610423_พุทธศาสนาตามภูมิ บ้านราชฯ ศีลเป็นตัวกำหนดอธิจิตจนถึงเวทนาแท้

610423_พุทธศาสนาตามภูมิ บ้านราชฯ ศีลเป็นตัวกำหนดอธิจิตจนถึงเวทนาแท้

อ่านทั้งหมดที่ หรือดาวโหลดเอกสารที่… https://drive.google.com/open?id=1LDiaAlw18r1jduKHsc8et6mu0W75_Q7H-Xtn_y7fpSU

ดาวโหลดเสียงที่.. https://drive.google.com/open?id=1mTaHGa4qZ1Q9lx3YD5FcJVMKqHB32Lmx  

ดูyoutube:- https://youtu.be/ue8e8xv9S3M   

สมณะเดินดินว่า…วันนี้เป็นวันจันทร์ที่ 23 เมษายน 2561 เมื่อวานนี้เป็นวันสำคัญของโลกเป็นวันพิทักษ์สิ่งแวดล้อมโลก แต่ในเดือนมิถุนายนเป็นเดือนที่มีวันสำคัญของพวกเขามีวันที่ 5 มิถุนายนเป็นวันสิ่งแวดล้อมโลก ตอนนี้คนเอาใจใส่เรื่องสิ่งแวดล้อมกันมากเพราะอากาศแปรปรวนมาก เดี๋ยวหนาวเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวฝน เราควรคิดคำนึงช่วยกันทำอย่างไรให้สิ่งแวดล้อมโลกดีขึ้น

ในวันที่ 5 มิถุนายนเป็นวันสำคัญที่เราจะจัดงานครบรอบ 84 ปี พ่อครู และ 48 พรรษา ปีนี้ พวกเราหลายแห่งก็เข้ามาช่วยกันเตรียมงาน ตอนนี้มีพวกเราที่ชำนาญเรื่องเห็ดก็จะมาปักหลักทำเห็ดตั้งแต่ตอนนี้เลย อากาศร้อนมากพวกเราก็อดทนช่วยกันทำงาน บางคนบอกว่าชีวิตนี้ไม่อยากเกิดอีกเลย แต่การเกิดของเรานั้นที่หมายแท้จริงคือการไม่เกิดกิเลสอีก การถือศีลของพวกเราอาจจะได้แค่รูปแบบ ไม่ฆ่าสัตว์ไม่กินเนื้อสัตว์ แต่ว่าจิตใจไม่สอดคล้องกัน ไม่ฆ่าสัตว์เอาแต่รูปแบบเป๊ะๆ แต่ความเอื้อเฟื้อเมตตาก็ไม่ค่อยมี ก็จะได้เพียงแต่รูปแบบที่รักษาไว้ ไม่ได้เข้ามารักษาจิตใจ ให้เป็นอธิจิต อธิปัญญา ให้กิเลสลดน้อยลงไปได้อย่างไร การฟังธรรมพ่อครูในแต่ละวันจะช่วยเพิ่มความเข้าใจเพิ่มความแยบคายในจิตให้ได้มากขึ้น อันเป็นส่วนสำคัญ ไม่อย่างนั้นเราอาจได้เพียงรูปแบบภายนอกที่รักษาเอาไว้ แต่ไม่มีผลต่อการขัดเกลาชำระจิตใจ ให้เกิดความเอื้อเอ็นดูได้เพียงพอ

พ่อครูว่า…เอาวันนี้มีผู้เขียนมาถาม

สื่อธรรมะพ่อครู(อัตตา) ตอน อยากก้าวหน้าต้องละอัตตาแล้วให้หมู่พาทำ

_เกรียงไกร แจ๊คหม่า สมคิด จะทำให้เกิด co efficience ของโลกียะ เป็นเวทนาเทียมยกกำลังมากกว่า10 พุทธศาสนิกชนจะรับมืออย่างไร หากไม่เปลี่ยนแปลงตนเองเป็นพุทธบริษัท แล้วจะเปลี่ยนความเชื่อเป็นความเชื่อมั่นในศีลได้อย่างไร ถ้าไม่ฟังสัทธรรมจากสยังอภิญญา

พ่อครูว่า…ยกตัวอย่างเป็นบุคคลสามเส้า พวกบุญนิยมเดินทางกัน แต่ไม่ต้องกังวลจะไม่ทันเขาสู้ไหวไหม ประเด็นนี้อาตมาว่าอย่ากังวลว่าจะทันเขาไหม เรามาตั้งใจทำของเราเท่านั้นไม่ต้องเสียแคลอรี่เลย ไหนว่าสิ่งที่เราทำนี้ถูกตรงไหม ถ้าแน่ใจแล้วอยู่กับหมู่ หมู่พาทำ จะเรียกว่าในชาวอโศกมีอาตมาเป็นผู้นำ แต่อาตมาก็ไม่ได้ยึดอย่างที่อาตมาพูด พูดไปแล้วอาตมาก็ทำแล้วทำอยู่ แต่ไม่ได้กังวลเรื่องเหล่านั้น มีแต่ตั้งใจรักษาพลังงานรักษาแคลอรี่ของเราไปมันจะได้ประโยชน์ เพราะการก้าวหน้าของพลังงานทางจิตทางกายของคน ทั้งรูปทั้งนาม มันขึ้นอยู่กับตัวพลังงาน ตัวพลังงานมันชัดเจน แล้วเราก็จัดสรรให้มันสมดุล ให้เป็นพลังงานที่มีธรรมะ 2 ให้เป็นธรรมะ 1 ให้เป็นปฏิภาคทวีก้าวหน้าเจริญไปได้ ที่อาตมาพูดด้วยภาษาง่ายๆ หรือจะสูตร E=C(mc2+A) อย่างนั้นก็ได้

อาตมาว่ามาอยู่กับหมู่กลุ่ม ให้มาโดยอิสระเสรี แต่ถ้าคุณต้องการก้าวหน้าจริงๆ พระพุทธเจ้าจึงบอกว่า มิตรดี สหายดี สังคมสิ่งแวดล้อมดี เป็นทั้งหมดทั้งสิ้นของพรหมจรรย์ เป็นความเจริญบริบูรณ์เลย เป็นทั้งหมดทั้งสิ้นของพรหมจรรย์ มันชัดเจนในตัวมันเอง อย่างนั้นอยู่แล้วหากเราอยู่กับหมู่เราถอดตัวตน ไม่มีอัตตาตัวเราแล้วเราก็ตามหมู่ไป เราจะไปร่วมตรงไหนจริตเราจะเป็นเหตุ จริตเราไม่ค่อยลงตัวไม่ชอบอันนี้เท่าไหร่ เราตามใจความชอบมากไปก็ไม่ดี จึงจำเป็นต้องไม่ตามความชอบตัวเองเกินไป เอาสิ่งที่เป็นเหตุปัจจัยหมู่ที่มีอะไรอย่างไร แบ่งเป็นสองให้ได้

1. เรา 2.หมู่ นั่นก็เป็นสองแล้ว แต่เราเอาหมู่เป็นใหญ่ อย่าไปเอาเราเป็นใหญ่ ไม่ได้หมายถึงว่าเราไม่มีตัวตน จนไม่มีความคิดอ่านอะไรเลยก็ไม่ใช่ ข้อสำคัญตัวตนของเราต้องสอนตัวเองว่า ตัวเราก็เท่านี้ ของเราเหมาะสมเท่าไหร่ เหมาะสมเท่านี้เราก็ควรถ่อมตน อย่าไปอยากใหญ่โตอะไร ต้องจัดสรรตรวจสอบให้ได้

สื่อธรรมะพ่อครู(ศีล สมาธิ ปัญญา) ตอน จัดระเบียบศีลให้แม่นตรงอยู่ในวงเล็ก

อาตมากำลังเน้นขยายความให้รู้ว่าการกำหนดของศีล ตัวสำคัญ ศีล เป็นตัวกำหนดความเจริญของ อธิจิต อธิปัญญา อธิวิมุติ

เราต้องอยู่ในกรอบของศีล อย่าไปคิดว่าเราจะเอามากทีเดียวเยอะ ต้องมีศีลให้แม่นให้ตรงคม หากเราคิดว่าเราบกพร่องอะไรคิดไม่ออก อย่างน้อยเราออกจากหลักเกณฑ์ใหญ่ไม่ได้เลย

หลักเกณฑ์ก็คือ

1. เราสัมพันธ์กับสัตว์กับคนในโลก

2. เราสัมพันธ์กับสิ่งของ

สัตว์เป็นจิตนิยาม พืชเป็นพีชนิยาม ไม่มีเวทนาไม่มีวิญญาณ จะไม่มีผลต่อวิบาก กำหนดรวมเป็นสอง เราเองต้องจัดการกับสิ่งเหล่านี้

3. คือตาหูจมูกลิ้นกายทวารข้างนอกต้องสัมผัส กับ จิตของเรานี่ มันสัมพันธ์กันแล้วสังเคราะห์สังขารเป็นรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส สัมผัสนอกก่อน เราไปหลงเอร็ดอร่อย หยาบมากเราก็ลดเหลือกลางเหลือน้อย ลดอย่างสัมมาทิฏฐิ

สัมมาทิฏฐิ คือเราเองต้องมีสัมผัสเป็นปัจจัย ไม่ใช่ไปเอาแต่คิดนึก ต้องมีสัมผัส ครบทวารนอกทวารใน อ่านอาการใจ อาการ ลิงค นิมิต

อาการคือการเคลื่อนไหว ต้องอ่านให้เป็นอ่านให้ออก สามสภาพ อาการ ลิงค นิมิต อุเทศ คือคำสอนคำอธิบาย คือความเข้าใจ แล้วสอบปฏิบัติตรวจสอบอาการ ทางกาย ทางใจของเราที่กำหนดว่า อันนี้ขนาดนี้ ทำนิมิต ทำเครื่องหมายว่าเป็นอาการภายนอกอาการภายใน อาการทางตาหูจมูกลิ้นกาย หรืออาการทางใจ ที่มันเกิดเวทนา

เวทนา เป็นตัวหลักที่เราจะรู้ว่ามันปรุงแต่งจากสังขาร สัญญาเป็นตัวต้นทางของปัญญา ความรอบรู้ ก็อ่านอาการ มันสังขารอะไร แล้วสรุปผลให้ได้

เมื่อเราใช้ธาตุพลังงานทางจิตของเราทำงาน แล้วเราก็อ่านเวทนาไปตลอด สัญญาจะค่อยๆรู้ความจริงตามความเป็นจริงไป ไม่ต้องไปเร่งอะไร สามารถรู้ก็พยายามติดตามให้มันรู้

ไม่ใช่รู้แล้วก็นิ่ง แต่รู้ความเคลื่อนไหวที่มันสังเคราะห์สังขารกัน รู้ทั้งผลเป็นสิ่งที่ตกตะกอนเป็นแกนหลัก มันเป็นพลังงานบวกพลังงานลบ ถ้าเราชัดในสภาวะ ตามที่อาตมาใช้ภาษาเหล่านี้ อ่านให้ตรงกับสภาวะ แล้วคุณก็ติดตามปฏิบัติไปโดยไม่ต้องเอาวงใหญ่ก่อน เอาวงเล็กก่อนตามศีล จะเข้าใจคมชัดแม่นลึก รู้ลึกเป็นตัวอย่างของตัวเอง ที่จะไปเพิ่มเติมอธิศีลมากขึ้นไปตามลำดับ แล้วก็ได้อธิจิตเจริญขึ้น ละลด ความยึดมั่นถือมั่นจางคลายลง คุณก็ทำได้อย่างชัดเจน มันก็จะเป็นการเรียนรู้ทั้งปฏิบัติจริง เรียนรู้แล้วเราก็มีการตรวจสอบ มีการขยายความ มีการติว มีการเช็คผล มีตัวอย่างทุกอย่าง อยู่ในวงของมิตรดี สหายดีสังคมสิ่งแวดล้อมดีนี่แหละ แล้วมันก็เป็นบวร ที่เรามีบ้านเป็นสังคม มีทั้งธรรมะ มีผู้สอนอธิบายมีตัวอย่างนามธรรมที่มันเป็นอยู่ในนี้ซึมซับ ออสโมซิส อยู่ในนี้ มีทั้งการศึกษา

การศึกษาก็มีทั้งการศึกษาที่เป็นโลกธรรมและการศึกษาโลกุตระ โดยมีหลักเกณฑ์ระบบระเบียบเป้าหมายทิศทางเป็นบุญนิยม ทิศทางที่มีแต่เสียสละไม่เอาเปรียบใคร เป็นต้น

อย่างน้อยเรามาอยู่กับหมู่นี้ ถ้าคุณอยู่ได้ จนไม่เกินเขต หากมารวนเกิน ศีลก็ไม่ไหว เขาก็ไม่ให้อยู่มันเกิน แต่ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรง ก็ไม่มีปัญหา อยู่ได้เพราะพวกเรามีเมตตา อภัย นอกจากตัวเราเองทนไม่ได้ก็แน่นอนก็ต้องจัดสรรวิบากอยู่ภายนอกศึกษาเก็บละเอียดไปตามภูมิ  มันเป็นความจำเป็นที่เราจะต้องออกไปเป็นหมาหัวเน่าหรือหมู่ไม่ให้อยู่ ถ้าเรายังมั่นใจว่าหมู่ไม่ให้อยู่ เราก็ทำอยู่ข้างนอก เพราะเรารู้ว่าถ้ามาแล้วจะรวนหมู่

ประเทศไทยมีผล โลกุตระแท้จริง ยืนยันอย่างมั่นใจตามมิเตอร์ตามมาตรวัดของอาตมา น่าไว้ใจ แต่ก็ไม่ได้ประมาท ถ้าเผื่อว่า ผู้บริหารโครงสร้างใหญ่ ท่านทำลับๆล่อๆ เราก็เตือนติงให้ความเห็นใจบ้าง ถ้าถึงขั้นไม่ไหวก็ต้องออกไปต่อต้าน ไปประท้วงอะไรอย่างนี้ถึงขั้นนั้นเราก็คงต้องไป แต่ทำอย่างเราทำ ด้วยความสงบเรียบร้อย ด้วยการเสนอความรู้เพื่อให้ท่านสะดุด เอาไปไตร่ตรอง ถ้าท่านดีอยู่แล้วก็เป็นความเจริญแสดงผลให้ชัดเจน ตอนนี้มันก็เป็นความเจริญที่ดีขึ้นอยู่ ก็อนุโมทนาสาธุ

_คำถามเรื่อง กรรมกับกาละ ธรรมะที่ทรงไว้ด้วยกายหรือกรรมกับกาละ

พ่อครูว่า…หากปรินิพพานเป็นปริโยสาน อัตภาพเรายกเลิกไป กรรมที่เป็นอดีตก็ยกเลิกไปด้วย ธรรมที่ทรงไว้ก็ทรงอยู่ด้วยกาย หรือกรรมกับจิต ไปกับกาละ กาละในตัวเราก็หมดได้ แต่กาละในมหาจักรวาลก็ดำเนินไป

_การศึกษาที่ไร้ความปรารถนา เป็นการผลาญความจำ อันนี้เป็นข้อความของ เลโอนาร์โด ดาวินชี

พ่อครูว่า…การศึกษาที่ไร้เจตนา ไม่มีจุดมุ่งหมาย อย่างนี้ทิศทางก็ไม่รู้ พลังงานที่จะช่วยตัวเอง เป็นตัวเร่งก็ไม่มี ถ้าไม่มีอย่างนี้ ดาวินซีบอกว่า เป็นการผลาญความจำ

ความจำหรือสัญญาเป็นคลังของทุกอย่าง ในอดีตก็มีมาทำงานอยู่ในอัตภาพ ปัจจุบันก็ทำงาน สัญญามีหน้าที่เป็นคลังความจำกับเป็นการทำงานในปัจจุบันกำหนดรู้ด้วย

การศึกษาที่ไร้ความปรารถนา เป็นการผลาญความจำ เป็นการทำลายสมบัติที่มีก็ถูกต้อง

_การวางใจ ที่พ่อครูบอก ก่อนตาย ลูกทำโดยการทำจิตออกจากการรับรู้ทางร่างกาย หายใจเบาๆแผ่วๆการหายใจ คือรับรู้แค่ลมหายใจ จะแยกลมหายใจออกจากร่างกายยังได้อย่างนั้น เป็นการทำถูกหรือเปล่า

พ่อครูว่า…ได้ เป็นการสมถะ เป็นการฝึกให้หยุดเลยเป็นสมถะแท้ หายใจก็หายใจไป เป็นสภาพธรรมดาของชีวะที่มีปอดทำงาน เอาลมหายใจ เพื่อเอาออกซิเจนไปสูบฉีดโลหิตไปถึงสมอง

แต่ว่ามันต้องทำให้ปัจจุบันมีอัตราก้าวหน้าเป็นสัมประสิทธิ์ด้วย coefficient ให้ได้สัดส่วนพอเหมาะด้วย หากมันเกินไปก็จะเป็นการทำลาย

สื่อธรรมะพ่อครู(การเมืองบุญนิยม) ตอน ประชาธิปไตยโลกุตระสามเส้า

เมืองไทยเราสังคมสิ่งแวดล้อมเป็นโลกุตระแล้ว แม้ผู้หลงโลกียะทุนนิยม ก็ไม่มีปัญหาหรอก เพราะว่าแกนหลักเป็นโลกุตระแล้ว ไม่ได้แกล้งเสแสร้ง แต่เป็นจริงแล้ว

หากใครมองออก ปรากฏการณ์ Bomb of love ในหลวงรัชกาลที่ 9 สวรรคต เป็นคุณค่าที่ท่านทรงงานมา เป็นปรากฏการณ์ ที่ท่านทรงงานมา 70 ปี ความรู้ลึกๆของจิตวิญญาณแต่ละคน จะเป็นตัวรู้ ตัวรู้ที่เป็นโลกุตระนั้นบังคับกันไม่ได้ โลกุตระนั้นบังคับไม่ได้หากจิตใครไม่มีแล้วจะไปบีบบี้อย่างไรก็ไม่มีทางรู้ได้ เข้าใจไม่ได้หรอก มันเป็นคุณค่าเป็นสิ่งประเสริฐวิเศษที่สุด พวกที่ไม่รู้จริงๆ ดีไม่ดีเข้าใจผิดด้วยว่าเป็นสิ่งต่ำ พวกที่เข้าใจโลกุตระต่ำเท่าไหร่ก็ยิ่งผิด

แต่ผู้ที่รู้ว่าสูงแล้ว มันก็จะได้ ไม่ใช่เรื่องแกล้งเสแสร้งหรือเป็นแฟชั่นนิยม รสนิยมหรือค่านิยมของสังคมหมู่กลุ่มชักชวนไม่ใช่ เพราะว่ามันเกิดที่เดียวพร้อมกัน เมื่อในหลวงสิ้นพระชนม์มันเกิดเลย เป็นเรื่องสัจจะออกมาจากจิตวิญญาณ ไม่ใช่เรื่องแฟชั่น ไม่ใช่โลกียะ นี่เป็นสิ่งที่ยืนยันอีกอย่างมันไม่ใช่โลกียะ เป็นเรื่องสวยงามเป็นเรื่องหรูหรา ไม่ใช่ แต่เป็นเรื่องมักน้อยสันโดษ ขาดทุนของเราคือกำไรของเรา แบบคนจน แบบรับใช้ประชาชน เสียสละด้วยความบริสุทธิ์ใจอย่างนี้ พูดยังไม่หมดนะ เป็นคุณสมบัติพิเศษที่ในหลวงทรงพระจริยวัตร มา 70 พรรษา ที่อาตมาพูดนี้ยังน้อยไม่ครบ แต่เจ้าของธาตุรู้แต่ละคนย่อมรู้เอง เป็นอิสระเสรีภาพ ไม่ใช่เรื่องแฟชั่น ไม่มีใครทำเป็นแบบแฟชั่น อาตมาก็ยังดันไม่ใช่ทุรดัน ดันทุรัง แต่เป็นสุรดัน ดันสุระ แต่ลึกๆเขารู้แล้ว ถ้าอาตมาทำนี้เขาไม่เชื่อน้ำยาน้ำมนต์ จะไปนำเสนออย่างไรเขาก็ไม่เอาใจใส่ อาตมาไม่ได้น้อยใจ

อัตราการก้าวหน้ายังไม่คูณ ยังเป็นบวก อาตมายังหวังใจว่า ถ้าอาตมาอยู่ก็จะทำไปด้วยกัน อาตมาจะยังไม่ตายง่ายๆ ถ้าไปถึงสองหรือสามนักษัตร อาตมายื้อมาแล้ว 1 นักษัตร มันมีปฏิภาคทวี ถ้าต่อไปอาจบวกไปถึงคูณได้ ถ้านักษัตรที่สาม

อาตมาว่าถ้าอายุ 108 ฉลุย ถ้าอาตมาไปได้อีก Coefficient จะสูงมากเป็นมนุษย์แข็งแรงด้วยนะ ไม่ใช่เป็นมนุษย์ที่เสื่อม จะแปลกมากเลย อาตมาอายุ 108 ปี ถ้าไปถึง 144 ปี ก็อาจต้องหามอาตมาไปหน่อยสิ แต่จะสดใส สรีระกายเท่านั้น แต่ใจมันดี กล้ามเนื้อสรีระไม่แข็งแรงแล้ว อย่างไรๆ รูปธรรมก็เสื่อมมากกว่านามธรรมแน่ พอเข้าใจนะ ที่อาตมาอธิบายนี้ พวกคุณฉลาดช่วยอาตมา อาตมาเก่งได้เท่านี้

เข้ามาสู่สภาพของการเมือง การเมืองทุกวันนี้ทางโลก อาตมาก็ชี้เหตุปัจจัยทางโลกมาเป็นองค์ประกอบที่ example เป็นตัวอย่างที่เป็นตัวที่เอามาใช้อธิบาย ประกอบ ก็คงพอจะอ่านออกพอจะเข้าใจได้โดยปริยาย ยกตัวอย่าง อเมริกา จีน รัสเซีย ไม่ว่าจะเป็นบทบาทการเมืองเศรษฐกิจสังคม จากบทบาททางภายนอก องค์ประกอบต่างๆทางรูปธรรมพอเข้าใจได้

ขอให้เรามั่นใจเจตนารมณ์ของเราว่า เราเป็นผู้ที่เป็นประโยชน์ เราเป็นผู้เสียสละ เป็นผู้ที่เอาทุนของเราให้ไปได้ ไม่ใช่ไปเอาทุนของคนอื่น ทุนจริงของเราตั้งแต่ทุนที่เรามีเป็นวัตถุจนถึงนามธรรม จนถึงความรู้จนถึงจิตวิญญาณที่เสียสละอีกก็ยิ่งเป็นความบริสุทธิ์ใจไม่มี Boomerang ไม่มีเส้นโค้งที่งอมาให้แก่ตัวเอง ทำของเราให้ตรงอย่ามางอโค้งบูมเมอแรงมาหาตัว เสียสละไป ซึ่งอาตมามั่นใจว่าอยู่กับหมู่กลุ่มนี้คุณจะตรงอย่างไรก็แล้วแต่ สำหรับตัวเองนี่ไม่ตาย เจริญน้อยเท่าไหร่มันก็ไม่ตาย เขาไม่ปล่อยให้ตายง่ายๆหรอก ปฏิบัติธรรมหน้านองน้ำตาอยู่ ฝืนทนอย่างไรก็ดำเนินไปได้อย่างดีสุดกำลังจะเป็นไป

เราทำดีที่เรา มันจะเป็นการช่วยเหลือสังคม ช่วยเหลือกลุ่มหมู่ ช่วยเหลือประเทศชาติ ช่วยเหลือไปถึงโลก ด้วยลักษณะที่แท้มันซ้อนลึก นี่เป็นสุดยอด Ultimate Absolute สิ่งที่สูงสุดดีที่สุดเก่งที่สุดแล้ว ในพฤติกรรมของมนุษย์ อันนี้

เพราะฉะนั้นร่วมกันทำสิ่งนี้ ขึ้นไปๆ เพื่อพิสูจน์ เรารับใช้ประชาชน เราเองพอกินพอใช้ ชีวิตของเรายังก้าวหน้าดี แข็งแรงดีตลอดเวลาเลย สังเกตุอะไรตัวเองมีข้อบกพร่องก็ตรวจสอบแก้ไขปรับปรุง หลายคนอาจไม่นึกคิดว่า เราจะอยู่ได้ในสังคมนี้ แต่อยู่ไปทำถูกต้องและดีจะเป็นจะได้เอง ก็ไม่ต้องเสียใจแม้เราอยู่ไม่ได้นาน ก็ไม่เป็นไร อย่าไปเสียกำลังใจ เราจะรีบตายไปก่อน ก็ยังเหลืออีกหลายสิบปีเกิดมาอีกก็ยังทัน 20-30 ปีก็ยังทันแน่นอน คุณไม่ต้องกลัวหรอก ทัน ไม่ต้องไปกังวลเลย เราทำให้จบก็ไม่จบมันก็น่าเสียดาย อย่างอสิตดาบส เปล่งกล่าวแล้วร้องไห้ พระพุทธเจ้าประสูติแล้วแต่ตัวเองต้องตายก่อนพระพุทธเจ้าตรัสรู้ สิ่งนี้เป็นสิ่งซ้อนไม่ใช่เดา แต่มีความรู้แล้วอธิบายได้ เป็นอจินไตยลึกซึ้ง

ในเมืองไทยนี้อาตมาก็พูดอย่างมั่นใจว่า เมืองไทยเป็นโลกุตระ เริ่มตั้งแต่ในหลวงร.9 ได้ทรงความสุดยอดของมวลมนุษยชาติ อาตมาก็ร่วมมา บารมีอาตมาปางนี้ก็เป็นได้อย่างนี้ก็พยายามทำทางนามธรรม ทางรูปธรรมในหลวงก็แสดงก่อน คนรู้ได้ชัดเจนก่อนนามธรรมก็จะตามมา ในหลวงไม่ได้ออมมือ ท่านทรงมีพระวิริยะอุตสาหะขยันจริงๆ ขยันแม้ท่านทรงประชวรก็ทุ่มเท สุดยอดจริงๆ เพราะฉะนั้น ระมัดระวังอย่าไปเอาอย่างจนตัวเอง over ตัวเราก็เท่านี้ เราเอาอย่างนี้เราตายนะ เกินตัวเราไม่ได้เราตาย ใช้พลังงานเกินใช้ความอุตสาหะวิริยะเกิน เหมือนพระพุทธเจ้าตรัสว่าเราไม่พักเราไม่เพียร นี่คือสุดยอด เราข้ามโอฆสงสารได้ เป็นผู้พ้นฝั่งไปถึงนิพพาน เราไม่พักเราไม่เพียร อนายูหัง อัปปัติฏฐัง 2 คำนี้ลึกซึ้งมาก

ท่านตรัสกับเทวดา คือจิตวิญญาณที่สูงส่งของตัวเอง ท่านก็ว่า

เราไม่พักอยู่  (อัปปติฏฐัง) เท่ากับยังเพียรต่อไป

เราไม่เพียรอยู่  (อนายูหัง) เท่ากับพักหรือไม่ต่ออายุอิทธิบาท

เราเป็นผู้ข้ามโอฆสงสารได้แล้ว  (โอฆมตรินติ)

เมื่อใดเรายังพักอยู่ (สันติฏฺฐามิ) เมื่อนั้นเรายังจมอยู่โดยแท้

เมื่อใดเรายังเพียรอยู่ (อายูหามิ) เมื่อนั้นเรายังลอยอยู่โดยแท้

เราไม่พัก เราไม่เพียร  ข้ามโอฆะได้แล้วอย่างนี้แล ฯ  

(พตปฎ. เล่ม 15  ข้อ 2)

เราต้องจัดสรรความพักกับเพียรให้สมดุล แล้วจะเกิดสัมประสิทธิ์ อัตราก้าวหน้า อย่างพอเหมาะพอดี ปโหติ

ในมรรคองค์ 8 มี สัมมาทิฏฐิอย่างพอดีพอเหมาะ ก็จะเกิดสังกัปปะที่พอเหมาะพอดี เมื่อจัดสรรสังกัปปะให้พอเหมาะพอดีก็จะเกิด วาจาที่พอเหมาะ แล้วจะเกิด กรรม 3 กัมมันตะอันพอเหมาะ กัมมันตะจัดสรรได้พอเหมาะพอดี จึงเกิดอาชีพที่พอเหมาะ อาชีพที่พอเหมาะจึงเกิดสติที่พอเหมาะ แล้วเกิดวายามะอันพอเหมาะ จึงเกิดสมาธิที่พอเหมาะ สมาธิที่เกิดพอเหมาะจึงเกิด สัมมาญาณ สัมมาวิมุติพอเหมาะตามลำดับ เรียกว่า สัมมัตตะ 10 หรือมหาจัตตารีสกสูตร คือโลกียะ 20 โลกุตระ 20 ทั้งอนุโลมและปฏิโลม

สิ่งเหล่านี้พวกเราโชคดีมากที่มีหลักฐานตามคำตรัสของพระพุทธเจ้า อาตมาจึงหยิบมาขยายความ พวกเรามีสภาวะจริง จึงเชื่อว่าเราปฏิบัติจริงได้ผลของเราเอง อย่างท่านตรัสจึงเชื่อ เราไม่ได้เชื่อเพราะเป็นคำสอนพระพุทธเจ้า ไม่ได้เชื่อเพราะเป็นครูบาอาจารย์ ไม่ได้เชื่ออย่างไม่มีเหตุมีผล เชื่ออย่างหน้ามืดตามัวก็ไม่ใช่

เราเชื่อเพราะเราปฏิบัติได้ผลจริงอย่างนี้ก็เลยเชื่อ อาจารย์สอนมาอย่างนี้เราก็ปฏิบัติได้ผลตรงกันอย่างนี้ สัจจะมีหนึ่งเดียวเราจึงเชื่อสิ่งนั้น แล้วก็มีเพิ่มขึ้นๆก็ยิ่งทำให้เราเชื่อมากขึ้น ไม่ได้เป็นการเชื่อที่กาลามสูตร 10 แต่เชื่อเพราะสิ่งนี้ปฏิบัติตาม เป็นกุศลจริงเราจึงเชื่อ เราก็ไม่ได้เชื่อตามอาจารย์ แต่มีธรรมะสองตามของอาจารย์และตามของเรา เราทำแล้วเราได้ผลจริงจึงเชื่อ

ความจริงต่างๆพวกนี้สมมติสัจจะและปรมัตถสัจจะ 2 สภาพ ให้เป็นสภาพเดียว รวมลงกันเป็นอย่างเดียวดีแล้ว เป็นตัวชี้ยืนยันในโลก ว่าไทยเรามีสิ่งนี้ โดยเฉพาะเป็นโลกุตระ คนไหนจะมาขี้ตู่โมเมเอาไม่มีทาง คุณจะเก่งในทางเอาพยัญชนะโวหารมาสร้างอย่างไรก็ตาม ก็เป็นของปลอม มันไม่ใช่ของแท้ก็ไม่มีทาง

ของจริงที่เราพากันทำ จึงไม่ต้องไปกังวล เป็นสัจจะสองที่รวมกันพอเหมาะพอดี ด้วยสัจจะที่เป็นหนึ่ง อันนี้แหละจะนำพาความจริงนี้ไปยืนยันต่อมนุษยชาติในโลก เขาก็จะยอมรับนับถือว่าอย่างนี้จริง แม้จะช้าจะเร็วก็ขึ้นอยู่กับสัจธรรมที่มันมีจริง ถ้ามันมีจริงหนึ่ง สองความต้องการของคนมีปัญญา ว่าเขาจะมาเอาโลกุตระ สองส่วนนี้มาประกอบกันก็จะรู้เองเราบังคับไม่ได้ หนึ่งของเราเองก็ไม่รู้ว่าได้มากเท่าไหร่เราก็รู้ของตัวเรา คนใกล้ชิดก็ยังรู้กันไม่หมดเลย อย่างไรแค่ไหน

ธรรมะที่เป็นโลกุตระอย่างนี้ อาตมาก็เอาหลักเกณฑ์ สูตร ที่ควรขยายความให้เข้าใจว่า ถ้าเป็นประชาธิปไตย ขยายความตั้งแต่ ประชาธิปไตย 1 ขา 2 ขา จนถึง จะเรียกสามขาหรือสามเส้า ซึ่งมีกษัตริย์มีประชาชนมีจิตวิญญาณ สามเส้านี้

ประชาธิปไตยที่มีสามเส้า กษัตริย์ก็มีโลกุตระ ประชาชนก็มีเนื้อหาเข้าโลกุตระทางจิตวิญญาณมีจำนวนปริมาณคุณภาพพอเป็นไป จิตวิญญาณเป็นประธานสิ่งทั้งปวง จิตวิญญาณเป็นตัวชี้บอกว่า มนุษย์พวกนี้จิตวิญญาณเข้าขีดโลกุตระนะ เป็นประชาชนก็ตาม กษัตริย์นั้นแน่นอนอยู่แล้ว ประชาชนมีคุณสมบัติโลกุตระจิต หรือจิตวิญญาณเป็นโลกุตระ สามเส้านี้ จึงจะเกิดความเป็นจริงที่สังเคราะห์เป็น cyclic order เป็นระบบระเบียบดำเนินไป จึงจะเป็นประชาธิปไตยโลกุตระ

เพราะฉะนั้น ไม่ต้องไประแวงว่าจะมีเศษของทุนนิยม มีเหตุปัจจัยคนนั้นคนนี้มาร่วมแบ่ง จริงๆแล้ว ถ้าเราเสียสละ ถ้าเราเป็นผู้ได้ให้ แจ็คหม่าจะมาเอาเราก็ได้ให้ แต่ถ้าเราให้แจ็คหม่านี้ ไม่ได้หมายถึง เขาจะเอาไปเป็นของตัวเอง เอาไปเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นแม้จะเป็นคนจีน ไม่ใช่ว่าจะเอาไปขูดรีดจากคนจีนอีก ไม่ได้ ตอนนี้เรายังไม่ชัดเจนเท่าไหร่ว่า แจ็คหม่าจะมีอย่างนั้นหรือเปล่า แต่เท่าที่อาตมาดูแล้วท่าที แจ็คหม่า จะมีอะไรดีๆ ถ้าไม่เช่นนั้นเขาไม่เลือกประเทศไทย เพราะว่าประเทศไทยไม่ใช่ประเทศรวย ประเทศอื่นรวยกว่าประเทศไทยมีเยอะ อย่างน้อยตอนนี้เทียบประเทศไทยกับบรูไน หรือสิงคโปร์ แจ็คหม่าควรไปเอาที่บรูไนหรือสิงคโปร์ นี่ก็คือเครื่องชี้วัดว่าแจ็คหม่าไม่เอา สมบัติวัตถุบรูไนหรือสิงคโปร์ก็เยอะกว่าไทยมากมาย เขาควรไปเอาที่โน่น นี่เป็นเครื่องชี้วัดจากภูมิธรรมอาตมาแล้วเอาไปอธิบายให้พวกเราฟัง เห็นสอดคล้องกับอาตมาไหม?

สื่อธรรมะพ่อครู(ศีล สมาธิ ปัญญา) ตอน ศีลเป็นตัวกำหนดอธิจิตจนถึงเวทนาแท้

ศีลเป็นตัวกำหนด อธิจิต อธิปัญญา อธิมุติ คือจิตที่วิมุติไปตามลำดับ สูงสุดเป็น วิมุติ บริบูรณ์ ก็เรียกวิมุติ และวิมุติญาณทัสสนะ ท่านแปลอธิมุติว่าจิตที่โน้มไปสู่ที่สูงที่สุด สัมโพธิปรายนะ

ถ้าเราสามารถกำหนดศีลไปตามลำดับ อย่าไปอวดดี เอาศีลมากๆ เอาศีลน้อยก่อน จนกว่าเราจะมีปัญญา ศีลเป็นต้นทาง เราเกี่ยวข้องกับสัตว์ เกี่ยวข้องกับของ เกี่ยวข้องกับรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสกามคุณ 5 แล้วก็มีจิตหลงใหลรสพวกนี้ สมบูรณ์แล้วศีล 3 ข้อนี้ยิ่งใหญ่ที่สุด แล้วก็ศึกษาชีวิตจริงที่เราสัมผัสกับสัตว์สัมผัสกับของ ถนัดอะไร ก็ทำก่อน ถนัดทางของ ถนัดทางสัตว์ ถนัดที่สัมผัส 5 แล้วก็อ่านได้ ยิ่งดีเลย ถ้าถึงขั้นรู้ทันและรู้ดีในสัมผัส 5 นี่เป็นตัวเหตุแท้

จับสัมผัสแล้วก็เข้าหาโลกียรสกับโลกุตรรส โลกียรสก็เข้าหาโลกีย์จัดจ้านมากขึ้น

หากคุณสามารถชัดเจน อาการ ลิง นิมิต รู้จักอาการที่มันเสพโดยเฉพาะเวทนา

เวทนา 108 เริ่มจาก

เวทนา 2 เวทนา 3 เวทนา 5 เวทนา 6 เวทนา 18 เวทนา 36 เวทนา 108

นี่เป็นเวทนา 7 สังขยา

เวทนา 2 คือเวทนาทางกายกับจิต เรียก กายิกเวทนากับเจตสิกเวทนา คำว่ากายหากเข้าใจหยาบๆว่าคือร่างกาย เจตสิกคือจิตใจก็ยังพอไหว สัมผัสภายนอกกับภายในเกิดเป็น

เวทนา 3 สุข ทุกข์ อุเบกขา อุเบกขาเป็นโลกีย์ก็ได้ว่างๆเซ็งๆเบื่อๆได้ เกิดสภาพสามอย่างนี้ ไม่สุขไม่ทุกข์อุเบกขา เป็นฐานนิพพาน แต่ถ้าเป็นโลกียะมันก็แค่พักยกหมุนเวียน ดีไม่ดีไม่พักยกเลยต่อไปเรื่อยๆ กิเลสก็ยิ่งหนาและเร็ว แต่ถ้ารู้อุเบกขาโลกุตระ เนกขัมสิตอุเบกขาต่างจาก เคหสิตอุเบกขา จะแยกได้ต้องเกิดจากทวาร 6 ตาหูจมูกลิ้นกายใจที่มันเกิดพลังงานที่มันสุข มันทุกข์ หรือมันไม่สุขไม่ทุกข์ จากพลังงานที่ตาหูจมูกลิ้นกายใจหกทวารนี้สัมผัสสังเคราะห์กัน สังขารกัน จากรูป นาม

เมื่อมันสัมผัสแล้วเกิดสุขก็อ่านออก เกิดทุกข์ก็อ่านออก หรือ ไม่เกิดสุขหรือทุกข์ก็อ่านออก แล้วแยกได้ว่าอย่างเป็น เนกขัมสิตอุเบกขา ต่างจาก เคหสิตอุเบกขา แยกออกว่ามันต่างจากกันอย่างไร เป็นเวทนาที่เป็นมโนปวิจาร 18

เกิดทางตาหูจมูกลิ้นกายใจที่สัมผัสแล้วเกิดอาการ แม้แต่ในจิตเองเป็นรูป อรูป ก็นับได้ 6 ทวาร มีหก ความรู้สึก มันก็เกิด เป็นสุข เป็นทุกข์ ไม่สุขไม่ทุกข์ได้ อีก 3 คุณเข้าใจ ทำอย่างนี้เป็นเนกขัมมะ คุณก็สามารถมีวิธีการอุบายโกศล มีวิธีปฏิบัติ ที่อาตมาสอนแล้วสอนอีก จึงสามารถทำเนกขัมมะในจิตได้ จะรู้ความจริงตามความเป็นจริง

คนที่จะแยกเคหสิตเวทนา มโนปวิจาร 18 กับเนกขัมสิตเวทนา มโนปวิจาร 18 คุณแยกความแตกต่างที่เป็นลิงคะ นี่คือข้อชี้บ่งว่าคนจะทำโลกุตระหรือโลกียะได้อยู่ที่มโนปวิจาร 18 คนไปนั่งหลับตาสะกดจิต ไม่ได้เรียนรู้ตาหูจมูกลิ้นกายใจที่กระทบ เอาแต่อยู่ข้างใน ก็อยู่แต่ภูมิธรรมเก่าของคุณ ก็อาจจะทำให้กิเลสลด แล้วบางทีสามารถทำให้กิเลสดับได้ถึงขั้นอาสวะสิ้นได้ แต่แน่นอนถอนถึงอนุสัยไม่ได้แน่

ผู้ที่สามารถเข้าใจอาการ ความแตกต่างเรียกว่า ลิงคะ นิมิต อุเทศ ของเคหสิตะ แล้วคุณก็มีเครื่องหมาย นิมิต ลักษณะอาการอย่างนี้ พฤติอย่างนี้ อันนี้แหละคุณก็หมายใจเอาเอง ทำเครื่องหมายสำคัญมั่นหมายเอาเอง ของใครๆ เรียกว่าสัญญาของตัวเอง คุณก็จะรู้สภาพอย่างนี้ว่าอย่างนี้คือเคหสิตะ อย่างนี้เนกขัมมะ คุณก็ทำได้

หากไปนั่งหลับตาทำสมาธิไม่มีองค์ประกอบบริบูรณ์ มโนปวิจาร 18 ไม่มีเนกขัมมะเคหสิตะ ตีทิ้งได้เลยว่า ไม่สามารถทำนิพพานให้ตัวเองได้ ไม่สามารถเป็นอรหันต์ได้

ผู้ที่อาสวะบางอย่างสิ้นได้ ก็ไม่ได้เป็นอรหันต์ เพราะว่าอรหันต์จะต้องเป็นผู้ที่มีอาสวะสิ้นทุกอย่าง เป็นปัญญาวิมุติ ปัญญาต้องมีภายนอกด้วย ปัญญาแต่ภายในไม่ได้ เป็นได้แค่สัญญาเท่านั้น

สัญญามีแค่เศษวรรค มีแต่อัญญะที่มีแต่สัญญาไม่มีปัญญา ไม่สามารถบรรลุเป็นอรหันต์ได้ ต้องมีธาตุรู้ถึงปัญญาไม่ใช่แค่สัญญา

หากไม่สามารถทำเวทนาในเวทนาเป็นกรรมฐาน ไม่ใช่ไปทำกสิณ 40 สะกดนิ่งให้จิตเป็นเครื่องเกาะอย่างนั้นสมถะ ไม่มีวิปัสสนาที่ต้องมีธัมมวิจัยสัมโพชฌงค์ สติสัมโพชฌงค์ หากธัมมวิจัยสัมโพชฌงค์ทำงานไม่สมบูรณ์แบบ องค์ 6 ของปัญญาไม่เกิด

ปัญญา ปัญญินทรีย์ ปัญญาพละ เป็นคุณภาพของปัญญาที่เพิ่มขึ้น ปัญญามีธาตุรู้โลกุตระแล้ว ปัญญินทรีย์มีผลเพิ่ม จนสูงสุดปัญญาพละ ต้องมีมัคคังคะ มีกรรมกิริยาต่างๆ ทำการงานอาชีพทำงานทุกอย่าง ต้องอ่านจิตให้ทัน ทั้งในขณะพูด ขณะขบคิดในสังกัปปะ 7

หากจะสอนให้ไม่คิดเลยอย่างอาจารย์บูรพาก็น่าสงสาร ไม่คิดจริงไม่มีปัญญามันตรงกันข้ามกันเลย มันต้องมีวิจัยวิจารอย่างถูกต้องสำคัญ จึงเป็นเรื่องลึกซึ้งที่เห็นแล้วก็น่าสงสาร อาตมาถึงบอก และพยายาม แต่เป็นความจริงใจของอาจารย์บูรพา แต่น่าจะมาศึกษาทางด้านอาตมาบ้าง อาตมาเชื่อว่าภูมิธรรมของอาจารย์บูรพาน่าจะเข้าใจ เทน้ำชาออกจากถ้วยบ้าง จะได้ประโยชน์ไม่น้อยจะเป็นอาจารย์ที่มีประโยชน์มาก เพราะว่ามีแฟนคลับเยอะ

ในยุคนี้สายเจโตจะมีลูกศิษย์ลูกหามากกว่าสายปัญญาอย่างอาตมา หากทางโน้นได้ก็จะช่วยได้เยอะ ทางเจโตขยายความไม่ได้มาก แต่มีคนมาศรัทธามาก

หากรู้ ปัญญาจะเกิดได้ต้องครบองค์ 6 มีภายนอก มีการทำงานมีการอาชีพ ต้องเปิดทวาร 5 สัมผัสครบทวาร 6 ไม่ใช่ไปนั่งหลับตาแล้วมีแต่ทวารจิตทวารเดียวก็หมดทางเลย ไม่มีทางพัฒนาออกเลย มันเป็นเดียรถีย์ เป็นแบบนี้กันเยอะในสังคมโลก เข้าใจไม่ยากหรอก แต่มันไม่เป็นความอัศจรรย์ไปตามลำดับ เป็นตรรกะเสียเยอะ มันไม่มีสมมุติสัจจะ เป็นปรมัตถ์ที่เป็นวิมานปลอมเก๊ ตรรกะเยอะ สูญเสียมาก เป็นเรื่องอนาคต

พวกที่นั่งหลับตาสมาธิเรียกว่าเจโตสมาธิ ในพรหมชาลสูตร เกิดทิฏฐิ 44 ทิฏฐิ ถ้าเป็นความจริงที่คุณมีมาเก่าก็มี 18 เท่านั้น อดีตมี 18 แต่อนาคตมี 44 อนาคตสร้างวิมานปลอมได้เยอะเป็นวิมานปลอมเก๊เยอะ อาตมาก็ไม่เก่งพอจะขยายให้อาจารย์บูรพาได้เห็น ฝากไว้ก่อน แม้อาจารย์คนอื่นสายเจโตก็ศึกษาแบบนั้น อาตมาผ่านแบบนี้มาเยอะ แต่ไม่อยากพูด เสียเวลา พูดไปก็เหมือนที่อาจารย์บูรพาพูด เสียเวลา ทำให้คนติดได้อีก ก็บอกให้หยุดเถิด ขออภัยอาจารย์บูรพาที่ให้อาตมาได้วิสาสะอ้างอิง ทางสายโน้น คุณเปลว สีเงิน ชัชรินทร์ ชัยวัฒน์ก็อยู่ทางโน้นไทยโพสต์ ผักกาดหอมก็เช่นกัน ก็คงศรัทธาเลื่อมใสแบบนั้นมา ไม่เป็นไร อาตมาก็ไม่มีความกระเหี้ยนกระหือรือให้คนมายกยอชื่นชมหรือมาเห็นแบบอาตมา อาตมาทำเพราะจะทำ มั่นใจตนเอง ไม่ต้องให้คนอื่นมาเป็นเครื่องมือประกอบ หากไม่มีใครมายกยอมาให้กำลังใจอาตมาไม่ทำ ใครไม่ให้กำลังใจอาตมาอาตมาก็สร้างเอง ใครให้ก็เป็นของดี พูดไปแล้วเหมือนหยิ่งผยอง แต่ไม่ใช่ เป็นการพึ่งพากันทั้งนั้น

เข้าสู่ศีลแต่ละข้อ ศีลมี 26 ข้อในจุลศีลนี้เป็นอย่างมาก ถ้าเราเองไม่เชื่อว่าเหตุปัจจัยเหล่านี้แหละ ศีลแต่ละข้อ สามารถที่จะปฏิบัติได้เป็นลำดับอย่างมหัศจรรย์ คุณจะไปคิดเอาเอง อาตมาว่า เชื่อพระพุทธเจ้าหน่อยเถิดน่า

ในศีลข้อ 1 2 3

ข้อ 1. ไม่ฆ่าสัตว์ ข้อ 2. ไม่ลักทรัพย์ ข้อ 3. ถือในพรหมจรรย์ ในการสัมผัสรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส กามคุณ 5

3 อย่างนี้ปฏิบัติไปให้มันได้ ถ้ามันไม่ได้ก็เอา 1 ก่อนให้ชัด ถ้าชัดแล้วจะมีอธิปัญญามีความรู้ กับสัตว์เราก็ไม่ไปเบียดเบียนเขา หวังประโยชน์ต่อกัน

ส่วนข้าวของ มันเป็นของเราหรือเป็นของเขา มันไม่มีวิบาก แต่สัตว์มันมีวิบากลึกกว่า เอาเรื่องสัตว์ก่อน เบียดเบียนพืชไม่วิบาก แต่สัตว์ไปเบียดเบียนมันก็วิบาก ไปยึดมันก็เป็นวิบากผูกพัน แต่ถ้าพืชหรือของก็เอามามันก็ไม่ผูกพันไม่มีพันธกิจอะไรกับเรา เพราะฉะนั้น สบม.มาก คุณก็ทำได้

ในสัตว์ก็อย่างหนึ่ง ในของก็อย่างหนึ่ง อย่าไปก่อเกิดวิบากในการจะมาเป็นเราเป็นของเรา หากพิจารณาทำแล้วไม่ก่อวิบากทั้งผลักทั้งดูด เป็นบวกหรือเป็นลบ เป็นเราเป็นของเรา พวกเราไม่ถึงขั้นรุนแรง แต่คนรุนแรงคงฟังธรรมะอาตมาไม่ออกหรอก

ส่วนรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสยิ่งเป็นแกนของอัตตาอย่างยิ่งในเรื่องกามคุณ 5 หรือรสอัสสาทะ 6 อัสสาทะคือรสชื่นใจ รสอร่อย รสที่ชื่นชอบทั้ง 6 ทาง ตาหูจมูกลิ้นกายใจ

ถ้าอ่านออกรสมันก็เป็นรสของจริง รสทางตา มันจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ชอบอย่างนี้ไม่ชอบ มันก็มีรูปของมันเอง

รสทางเสียง รสทางกลิ่น รสทางลิ้น รสทางสัมผัสเสียดสีเย็นร้อนอ่อนแข็ง หรือรสไม่เกี่ยวกับทวาร 5 ไม่เป็นกามคุณ 5 เป็นรสพอใจตั้งใจบำเรออัตตาเรา เป็นเฉพาะใจเรา เราได้ดังใจสมใจแบบนี้ อย่างหยาบเราก็เลิก เหลือรูป อรูป ไปตามลำดับ เล็กถึงอาสวะอนุสัย สุดยอด

อาสวะ สวะแปลว่าเป็นเรา ตัวตนของเรา สก สย สว ตัวตนหยาบใหญ่คือ สก ตัวตนรองมาคือ สว ตัวตนเล็กละเอียดคือ สย

ซึ่งเกิดจาก สก ใน ย ร ล ว พลังงานตัวนี้ สย ตัวน้อยเดียว  ว เป็นตัวที่ 4 สก ตัว กคือตัวก่อเกิด ที่มีอยู่ เป็นตัวเป็นตน สก คือใหญ่สุด แล้วมาเป็น สว แล้วค่อยเป็น สห

ย ร ล ว ส ห ฬ อํ

ย เป็นพลังงานเศษวรรค เบอร์หนึ่ง  ก เป็นพลังงานวรรคใหญ่เบอร์หนึ่ง

สกะ ใหญ่สุด สวะ เล็กลงมา สยะ คือเล็กที่สุด อนุสยะ คือเล็กที่สุดลึกละเอียดที่สุด

อาสวะจึงหยาบกว่าอาสยะ อาก็ยิ่งหยาบกว่าอนุอีก อาสวะจึงหยาบกว่าอนุสยะ

ศีลกำหนดกับสัตว์ ก็อยู่แค่นั้น ขยายมาเป็นของ ของนี่มากกว่าสัตว์ แม้สัตว์ก็เรียกว่าของ คนจะเอาสัตว์มาเป็นของเรา ตั้งแต่ฆ่าผัวมันเสียเอาเมียมันมา หรือไม่ก็เป็นเจ็งกิสข่านบุกรุกฆ่า เอาพลเมืองเขามา พอได้มนุษย์คนนี้ คนนี้มีวัว 1000 ตัวก็มาด้วย มีช้างม้าเอามาด้วย โบราณกาลก็เป็นอย่างนี้ ขยายจากสัตว์มาเป็นของ คน สัตว์ พีชนิยาม ดินน้ำไฟลมก็เป็นของ ที่สุดแม้แต่วิมานก็เป็นของ ยศศักดิ์ ศักดิ์ศรีก็เป็นของ รสอร่อยสุขก็เป็นของ แม้รสทุกข์ที่ยึดเป็นตัวเองอย่างโง่ๆก็เป็นของ มาโซคิส ก็ตนเองทุกข์ก็ยังชอบ พวกซาดิสม์ก็เห็นคนอื่นทุกข์แล้วชอบ

มันอวิชชาโง่ แม้บอกไม่รู้เพราะว่าโง่ ใครจะบอกอย่างไรก็ยังโง่อยู่อย่างนั้น มันดันทุรังจริงๆเลย จะดันสุระหน่อยก็ไม่ได้ มันแก้ไม่ได้เลย มันดันทุระโง่อยู่ แหม..จะดันสุระโง่มาหน่อยก็ไม่ได้

เมื่อเราสามารถจะเข้าใจสภาวะเพิ่มขึ้นเยอะขึ้น การยึดเป็นเราเป็นของเราหรือจะทำลาย ไม่เป็นของเรา ก็ไม่ต้องเป็นของใคร ใครก็ไม่ควรจะได้ ทำลายเลย ใครเคยอย่างนั้นบ้าง ข้าไม่ได้เอ็งก็ต้องไม่ได้ คนบอกว่าไม่เคยทำก็เพราะว่าอาจจะไม่เคยทบทวน

นี่คือยึดเป็นเราเป็นของเรา แล้วนิยามให้ชัดเจนละเอียด ยึดเป็นเราเป็นของเราอย่างเช่นไปยึดถืออารมณ์ สุขนี้เป็นของเรา สุขมันไม่มี มันมีแต่ทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป พระอรหันต์ทุกองค์พูดอย่างนี้

เพราะฉะนั้น ชาติปิทุกขา การเกิดใดๆ ทุกข์ทั้งสิ้น เพราะยังมีอะไรที่ชื่อว่าเกิดอยู่อีกนะ จะเป็นนามธรรมละเอียดอย่างไหนก็เป็นทุกข์ แม้จะทุกข์น้อยทุกข์มาก พระอรหันต์ยังมีทุกข์ ทรถ เป็นพยัญชนะที่ละเอียดมาก

ท ร ถ

ท เป็นพยัญชนะ ของวรรค ต ถ ท ธ น  

ต เป็นตัวตั้ง ถ นิ่งแล้ว ท เคลื่อนไหว มาเป็น ทรถ

ร ก็เป็นพลังงานเศษวรรค ย ร เป็นแนวระนาบ หากสามตัวเป็นวงวน ถ้าแค่สองเส้าก็เป็นระนาบ อย่างเก่งก็สี่เหลี่ยมไม่โค้ง เร็วไม่มากเท่ากับวงวน แต่ถ้าเหลี่ยมก็ติดเหลี่ยม สี่เหลี่ยม ห้าเหลี่ยม ห้าเหลี่ยมก็จะเร็วขึ้น มุมแคบลง หากร้อยเหลี่ยมก็มนแล้ว สิบเหลี่ยมก็มนเล็ก ร้อยเหลี่ยมมนใหญ่ พันเหลี่ยม แสนเหลี่ยมก็โค้งมาก ล้านเหลี่ยมมองอย่างไรก็กลม

สรุปแล้ว คุณยึดสัตว์เป็นเราก็มีวิบาก ยึดพีชะ ดินน้ำไฟลมเป็นเรามันก็ไม่มีวิบากมาก ยึดอารมณ์เป็นเราโง่หนักกว่าเก่า นานกว่าสัตว์ นานกว่าของ ไม่ว่าพีชะหรืออุตุ ยึดนานกว่า เพราะมันละเอียด ไม่รู้และไม่พาทุกข์มากเท่ากับตัวหยาบ ตัวหยาบมันทุกข์เห็นๆ เลือดตกยางออกกระดูกหัก ของแตกทำลายมีเลือดพุ่งมีอะไรแตกสลาย มีร้อนแรงเผากัน ถึงขั้นประหาร พอมาเป็นพืชก็บางเบาลง ยิ่งมาเป็นสิ่งที่เป็นอากาศ​อรูปก็ยิ่งบางเบา แต่ยึดเป็นเรา ยิ่งเป็นอารมณ์นั้นยิ่งเป็นนามธรรม แต่เบาบางกว่าแต่กินลึกกว่า จะอยู่นานกว่าความหลงจะหลงนานกว่า เพราะหยาบนี้หลงไม่นาน เห็นได้เข้าใจได้ง่าย แต่นี่ยากกว่าเป็นสภาพหมุนรอบเชิงซ้อน

มายึดสัตว์ก็เป็นวิบาก เราก็รู้โทษของมัน ถ้าเป็นข้าวของมันก็ไม่ตอบโต้ก็จะเห็นได้ว่า เลิกสัตว์ก่อน อย่าไปสร้างความเป็นเราเป็นของเรา แล้วค่อยมาข้าวของ แล้วค่อยมาอากาศมาหาอารมณ์

อารมณ์นี้มันยิ่งเป็นความโง่ซ้อน มันไม่เป็นจริงเลย แต่บุคคลตัวตนเราเขายังมีจริงเป็นจริง แต่อารมณ์นี่เป็นของคุณเอง คนอื่นไม่รู้กับคุณหรอก ยิ่งคุณเสแสร้งปกปิดเก่ง ฉันเหมือนคนนิพพานแต่แท้จริงวุ่นมุ่นในใจ เต๊ะท่าภายนอก เก่งนะไม่ใช่ไม่เก่ง ทุกคนเคยเสแสร้งมาอย่างนี้มากหรือน้อยเท่านั้น …ฉันไม่มีอะไร ฉันว่าง สูงส่ง จิตว่างสูงส่ง บางทีจิตว่างซ้อนตัวเองด้วย นั่นยิ่งลึก ทั้งที่ไม่ว่างจริงหรอก แต่ลึกๆของคุณมันเหมือนหมาเคี้ยวเชือกหนัง คุณก็ฟั่นเชือกหนังไป เหมือนกับคนธรรพ์แทรกตัวเล็กๆที่ขนพญาครุฑ ไม่รู้หรอกไปไหนๆ นางกากีก็แอบไปเสพ ความซับซ้อนเหล่านี้เรียนรู้ให้ทัน ที่เสพรสอัสสาทะ

สรุปแล้ว หยาบ กลาง ละเอียดของสามศีล คือ สัตว์ ของ สัมผัส แล้วกลับไปกลับมา ลึกกว่าละเอียดกว่ารู้ได้ยากกว่า ผูกใจได้มากกว่า เพราะฉะนั้นศีลของแต่ละคน เอามาทีละอย่าง แล้วจะเกิดปัญญารู้ตั้งแต่รูป เกิดปัญญารู้ อรูป เกิดปัญญารู้นาม จนซ้อน หยาบ กลาง ละเอียด ก็จากสามเส้า สามศีลหลักนี่แหละ

ถ้าเราสามารถไม่ต้องคำนึงมาก ปฏิบัติไปแล้วจะเกิดปัญญารู้ว่ามันซ้อนลงไปในสัตว์ ซ้อนลงในของ ซ้อนในตาหูจมูกลิ้นกาย จนกระทั่งเกิดเป็นวิมาน อัตตาอยู่เป็นตัวตั้ง เพราะฉะนั้น อัตตาจึงมีตั้งแต่รวมกับภายนอก เป็นโอฬาริกอัตตา

มาเป็นอนาคามี ข้างนอกกามภพของหยาบภายนอกไม่ว่าจะเป็นสัตว์ ของ กระทบทางตาหูจมูกลิ้นกาย  อนาคามีภูมิเหลือแต่ในใจ ข้างนอกไม่แล้ว ข้างนอกไม่ทำเด็ดขาด ข้างนอกไม่แล้ว เหลือแต่ข้างใน ระริกระรี้อยู่ หากยังหยาบก็รูปภพ ดับรูปภพแล้วละเอียดลงไปอีก จนกว่าจะเป็นอาสวะอนุสัย ในขณะที่เป็นอนาคามีภูมิไม่ได้หมายความว่า คุณไม่ได้สัมผัสภายนอกนะ คุณสัมผัสอยู่แต่ในจิต ไม่มีอาการกิเลสไม่มีอารมณ์ ไม่ต้องสุขต้องทุกข์กับมันหรอก เลิกมาดับสนิท จิตอนาคามีเป็นอย่างนั้น แม้จะกลับไปสัมผัสก็ไม่เกิดรสอัสสาทะ ไม่เกิดรสโลกีย์ จะไปสัมผัสแตะต้อง จะไปเป็นไปมีเหมือนโลกเขามีก็ไม่เกิด

แต่อาตมามีสิ่งเหล่านี้อุดมสมบูรณ์ไม่ได้ไปแย่งใคร เขาแบ่งให้กินให้ใช้เท่านี้ก็พอไม่ต้องไปชี้บอก ไม่มี เราก็รู้ว่ามีธาตุขนาดนี้พอแล้ว มันมีเยอะแยะเลย

ในโลกมันมีซ้อนๆอยู่ จริงๆ อโศกนี่เป็นของใครนะ ของคุณจำลอง คุณก็เป็นคนของคุณจำลอง แต่อาตมาไม่ได้ไปริษยาคุณจำลองนะ จริงๆนะ คุณจำลองไปไหนๆ คนมาบริจาคให้มากกว่าอาตมานะ ไปไหนๆนี่มากกว่าทั้งนั้นเลย เป็นความซับซ้อน ที่ค่อยทำความเข้าใจกัน

อาตมาอยู่ทุกวันนี้มีบารมีขนาดนี้ก็พอใจแล้วมันเบาสบาย มีคนช่วยมากกว่านี้จะเร็วกว่านี้ ทำได้คล่องกว่านี้ขยายผลได้มากกว่านี้ แต่ขนาดนี้ก็พอเป็นไป

ตอนนี้อาตมาขยายความกว้าง บางสิ่งบางอย่างดูเหมือนใหญ่ ไม่ได้เป็นความต้องการที่อาตมาอยากใหญ่ ดูหรูหราสวยงาม เหมือนคนโลกๆ ก็เป็นไปเพื่อการทำงานไม่ได้ไปแข่งกับใคร เราสวยแบบของเราอย่างนี้ ไม่เหมือนกับทางโลกหรอก เอาอะไรมาแต่งฉากมีแต่ บักแงว ฟักข้าว บวบงู ดีไม่ดีบางทีมีดอกไม้ ถ้าหากคุณจำลองอยู่ก็จะไม่ให้ใช้ ก็ไม่ต้องไปติดใจอะไรคุณจำลองอยู่ก็เอาออกเสีย วันนี้ก็มีแต่ดอกดาหลาซึ่งก็กินได้

คำว่าสมมุติว่าสวยของเรา เราไม่ได้ไปแข่งขันไปชิงรางวัลกับใคร ใครจะมาตัดสินหรือไม่ตัดสินก็ไม่เป็นไร เราก็เอาของเราตามได้ตามมีตามเป็น ซึ่งมันก็ไม่เหมือนใครอยู่นะ อาตมาว่าศิลปินก็ชั้นยอดนะไม่เหมือนใครอัตลักษณ์ของเรา อย่างศิลปินผูกขาดอย่างนี้

มาสู่เกณฑ์ของศีลกำหนดอธิจิต หรืออธิจิตเจริญขึ้นตกผลึกแน่นตั้งมั่นคือสมาธิ

สมาธิ ไปเข้าใจว่า สะกดจิตให้จิตนิ่งเป็น meditation โลกก็เข้าใจได้ว่าให้จิตรวมเป็นหนึ่งเกิด ด้วยการ เพ่ง ให้จิตรวม แต่การที่จิตเป็นหนึ่งแข็งแรงสมาธิของพระพุทธเจ้าเอาที่กิเลสหมดกิเลสไม่มี กิเลสไม่มีแล้วกิเลสลดๆๆ จนเหลือกิเลสละเอียดมาถึงเวทนา 2 แล้วเอากิเลสเวทนาเก๊ออกเหลือแต่เวทนาแท้ แล้วตกผลึก อันนี้ลักษณะมีปุงลิงค์นะเพื่ออาศัยทำงาน ถ้าจะไม่มีเลยเป็น นปุงสกลิงค์ก็ไม่ปรุงแต่ง เฉพาะตัวแต่ละบุคคล มีคนถามว่าพระพุทธเจ้าอาศัยวิหารอะไร ก็อาศัยสุญญตวิหารกับเมตตาวิหาร

อาตมาก็ทำได้วิหารธรรม ขณะนี้ก็ว่างได้ เพราะจิตมันเร็วยิ่งกว่าใช้ทำงาน ที่ทำงานก็ทำงานไป ว่างก็ว่างไป พวกเราก็มี แต่มันยังไม่ชัดไม่เก่งไปหยั่งรู้ คุณก็พยายามศึกษาอ่านรู้ไป นี่เป็นสัจจะที่มีจริงเป็นจริงในมนุษย์ อาตมาก็พยายามสร้างธรรมะแบบนี้ ที่ทั้งละเอียดยากในการสื่อสารอธิบาย เป็นสัจจะที่ทำอยู่ที่ถูกต้องแล้วจึงสูงส่ง เหมือนยกยอตัวเองนี่นะ ก็ขอเอาไว้เท่านี้ก็แล้วกัน สัจจะความจริงจะยืนยันไปเรื่อยๆ

สื่อธรรมะพ่อครู(สมาธิพุทธ) ตอน อธิวจนสัมผัสโส กับ ปฏิฆสัมผัสโส

ผู้ที่เข้าใจนามธรรมแล้วสาธยายนามธรรมได้ดี แต่เจาะลึกนามธรรมละเอียด ใช้สื่อภาษามีทั้งปฏิฆสัมผัสโส อธิวจนสัมผัสโส

บางสิ่งเป็นสภาวะที่ไม่เคยตั้งชื่อคือยังไม่มี  อธิวจนสัมผัสโส มีแต่ ปฏิฆสัมผัสโส ปฏิคือทวนไปมา แล้ว ฆ คือเป็นสิ่งที่ตั้งขึ้นตั้งอยู่ แล้วพลังงาน static ส่วน ปฏิ เป็นพลังงาน Dynamic

ถ้าสัมผัสแล้วมีแต่สภาวะ ยังไม่ตั้งชื่อเรียกว่า ปฏิฆสัมผัสโส เป็นนามธรรมแท้ๆ เพราะฉะนั้น วจีสังขาร ในสังกัปปะ 7 สังขารที่ปรุงแต่งกันแล้วไม่มีชื่อเรียกหรือตั้งชื่อแล้วก็เรียกเป็นวจี สื่อให้คนภายนอกรู้ได้ ถ้ามีชื่อเรียกก็เป็นอธิวจนสัมผัสโส

การเกิดในใจเป็นสัมผัสแล้วปรุงแต่ง มีลักษณะ 2 คือวจีสังขารหรือวจีสัมผัส หรือเรียกว่าปฏิฆสัมผัส วจี มันเป็นอธิ วจนเป็นภาษาคำพูดมีชื่อเป็นอธิวจนะ ความแตกต่างของอธิวจนะ เมื่อสัมผัสแล้วปรุงแต่งขึ้น ถ้าวจีสังขารมีชื่อก็ได้ไม่ตั้งชื่อก็ได้ ถ้าไม่ตั้งชื่อก็ใช้ ภาษาออกมาเป็นวจีเป็นคำไม่ได้ ก็ขยายความกันยาวว่าคือสังขารอย่างไร หรือพูดเป็นสองประโยค สามประโยคก็เข้าใจหรือพูดสามสี่คำก็เข้าใจแล้วแต่บางอย่าง หรือผู้รับรับได้ เป็นแค่วลีหรือประโยค หรือต้องอธิบายกันยาว ทำให้งงก็ได้

ก็เรียกว่าสิ่งที่ขยายความออกมาเป็นวจีกรรม วจีสังขารจึงไม่ใช่วจีกรรม วจีสังขารถ้าไม่มีวจีคำพูดก็เป็นปฏิฆสัมผัสโส ถ้ามีวจีคำพูดก็เป็นอธิวจนสัมผัสโส

สื่อธรรมะพ่อครู(สัมประสิทธิ์) ตอน พ่อครูชี้แจงเรื่องหนังสือเราคิดอะไรและพรรคเพื่อฟ้าดิน

อาตมาคิดว่าจะเพลางานเพื่อเพิ่มสัมประสิทธิ์ให้อายุยืนยาวไป งานเขียนก็จะลด

อาตมาขอบอกตรงๆ นะ ดีไม่ดี อาจจะให้หยุดเราคิดอะไรเลย มันมีแวบๆในใจ ว่า เราก็แค่ดันสุระอยู่ มันไม่ดันทุระอยู่ก็ดันสุระอยู่ ก็จะควรไหมก็ช่วยกันคิด ที่จริงก็มีประโยชน์ สำหรับคนที่ติดตาม ก็ยังไม่รู้ว่ามันจะพอรึ เอาพลังงานแรงงานมาทำด้านอื่นเราไม่ทิ้งหรอก หรือว่าจะยังทำไปก่อน อะไรอย่างนี้ แม้แต่ตอนนี้ก็ขอพูด พรรคเพื่อฟ้าดิน เขาก็อยากรักษาไว้ อาตมาก็ว่า มันจะไหวหรือ มันต้องจ่ายเงินเยอะนะ เพราะกฏหมายออกมาแล้ว มันจะเป็นภาระ อาตมาตั้งพรรคเพื่อให้อยู่ในนิตินัย และจะมีส่วนไปกับทางโน้น อาตมาว่า พวกเรายังไม่ถึงขนาดมีตัวตนไปแสดงในรัฐสภา เอาแต่ราษฎรที่ร้อยเปอร์เซ็นต์ กว่าการเมืองทางสภานั้น ก็น่าจะง่ายกว่าตรงกว่า การเมืองพรรคราษฎร อาตมาก็ให้เขาว่ากันไป มันก็เมื่อยนะ ก็ช่วยคิดบ้าง เราเอาพลังมาช่วยรังสรรทางด้านนี้ร่วมกันจะดีกว่าไหม

สมณะเดินดินสรุป…จบ

Youtube:-

https://youtu.be/ue8e8xv9S3M