ขอเล่าเข้าพรรษา ตอนที่ 11 สังคมสาธารณโภคี พึ่งเกิด แก่ เจ็บ ตาย กันได้
วันนี้เป็นวันที่ 11 ของการทำตบะแล้วนะคะ ที่ได้เขียนบันทึกเรื่องราวต่างๆ ในบวรราชธานีอโศกให้ญาติมิตรได้อ่าน การทำตบะนี้อาศัยความระลึกถึงกันและหวังว่าผู้อ่านคงได้รับประโยชน์ จึงทำให้มีกำลังที่จะเข็นตัวเองให้เขียนอย่างต่อเนื่อง คิดว่าถ้าเขียนใส่สมุดเหมือนที่เคยทำมาคงจะถูกความขี้เกียจเข้าครอบงำ และก็ไม่เขียนเหมือนที่เคยเป็นมา ที่ราชธานีอโศกวันนี้เป็นวันที่ ๒ ที่มีแสงแดดหลังจากที่ท้องฟ้าครึ้มและมีฝนตกทุกวัน อากาศตอนเช้าเย็นสบายมีสายลมแสงแดด ปะยังมีความยินดีที่ตื่นเช้าย่อยธรรมะ เดินลมปราณ ทำงาน ๕ส. และพิมพ์งานธรรมะค่ะ วันนี้วันอาทิตย์มีรายการวิถีอาริยธรรม พ่อครูแสดงธรรมเวลาเก้าโมงถึงสิบเอ็ดโมง ตอนบ่ายก็สอนเด็กนักเรียนและพิมพ์ธรรมะ เย็นวันนี้มีประชุมชุมชนค่ะ
ช่วงนี้มีญาติพี่น้องนอนป่วยที่โรงพยาบาล ๓ คนคือ คุณปะดาวบุญ คุณหน่อย และคุณเหลา ก็มีเรื่องราวที่น่าประทับใจเรื่องการเอาภาระดูแลกันที่บ้านราชเล่าสู่ฟังค่ะ คุณปะดาวบุญก็จะมีคุณซิ้มเป็นผู้อาสาดูแลร่วมกับญาติของคุณปะ วันนี้คุณปะลืมตาแล้วค่ะ คุณซิ้มเล่าว่ามีญาติพี่น้องและญาติธรรมไปเยี่ยมเยอะเลย ภาคค่ำในที่ประชุมชุมชนก็มีการนำรูปคุณปะขึ้นจอให้ชาวบ้านราชได้ดู พวกเราทุกคนดีใจในการมีปฏิกิริยาของคุณปะ ทุกคนคอยฟังข่าวอย่างใจจดใจจ่อ คุณหน่อยก็มีลูกสาวไปดูแลและพักค้างที่อุทยานบุญนิยมกับคุณซิ้ม อีกคนคุณเหลามีแผลที่แขนลูกชายที่เป็นคุณหมอกลัวติดเชื้อ จึงให้นอนพักที่โรงพยาบาลค่ายสรรพสิทธิประสงค์ โฮ่งปัวประกาศขอจิตอาสาไปช่วยอยู่เป็นเพื่อน ก็จะมีนิสิต วนบ. อาสาผลัดเปลี่ยนไปดูแลกัน และก็มีญาติธรรมไปเยี่ยนเยือนให้กำลังใจ
ในปี ๒๕๕๖ ปะเคยเข้าโรงพยาบาลผ่าตัดเนื้องอกในมดลูกที่ รพ.วารินชำราบ ตอนนั้นก็วางใจให้หมู่กลุ่มดูแลและจัดการ ไม่แจ้งข่าวไปทางบ้านรู้ และก็ไม่ระบุว่าจะให้คนวัดคนใดไปดูแลด้วย แล้วแต่ทางหมู่กลุ่มจะจัดการ ปะปล่อยให้เป็นไปตามเหตุปัจจัย ปรากฏว่าคุณตามพร ซึ่งเป็นคนปฏิบัติศีล ๘ ไปนอนเฝ้าที่โรงพยาบาล ปะนอนอยู่ห้องธรรมดา ตามพรก็นอนใต้เตียง คอยดูแลเป็นอย่างดี ส่วนผู้ส่งอาหารก็คือคุณดินดอน อาหารที่เขาเอาไปให้ กินได้ทั้งปะ คุณตามพรและแจกผู้ป่วยเตียงข้างๆ ด้วย แถมคุณดินดอนจะนำผลไม้ที่บ้านราชไปฝากทีมพยาบาลด้วยทุกครั้ง นอนที่โรงพยาบาลอบอุ่นดีค่ะ นอนฟังธรรมะสมัยก่อนมีวิทยุชุมชนที่บ้านราชส่งสัญญาณไปถึงโรงพยาบาลด้วย คุณหมอและพยาบาลก็มีอัธยาศัยดี มีความเป็นญาติมิตร มันเป็นความรู้สึกที่ปะสัมผัสได้ ปะไม่เลือกอยู่ห้องพิเศษชอบอยู่กับผู้คน ได้เห็นความทุกข์ของหลากหลายชีวิตของลูกผู้หญิง บางคนก็มีลูกนอกมดลูก บางคนก็แท้งลูก(แท้งธรรมชาติ) อยู่ที่นั่นเหมือนได้ตอกย้ำให้เรียนรู้ทุกข์และหาทางดับทุกข์ค่ะ
ในสังคมบุญนิยมสาธารณโภคีที่ปะอยู่มาตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๓๘ สมัยนั้นแบบเทียวไปเทียวมาทุกสัปดาห์ และปี ๒๕๔๐ ได้มาอยู่ประจำ ตั้งแต่ก้าวแรกที่เข้ามาบ้านราชจนปัจจุบันจะได้รับการช่วยเหลือเกื้อกูลตลอด สังคมที่คนแต่ละคนทำงานเพื่อละตัวละตน ลดความเห็นแก่ตัว ทำงานฟรี มีความเป็นญาติพี่น้อง พึ่งเกิดแก่เจ็บตายกันได้ สิ่งเหล่านี้เกิดจากคำสอนของพ่อครูสมณะโพธิรักษ์ ที่ท่านให้พวกเราฝึกฝนเป็นคนมีศีลมีธรรม สังคมที่มีแต่คนมีศีลจึงมีแต่ความผาสุกค่ะ “ศีลนำสุขมาให้”
เสร็จจากประชุมชุมชนก็มาใช้ชีวิตอยู่กับนักเรียนที่นอนอยู่ด้วย ก่อนนอนก็จะพูดคุยกัน วันนี้ถ่ายเซลฟี่เพื่อโพสต์ให้คุณแม่เห็นหน้า เด็กๆน่ารักค่ะ ตื่นเช้าไปร่วมกิจกรรมทันทุกวัน กราบพระก่อนนอนและกราบปะแทนแม่ด้วยนะคะ ทุกคนเป็นเด็กดีค่ะ
ปะตรงเตือน นาวาบุญนิยมพุทธสถานราชธานีอโศก อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี
วันอาทิตย์ที่ ๕ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๖๑
