เวียนธรรมวันอาสาฬหบูชา
ณ พุทธสถานราชธานีอโศก หมู่บ้านชุมชนราชธานีอโศก อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี
วันที่ ๒๗ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๖๑
สมณะเดินดินว่า วันนี้เป็นวันสำคัญทางพุทธศาสนาโกณฑัญญะเกิดอัญญะธาตุ พระอัญญาโกเป็นสาวกรูปแรกเหตุการณ์ผ่านมา ๒๕๐๐กว่าปี ทุกวันนี้พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ก็ยังมีอยู่ตราบใดที่มีผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบตราบนั้นโลกไม่ว่างจากพระอรหันต์ ธรรมะที่พ่อครูแสดงธรรมเมื่อนำหลักธรรมะไปจับก็จะเห็นว่าสอดร้อยซึ่งกันและกัน ธรรมะของพระพุทธเจ้าเป็นอกาลิโก
ในช่วงเข้าพรรษาพวกเราจะมารวมกัน แต่จะไม่เกิดประโยชน์หากไม่มีการฝึกฝน ไม่มีการพากเพียรในช่วงสามเดือน วันนี้จะมีสมณะสิกขมาตุมาให้ข้อคิดแก่พวกเรา
สิกขมาตุฟ้าคุณคูณ… ในวันที่มีพระรัตนตรัยครบได้รำลึกในช่วงบิณฑบาตว่าการที่มาปฏิบัติธรรม ๓๐ กว่าปีได้อะไรบ้าง การได้ถือบาตรซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของนักบวชคือความสำคัญยิ่ง
สิกขมาตุศิริพร… เข้าพรรษาตั้งใจจะออกกำลังกายให้ต่อเนื่อง
สิกขมาตุตรงธรรม…ที่นี่มีการเรียนรู้สิ่งที่เกิดขึ้นในจิตใจ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นอ่านอารมณ์ตัวเองจึงจะเป็นโลกุตระ
สิกขมาตุเป็นหญิง…มาลัยหลากสีที่พ่อท่านร้อยคือความต่างของคนที่หลากหลายทิฏฐิหลากหลายจริตที่ทำให้เกิดผัสสะ ความหลากหลายในบ้านราชคือความสำคัญในการประพฤติพรหมจรรย์
สิกขมาตุผาแก้ว…ในเวลานี้มีเหตุการณ์มากมาย ที่สปป.ลาวเกิดน้ำท่วม กรีซไฟไหม้ ญี่ปุ่นทั้งน้ำท่วมและอากาศร้อน แต่ในบ้านราชยังมีความโชคดี แต่เราก็ไม่รู้จะตายเมื่อไหร่ เราจะต้องทำใจให้พร้อมเมื่อจะตาย
สิกขมาตุต้นข้าว…ไปนอนโรงพยาบาลมา คนเป็นมะเร็งหลอดเสียงอายุ ๘๐ ปี ทำให้เราต้องมาสำนึกมากๆ ในตอนที่มีเสียงจะทำอย่างไรที่จะกล่าวออกไปอย่างมีพลัง เสียงที่ออกไปบีบหัวใจคนอื่นไหม เราต้องสำนึกในศีลข้อ ๔ ให้มาก ในช่วงขาดีเราควรที่จะไปบำเพ็ญกุศล
สิกขมาตุกล้าข้ามฝัน…ที่ผ่านมาได้ไปลงมือปฏิบัติล้างภาชนะส่วนกลาง ทำให้เห็นว่าอย่าพูดมากลงมือทำดีกว่า ตอนนี้ญาติธรรมก็ช่วยกัน และตั้งแต่วันพรุ่งนี้จะไปเยี่ยมเรือนักเรียนทุกวัน และจะไปเยี่ยมญาติโยมที่เจ็บป่วยทุกวัน
สิกขมาตุรินฟ้า…แผ่นดินพุทธ ที่นี่มีศีล ๕ ละอบายมุข กินอาหารมังสวิรัติ เป็นที่สัปปายะ เสนา บุคคล อาหาร มีทั้ง กาวฬิงการาหาร มโนสัญเจตนาหาร ผัสสาหาร วิญญาณาหาร ธรรมะพ่อท่านเป็นผู้บอกสัมมาทิฏฐิให้กับพวกเรา และมีการสังวรศีลสำรวมอินทรีย์ได้จริง จนเรามีสมาธิ จิตของเราไม่หวั่นไหว อยู่ที่นี่ได้สร้างกุศลและสร้างบุญไปด้วยเพราะได้ลดละกิเลส แผ่นดินพุทธนี้จะเจริญยิ่งขึ้น
สมณะแสนดิน…วันอาสาฬหบูชา เป็นวันที่พระพุทธเจ้าแสดงธรรมความไม่สุดโต่งสองด้าน จะพยายามลดละอัตตา ระลึกถึงหลวงตามหาพรหม จะพยายามแบ่งปันเวลาแบ่งปันความเข้าใจ ในด้านกามใจยังอยากมีความเสพไขมันทรานส์ จะพยายามลดละพวกนี้ให้ถึงจิต ไม่ให้โต่งไปในด้านอัตตาและกามให้ได้
สมณะหินจริง… เข้าพรรษาตั้งตบะให้พอดีกับตนเอง การที่จะเข้าใจธรรมะและปฏิบัติได้ดี ทำไมวนไม่บรรลุสักทีเพราะไม่เอาจริง ชีวิตที่ดีคือชีวิตที่พิชิตกิเลสของเราให้ได้
สมณะด่วนดี…อัญญาเป็นสิ่งที่เราเห็นดีและมีความกล้าหาญทางจิตวิญญาณ ชัดเจนในสิ่งที่เราปฏิบัติในจิตในนามธรรมของเรา ทำสิ่งนี้ดีจึงเกิดสัมประสิทธิ์ เกิดนามธรรมที่ชัดเจนในการทวนกระแสโลก
สมณะถักบุญ…มาเข้าพรรษาที่บ้านราชครั้งที่ ๑๖ พระพุทธเจ้าท่านประกาศทฤษฎีกามอัตตา กามคือดูดมาเพื่อตน อัตตาคือผลักออกไป ประสบการณ์ ๒๙ ปีและ ๖ ปีของเจ้าชายสิทธัตถะคือกามสุขาลิกะและอัตถกิลมถะ ท่านได้เข้าถึงทฤษฎีกามและอัตตาและมัฌชิมาปฏิปทา มัฌชิมาคือ ๐ ปฏิคือแอ็กชั่นรีแอ็กชั่น วิ่งเข้าหา ๐ ประกาศความโต่ง ดูดผลักรักชังแต่สุดท้ายวิ่งเข้าหา ๐ แต่ทฤษฎีของโลกทุกวันนี้ล้วนวิ่งหนี ๐ เป็นทุนนิยมเอามาเพื่อตน แต่บุญนิยมแบ่งปันเพื่อผู้อื่น
สมณะมือมั่น…อาตมาเกี่ยวข้องกับวันอาสาฬหบูชาและไม่ลืมความประทับใจ ในปี ๒๕๒๔ ก่อนวันอาสาฬหบูชา ๑ วัน ได้เดินเข้าไปในรั้วรามคำแหง ได้เห็นรถกองทัพธรรมและได้ไปช่วยติดโปสเตอร์ จากนั้นจึงได้ไปสันติอโศก จากวันนั้นจึงได้อยู่จนถึงทุกวันนี้
สมณะแก่นเกล้า…เด็ก ม.๑ ได้มีความสุขกับถนนลื่น แต่คนอายุมากไม่ค่อยผาสุกเท่าไหร่เพราะกลัวลื่น อยู่กับพวกเรามีความอบอุ่น ได้ฟังธรรมพ่อครูก็ยิ่งเข้าใจศาสนาพุทธยิ่งขึ้น แต่ก่อนปฏิบัติไม่ถูกทางโต่ง เช่นเคยอดข้าว ๒๒ วัน ควรฝึกทบทวนตัวเอง ฝึกเคร่งๆ ไว้ดีต่อตัวเองแต่อย่าเครียดมาก อย่าตั้งเกินกรรมฐานของตัวเอง
สมณะคมคิด…ไม่ค่อยได้ขึ้นศาลา เข้าพรรษาจะขึ้นฉันบนศาลา เว้นเสาร์อาทิตย์เพราะต้องสอนเด็ก การปฏิบัติธรรมต้องอ่านเวทนาที่เกิดจากการรับรู้ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ปฏิบัติธรรมของพวกเราเป็นแบบลืมตา
สมณะฟ้าไท…ช่วงเข้าพรรษาอยากบรรลุธรรมให้ตั้งตนบนความลำบาก ตั้งให้ตรงกับสักกายทิฏฐิของเรา คนเราวิบากกรรมแต่เรามีบารมีต้องจัดการตัวเองก่อนที่วิบากจะมาถึงเรา ยังแข็งแรงอยู่ทำซะแล้วจะได้ผลตามที่เราต้องการ
สมณะเดินดิน…สิ่งที่เป็นภาระของพ่อครูที่ทำให้ท่านเหนื่อยคือ กิเลสของพวกเราที่ทำให้พ่อครูเหนื่อยมากๆ ถ้าภายในเอาไม่ลงและภายนอกก็เต็มที่อยู่แล้ว ถ้าหนักหนาสาหัสสากรรจ์พระโพธิสัตว์ก็ไปไม่รอด แม้พ่อครูจะพูดให้เราเข้าใจแต่ถ้าเราไม่ละกิเลสสักอย่างก็เหมือนเดิม ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
ทำอย่างไรเราจะมีโอกาสรู้กิเลสขอเรา ซึ่งไม่ง่าย กิเลสมันฉลาดกว่าเรา สู้อย่างไรมันก็ฉลาดกว่าเรา สิ่งสำคัญต้องฟังธรรมจากสัตบุรุษ เพราะสัตบุรุษรู้ทิศทางที่จะจัดการกับกิเลสได้
พ่อครูว่า…กิเลสมันจะฉลาด แต่ให้ฉลาดได้ขนาดไหนมันก็ฉลาดได้แค่เฉโก กิเลสมันฉลาดเป็นปัญญาไม่ได้ ทำไปเลย กิเลสไม่มีสิทธิ์จะฉลาดเป็นปัญญา กิเลสไม่มีโอกาสเป็นอัญญะ ฉลาดอยู่ในกรอบของโลกีย์เท่านั้น อยู่ในเฉกะหรือเฉโก ภาษาของพระพุทธเจ้านั้นชัดเจน แต่ว่าคนมีปัญญาไม่พอ ความเฉลียวฉลาดด้านปัญญาไม่มี คนที่ไม่มีอัญญธาตุในจิต ยังไม่เข้าหาอัญญา อัญญาแปลว่าอื่น ที่ออกไปจากโลกได้ คนที่ในวงวัฏฏะ ของโลกนี้ อยังโลโก ยังไม่มีโลกอื่น
บันทึกโดย ปะตรงเตือน นาวาบุญนิยม พุทธสถานราชธานีอโศก จ.อุบลฯ
