญนี่ 

บุญ มีหน้าที่ฆ่า ฆ่าแล้วก็จบ ฆ่าแล้วก็หยุดหมดหายไป ไม่สะสมไม่เป็นสมบัติ ถ้าเสร็จแล้วหมดหน้าที่ก็หายไปเลย ปริกขีโณ สิ้นไป 

นี่ อาตมาก็ใช้พยัญชนะใช้สภาวะอธิบายพวกนี้ เดาไม่ได้หรอก ต้องอาศัย อาตมาเป็นสัตบุรุษเป็นผู้รู้ในฐานะครู ผู้ที่ได้มาปฏิบัติค้านแย้งกับที่อาตมาอธิบายไปแล้วต่อต้านหาว่าไม่ใช่สัตบุรุษ เขาก็จะละอาย แต่พวกคุณไม่ได้เป็น พวกคุณก็ไม่ได้เกิดจะต้องมีอาการนี้ ที่จะต้องมีอาการละอาย ก็คุณไม่ได้เป็น ใครเคยเป็นบ้าง ดูถูกอาตมาเลย ปฏิเสธเลยแล้วมารู้ทีหลัง ไอ๊หยา! คุณจะก่อเกิดความละอายนั้นจริงๆเลยมีไหมใครเคยเป็นบ้าง ….มีคนยกมือไม่กี่คน

ทำไมต้องตั้งความละอายต้องตั้งความเกรงกลัว เพราะมีความสำนึก สำนึกเลยมีความรู้ที่ลึกซึ้งเลยว่าเรานี้ผิดจริงๆ ท่านเป็นสัตบุรุษเรา อสัตบุรุษ คนที่รู้ตัวอย่างนี้มีหวังเจริญ แต่คนที่ไม่มีอาการอย่างนี้เกิดขึ้นก็ไม่เจริญอย่างด้านๆ 

เพราะฉะนั้นจะต้องละอายจะต้องเกรงกลัว นอกจากละอายเกรงกลัวแล้วจะเกิดความรัก นี่แหละสุดยอดสุดความรักเลยแสวงหาอันนี้ ผู้ที่มีโลกุตรธรรมแท้ พระพุทธเจ้าไม่มี แต่องค์นี้เป็นตัวแทนมาสุดยอด สุดรักสุดเคารพ ตั้งความรักความเคารพไว้อย่างแรงกล้า นี้เป็นปัญญาข้อที่ 1 

ดูกรภิกษุทั้งหลาย นี้เป็นเหตุเป็นปัจจัยข้อที่ 1 ย่อมเป็นไปเพื่อได้ปัญญา ฯลฯ เพื่อความบริบูรณ์แห่งปัญญาที่ได้แล้ว

พ่อครูว่า…อาตมาขยายความปัญญาข้อที่ 1 มีอะไรลึกซึ้งเกิดขึ้นไหม เกิดอานิสงส์ของการฟังธรรม 5 ประการ จะอธิบายลึกซึ้งกว่านี้อีกแต่วันนี้ได้เท่านี้ก่อน  ไม่ใช่ว่าได้ลึกซึ้งแล้วจะไม่มาฟังธรรมอีกเลยไม่ใช่ 

2.เธออาศัยพระศาสดา หรือเพื่อนพรหมจรรย์รูปใดรูปหนึ่ง ผู้ตั้งอยู่ในฐานะครู ซึ่งเป็นที่เข้าไปตั้งความละอาย ความเกรงกลัว ความรัก และความเคารพไว้อย่างแรงกล้านั้นแล้ว เธอเข้าไปหาอีกแล้วไต่ถาม สอบถามเป็นครั้งคราวว่าข้าแต่ท่านผู้เจริญ ภาษิตนี้เป็นอย่างไร เนื้อความแห่งภาษิตนี้เป็นอย่างไร ท่านเหล่านั้นย่อมเปิดเผยข้อที่ยังไม่ได้เปิดเผย ทำให้แจ้งข้อที่ยังไม่ได้ทำให้แจ้ง และบรรเทาความสงสัยในธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งความสงสัยหลายประการแก่เธอ ดูกรภิกษุทั้งหลาย นี้เป็นเหตุเป็นปัจจัยข้อที่ 2 ย่อมเป็นไปเพื่อได้ปัญญา ฯลฯ เพื่อความบริบูรณ์แห่งปัญญาที่ได้แล้ว ฯ

พ่อครูว่า…ไม่ใช่ว่าคุณจะรู้จบรู้ครบเลยทันที ยังจะมีอีกมาก เข้าไปถามปัญหาเหล่านั้นท่านก็จะเปิดเผย บางทีอาตมาต้องอาศัยพวกคุณถาม ถ้าไม่ถามก็นึกถึงไม่ออก แต่ถ้าถามแล้วตอบด้วยนะ 

แม้ขนาดนี้ทุกวันนี้พวกคุณถามมาอาตมาก็ไม่เห็นขัดข้องก็ตอบไปทั้งนั้น แล้วก็ยังเชื่อว่าตอบได้หมด คุณเองไม่มีภูมิเท่าอาตมา คุณไม่มีคำถามที่อาตมาไม่มีปัญญาตอบ คำถามของคุณยังด้อยกว่าปัญญาที่อาตมาจะตอบได้ เชื่อไหม …เชื่อ 

แล้วนี่มันเรื่องจริงนะ ที่อาตมาพูดได้ เพราะว่าในยุคนี้อาตมา เป็นไก่ตัวพี่ จริงๆ อาตมาเป็นความจริงอันนี้ถึงยืนยันและกล้าพูด พูดไปนี้ไม่ได้ไปอยากใหญ่โตอะไรหรอกไม่ได้เบ่ง ไม่ได้ข่มใคร แต่เป็นเรื่องสัจจะอย่างนั้น 

เพราะฉะนั้นเมื่อเปิดเผยความจริง ที่ยังไม่ได้เปิดเผยก็เปิดเผยทำให้แจ้ง 

ถึงแม้คุณจะได้ศึกษาแล้ว ได้รู้แล้วแต่มันไม่ได้จบง่ายๆ ยังมีนัยยะมิติต่างๆประเด็นต่างๆอีกเยอะ ฟังแล้วก็ดูวิจิตรพิสดารละเอียดลออไปเรื่อยๆ 

สู่แดนธรรม… ตราบใดไม่สิ้นอาสวะก็ต้องถามผู้รู้ไปเรื่อยๆ 

พ่อครูว่า… ผู้รู้ที่มีปัญญาก็จะตอบได้ ผู้ที่มีปัญญาเป็นไก่ตัวพี่จะมีมากกว่าจริงๆ อย่างเช่นพระพุทธเจ้าท่านจะบอกว่าท่านเป็นไก่ตัวพี่ ทุกคนต้องไปถามท่าน  พอมายุคนี้ 2,500 กว่าปี อาตมาเป็นไก่ตัวพี่ ต้องมาถามอาตมา เพราะฉะนั้นผู้ที่ชัดเจนแล้วว่า เรายังไม่รู้ก็ไปถามท่านเถอะ ท่านที่เป็นตัวพี่จริงๆก็จะบอกให้ได้ 

ผู้ที่มีปัญญามากกว่ามีอยู่จริง ถ้าไม่มีเราก็ไม่รู้จะไปถามใคร ผู้ที่ไม่มีอคติเห็นความจริงและเป็นผู้ที่มีปัญญาจริงก็เป็นจริง ก็ได้เกิดถ่ายทอดกันไปเกิดการสืบทอดธรรมะ สืบทอดศาสนาพระพุทธเจ้าไปได้เรื่อยๆ พวกคุณก็เกิด ปรับปวาทะ ก็เกิดได้มีความรู้จากวาทะเป็นสภาพอื่นที่สื่อสภาวะทำไปให้รู้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ 

จนกว่าจะสาธยายบอกจะจำแนกจะทำให้แจ้งให้แก่ผู้อื่นต่อ พระพุทธเจ้าตอบมารอย่างนั้น เราถึงจะปรินิพพาน มารเอ๋ย ถ้าสาวกผู้สืบทอดยังไม่สามารถ ปรับปวาทะ ขยายความ สามารถจำแนกแจ้งบอกให้แก่ผู้อื่นได้ เราก็ยังไม่ปรินิพพานนะ มาร

3.เธอฟังธรรมนั้นแล้ว ย่อมยังความสงบ 2 อย่าง คือ ความสงบกายและความสงบจิต ให้ถึงพร้อม ดูกรภิกษุทั้งหลาย นี้เป็นเหตุเป็นปัจจัยข้อที่ 3 ย่อมเป็นไปเพื่อได้ปัญญา ฯลฯ เพื่อความบริบูรณ์แห่งปัญญาที่ได้แล้ว ฯ

พ่อครูว่า…สงบกายก็อย่างหนึ่ง สงบจิตก็อย่างหนึ่ง สงบทั้งกายและจิตถึงพร้อม คนที่เข้าใจว่า กาย โดยบัญญัติ โดยเข้าใจอย่างมิจฉาทิฏฐิ ว่า กาย คือร่างข้างนอกเท่านั้น อาการสงบก็เป็นแบบโลกียะ คือไปเข้าใจว่าความสงบนั้นคือ การเคลื่อนไหวเรียกว่า วิญญัติ

เขาไปนึกว่าการสงบเคลื่อนไหวน้อยลงจนไม่เคลื่อนไหวเลยนั่นแหละคือสงบ เพราะเคยติดไปนั่งหลับตานั้นก็นึกว่า กายสงบ คือ ร่างกายไม่เคลื่อนไหวเมื่อไหร่คือสงบ ยิ่งลมหายใจเข้าออกน้อยเท่าไหร่ นึกคิดอะไรก็ไม่นึกคิดเลย นั่นแหละคือ สงบ 

ขอยืนยันว่าผิดถนัดเลย กาย สงบของพระพุทธเจ้า กายยิ่งเป็น กายปาคุญญตา แต่เป็นความสงบที่ กิเลสมันตายไปจากจิตหมดเลย จิตก็ยิ่ง ปาคุญญตา กายก็ยิ่ง ปาคุญญตา กายก็ยิ่งแคล่วคล่อง จิตก็ยิ่งแคล่วคล่อง แต่กิเลสมันตาย กิเลสมันหายมันตายจ้อย ไปจากจิต จิตก็สงบแคล่วคล่อง กิเลสสงบคือกิเลสตาย ไม่ใช่กิเลสสงบคือหยุดเคลื่อนที่ 

กายวิญญัติ วจีวิญญัติ เขาเข้าใจว่ากายและวจีไม่เคลื่อน บอกว่านี่แหละคือวิญญาณสงบนั้นผิดถนัดเลย เพราะฉะนั้นในอานาปานสติ ปัสสัมภยัง กายสังขารัง คุณไปนั่งหลับตาปฏิบัติเอาแต่ลมหายใจทำให้ลมหายใจมันสงบ แล้วมันสงบอย่างไร อย่างเก่งก็คงอธิบายว่ามันไม่ฟุ้งซ่าน ลมหายใจมันไม่ฟุ้งซ่านอย่างไร ฟุ้งซ่านหรือไม่ฟุ้งซ่านก็คือจิต จิตไม่ฟุ้งซ่านแล้ว แล้วลมหายใจไม่ฟุ้งซ่านเป็นอย่างไร 

 ยิ่งความสงบกาย สงบจิต นี้ยากมหาศาล ถ้าไม่เข้าใจความจริงต้องจับอาการตัวกิเลสใดๆ หยาบ  คุณจะต้องรู้ทางนอกเลย โอฬาริกอัตตาหรือกายหยาบภายนอก เกี่ยวข้องกับสิ่งภายนอกแล้วมันยังเกิดกิเลสตัวนี้ คุณก็ต้องรู้ด้วยปัญญาอันแจ้งอันจริง จนกิเลสมันไม่รอหน้า กิเลสมันหนีเลย ตาย จากภายนอกกิเลสตายแล้วก็เหลือข้างใน

ถ้าคุณทำกิเลสภายนอกนี้ตายไม่ได้ คุณก็ไม่มีสิทธิ์ทำกิเลสข้างในต่อไป ลัดไม่ได้ตัดไม่ได้ แต่พวกหลับตาทำเป็นเก่ง ไปหลับตา ตัดลัดภายนอก จึงไม่มีความรู้ทางภายนอกเลยเหมือนมหาบัว กิเลสกามคุณ 5 เต็มเลย เคี้ยวกิเลสสิ่งเสพติดก็ไม่รู้ ว่าตัวเองติดรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสอยู่ขนาดไหนอย่างไร ไม่รู้เลย มีแต่หลับตา ปึ๊ง กิเลสตายเกลี้ยง แล้วกิเลสเป็นตัวอย่างไร อธิบายอาการมันไม่ได้แล้วแตกต่างกันยังไงในจิต แยกออกเป็น 2 อย่างในจิต 

อย่างหนึ่งเป็นธาตุรู้สึกธรรมดา อีกอย่างหนึ่งเป็นธาตุของกิเลส 

เช่น ดอกกุหลาบนี้สวย คุณสมมุติว่าสวย จริงๆดอกกุหลาบมันไม่มีสวย ไม่มีไม่สวยหรอก มันก็คือของมันอย่างนี้ ใครเห็นอย่างนี้ก็เหมือนกันหมด ฝรั่ง เจ๊ก แขก ไทย เทวนิยม อเทวนิยม ก็เห็นเหมือนกันหมดนั่นคือ ตัวแท้ 

จะบอกว่าสวยจะบอกว่าแปลกไม่เหมือนของเรา สู้ของเราไม่ได้อะไรพวกนี้ไปใหญ่เลยทีนี้ พวกนั้นต่างหากคือพวกปลอม แล้วก็ต้องดูความปลอมนี้ให้ได้ ตัวเองเอาของปลอมมา
กลบความจริง อยากให้เป็น 2 ที่จริงแล้วสัจจะเป็นหนึ่งเดียว 

หอม เพราะที่จริงมันก็มีกลิ่นของมันอย่างนี้อันอื่นก็มีกลิ่นของมัน เอาดอกอุตพิดมาแล้วบอกว่าหอม ก็คุณไปเรียกหอม ก็กลิ่น มันก็ต่างจากที่อื่นๆ อุตพิดคุณบอกว่ามันเหม็น ที่จริงแล้วมันเป็นความแตกต่างกันมันมี อาการ ลิงค นิมิต อุเทส อุเทสคือคำอธิบายที่อาตมากำลังพูดนี่แหละคือ อุเทส 

เพราะฉะนั้นก็จะต้องรู้อาการ ลิงค นิมิต นี่แหละยิ่งใหญ่ที่สุด 

อาการเป็นอย่างไร คุณต้องจับอาการนั้น ทำนิมิตมีเครื่องหมายของอาการนั้น มันจะแตกต่างกันเสมอถ้ามี 2 อาการ ถ้ามี 2 อาการจะต้องมี อิตถีภาวะ กับ ปุริสภาวะ เสมอ ต่างกัน ธาตุ 2 ตัวที่เกิดอยู่ สังขารกันอยู่ มีความต่างกันทั้งนั้น ลิงค นิมิต รู้ความต่างกันให้ได้ 

เพราะฉะนั้น ความต่างใดที่เราจะใช้ 2 ความต่างนั่นแหละ สมกับ กาละเทศะฐานะ จะบอกว่าดี ก็ใช้คำว่า ดี เป็นคำกำกับเท่านั้น แต่ละยุคแต่ละสมัยไม่เท่ากันไม่เหมือนกัน 

เพราะฉะนั้นไปยึดมั่นถือมั่นไม่ได้ 

ยุคนี้ ต้องใช้ความดำ ยุคนี้ ไม่ใช้ความดำแล้วใช้ความขาว หรือจะใช้ความเป็นเฉดสีอื่นก็ว่าไป อย่างนี้เป็นต้น แล้วมันก็ต้องเหมาะสมกับยุคกาล เหมาะสมกับกาละเทศะฐานะต่างๆ 

เพราะฉะนั้น ความมีปัญญาที่จะรู้อาการ ลิงค นิมิต ตามที่อาตมาอธิบาย อุเทส จะเป็นคนที่รู้ภาวะ 2 สิ่งที่เกิดนี้จะมีภาวะ 2 ให้คุณเรียนรู้สิ่งใหม่ แล้วเลือกเอาสิ่งที่ต้องถูกต้อง ตามกาละเทศะฐานะได้ ในกาละนี้หมู่นี้ใช้อันนี้ ตรงกับหมู่ก็อบอุ่นสบาย ถ้าคุณเป็นหมาหัวเน่าแยกกันอยู่ คุณก็ไม่สบาย สัจจะก็คือยอมรับกันเป็นหมู่ เขาใช้ประโยชน์ได้พอสมควรแต่ละคนมีความเฉลียวฉลาดมีปัญญาที่จะรู้ว่า อันนี้คืออันนี้ มันต้องเป็นอย่างนี้อันนี้ 

เพราะฉะนั้นสัจจะเป็นหนึ่งเดียวก็ตรงกันหมด คนที่แยกแปลกไปก็จะประหลาดๆ ทุกอย่างไม่เที่ยง ทุกอย่างเป็นตัวไม่ยึดมั่นถือมั่นได้ 

เพราะฉะนั้นชาวอโศก แตกต่างกันจากชาวพุทธอื่น ยิ่งเขายึดของเขา ชาวอโศกจะว่ายึดอันนี้ก็ยึดถือโดยสมมุติ ไม่ได้ยึดมั่นถือมั่นอะไร คนอื่นเขายึดมั่นถือมั่นเลย ไม่ยอมเปลี่ยนแปลงเลยก็เรื่องของเขา แต่อโศกเราเปลี่ยนแปลงได้ถ้ามันถูกต้อง เป็นสัจจะที่ไม่เที่ยงแท้ เปลี่ยนแปลงได้ตาม กาละเทศะฐานะ เห็นไหมว่าไม่ได้เที่ยง 

ที่ไม่เที่ยงเพราะเราไม่ได้ยึดตัวตนเป็นความเที่ยง เพราะเรามีอนัตตา เพราะเรามีที่จบแล้ว คุณไปยึดความเที่ยงอยู่คุณไม่มีอนัตตาหรอกไม่มีวันเป็นอนัตตาได้ เมื่อคุณไม่ยึดแล้วคุณจึงเป็นอนัตตา 

สมณะฟ้าไท… สรุปจบ