650708 สัมมาสมาธิต้องเกิดจากจรณะ 15 วิชชา 8 พุทธศาสนาตามภูมิ บ้านราชฯ

ดาวโหลดเอกสารที่

https://docs.google.com/document/d/17vBUo4chLN7Sm3h7C8-Jv2NACmV6rWYjVE-03-_RkWg/edit?usp=sharing

ดาวน์โหลดเสียงที่ https://terabox.com/s/18uKn3-l4w3r2MsOOCozWjw

และดูวิดีโอได้ที่ https://youtu.be/D1l9IWXz5EU

และ https://fb.watch/e86ExHvS2u/

สมณะเดินดิน… วันนี้เป็นวันศุกร์ที่ 8 กรกฎาคม 2565 ที่บวรราชธานีอโศก วันนี้มีข่าวใหญ่ไปทั่วโลกคือข่าวอดีตนายกญี่ปุ่นชื่อนายชินโซอาเบะ ขณะกำลังปราศรัย มีคนร้ายยิงเข้าที่ด้านหลังจนเสียชีวิต เป็นอดีตนายกที่พยายามสร้างความสัมพันธ์ระหว่างไทยญี่ปุ่น นายกของเราก็แสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้ง มี สส.ไทยแสดงความปรารถนาดีแต่ประสงค์ร้าย บอกว่านายอาเบะเหมือนพลเอกประยุทธ์เลยอยู่มา 8 ปีแล้ว ก็ไม่ปลอดภัยแล้วล่ะ ถ้าจะไปต่างจังหวัด หรือไม่ต้องหากองกำลังสัก 80,000 ป้องกันไว้ หรือไม่อย่างนั้นก็ไม่ต้องออกไปไหนให้อยู่แต่ในบ้านพักค่ายทหาร พูดเป็นการชี้นำ ให้เกิดเรื่องขึ้นมา ทั้งที่เป็น ส.ส. ผู้มีเกียรติ แต่ทำในสิ่งที่ไม่ควรเป็นอย่างยิ่ง

มีคนที่ไม่ชอบนายกบอกว่า ผลงานของคุณชัชชาติเหมือนฟ้า ผลงานของนายกเหมือนกับเหว

พ่อครูว่า…เห็นอคติชัดที่สุดของคน โดยเอาแต่ตรรกะบัญญัติภาษาที่พูดมาตัดสิน ในกาลเวลาที่ได้ใช้ ในกาลเวลาเท่ากันและได้ประพฤติ คุณชัชชาติยังไม่ได้มีความประพฤติในเวลาเท่ากันกับพลเอกประยุทธ์ เสร็จแล้วก็จับสภาพของพลเอกประยุทธ์ 8 ปีนี้ไปเทียบกับชัชชาติที่ยังไม่ได้ทำถึงปีเลย เป็นความเปรียบเทียบที่ใช้ไม่ได้ มีอคติ

สมณะเดินดิน… คนที่มุ่งร้ายต่อบ้านเมืองอยากจะขับไล่พลเอกประยุทธ์ เพื่อหวังอำนาจ ก็พอเข้าใจได้ จะทำอย่างไรก็บอกว่าออกไปเถอะ

พ่อครูว่า… ทำอย่างไรก็ผิด ทำอย่างไรก็ไม่ถูก ปักมั่นในอคติในผู้ที่ยึดมั่นปักมั่นในอคติ

สมณะเดินดิน… แต่คะแนนที่พ่อครูให้นายกฯ มีโลกุตระคือแม้จะถูกแรงกดดันบีบคั้นดูพลเอกประยุทธ์ก็บอกว่าไม่ท้อ ดูเหมือนวันนี้ออกมาชี้แจงว่า 8 ปีที่ทำงานมา พยายามสร้างพื้นฐานของประเทศ เช่น การคมนาคมรถไฟ สนามบินให้มีการเชื่อมต่อเป็นเครือข่าย ในเวลาสั้นๆก็ยังทำไม่ได้ แต่ในระยะเวลายาวนานก็จะทำได้และใกล้สำเร็จแล้ว แต่พวกช่องทีวีที่ไม่ชอบก็บอกว่า มีเวลาตั้ง 8 ปีทำไมยังไม่สำเร็จ แต่ไม่ได้ดูว่า 8 ปีที่ทำมามีอุปสรรคขวากหนามอะไรบ้าง

พ่อครูว่า… ที่สำเร็จแล้วก็มีไม่ได้ดู มีอคตินั้นแหละ ไม่มีกรอบอะไรที่ เป็นความสมบูรณ์ของรายละเอียดในแต่ละกรอบ เอามุมหยาบมาพูดไม่ใช่มุมรายละเอียด ซึ่งรายละเอียดของพลเอกประยุทธ์ได้ทำมา หลายกรอบ หลายชนิด หลายแบบเป็นผลสำเร็จมาแล้วก็ไม่จับเอาสิ่งเหล่านั้นมาพูด

สมณะเดินดิน… เขาบอกว่า อย่างทางรถไฟโคราชก็ทำได้แค่ 3 กิโลเมตร

พ่อครูว่า… ก็คนที่ไม่ได้ทำ ทำไม่ได้สักกิโลเมตร ก็สู้ไม่ได้

สมณะเดินดิน… เขาไม่ได้ดูว่า มีอุปสรรคขวากหนามอะไร เช่น มี covid ระบาดมีม็อบต่อต้านรุนแรง เป็นต้น เศรษฐกิจที่ถูกบีบคั้น ถ้าหากดูประเทศอื่นๆ นายกประเทศอังกฤษต้องลาออกเลยเพราะประชาชนไม่พอใจ บริหารประเทศไม่ได้ก็ต้องลาออก ประเทศศรีลังกาก็ต้องประกาศยอมรับว่าตอนนี้เป็นประเทศที่ล้มละลายแล้ว เขาเดือดร้อนกันทั่วโลก แต่ประเทศไทยเราก็ยังอยู่สบาย เขากลับมองว่าไม่มีผลงานอะไรเลย พ่อครูจึงบอกว่า ทั้งที่มีคนต่อว่า ด่า มากมาย แต่พลเอกประยุทธ์บอกว่าผมยังไม่ท้อ และขอให้ทำงานไปด้วยกัน ถ้าไม่ทำงานไปด้วยกันประเทศไทยก็ไปด้วยกันไม่ได้ เป็นการแสดงเจตจำนงว่านายกพร้อมเดินหน้าต่อ หากตัวเรา อยู่ในภาวะที่ถูกบีบคั้นถูกด่าว่าถูกขู่ฆ่า แต่ก็ยังมั่นคงที่จะทำงานช่วยเหลือบ้านเมืองต่อไป ก็คิดว่า ใช้สำนวนอยู่ยงคงกระพันมั่นคงแน่วแน่ในการแก้ไขบ้านเมืองให้ผ่านวิกฤตไปได้

พ่อครูว่า… อาตมาก็อาศัย sms ในการอธิบาย เพราะเป็นสิ่งที่มีคนรองรับ ไม่ใช่สิ่งที่จะไม่ติดลอยลมพูดไปตามภพตัวเอง

จะออกจากความฟุ้งซ่าน คือ อุทธัจจะกุกกุจจะ ได้อย่างไร

_แก้วตะวัน พวงบุบผา : น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพบูชาศรัทธายิ่งค่ะ..ตามที่พ่อครูกรุณาอธิบายถึงโทษของการติดความง่วงซึม ติดถีนะมิทธะ ให้ฟังอย่างละเอียดก็พอเข้าใจค่ะ แต่บางคนเป็นโรคนอนไม่หลับทั้งๆที่ง่วง จนทำให้มีผลเสียต่อสุขภาพ อย่างนี้จะแก้ไขอย่างไรคะ กราบขอบพระคุณค่ะ

พ่อครูว่า… คนที่ฟุ้งซ่านเพราะชอบสนใจไปหมด ไอ้นั่นไอ้นี่ก็มาสนใจคิดโน่นคิดนี่ไปหมดติดเป็นนิสัยกลายเป็นคนฟุ้งซ่าน กลายเป็นคนติดคิดมาก เพราะฉะนั้นจะแก้ด้วยวิธีอะไร…คุณต้องลดความอยากรู้อยากเห็น มันเป็นทาสของความขบคิดเป็นโลกจินตา ให้เรียนรู้ในปัจจุบัน ที่เรากำลังรับฟังธรรมะ มันมีประเด็นอะไรต่างๆที่ได้รับการฟังธรรมเทศน์ มาน่าสนใจศึกษาธรรมะดีที่คุณมีที่เรียนมีผู้สอนผู้บอกมาขยายความให้ ดีกว่าคุณไปอยู่คนเดียวแล้วไม่มีอะไรเป็นที่ยึดถือเลย อยู่คนเดียวฟุ้งซ่านไปเองเหมือนคนออกป่าเขาถ้ำ พวกนี้น่าสงสารฟุ้งซ่านก็ฟุ้งซ่านกันไปจนกระทั่งเป็นบ้าก็มีเยอะ ถีนมิทธะ ก็มีเยอะจนกลายเป็นพญานาคไปน่าสงสาร

เพราะฉะนั้นแม้แต่ อุทธัจจะกุกกุจจะ ฟุ้งซ่านกันมากมายก็น่าสงสาร ถามว่าจะทำอย่างไร ก็ต้องหยุดที่จะไปคิดฟุ้งซ่านไปโน่นไปนี่ เรามานี่ แสดงว่าเจอพบที่จะได้ศึกษาแล้ว เชื่อไหมว่าผู้สอนผู้ให้ความรู้เป็นผู้ที่มีความรู้และภูมิธรรม ที่หายาก และมีแล้วเพียงพอ ตัดเรื่องอื่นทิ้งไปก่อนมาเอาอันนี้

_Koithaitik Carp คอยใคร : กราบเคารพพ่อครูครับหลายวันก่อนผมเล่าเรื่องที่ผมขอมาอยู่บ้านราชให้คนที่บ้านผมฟัง แล้วบอกเขาว่าพ่อครูให้มาอยู่ได้ตลอดชีวิตถ้าถือศีล5ได้หรือมากกว่ายิ่งดี คนที่บ้านก็บอกว่า” แน่ใจแล้วหรือคิดให้ดีๆนะ”

ผมก็บอกเขาไปว่า “ใจไปอยู่แล้ว แต่กายยังไปไม่ได้เพราะพ่อครูบอกให้จัดการเรื่องทางโลกให้จบก่อน” ตอนนี้ผมไม่มีภาระเรื่องพ่อแม่แล้วเพราะท่านเสียหมดแล้ว ลูกชายก็เรียนจบทำงานมีเงินเดือนแล้ว ก็เหลือแต่คนที่บ้านนี่หละครับที่เป็นภาระ เพราะผมต้องจ่ายค่าน้ำมันรถให้เขาทุกเดือนผ่านทางบัตรเครดิต แต่ผมมาคิดดูถ้าผมจะจ่ายค่าน้ำมันล่วงหน้าให้เขาไปเลยจนกว่าเขาจะเกษียณก็ราว ๆ สิบกว่าปี เดือนหนึ่งค่าน้ำมันก็ไม่เกิน 5,000 บาท ปีหนึ่งก็ไม่เกิน 60,000 บาท ตีต้องจ่ายล่วงหน้า 15 ปีก็เป็นเงินราว 900,000 บาท มาคิดอีกทีถ้าเขาอยู่บ้านผมๆก็คิดค่าเช่าเขาสัก 2,000 ต่อเดือนหักจากค่าน้ำมันรายเดือน 5,000 บาทผมก็จ่ายแค่ 3,000 บาทต่อเดือนปีหนึ่งก็ 36,000 บาท ถ้า 15 ปีก็ 540,000 บาท ลดค่าใช้จ่ายไปได้เยอะเลยครับ

ที่ผมคิดทั้งหมดนี่ผมคิดเล่นๆครับไม่กล้าบอกคนที่บ้าน ติดตรงที่เขาพูดว่า”แน่ใจแล้วหรือคิดให้ดีๆนะ” ผมจึงขอถามพ่อครูครับถ้าผมทำแบบที่ว่าจริง ๆ ผมทำผิดไหมครับ แต่ยังไงปีใหม่นี้ผมขอไปพึ่งใบบุญพ่อครูแน่นอนครับขออยู่สักหนึ่งเดือน กราบขอบพระคุณพ่อครูครับ

พ่อครูว่า… อย่างที่คุณตัดสินมาอยู่สัก 1 เดือนก่อนแล้วคุณจะได้รายละเอียดไม่ต้องถามอาตมาก็ได้ถ้าคุณฉลาดพอ แต่ถ้าไม่ฉลาดพอก็ค่อยคุยกัน

ความเป็นโพธิสัตว์เริ่มต้นแต่สัตว์ใต้ต้นโพธิ์

_Bua Lukpho (บัว ลูกโพธิ์) : ฟังพ่อมานาน พ่อฟันธง คนนั้นคนนี้เป็นโพธิสัตว์ แต่ละคน อยู่นอกอโศกแทบทั้งนั้นเลยค่ะ แต่ทำงานเพื่อสังคม เช่นอาจารย์สมเกียรติ ส.ศิวลักษณ์ พลเอกประยุทธ คนล่าสุดที่สนธิญาณ แสดงว่าดิฉันตาถั่ว ต้องเบิกตาใหม่แล้ว เพราะเห็นสนธิญาณ หรือคนกะล่อน ส่วน ส.ศิวลักษณ์ ถ้าไม่ได้ฟังพ่ออธิบายอย่างละเอียดแล้ว คิดว่าคนนี้ล้มเจ้าแน่นอน ตั้งสมัย ร. 9 ดิฉันต้องพิจารณาตัวเองใหม่ค่ะ ปัญญาด้อย กราบสาธุค่ะ

พ่อครูว่า… เรื่องโพธิสัตว์มันมีตั้งแต่ 1 โพธิสัตว์ที่ยังไม่มีโพธิยังไม่มีความตรัสรู้อะไรเลยแม้แต่เริ่มโสดาปัตติผล โสดาปัตติมรรคบางทีก็ยังไม่สัมมาทิฏฐิด้วย เรียกว่าเป็นสัตว์ใต้ต้นโพธิ์ มีความตั้งจิตปณิธานจะขอดำเนินประพฤติตนเป็นพระพุทธเจ้าให้ได้ แต่ภูมิธรรมยังไม่เข้าขั้นโสดาปัตติมรรคเลยอย่างนี้เป็นต้น ก็เป็นโพธิสัตว์ใต้ต้นโพธิ์มาก่อน ได้

จึงเริ่มปฏิบัติเป็นโพธิสัตว์ได้มรรค และมรรค นั่นยังไม่สัมมาทิฏฐิ แต่ตั้งใจพากเพียรไปจนสัมมาทิฏฐิก็ได้เป็นโพธิสัตว์ ระดับ มรรคสัมมาทิฏฐิแล้ว และปฏิบัติไป จนเกิดเป็นสัมมาผลไปเรื่อยๆ เป็นโสดาปัตติผล เป็นผู้ที่ชื่อว่าโสดาปัตติผลเต็มตัว และมีความเป็นสกิทาคามีเลื่อมขึ้นไปเรื่อยๆ จนได้ผลเป็นสกิทาคามีแล้วก็เลื่อมไปหาอนาคามี จนได้อนาคามีแล้วก็เลื่อมไปหาอรหันต์จนได้อรหันต์

แล้วจะต่อเป็นอรหันต์สัมมาสัมพุทธเจ้าก็เชิญ พระอรหันต์มีสิทธิ์จะปรินิพพานเป็นปริโยสานได้แล้ว และผู้นั้นไม่ตั้งจิตเป็นโพธิสัตว์ต่อ ตายลง กายัสสะ เภทา ปรัมมรณา เป็นดินน้ำไฟลมไปเลย เมื่อหลังจากการตายตัวเองก็เป็นดินน้ำไฟลมไปอย่างนี้เป็นต้น

นี่คือรายละเอียดของความเป็นโพธิสัตว์ คร่าวๆ

เถรวาท หรือเมืองไทยไม่มีความรู้ของโพธิสัตว์เลย หรือแม้แต่มหายานก็ตาม เธอมีความรู้โพธิสัตว์ที่ถูกต้องสัมมาทิฏฐิดีเหมือนอย่างที่อาตมาอธิบาย เพราะอาตมาเป็นโพธิสัตว์จริงระดับ 7 ด้วย สามารถอธิบายความจริงที่เป็นรายละเอียดได้มากพอสมควร ถ้าเป็นอภิภู ระดับ 8 ก็จะเก่งกว่าอาตมาอีก แต่อาตมายังระดับ 7 เท่านั้นก็ว่ากันไปตามที่มีภูมิพูดความจริงระดับที่มี ก็ติดตามฟังไปผู้สนใจธรรมะพระพุทธเจ้า ซึ่งมันยอดเยี่ยมกว่าเทวนิยมเขาจริงๆ

ศึกษาเถอะพวกเราพบศาสนาพุทธได้เรียนรู้ธรรมะของพระพุทธเจ้าและสุดยอดได้เกิดมาเป็นมนุษย์แล้ว คนที่ยังไม่เจอพระพุทธเจ้า ยังไม่เจอศาสนาพุทธ ยังไม่รู้จักโลกุตรธรรมเลย แม้จะได้ชื่อว่าได้ศึกษาศาสนาพุทธเป็นถึงดร ก็ยังไม่มีภูมิพอที่จะรู้จักโลกุตระมีเยอะจริงๆ

เพราะฉะนั้นพวกคุณนี้ไม่ใช่ธรรมดาหรอกที่สามารถรู้จักโลกุตระ ยิ่งสามารถมีโลกุตระ โสดาจริง สกิทาจริง อนาคาจริง อรหันต์จริง ยิ่งเป็นยอดคนไม่เสียชาติเกิด

อภิสังขาร 3 ที่พ่อครูรู้ไม่เหมือนกับกระแสหลัก

_0852 : พ่อครูมีอภิศิลป์ในการสั่งสอนอบรมลูกให้ทำอภิสังขารเป็นจนจิตเป็นอภิปโมธยัง จากอภินิหาร อภิชาติ เหนือชาติ ก็พอเห็น อภิธรรม เหนือธรรม ก็พอเป็น อภิวัฒน์ เหนือโลกีย์ หนีลำเค็ญ อภิภู ช่างมองเห็นยากเย็นเอย กราบคารวะบูชาพ่อครูอย่างสูงยิ่ง

พ่อครูว่า… อาตมาเป็นโพธิสัตว์ก็สามารถฝึกบุรุษที่สมควรฝึกได้มาถึงขั้นนี้

คำว่า อภิสังขาร อาตมาก็รู้จักสาระสัจจะของมันได้ชัด ที่คนจะมีอภิสังขาร 3 คนจะมีปัญญามีปฏิสัมภิทาญาณหรือมีปัญญาละเอียดลึกซึ้งสูง รู้ชัดเจนในความเป็นอภิสังขาร 3 ก็เป็นเรื่องยาก

ปุญญาภิสังขาร เขาก็รู้เป็นสังขารถึงขั้นทำบุญเป็น

อปุญญาภิสังขาร เมื่อเขาเข้าใจคำว่าบุญผิดก็เลยเข้าใจว่าทำบุญเป็นแต่เป็นอย่างผิดๆ เป็นยังไม่เป็นบุญแท้ ยังไม่ถึงขั้นบุญที่แปลว่า ชำระกิเลส แล้วไปเข้าใจว่าบุญนี้มันมีหน้าที่ชำระกิเลสเท่านั้น มันจะไม่ต่ออันอื่นเลย จบเรื่องชำระกิเลสเสร็จแล้วมันก็หายไปเลย

เพราะฉะนั้น อปุญญาภิสังขาร เข้าถึงเข้าใจไม่ได้เพราะไปเข้าใจว่า ปุญญะ ยังมี 2 ขาไม่ใช่ขาเดียว ไม่ใช่ One way Traffic เพราะฉะนั้นเมื่อบอกว่า อปุญญะ จึงแปลว่าเป็นบาป ก็เลยมีบาปกับบุญไม่รู้จักจบ พวกนี้ไม่มีปรินิพพาน หมุนอยู่ 2 ขานี้หมุนอยู่ตลอด ที่จริงแล้วบุญไม่ใช่ 2 ขา มีขาเดียว จัดการกิเลสเสร็จหมดอาสวะ บุญก็หายไปเลย เป็นคนไม่มีบาปไม่มีบุญ เป็นคนหมดบุญหมดบาป ปุญญปาปปริกขีโณ ดับสิ้นบุญสิ้นบาป เขาก็จะเข้าใจไม่ได้ว่า ปุญญปาปปริกขีโณ คือ คนหมดบาปหมดบุญ ในพระอรหันต์ขึ้นไปโพธิสัตว์ขึ้นไปหมดแล้วบาปบุญ ผู้เป็นอรหันต์เป็นโพธิสัตว์ที่สูงขึ้นไปพากเพียรปฏิบัติให้เป็นโพธิสัตว์ผู้มีภูมิธรรมไปหาอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า

เถรวาทเข้าใจไม่ได้เป็นอุจเฉททิฏฐิ เข้าใจว่าใครจบกิจเป็นอรหันต์แล้วตายต้องสูญเข้าใจอย่างนั้น เถรวาท โดยเฉพาะประเทศไทย พูดโพธิสัตว์ต่อเขาก็ไม่เข้าใจแล้วเขาบอกว่าโพธิสัตว์คือสัตว์ใต้ต้นโพธิ์ เขานึกว่าโพธิสัตว์ไม่ใช่พระอริยะ โพธิสัตว์ไม่ใช่เป็นผู้มีความรู้โลกุตระ เขาเข้าใจแต่อรหันต์และเข้าใจอรหันต์ผิดๆเข้าใจเป็นอุจเฉททิฏฐิด้วย

จริง อาตมาสอนให้มีอภิสังขารกันได้ แต่เขาไม่เข้าใจ อปุญญาภิสังขาร คนนี้ก็หมดสิทธิ์ที่จะทำ อเนญชาภิสังขาร เพราะผู้ที่จะทำ อเนญชาภิสังขาร ต้องมี ปุญญาภิสังขาร เป็นผลชำระกิเลสให้หมดสิ้นละเอียดแล้ว หมดอาสวะแล้ว อปุญญภิสังขาร สำเร็จแล้ว ไม่ต้องทำบุญอีกแล้ว เพราะฉะนั้นกรรมที่จะทำต่อไปจึงมีแต่กุศล บุญไม่ต้องทำอีก เพราะกิเลสหมดแล้ว จึงเป็นผู้ที่จะนับว่าเป็นผู้ที่มีบารมี ก็เป็นบารมีสั่งสม อเนญชาภิสังขาร สั่งสมอุเบกขา ลงเป็น อเนญชาภิสังขาร ยิ่งๆๆขึ้น นี่คือรายละเอียดที่ขยายความให้ฟัง

ทำอภิสังขารจนจิต เป็น อภิปโมทยังจิตตัง ก็ถูก อย่างอาตมาเบิกบานร่าเริงตลอดเป็นจิตที่มี อภิปโมทยังจิตตัง เป็นจิตที่บรรลุอรหันต์แล้ว มันไม่มีเศร้าหมอง มีแต่เบิกบานร่าเริงไปเรื่อยๆจนคนอาจจะบอกว่าอรหันต์อะไร เดี๋ยวก็ร้องเพลง เดี๋ยวก็สนุกสนานคุยเล่นอย่างนั้นอย่างนี้ ก็คนมันจบกิจแล้ว อาตมาก็ทำกับใครที่จะทำ กับเด็กเราก็สนุกสนานเล่นคำอย่างเด็กๆ กับคนโตระดับใดก็ใช้คำระดับต่างๆ อาตมาไม่ผิดนี่ คุณไม่รู้ก็เลยอธิบายให้ฟัง

และจาก จากอภินิหาร อภิชาติ เหนือชาติ ก็พอเห็น อภิธรรม เหนือธรรม ก็พอเป็น อภิวัฒน์ เหนือโลกีย์ หนีลำเค็ญ อภิภู ช่างมองเห็นยากเย็นเอย …เออ คนนี้ก็มีความรู้ในพยัญชนะ ก็พอเห็นอภิวัฒน์เหนือโลกีย์ หนีลำเค็ญ อภิภู ช่างมองเห็นยากเย็นเอย

แหม ภาษาที่คุณ 0852 พูดมานี้ ใช้พยัญชนะสื่อภาษาทำให้อาตมาเข้าใจว่า พวกคุณนี้ดีนะเก่ง เข้าใจธรรมะเข้าใจพยัญชนะ สู่สภาวะมา พูดกับอาตมารู้เรื่องดีใช้ได้ อาตมาไม่สูญเปล่า แสดงธรรมขยายธรรมะมีผู้รับได้มีผู้เข้าใจได้

ส่วนผู้เข้าใจไม่ได้แล้วก็หลบหลู่อาตมา หรือเข้าใจอาตมาผิดไปเลย ก็น่าสงสาร เห็นแต่เขายังต้องงงอยู่กับสังสารวัฏ หรือสงสาร ที่เขายังงมงายอยู่ต่อไป ก็ได้แต่สงสารคนที่เขาไม่สนใจ

SMS วันที่ 6-7 ก.ค. 2565

_มุ่ง ตรงธรรม : พ่อครูเมตตาหลวงตามหาบัวยิ่งเลยครับ น่าเสียดายที่ลูกศิษย์ของ หลวงตาท่าน คงจะเข้าใจได้ยากครับ คงจะมีแต่นักปฏิบัติธรรมชาวอโศกเท่านั้นจะรู้ตามเจตนาในการทนต่อความกรุณาได้ยากของพ่อครู ที่มีต่อหลวงตาท่านนะครับ ว่าหลวงเพื่อลูกศิษย์ท่านกลับตื่นรู้ครับ น้อมหมอบกราบสาธุในความเมตตาของพ่อครูยิ่งครับ

พ่อครูว่า… อันนี้จริงอยู่เขาเข้าใจจะได้ยาก จะยากอย่างไรก็ต้องช่วยกันทำ อาตมานี้ มีอัชฌาสัยที่ทนไม่ได้ต่อความกรุณา ก็เอา ที่จริงหลวงตาบัวสิ้นชีวิตไปแล้ว อาตมาก็พูดกับลูกศิษย์ท่านนั่นแหละ ใช้หลวงตาบัวเป็นตัวประกัน ให้ลูกศิษย์เขาฟังพูดกระทบอาจารย์เขา เขาก็สนใจฟังไป เพราะฉะนั้นคนที่ยังไม่มีอคติมากจะได้ประโยชน์ คนที่มีอคติกับอาตมาก็แน่นอนก็ยังไม่ได้ ก็เอาเท่าที่ได้ ผู้สามารถที่จะพอรับได้ก็ต้องเอาอย่างนี้แหละ

เขาสนใจตั้งใจมาปฏิบัติธรรมนั้นก็น่าสงสาร หลายคนเอาชีวิตทั้งชีวิตมาบวชตั้งแต่เป็นเณร น่าเห็นใจจึงจำเป็นต้องทำเผื่อเขาไป

_Jakkajanthip Sawanglaum (จั๊กจั่นทิพย์ สว่างล้ำ) : กราบขอบพระคุณท่านปัจฉาทั้ง 5 ท่านค่ะ ที่ดูแลพ่อท่านเป็นอย่างดี ฟังแล้วรู้สึกปลื้มปิติเป็นอย่างมากค่ะ

หลักเกณฑ์ประชาธิปไตย 4 อย่าง ที่เป็นโลกุตระ

_ชีวิต อยู่ที่การตั้งค่า : ลุงตู่เป็นคนดีแต่คนส่วนมากกลับก่นด่าทั้งที่คนเหล่านั้นก็ได้ประโยชน์เช่นเดียวกับอโศกเป็นสำนักที่ดีแต่คนกลับรู้จักน้อยนัก..ใกล้เกลือกินด่างมีของดีอยู่ข้างกลับมองไม่เห็น(คนอีสาน)

พ่อครูว่า… อาตมาพูดแล้วก็ยิ่งชัดคือ พลเอกประยุทธ์ทำงานเป็นโลกุตรธรรม คนถึงเห็นได้ยาก รู้ได้ยาก เข้าใจได้ยาก เพราะโลกุตรธรรมมันทวนกระแสโลกีย์ คนโลกีย์มันเยอะ เพราะฉะนั้นจึงจะรู้ได้ยาก ยิ่งอาตมาระบุเลยว่า พลเอกประยุทธ์ทำงานประชาธิปไตยโลกุตระ เขายิ่งมืดหน้าเลย เขาจะไม่เข้าใจได้เป็นอันขาด เป็นอันขาดนะ เขาจะไม่เข้าใจได้เป็นอันขาด

เขายังไม่กระดิกหูในเรื่องโลกุตระและประชาธิปไตยที่เป็นโลกุตระนั้นคือของพระพุทธเจ้า ในโลกนี้ยังไม่มีใครรู้จัก โลกนี้ยังไม่มีประชาธิปไตยของพระพุทธเจ้า โลกนี้ประชาธิปไตยยังก้าวไปสู่โลกุตระไม่ได้

ประเทศจีนเป็นประเทศที่แสวงหาการบริหารปกครอง เขาก็ไปหลงคอมมิวนิสต์ จนกระทั่งรู้แล้วว่าคอมมิวนิสต์ไปไม่ได้ ก็เลยกลับมาใช้ความรู้ที่ไม่ใช่คอมมิวนิสต์ทีเดียวเป็นอย่างใหม่

คอมมิวนิสต์คือการมีพรรคพวก ใช้อำนาจพรรคพวกนั้นเป็นใหญ่แล้วบริหาร ส่วนประชาธิปไตยนั้นไม่จับกลุ่มอำนาจเป็นคณะ บริหารให้มีความเท่าเทียมกันหรือกระจายให้ถ้วนทั่วไปหาประชาชนในทันที ไม่ใช่แบบคอมมิวนิสต์ จีนล้มเหลวในทางคอมมิวนิสต์แล้วก็มาหาวิธีใหม่ ก็ได้วิธีใหม่ขึ้นมา

สีจิ้นผิงเข้าใจ การกระจายอำนาจ ซึ่งประชาธิปไตยเขาก็เรียน การกระจายอำนาจประชาชน ด้วยคณะที่มีอำนาจโดยธรรม เป็นคณะบริหาร อย่าไปยึดอำนาจบริหารในความแคบของพรรค

ประชาธิปไตยจะไม่มีพรรค ประชาธิปไตยไม่มีพวก ประชาธิปไตยไม่มีตัวตน ประชาธิปไตยกระจายอำนาจจากตัวตนหนึ่งคน จากคณะทั้งคณะ กระจายไปสู่บุคคลเฉลี่ยไปตลอด นี่คือประชาธิปไตย รู้ยากเข้าใจยากเพราะมันเห็นไม่ได้ รู้ไม่ได้ว่า อำนาจที่มันละเอียด จากความไม่มีตัวตน อำนาจเป็นอำนาจโดยธรรม ที่มันละเอียดจากคนที่ไม่มีตัวตน จากคนที่ถ้าทำงานบริหารก็จะรับใช้ประชาชน จะซื่อสัตย์ จะมีสมรรถนะเท่าใดก็ทำด้วยตัวไป

เพราะฉะนั้นประชาธิปไตยคือ 1.ไม่มีตัวตน 2. ซื่อสัตย์ 3. รับใช้ประชาชน 4. มีสมรรถนะ สมรรถภาพทำงาน อย่างน้อยประชาธิปไตยก็มีหลักเกณฑ์ 4 อย่างนี้ เป็นต้น

ทำไมพ่อครูใส่รองเท้าเดิน

_Hr Td (เอชอาร์ ทีดี) : พระอรหันต์ท่านจะไม่ละเมิดพุทธบัญญัติแม้ข้อเล็กน้อย ตัวอย่างท่านพระมหากัจจายนะ อยู่แคว้นอวันตี ชาวบ้านแถบนั้นเขานิยมอาบน้ำบ่อยๆ เพราะถือว่าการอาบน้ำทำให้สะอาด ส่วนพระวินัยบัญญัติให้ภิกษุสิบห้าวันจึงอาบน้ำได้ ท่านก็ให้พระปุณมันตานีบุตร มาขออนุญาตพระศาสดาก่อนจึงอาบน้ำบ่อยๆได้..ท่านไม่ทำอะไรตามใจชอบเหมือนนักบวชบางเหล่าในปัจจุบัน..ที่อยากใส่รองเท้าแบบใหนก็ใส่ตามใจชอบ…

พ่อครูว่า… คนนี้ติดใจในเรื่องรองเท้า อาตมาก็ใส่รองเท้าไปเดิน เขาซื้อไว้ให้ อาตมาก็ใส่ไปเรื่อยแหละ ฉลองศรัทธายังไม่ค่อยครบเลย เดี๋ยวเขาก็ส่งคู่นั้นคู่นี้มา เห็นว่ามันดี ถูกโฆษณาเข้าครอบงำทางความคิดเห็นว่าดี ก็อยากให้อาตมามีรองเท้าดีๆใส่ก็ส่งมา ส่งมา อาตมาก็ใส่ไป เพราะว่าอาตมาไม่ติดไม่ยึดแล้วว่าจะใส่รองเท้าหรือไม่ใส่รองเท้า

ยิ่งอายุมากขึ้น หนังมันบาง หนังเท้าก็บาง หน้ายิ่งบางใหญ่ จริง เพราะฉะนั้นก็เลยจำเป็นที่จะต้องทดแทน คนในยุคพระพุทธเจ้าเป็นสุขุมาลชาติ ตีนบาง ตีนนุ่ม ตีนไม่หยาบ ไม่คายเหมือนตีนคน จนกระทั่งมีขนขึ้นที่ฝ่าเท้าเป็นสุขุมาลชาติ มีตัวอย่างบุคคลจริง

แต่เสร็จแล้วต้องถอดรองเท้า พื้นเท้าก็แตกเลือดไหลเพราะตีนมันบาง ยิ่งพื้นดินพื้นหิน พวกเรามีหินเยอะตีนก็แตก ก็มีคนเห็นก็ไปทูลขอพระพุทธเจ้าว่าขออนุญาตให้ท่านผู้นี้ (โยมว่าพระโสณะฯ) ใส่รองเท้าเถอะ พระพุทธเจ้าก็อนุญาต ให้ใส่รองเท้าเป็นใบไม้ได้ใบเดียวอย่าซ้อนกัน 2 ใบ โอ้โห ใช้ใบไม้เท่านั้น ก็ไปหาใบหนาๆ กาบนี่ไม่ใช่ใบนะ ต้องใช้ใบไม้

นี่คือเรื่องราวในตำนาน ก็ว่ากันไป เป็นเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย เขาก็เอาคำว่ารองเท้ามาแย้งอาตมาที่ใส่รองเท้าเดินอยู่ทุกวันนี้ ลงไปจากตรงนี้ก็ใส่ เพราะว่าตีนมันบางมากแล้วจริงๆ มันเป็นไปตามวัย และอาตมาก็ไม่ซักซ้อมการใส่รองเท้าเลย จนกระทั่ง ธรรมชาติพื้นเท้ามันก็จะหนาขึ้นแต่อาตมาไม่ได้ทำมันก็เลยต้องบาง ก็จำเป็น คนจะว่าจะตำหนิก็ยอมรับคำตำหนิ อาตมาไม่ได้เป็นคนที่เป็นอย่างที่คุณต้องการ คุณอย่ามาเพ่งมากเลยนะเรื่ององค์ประกอบ ปกิณกะเล็กๆน้อยๆพวกนี้

เอาที่สาระธรรมที่อาตมาอธิบาย ถ้ามีภูมิรับรู้โลกุตรธรรมที่อาตมาสาธยายได้ไหม คุณอย่ามาติดยึดเรื่องเล็กเรื่องน้อยเพราะไม่มีใครบริบูรณ์หรอก ทุกคนมีสิ่งที่ควรตำหนิหรือตำหนิได้ทั้งสิ้น ถ้าคุณไปมัวหาคนที่บริบูรณ์ดังที่คนต้องการ คุณจะไม่มีใครที่จะสามารถสอนคุณได้เลย ยกเว้นพระพุทธเจ้า ก็เหลือแต่พระพุทธเจ้า แล้วในยุคนี้ไม่มีพระพุทธเจ้า ขนาดอาตมาเป็นโพธิสัตว์ระดับ 7 คุณก็ยังมองไม่ออกก็ยาก เพราะคุณสุดโต่งเกินไป พยายามอย่าพูดโต่งเกินไปนัก

นิมนต์พ่อครูจิบน้ำ

สมณะเดินดิน… คำถามจากชาวตะวันออกอยู่ใกล้ๆกันมักจะถามในเรื่องรูปธรรมเล็กๆน้อยๆ แต่พวกตะวันตกที่จะมาถามนามธรรมเนื้อหาสาระมากกว่า พ่อครูไม่ได้นึกจะใส่รองเท้าเล่นๆ แต่เป็นสิ่งที่เขาขอร้องให้ใส่เพราะอายุมากจะลื่นล้มได้ ดูแลสุขภาพถ้าหกล้ม 1 ทีก็แย่เลย ในวัย 88 ปี อะไรจะทำให้ร่างกายปลอดภัยได้ก็ต้องทำ เมื่อใส่รองเท้ากันล้ม ผิวหนังก็ไม่ได้สัมผัสพื้นก็ยิ่งทำให้บางมากขึ้นอีก ก็ได้อย่างเสียอย่าง

ขนาดท่านวัย 88 เขียนหนังสือวันละ 4-5 ชั่วโมงแล้วลงมาเทศน์ 2 ชั่วโมงได้ จะมาจับส่วนละเอียดมาตำหนิก็ว่าไป แต่ในวัยขนาดนี้สามารถทำงานได้มากกว่าคนทั่วไปธรรมดา เขียนหนังสือไม่ใช่เขียนธรรมดาด้วย มีโทรทัศน์ 4-5 เครื่องที่เปิดเสียงตลอดเวลาด้วย ถ้าหากจิตไม่มีสมาธิที่แน่วแน่เพียงพอ จะเขียนหนังสือได้อย่างไร นี่เผื่อให้ฟังในประเด็นอื่น พ่อครูนั้นอายุขนาดนี้ทำงานขนาดนี้ ยังไม่ได้นั่งรถเข็นหรือนอนติดเตียงเลย

พ่อครูว่า… พูดถึงตรงนี้ อายุมากๆแล้วนั่งรถเข็นหรืออายุมากแล้วนอนติดเตียง อาตมาก็ยังนึกถึงตัวเอง เราอายุมากเข้าจริงๆเราจะกลายเป็นคนนั่งรถเข็น หรือจะเป็นคนนอนติดเตียงหรือไม่

ซึ่งอาตมาเห็นว่า ไม่น่านะ อาตมาไม่น่าจะตกอยู่ในสภาวะเช่นนั้น ซึ่งภูมิธรรมนี่แหละ ถ้ามีพอ อาตมาก็พยายามอยู่ว่าเราจะตกอยู่ในฐานะนั้นหรือไม่ ก็ทั้งรอดู ว่าจะเป็นเช่นนั้นไหมกับพยายาม พยายามจะไม่ให้เป็นคนเช่นนั้น

ที่นี้ไม่ให้เป็นคนเช่นนั้นแล้วจะทำอย่างไร ก็คือ ถ้าอาตมาจะถึงภาวะเช่นนั้น อาตมาก็จะตายเลย ถ้าจะตกอยู่ในภาวะนั่งรถเข็น หรือ นอนติดเตียง เพราะฉะนั้นก็จะไม่เก่งก็อาจจะนั่งรถเข็นนิดหน่อยเดี๋ยวก็ตายแล้ว หรือนอนติดเตียง ไม่นานก็ตายแล้ว ถ้ายังไม่เก่ง ถ้าอย่างเก่งก็ไม่ยอมนั่งรถเข็นเลย ไม่ยอมนอนติดเตียงเลย มันไปต่อไม่ได้แล้วก็ทำตายให้กับตัวเองเลย เพราะฉะนั้นเราจะทำสำเร็จไหม ไม่ต้องไปดูไบ ดูไป

สมาธิที่เรียกว่าสมาหิโต คือเช่นไร

_Komol Khamprao (โกมล คำเพรา) : ท่านโพธิรักษ์ ท่านบอกว่าพวกที่นั่งหลับตาทำสมาธิ ไม่ได้อะไร ท่านรู้หรือไม่ว่า มรรค 8 มีสมาธิชอบด้วย ท่านรู้ไม่ว่าการหลุดพ้นต้องที่สมาธิ 4 ครั้ง หลุดที่วิปัสสนา 4 ครั้ง ถึงจะหลุดพ้นครบ มรรค 4 ผล 4 แล้ว สมาธิใช้เจริญเมตตาเจโตวิมุติเพื่อละกรรมครบทั้งสามภพภูมิได้หมดแล้วเมื่อกายแตกดับก็เข้าสู้นิพาน

พ่อครูว่า… จริง อาตมาพูดผิด ถ้าคุณตีความแค่นั่งหลับตาทำสมาธิไม่ได้อะไร ก็ถือว่า อาตมาก็พูดผิด เพราะเขาได้ เขาได้ความสูญเปล่าหรือเขาได้ความซับซ้อนของกิเลสที่หนามากยิ่งขึ้น ซึ่งเขาได้นะ ถือว่าจะมาพูดผิดก็แล้วกัน แต่ที่จริงอาตมาละเว้นไว้ในฐานที่เข้าใจคุณเข้าใจไม่ได้ อย่างที่พูดไปเมื่อกี้ว่าเขาได้ เขาได้สิ่งที่เป็นภพเป็นชาติ เขาได้สิ่งที่ซับซ้อนที่เขาไม่รู้เรื่อง แล้วก็ไปหลงนิโรธที่สะกดจิต เป็นนิโรธที่ถูกต้อง อย่างนี้เป็นต้น แล้วก็หลงว่าตนเองเป็นอรหันต์ อย่างเช่นมหาบัว สายหลับตาทั้งหลาย หลับตาไม่มีทางที่จะบรรลุอรหันต์

เอาคำพูดของคุณ โกมล นำมาอธิบาย ที่ว่าท่านรู้หรือไม่ว่ามรรค 8 มีสมาธิชอบด้วย อาตมารู้ดีด้วยคุณเอ๋ย อาตมารู้ดีว่ามรรค 8 นี้มีสัมมาสมาธิ

สัมมาสมาธิคืออะไร การนั่งสมาธิหลับตานั้นแล้วได้สมาธิ สมาธิที่ได้นั้นคุณจะสั่งสมสมาธิที่ได้จากการหลับตานั้น ขนาดไหนก็ตามเก่งกว่าอาฬารดาบส เก่งกว่าอุทกดาบสก็ตาม คุณไม่มีวันได้สัมมาสมาธิ หรือสมาธิที่คุณไม่ได้นั้นไม่ตกผลึกลงเป็นสัมมาสมาธิที่ตั้งมั่น แท้จริง

คุณก็ได้สมาธิอย่างมิจฉาทิฏฐิตกผลึกลงไปตั้งมั่น คุณจะได้มิจฉาสมาธิตกผลึกตั้งมั่นแล้วเข้าใจว่าเป็นสมาธิที่ควรได้และคุณก็ทำเอา มันก็มีสิ่งนั้นตกผลึกให้แก่คุณ คุณไม่ได้สัมมาสมาธิหรอก เพราะคุณเข้าใจสัมมาสมาธิไม่ได้

สัมมาสมาธิคืออะไร สัมมาสมาธิคือสมาธิลืมตา ปฏิบัติจรณะ 15 วิชชา 8 เป็นสมาธิตามสัทธรรม 7 มี ศรัทธา หิริ โอตตัปปะ พหุสัจจะ วิริยะ สติ ปัญญา

เมื่อเกิดปัญญาจริงตัดกิเลสได้ กิเลสก็ลดลงไปเรื่อยๆจริง ตกผลึกลงเป็น สมาธิ ความตั้งมั่นที่กิเลสลดลงจริง ถูกฆ่าตายไปตามลำดับจริง กิเลสหมดจนสิ้นอาสวะแล้ว จิตนั้นจึงเป็นจิตที่เป็นอุเบกขาเป็นจิตบริสุทธิ์สะอาด จากกิเลส จิตที่เป็นอุเบกขาที่แท้ที่ถึงฌาน 4 เขาก็พูดถึงความเป็นอุเบกขาเหมือนกัน แต่ผู้มีความรู้อย่างละเอียดเพียงพอ ไม่รู้หรอกว่าอุเบกขาจริงๆนั้นคือไม่ใช่แบบกดข่ม ที่ให้ทำให้จิตมันเฉยๆ แต่ไม่ใช่ ที่จริงแล้วต้องทำให้จิตสะอาดปราศจากกิเลสมี ปริสุทธา ปริโยทาตา มุทุ กัมมัญญา ปภัสสรา นั่นแหละตกผลึกสั่งสมลงเป็น สมาหิโต

จิตที่ตกผลึกลงเรียกสมาธิ จิตชนิดนี้ สมาธิชนิดนี้แหละคือสมาธิที่สัมมาทิฏฐิ เรียกโดยพยัญชนะของพระพุทธเจ้าว่า สมาหิโต เกิดได้ด้วยจรณะ 15 วิชชา 8 พิจารณากายในกาย เวทนาในเวทนา จิตในจิต จึงมีโลกุตระธรรมบริบูรณ์สมบูรณ์ แล้วตกผลึกลงเป็น สมาหิตะ

เราจะรู้สมาหิตะ ได้อย่างไร รู้ได้จากเจโตปริยญาณ 16 ที่จิตในจิต ผู้ที่สามารถรู้จิตในจิต ปฏิบัติสมาธิ มีมรรคเป็นสัมมาทิฏฐิ แล้วก็มีผลเป็นสัมมาผล ก็เพราะ รู้เห็น จับกิเลส สราคะได้ รู้เห็นจิตที่มีกิเลส สโทสะได้ รู้เห็นจิตที่มีกิเลส สโมหะได้

จนกระทั่งสามารถรู้ทางออก อุบายแห่งทางออก แล้วปฏิบัติให้กิเลสลดลงได้จริง กิเลสราคะ โทสะ โมหะ ลดลงได้จริง เป็น วีตราคะ วีตโทสะ วีตโมหะ

นี่คือตระกูลกิเลสราคะ โทสะ โมหะ 3 คู่ สราคะ สโทสะ สโมหะ วีตโทสะ วีตโมหะก็รู้

และสามารถทำให้กิเลสลดได้ตามลำดับ เป็น สังขิตฺตํจิตตํ วิกขิตฺตํจิตตํ เป็นคู่ที่ 1 จนพ้น สังขิตฺตํจิตตํ วิกขิตฺตํจิตตํ เป็น มหัคตะ กับอมหัคนะ แล้วเป็น สอุตระ กับ อนุตระ แล้วผู้นี้แหละ จะมีปัญญารู้จักจิตตัวเองแท้ๆ ว่าจิตเราเป็น สอุตรังจิตตัง จิตดีแล้ว จิตที่สะอาดจากกิเลสดีแล้วแต่จิตที่ดีกว่านี้ยังมีอีก อนุตตรังจิตตัง คือ จิตที่ ยังไม่ถึงขั้น สมาหิตะ ยังไม่ใช่วิมุตที่สมบูรณ์แบบ

ตรวจสอบจิตที่ยังไม่ใช่ สมาธิแบบพุทธ จนกระทั่งมีสมาธิแบบพุทธ และมันตั้งมั่นหรือยัง ที่มันตั้งมั่นก็เพราะ มันวิมุติแท้จริง ไม่ใช่อวิมุติ ก็ตรวจสอบที่ สมาหิตะกับวิมุติ เป็นเทวะคู่สุดท้าย

คุณโกมล พอจะฟังทันไหม อาตมาแจก เจโตปริยญาณ 16 ขยายความเป็นจิตที่คุณปฏิบัติอย่างสัมมาทิฏฐิ แล้วเป็น สัมมามรรค สัมมาผลสู่คุณฟัง อย่างสังเขป

พ่อครูสอนทั้งธรรมะและการเมือง

_อ้น ธนากร ด้วย : ความเคารพ…ท่านอยากสอนธรรมะหรือการเมือง

พ่อครูว่า… อาตมาอยากสอนทั้งธรรมะและการเมือง เพราะการเมืองต้องมีธรรมะ เพราะธรรมะคือการเมือง การเมืองคือธรรมะ ถ้าการเมืองไม่มีธรรมะก็ชิบหาย เรือหาย พูดไปหลายทีแล้ว และคุณก็ไปฟังคนที่ไม่มีธรรมะ ไม่รู้จักธรรมะ ก็ไปกันธรรมะออกจากการเมือง เพราะตัวเองสู้การเมืองไม่ได้ การเมืองเล่นงานจนปวดเจ็บ และไม่รู้ว่าการเมืองมันจะต้องช่วยกันไปด้วยกัน

คุณเกิดเป็นคนคุณหนีการเมืองไม่ได้ คุณหนีการเมืองได้ก็ไปเป็นมิลักขะชน คือเป็นคนเถื่อนอยู่ในป่า ไม่ต้องวุ่นวายกับใครอยู่ในโลกของคุณ กินผักกินพืช ดีไม่ดีล่าสัตว์กินของคุณไป ไม่ได้เรื่อง เพราะมนุษย์เป็นคนเมือง ไม่ใช่คนป่าเถื่อน ก็ถ้าจะเป็นคนป่าเถื่อนคุณก็ไปเป็นสิ อาตมาเลิกแล้วความเป็นคนป่าเถื่อน มิลักขชน

อาตมามาเป็นอาริยกชน มาอยู่ในเมือง ก็เลือกเอา คุณก็ไม่ต้องอยู่ที่นี่ ไปในแดนที่คุณนึกว่าเป็นแดนศิวิไล ที่จริงมิลักขชน คนเถื่อนคนป่าคนไม่รู้จักความเจริญ คุณคือคนที่ไม่มีความเจริญที่มนุษยชาติเขามีกัน

คนป่าคนเถื่อนมีไม่มากเท่ากับคนในเมืองหรอก ตอนนี้ก็เหลือแต่พวก ซาไก เขาก็พอใจอยู่ของเขาอย่างนั้น หรือพวกเชน ก็เอาสิ จะเอาอย่างพวกเชนหรือพวกซาไกก็ได้

เพราะฉะนั้น ก็ผ่าน

_ธำรง พุ่มจีน : เมื่อ๓๐กว่าปีก่อนตอนจำลองฟีเวอร์เคยเข้าไปจับผิดท่านได้กินมังสวิรัติ๑มื้ออยู่๘ปี ถึงตอนนี้ยังจับผิดท่านไม่ได้เลยครับ ผมคงเป็นคนที่โง่มากครับ

พ่อครูว่า… 8 ปีจะไปพอจับผิดอย่างไร อาตมาทำมา 52 ปีก็เชิญจับผิดต่อ ถ้า 50 ปีขึ้นไปคุณก็ยังจับผิดอาตมาไม่ได้ คุณก็จับต่ออีก แต่ถ้าคุณคิดว่าอีก 50 ปีจับต่ออีกแสดงว่าคุณมีปัญญา แต่ถ้า 50 ปีขึ้นยังจับไม่ได้ แสดงว่าคุณมีปัญญาน้อย อ้าวจับต่ออีกจนกว่าคุณจะมีปัญญาเพิ่ม

บริหารอย่างไม่มีตัวตนคือบริหารแบบนายกฯประยุทธ์

_Mongkut Hanyotee (มงกุฏ หาญโยธี) : โอ้ แม่เจ้า มันรัฐประหารเข้ามาใช้กระบอกปืนจี้ประชาชนไม่รู้จริงๆหรือว่าไอ้ประยุดมันโกงเลือกตั้ง 8 ปีมานี่ทำให้ประชาชนลำบากยากเข็นเลือดตาแทบกระเด็นบางคนต้องฆ่าตัวตาย เศรษฐกิจฉิบหายไปหมด แปลกนะยังมีบางพวกเห็นดีเห็นงามว่าดี

ประยุทธ์เคยบอกว่า เป็นนายกบริหารประเทศไม่เห็นจะยาก เพราะประยุทธ์คิดว่า การเป็นนายกมันเหมือนเป็นประธานกฐิน ประธานผ้าป่า และพอประยุทธ์มาเป็นนายกจริงๆประยุทธ์ก็ทำตัวเหมือนเป็นประธานกฐินผ้าป่า เป็นเพื่อเป็นเกียรติไม่ได้มีความสามารถอะไร พอเป็นแล้วก็ติดในหัวโขนและอำนาจ เวลาประยุทธ์พูดกับสื่อ กับสังคมตลอด 8 ปีที่ผ่านมา ประยุทธ์จะใช้คำแทนตัวว่า “นายก”ตลอด

ตอนนี้ประยุทธ์พยายามทำทุกวิถีทางเพื่ออยู่ในอำนาจต่อ ทั้งที่พิสูจน์แล้วด้วยเวลา 8 ปีว่าความสามารถไม่ถึงกับตำแหน่ง

พอเห็นว่า มีแนวโน้มจะแพ้เลือกตั้ง ก็หาทางเอาเปรียบด้วยกติกา ทั้งที่กติกาเดิมก็ได้เปรียบอยู่แล้ว ก็ทำให้ได้เปรียบยิ่งขึ้นไปอีก

กลายเป็นว่า ทำทุกอย่างโดยคำนึงถึงแต่ตัวเอง โดยไม่คำนึงถึงระบบของบ้านเมือง หาทุกวิธีที่จะอยู่เป็นประธานกฐินผ้าป่าประเทศไทยต่อไปอีก

พ่อครูว่า…สองคนยลตามช่อง คนหนึ่งมองเห็นโคลนตม อีกคนตาแหลมคมเห็นดวงดาวอยู่พราวพราย คนเห็นเป็นโคลนก็เห็นไป อาตมาเห็นดวงดาวอยู่พราวพราย พลเอกประยุทธ์ทำงานเห็นเป็นดวงดาวอยู่พราวพราย เกิดการเจริญเกิดการทำให้บ้านเมืองเดินไปได้ ทำมา 8 ปีก็ยากแสนยาก เห็นผลขึ้นมาบ้างแล้ว ก็ไม่ง่ายหรอกที่คนจะเข้าใจรายละเอียดพวกนี้ ความเจริญที่ซับซ้อนในโลกทุกวันนี้ สังคมทุกวันนี้มันซับซ้อนมาก

มีทั้งทุนนิยมและอำนาจนิยม แถมเขาอุตส่าห์ดัดจริตเรียกว่าปัญญานิยมแต่ที่จริงเป็น เฉโกนิยม ยังไม่ใช่ปัญญานิยมหรอก ถ้าเป็นปัญญานิยมนี้ก็ยอดแล้ว แต่นี่แค่ 1.อำนาจนิยม 2.ทุนนิยม 3.เฉโกนิยม

ถ้ามีปัญญานิยมอย่างไทยเป็นอยู่อย่างนี้ จึงดำเนินไปได้อย่างดี

เมืองไทยมีตัวอย่างสุดยอดคือเป็นประชาธิปไตยที่เป็นสาธารณโภคีหรือเป็นคอมมิวนิสต์ที่เป็นสาธารณโภคี จีนกำลังเดินทางมาหา พยายามทำให้ประชากรของเขาเป็นสาธารณโภคี แต่เขายังไม่มีภูมิธรรมโลกุตระทีเดียว แต่ก็มีบ้าง กำลังแสวงหากำลังพากเพียร

ถ้าสีจิ้นผิงมาเติมความรู้โลกุตระธรรมจากโพธิรักษ์ ประเทศจีนและสีจิ้นผิงจะพัฒนาเป็นโลกุตระ ประเทศจีน จะเป็นประเทศที่มีโลกุตรธรรมจะเจริญที่สุดในโลกในพลเมืองมาก โลกทั้งโลกจะเจริญ เมื่อเป็นไปไม่ได้ก็คงจะได้แต่เห็นได้รู้อย่างนี้

อาตมาพยากรณ์แล้วว่าสีจิ้นผิงเป็นไปไม่ได้ที่จะมารู้จักโลกุตระจากโพธิรักษ์ ว่าความเจริญที่จะต่อสังคมมนุษยชาติของจีนต้องมาเรียนรู้รัฐศาสตร์แบบโพธิรักษ์ เศรษฐศาสตร์แบบโลกุตระ สังคมศาสตร์แบบโพธิรักษ์ แล้วจีนจะเจริญสู่โลกุตระได้ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ อาตมาพยากรณ์ว่าเป็นไปไม่ได้ ก็ขอให้อาตมาเข้าใจผิด ดีไหม

พระเจ้าจะประทานได้ไหม ให้สีจิ้นผิงเห็นว่าโพธิรักษ์เป็นเจ้าแห่งศาสตร์ทุกศาสตร์หรือลัทธิทุกแบบ ทั้งประชาธิปไตยและคอมมิวนิสต์ สุดยอดของประชาธิปไตยสุดยอดของคอมมิวนิสต์ เพราะอาตมาทำให้สมาชิกของโพธิรักษ์ ทำสาธารณโภคีสำเร็จ จึงมีทั้งประชาธิปไตยซึ่งมีทั้งคอมมิวนิสต์สมบูรณ์แบบ สาธารณโภคีคือความสมบูรณ์แบบของประชาธิปไตยความสมบูรณ์แบบของคอมมิวนิสต์

ผู้เข้าใจได้จะฟังรู้ทันที คือส่วนรวมเป็นส่วนกลาง ในสังคมนี้ แล้วทุกคน มอบให้แก่ส่วนกลางเป็นเอก ไม่ยึดของอะไรเป็นของตัวของตน ยึดแต่เพียงอาศัย พออยู่พอกินพอเป็นพอไปสำหรับตัวเรา ส่วนนอกนั้นแล้ว เกินพออยู่พอกิน พอสันโดษเฉพาะตัวเราแล้วเอาเข้ากองกลางหมด กองกลางจึงรวยกองกลางจึงมีมาก เพราะมีการเสียภาษี 100%

คอมมิวนิสต์ก็มีความต้องการให้เสียภาษีให้ส่วนกลางให้มากให้มากที่สุดก็ 100% ประชาธิปไตยก็เช่นกันต้องการเสียภาษีให้ส่วนกลางให้มากที่สุดมากที่สุดก็ 100% นั่นแหละ ชาวอโศกทำได้นี่เป็นเรื่องจริงอาตมาไม่ได้พูดเล่น เป็นเรื่องสุดยอดของสังคมมนุษยชาติที่คนยังไม่มีดวงตาเข้าใจ เขาจึงไม่เชื่อ ที่อาตมาพูดนี้เขาจะไม่เชื่อหรอก เขาอาจจะมีปฏิภาณรู้ในสิ่งที่อาตมาพูด แต่มันก็เชื่อว่าไม่เป็นความจริงหรอก นึกว่ากดข่มไป ทำเป็นดรามาติคทำเป็นเท่เท่านั้น

….แล้วถามพวกคุณ คุณมาอย่างเสแสร้งหรือมาด้วยใจจริง ก็มาด้วยใจจริงแล้วมันจะมีดราม่าที่ไหน จะมีการเก๊กท่าที่ไหน มาจริงๆมาให้เผาที่สุดชีวิตเลย นอกจากคนที่มีภาระยังไม่แน่ยังไม่นิ่งจะมาอยู่ที่จบกับหมู่กลุ่มชาวอโศกเท่านั้น ถ้าใครเขาแน่จริงปลงภาระทางโน้นได้แล้วจะมาได้ก็มา ที่นี่มันสุดแดนศิวิไลซ์แล้ว จริง เป็นแดนศิวิไลซ์ของโลก ไม่ใช่แค่ แดนศิวิไลซ์ของทุนนิยม อำนาจนิยมเท่านั้น ปัญญานิยม เฉโกนิยม ไม่ใช่แค่นั้น

พ่อครูว่า…และคุณไม่รู้อะไร เพราะคุณประยุทธ์ทำหน้าที่นายก คุณประยุทธ์ไม่ได้เอาตัวตนมาพูดตัวตน ว่าผม ว่าฉัน ว่าข้าพเจ้า ประยุทธ์ใช้คำว่านายกคือตำแหน่ง ทำงานตามหน้าที่นายก ไม่ได้เอาคำว่าตัวตนมา เพราะคุณประยุทธ์ไม่มีตัวตนแต่คุณไม่รู้ เขาทำถูกแล้ว

คุณกำลังใส่ความหาเรื่องพลเอกประยุทธ์ ซึ่ง 29 นายกที่ผ่านมาอาตมาเคยพูดแล้วว่า ไม่มีใครทำได้ เป็นนายกที่เหมาะสมควรดีที่สุดเท่าประยุทธ์ แต่คนหาเรื่องได้ทั้งนั้นเลย

ซึ่งพลเอกประยุทธ์ไม่ได้เป็น ส.ส พลเอกประยุทธ์ไม่ได้ไปออกกฎหมาย แต่คุณหารายละเอียดให้ชัดๆกว่านี้หน่อย คุณมงกุฏ หาญโยธี สรุปได้ว่าคุณคนนี้หาเรื่องให้พลเอกประยุทธ์ เอาละ อาตมาไม่วิจัยวิจารณ์ต่อ

(พ่อครูไอตัดออกด้วย)

สมณะเดินดิน… ที่สภา เขาออกกฎหมายใช้สัดส่วน 500 หาร คุณTony woodsome ก็บอกว่านายกทุบโต๊ะให้เอา 500 / คนอื่นแล้วเอาตาม แต่ที่จริงแล้วแต่ละพรรคเขาก็มีอิสระไม่มีใครไปสั่งได้หรอก แต่ว่าคนเขาจับผิดจะทำซ้ายทั้งขวาทำอย่างไรคนก็หาว่าผิดทั้งนั้น

พ่อครูว่า… จริงๆแล้วจะเลือกร้อยหรือ 500 ไม่มีปัญหาหรอกมันอยู่ที่คน อยู่ที่คนไม่ได้อยู่ที่กฎเกณฑ์ ไอ้กฎเกณฑ์เป็นเรื่องสมมติสัจจะ อยู่ที่คนนี่แหละเป็นปรมัตถสัจจะ

ถ้าคนดีแล้วอะไรก็ได้ จะเอากฎหมายอะไรก็ไม่ว่า ทำได้ทั้งนั้นแหละ เพราะบริสุทธิ์มีหนึ่งเดียว บริสุทธิ์สูงสุดมีหนึ่งเดียว ทำเพื่อมวลประชาชน จริงๆเลย ถูกต้องด้วย มันจบแล้วจะเป็น100 เป็น 500 ก็ตาม แต่ถ้ายังมีพรรคพวกอยู่นะ 500 ก็ชิบหาย 100 เดียวก็ชิบหาย

สรุปแล้ว ไม่อยู่ที่กฎเกณฑ์อะไรหรอก ไปแย่งกฎเกณฑ์อะไรกัน เพราะเข้าใจคุณธรรมที่แท้จริงของมนุษย์ไม่ได้ มนุษย์ที่เป็นโลกุตรธรรม เป็นอาริยะจริงแล้ว ไม่แคร์กฎเกณฑ์หรอก เพราะกฎเกณฑ์ผู้ใหญ่เขาก็ต้องเอาตามหมู่ใหญ่ว่ากันไป เพราะเราเป็นอะไรก็ได้เป็นตามหมู่ใหญ่ก็ได้ เป็นตามหมูน้อยก็ได้ เป็น อนุปคัมมะ ไม่มีปัญหาอะไร เป็นคนผู้ที่ อนุปคัมมะ มีก็ได้ไม่มีก็ได้ไม่มีปัญหา ไม่ได้เข้าไปข้างในไม่ได้เข้าไปข้างไม่มี จะมีอะไรที่เหมาะควรก็อยู่กับอันนั้น

เพราะฉะนั้นคนยังเกี่ยงเรื่องกฎเกณฑ์ก็เพราะว่ายังไม่เข้าใจปรมัตถ์ยังไม่เข้าใจเราคนละ ยังไม่เป็น อนุปคัมมะ บุคคล ติดตามดีๆ อนุปคัมมะ บุคคลหรือที่อาตมากล่าวถึงนี่มันสุดยอด

_อันนี้จะไม่ออกอากาศก็ได้แล้วแต่พ่อครูพิจารณา เพียงเขียนมาให้ช่วยวิจารณ์

_๏ พฤหัสสามสิบสิ้น มิถุนา

สองค่ำอาสาฬห์มา นั่นแล้ว

เดือนแปดเข้าพรรษา อีกขวบ ปีแฮ

เตรียมจิตเตรียมใจแผ้ว ผ่องไว้จึงจะงาม.ฯ

๏ ตามต่อคนคู่แล้ว กรกฎ

เดือนที่ปูเดินคด ออกข้าง

ยังหลงว่าเลิศหมด กว่าผู้ ใดแฮ

เดินอวดลูกปูอ้าง อย่างนี้เดินตรง.ฯ

๏ ความหลงโมหะนั้น มิควรมี

หลงหยิ่งไม่รู้ดี ฤชั่วไซร้

อย่าคิดว่าตนมี วิชาเลิศ

ฟังปราชญ์ผู้รู้ให้ สว่างแจ้งจึงควร.ฯ

…นายธนูใหม่ประยูร (เพื่อนของท่านสมณะเด่นตะวัน)

ทำเรื่องอาหาร 4 ให้ครบก็จบอรหันต์

_ใบแพร นาวาบุญนิยม …พ่อท่านเทศน์ ครั้งใดเป็นนิพพานเป็นอรหันต์ บางครั้งใดเหมือนจะเป็นได้ง่ายในปริยัติ แต่พอถึงภาคปฏิบัติไม่ง่ายเลย กว่าจะถึงปฏิเวธอีกกี่ร้อยชาติหนอ จะไม่ยอมท้อถอยพยายามสร้างอิทธิบาทละล้างกิเลสไปตามอินทรีย์พละ ยิ่งปฏิบัติธรรมไปนานปีก็ยิ่งเห็นจิตดี จิตที่ละเอียดลึกซึ้งขึ้น เห็นโทษภัยในสังสารวัฏที่เกิดจากจิตสำนึก สภาวะจิตวิญญาณไม่ได้แค่ตรรกะ เห็นจิตวิญญาณจริงไม่ใช่ตรรกะด้นเดา ไม่ใช่ อภิสมาการ

พ่อสอนว่า ถ้าเราทำเรื่องอาหารได้ก็เป็นอรหันต์จ้อย

อาหารคือกามคุณ 5 รูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสฐานะของการปฏิบัติธรรม กามคุณ 5 ในเรื่องอาหาร จะล้างได้ยากกว่าเรื่องอื่น เพราะอาหารเราต้องสัมผัสอยู่ทุกวัน แล้วมันเป็นของหยาบ ถ้าทำเรื่องอาหารก่อนจะได้ถึงนิพพานถึงอรหันต์ในบางเรื่องใช่ไหมคะ

พ่อครูว่า… เป็นลำดับ มองธรรมะเป็นลำดับ คุณมีลำดับคุณได้มาบ้างและเป็นขั้นตอน เพราะฉะนั้นเมื่อไม่เข้าใจตรง รู้ตัวเองไม่ได้ จัดหรือว่ามีภูมิธรรม ที่อยู่ในกรอบขอบเขตไปตามลำดับไม่รู้ตนเองก็ยากที่จะจบ ไม่จบหรอก เพราะไม่รู้กรอบขอบเขตที่มีได้กับไม่มีได้จริง

ต้องพยายามเรียบเรียงต้องพยายามรู้ตัวเองให้ชัดเจนว่าเราบรรลุธรรมอยู่กับที่นี่มา 40 กว่าปีแล้วกระมัง ใบแพร ไปอยู่ที่ไหนต่อที่ไหนมาเสร็จแล้วก็ไปไม่รอดกลับมาอยู่ที่นี่ เอาดีๆตรวจสอบให้ดีอย่าเผิน

อาหารให้พิจารณา กวฬิงการาหาร อาหาร 4 คุณปฏิบัติกับอาหารนี่แหละ โดยมี
ผัสสาหาร มีผัสสะ คุณจะอ่านผัสสะแล้วอ่านมโนสัญเจตนาหารได้ว่ามันมี กาม มีปฏิฆะ หรือมันมีลดกาม ลดปฏิฆะ กามตัณหา ภวตัณหาก็รู้ และวิภวตัณหา

คุณลดกามได้ เหลือภวตัณหา ลดกามในภพ ลดอัตตาในภพอีกที รูปภพหมดอีก อรูปภพหมดอีก ก็เป็นวิภวภพ เหลือตัณหาที่เป็นวิภวะ เหมือนกับพระพุทธเจ้า เป็นตัณหาที่ไม่มีภพ เป็นตัณหาที่หมดภพหมดชาติแล้ว ก็ทำงานตาม ความประสงค์ ความต้องการ หรือความอยาก

จะใช้พยัญชนะบัญญัติแทนได้แทนสภาวะพวกนี้ ถ้าไม่มีความอยาก ไม่มีความต้องการ ไม่มีความประสงค์ มันไม่มีพลังหรอก การทำงานจะไม่มีพลัง พลังที่ทำงานจะมีพลัง ต้องมีความอยาก มีความต้องการ มีความประสงค์ปรารถนาที่จะทำ แต่ทำอย่างไม่มีภพไม่มีชาติ ทำด้วยวิภวตัณหา นี่คือสภาวธรรม

ถ้าไปติดยึดในพยัญชนะ ไม่รู้จักสภาวะ อธิบายไม่ออกหรอกและไม่รู้หรอก ที่อาตมาอธิบายอาจจะงงวนไปวนมา เพราะไปยึดถือได้แค่พยัญชนะ แล้วไม่รู้รายละเอียดของกามตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา อย่างชัดเจนที่อาตมาอธิบาย

ฉะนั้นเรื่องอาหาร มันอยู่ในนี้อาหาร 4 จบเลย คุณปฏิบัติในเรื่องรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส แม้แต่เรื่อง อัตตา ปฏิบัติในอาหารนี้ ถ้าคุณปฏิบัติถูก มีผัสสะ แล้วคุณจะมีเจตนา นาม 5 จะเกิด เวทนา สัญญา เจตนา ผัสสะ มนสิการ คุณก็จะจัดการกับมนสิการได้ เพราะมันมีจิต มีมโนให้ปฏิบัติ

ไปหลับตา มันมีแต่มโนภายใน มันไม่มีจิตภายนอกเลย มันโมฆะจากการปฏิบัติธรรมเพราะไม่เป็นลำดับด้วย ก็จมอยู่ในมโน นิรมาณกาย สัมโภคกาย อทิสมานกาย

พูดไปอธิบายไปใช้อาศัยพยัญชนะบาลีของพระพุทธเจ้ามาขยาย ก็ค่อยๆอธิบายไป

ของหยาบ ยังไม่ล้างก่อนแล้วจะไปล้างของละเอียดจะเอาของละเอียดมาลบของหยาบมันไม่ได้ ต้องล้างของหยาบไปก่อนล้างได้แล้วมันไม่มีอีกก็เป็นลำดับ เหลือลำดับกลาง กับละเอียดสุด ละเอียดน้อย ไปตามลำดับ

แต่นี่ไม่ได้ทำตั้งแต่ขั้นหยาบ คุณทำให้ตายมันก็ไม่มีทางหมด คุณจะขึ้นไปบนยอดเขา ถ้าคุณไม่ขึ้นไปตั้งแต่ฐานภูเขา ไต่ขึ้นไปเรื่อยๆ คุณจะลัดไปเลย ไปขั้นกลาง ขึ้นภูเขาเลย หรือไปถึงยอดภูเขาเลย ไม่ต้องขึ้นตรงฐานหรอก มันเป็นไปได้อย่างไร คุณจะขึ้นภูเขาได้อย่างไร คุณจะเหาะขึ้นไปหรือ นี่คือสัจจะ มันเป็นความจริงอย่างนี้

ขอยืนยันว่าผู้ไปทำภายในก่อนภายนอก มันไม่ถูกลำดับมันไม่ได้จริง อย่าไปฝืนทำอยู่เลย ถ้าทำอย่างสัมมาทิฏฐิ ล้างภายนอกก่อนไปเรื่อยๆ แล้วคุณจะได้ลำดับตามจริง

ถ้าทำเรื่องอาหารได้อาหารแล้วจะครบหมดเลย ครบจิตวิญญาณ ตามข้อ 4 วิญญาณเป็นนามรูป ครบนามรูปในข้อ 4 จบเลย หมดเลยบรรลุวิญญาณสมบูรณ์แบบ ตามอาหารข้อที่ 4 ทำไมถึงเป็นสมุจเฉทวิมุติไปตามลำดับ

การละกรรมแบบพุทธคือละกิเลสออกจากกรรม

_Komol Khamprao (โกมล คำเพรา) : ท่านโพธิรักษ์ ท่านบอกว่าพวกที่นั่งหลับตาทำสมาธิ ไม่ได้อะไร ท่านรู้หรือไม่ว่า มรรค 8 มีสมาธิชอบด้วย ท่านรู้ไม่ว่าการหลุดพ้นต้องที่สมาธิ 4 ครั้ง หลุดที่วิปัสสนา 4 ครั้ง ถึงจะหลุดพ้นครบ มรรค 4 ผล 4 แล้ว สมาธิใช้เจริญเมตตาเจโตวิมุติเพื่อละกรรมครบทั้งสามภพภูมิได้หมดแล้วเมื่อกายแตกดับก็เข้าสู้นิพาน

พ่อครูว่า… คำว่า ละกรรม ก็พูดอย่างหวัดๆ พูดอย่างละไว้ในฐานที่เข้าใจ ละกรรม ที่สมบูรณ์แบบคือ กรรม คุณต้องมีตลอดตราบที่คุณยังเป็นมนุษย์ คุณละทิ้งมันยังไม่ได้หรอก แต่คุณต้องทำกรรม ที่ต้องละ คือละกิเลสออกจากกรรม คำว่า ละกรรมของคุณ มันสั้นไป

คุณขาดกรรมไม่ได้ ตราบที่คุณยังไม่ตายยังไม่ปรินิพพานเป็นปริโยสาน คุณยังมีชีวิตยังต้องหายใจเข้าหายใจออกก็เกิดกรรมแล้ว เกิดวาจา เกิดกายกรรมทั้งหมด

การละกรรม ละไม่ได้ ถ้ายังไม่ปรินิพพานเป็นปริโยสานต้องมีกรรมตลอด ถ้าคุณจะไปแช่จมอยู่ในภพเมื่อตายไปแล้วก็เป็นการแช่ไว้ อย่าง อาฬารดาบส อุทกดาบส นานเท่าไรก็ตามหมดอำนาจกดข่มไว้ คุณก็ต้องเวียนกลับมาเกิดอีก หมดอำนาจพลังที่สะสมไว้ คุณก็ต้องเวียนกลับมาเกิดใหม่อีก มาเกิดในร่างมนุษย์ แล้ว เกิดใหม่ในร่างมนุษย์ ถ้าคุณมีวิบากมาก คุณก็เป็นสัตว์เดรัจฉานบางชนิดที่ทรมานทรกรรม

ถ้าไม่มีหรือมีอย่างยิ่ง คุณเกิดในร่างมนุษย์แต่คุณเอาจิตวิญญาณของสัตว์เดรัจฉานมาอยู่ในร่างมนุษย์ มันก็ยิ่งเลวหนักเลย คุณได้อุปกรณ์ในการสร้างสิ่งที่เป็นอกุศล สิ่งที่เป็นบาปเวรใส่เข้าไปในตัวเองอีก อัตตาตัวเองอีก นี่คือรายละเอียดที่มันไม่ได้รู้ได้ง่ายๆ

เพราะฉะนั้น จะละกรรมหรือไม่ละกรรม ก็ต้องศึกษาให้ดีๆ ครบทั้ง 3 ภพภูมิ เมื่อกายแตกดับก็เข้าสู่นิพพาน

ถ้าคุณละกิเลสจากกรรมได้ครบ คุณก็สามารถทำกรรมหมดกิเลสจริงเลย สิ้นอาสวะสำเร็จจริง เป็นอรหันต์จริง คุณก็ปรินิพพานเป็นปริโยสาน ไม่เกิดใน 3 ภพอีกได้จริง แตกกลับเข้าสู่นิพพานปรินิพพานเป็นปริโยสานจริง แต่พยัญชนะที่คุณพูดมา คุณรู้รายละเอียดของสภาวธรรมจริงหรือเปล่า

สมาธิ 4 ที่มี มรรค 4 ผล 4

สมาธิที่จะหลุดพ้นมรรค 4 ผล 4 ก็ต้องมีสัมมามรรค สัมมาผล จะได้คุณต้องปฏิบัติอย่างจรณะ 15 วิชชา8 ก็จะเกิด แล้วจะเกิดปัญญา 8 คุณจะเกิดสัมมาสมาธิ หรือ เกิดสมาหิโต อาตมาอธิบาย จิตวิญญาณหรือแม้แต่คำว่า สมาธิของ พระพุทธเจ้า ทุกวันนี้ไม่มีใครเอาคำว่า สมาหิโต อธิบายอย่างอาตมาหรอก เพราะว่าเขาไม่รู้ เขาลืมเลือนหรือว่าเขาเข้าใจไม่ได้ไปแล้ว

อาตมาเข้าใจได้และทำได้ จึงได้เอามาพูด มาสาธยาย เพราะอาตมามีความจริงมีของจริงอันนี้ จึงเอามาอธิบายได้ ถ้าคนไม่มีความจริงของจริงของสมาหิโต พูดไม่ได้ อธิบายไม่ได้ คุณก็ได้แต่อธิบายสมาธิไปต่างๆนานา ที่ไม่ใช่ สมาหิโต พูดอธิบายและยืนยันอ้างอิงหลักธรรมพระพุทธเจ้าแล้วว่า สมาธิเป็น สมาหิโต ต้องเกิดจากเจโตปริยญาณ 16

เพราะต้องรู้จริงเลย ใน สราคะ สโทสะ สโมหะ แล้วต้องปฏิบัติ สัมมามรรค สัมมาผลจริง จึงจะเกิด วีตะราคะ วีตะโทสะ วีตะโมหะ ถึงจะไม่มีราคะ โทสะ โมหะ กันได้จริงๆไปตามลำดับ สังขิตฺตํจิตตํ วิกขิตฺตํจิตตํ มหัคตะ อมหัคตะ สอุตระ อนุตระ จนถึงขั้น สมาหิตะ อสมาหิตะ วิมุติ อวิมุติ

เพราะฉะนั้นถ้าไม่มีเจโตปริยญาณ 16 จริง คุณมิจฉาทิฏฐิไปนั่งหลับตา พิจารณากายในกายคุณก็ไม่มี คุณก็ไปพิจารณา เวทนาในเวทนา ก็ไม่มี เพราะเวทนาจะเกิดต้องมีผัสสะเป็นปัจจัย ถ้าไม่มีผัสสะเป็นปัจจัย เวทนาไม่เกิด ความรู้สึกไม่มี มีแต่ความรู้ในสัญญา ไม่มีเวทนามีแต่สัญญา สัญญา สัญญา สัญญา สัญญา

คุณสัญญาอยู่คนเดียว คุณก็โมฆะหมดเลยจากคนอื่น เพราะคนอื่นไม่รู้เรื่องด้วยกับคุณ

เพราะฉะนั้นสมาธิหลับตานี้หยุดทำได้เลยคุณเอ๋ย แหม ถ้าประเทศไทย นักปฏิบัติธรรมเอาชีวิตมาทิ้งในการปฏิบัติ ตั้งแต่เป็นเณรจนกระทั่งแก่อายุ 100 ก็มี ถ้าเข้าใจได้นะประเทศไทย โดยเฉพาะมาเข้าใจที่โพธิรักษ์อธิบายและเอาไปปฏิบัติให้สัมมาทิฏฐิได้ มีสัมมาผลได้ ประเทศไทยจะเจริญกว่านี้

ขนาดไม่มี อาตมาพามาทำสัมมาทิฏฐิได้ ยังจำนวนน้อยกว่าพวกหลงทางที่มีอีกเยอะเลย ก็เลยเพิ่มให้ประเทศไทยนี้ดีขึ้นอยู่บ้าง ยังดีที่ประเทศไทยเหลือเชื้อโลกุตระ และยังดำเนินมาต่อได้

พระเจ้าแผ่นดินรัชกาลที่ 9 ก็มาทำรูปธรรมของโลกุตระสำเร็จแล้ว ของท่าน 70 ปีอาตมาเข้ามาทำนามธรรมต่อ ท่านก็ทำกับคนไทยอาตมาก็ทำกับคนไทยเป็นหลัก ชาติอื่นประเทศอื่นนั้นไม่รู้เรื่องโลกุตรธรรมหรอก รับรอง พุทธธรรมไม่ได้ แต่คนไทยจะค่อยๆซึมซับ อาจจะไม่ได้ทันทีไม่รู้ทันที แต่ว่ามีออสโมซิสแน่ ซึมไหลเข้าไปโดยไม่รู้ตัวแน่

มรรค4 ผล 4

มรรค4 คือ โสดาปัตติมรรค สกิทาคามีมรรค อนาคามีมรรค อรหัตมรรค

อรหันต์แปลว่า สูงสุด ยังไม่ถึงที่สุด ยังเป็น อรหัตตมรรค แล้วก็ผล สัมมาอีก 4 คือ โสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี อรหันต์ ไปตามลำดับ

ผู้ที่เป็นโสดาบัน ต้องรู้จักกายเป็นเบื้องต้น ตาม สังโยชน์ ข้อที่ 1 ถ้ายังเข้าใจกายไม่สัมมาทิฏฐิ ยังไม่พ้นสักกยะทิฐิ สักกะ คือตัวตน ตัวเรา กาย คือสภาพ 2 ของรูปกับนาม

ถ้าเข้าใจ กาย มีแต่รูปอย่างเดียว ไม่มีนามเข้าไปร่วมด้วยเลย เป็นวัตถุรูป ผิดเลย โมฆะเลย

คนไทย แม้แต่นักปฏิบัติธรรมที่นั่งหลับตากันหมด ไม่มีกาย โมฆะแล้ว ไม่พ้นสักกายทิฏฐิ ข้อต้นแล้ว หรือแม้แต่พวกเรียนปริยัติอยู่ในเมือง จบเปรียญ 9 จบ ดร.ทางศาสนาพุทธ ไปเรียนมหาวิทยาลัยได้ ดร.ทางพุทธศาสนา จากมหาวิทยาลัยเทวนิยมเขา มันจะได้อะไร เพราะพุทธไม่ใช่เทวนิยม ฟังให้ดีแล้วคุณจะได้เลิกคิดไปทำ ไปเรียนเอา ดร.พุทธศาสนาจากเมืองที่เขาเป็นเทวนิยม

จะไปเอาจากต้นไม้แล้วคุณก็ขึ้นต้นตำแยแล้วอยากจะได้ลำไย ไปเอาลำไยจากต้นตำแย คุณก็ปีนแต่ต้นตำแย นึกว่าลูกตำแยคือลูกลำไย ระวังเถอะ คอจะคันแตกตาย เข้าใจดีไหมที่เปรียบเทียบให้ฟัง มันไม่ถูกฝาถูกตัวอะไรกันเลย

ก็น่าเห็นใจที่โลกุตระธรรมมันไม่มีมานาน ทิ้งช่วงมา ขาดโลกุตรธรรมมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ มาถึงยุค 2,500 กว่าปีที่อาตมาเกิดนั้นมันไม่มีแล้ว โลกุตรธรรมมันไม่มีจริงๆ พูดได้อย่างนี้เลย อาตมามีโลกุตระธรรมมาแต่ชาติปางก่อน จึงมาสถาปนาเอาโลกุตรธรรมลงไปในหมู่พุทธศาสนิกชน ก็เกิดคนมีโลกุตรธรรมคือพวกอโศก คนอื่นๆก็อาจจะได้บ้าง

ค่อยๆ อัญญธาตุ มาตามลำดับ ถ้าคนอื่นๆฟังธรรมะอาตมา ไปตามลำดับ มี อัญญธาตุ เกิน 60-70 เปอร์เซ็นต์ เขาจะกล้าประกาศตัว แล้วจะเข้ามาหรือแม้ไม่เข้ามาก็ตาม จะมีวิบากของใครของมัน คนมีวิบากอาจจะอยู่ข้างนอกแต่ชัดเจนในอโศก ไม่ได้ปฏิเสธยอมรับเลยว่าอย่างนี้ใช่ แต่เขายังมีภาระวิบากเป็นสัมภาระวิบาก ต้องอยู่ข้างนอก ก็มีได้

ถ้าไม่มีสัมภาระวิบากภายนอก ก็แน่นอน ต้องเข้ามาข้างในแน่นอน นี่อย่างพวกเรา อาจจะเข้ามาอยู่ บ้านราช แต่มันมีภาระ ก็ให้มันหมดไวๆ

ขยายความเป็นปรมัตถ์ในเรื่องของ มรรค 4 ผล 4

เมื่อกี้กล่าวเริ่มต้นเป็นโสดาปัตติมรรค ต้องพ้นสักกายทิฏฐิ ถ้าเริ่มต้น กาย ก็มิจฉาทิฏฐิแล้วกลัดกระดุมเม็ดแรกผิด ก็เป็นก้นกรวยที่ผิด แล้วก็เดินทางไปสู่ปากกรวย บานออกไปอย่างผิด บานออกไปใหญ่ไปเรื่อยๆเลย

เพราะฉะนั้นต้องจับจุดที่จะต้องสัมมาทิฏฐิให้ได้จริงๆ คุณต้องเข้าหาผู้ที่สัมมาทิฏฐิจริง เพราะฉะนั้นคุณจะมารู้เองเลย หรือไปรู้จักผู้ที่ไม่รู้จริง อยู่นอกขอบเขตของผู้มีปัญญาจริง เช่น ปัญญา 8

ผู้มีปัญญาข้อที่ 1 คือพระพุทธเจ้าเป็นเจ้าของปัญญา ไม่ใช่เฉโกเลย หรือสัตบุรุษผู้ได้รับฟังจากพระพุทธเจ้ามาแล้ว สั่งสมปัญญามาแล้ว หรือ ผู้ที่ยังไม่เป็นสัตบุรุษเต็ม เป็นผู้ที่เป็นครู เป็นฐานะครู ที่สัมมาทิฏฐิแล้ว ก็ได้ ต้องมีกำกับว่าต้อง สัมมาทิฏฐิ

แต่ถ้าไม่มีพระพุทธเจ้า ไม่มีสัตบุรุษ ไม่มีครูที่สัมมาทิฏฐิ คุณก็เริ่มต้นกลัดกระดุมเม็ดแรกที่มิจฉาทิฏฐิไปทั้งนั้น ต้องมีผู้ที่มีโลกุตรธรรมหรือสัจธรรมของพระพุทธเจ้า มาเป็นจุดเริ่มต้นก่อน แล้วจึงจะได้รับเชื้อต่อ ถ้าเชื้อนี้ไม่ต่อจริง คุณไม่ได้ เชื้อนี้จะต้องมาต่อจากเชื้อแท้

เพราะฉะนั้น ปัญญาข้อที่ 2 แม้คุณได้ฟังแล้ว คุณก็ต้องมาฟังให้บริบูรณ์ ต้องเข้ามาฟังแล้วฟังอีก ฟังแล้วฟังอีก ถามแล้วถามอีก ตามปัญญาข้อที่ 2 ต้องมาเคารพอย่างแรงกล้า รักอย่างแรงกล้า นับถืออย่างแรงกล้า กลัวอย่างแรงกล้า

พระพุทธเจ้าใช้ภาษาถึงขั้นนี้ ติพพัง คือแรงกล้า

ถ้าไม่แรงกล้า มันไม่พอ เหยาะแหยะไม่ได้ ใช้ความละอายอย่างเหยาะแหยะ ใช้ความเกรงกลัวอย่างเหยาะแหยะ ใช้ความนับถืออย่างเหยาะแหยะ ใช้ความเคารพอย่างเหยาะแหยะ มันก็ได้แต่เหยาะแหยะอยู่อย่างนั้น อยู่ไหนไม่รู้ ยิ่งกว่า สีลัพพตปรามาส อีก มันไม่ได้ ต้องเอาเต็มที่คืออย่างแรงกล้าเลย

เมื่อเจอแล้วต้องเอา เจอแล้วมั่นใจแล้วต้องเอาอย่างพวกคุณนี้จึงได้ อาตมาพูดกันหมดแล้วว่าที่นี่คือที่จริง

โสดาปัตติมรรคจริง โสดาปัตติผลจริง สกิทาคามีมรรคจริง สกิทาคามีผลจริง อนาคามีมรรคอนาคามีผลจริง อรหันตมรรค อรหัตตผลจริง

เขาเข้าใจความจริงไม่ได้ เพราะ Concept สามารถที่จะรู้จัก เข้าใจอรหันต์เก๊ที่ถูกหลอกมานาน ตั้งแต่ยุคไหนไม่รู้จนมาถึงยุคนี้ถูกหลอกซับซ้อนหลงผิดไปไม่รู้กี่รอบ พอ เอาของจริงมาบอกก็บอกว่าไม่ใช่

เพราะฉะนั้นคนจะเกิดตาดี สามารถที่จะรู้จักสัตบุรุษ ยกพระพุทธเจ้าไว้ท่านไม่มีแล้ว แต่อาตมาประกาศตนว่า ตนเองเป็นสัตบุรุษด้วยเขาก็ไม่เชื่อ คนอื่นๆเป็นโพธิสัตว์มีอีกก็ไม่รู้ ไม่เข้าใจ มันก็ไม่ได้ ถ้าได้แล้วปัญญาข้อที่ 2 ก็มาฟังแล้วฟังอีก จึงจะรู้จักความสงบ 2 ประการในข้อที่ 3

สมณะเดินดิน… สรุปจบ