แดนเพลิน-เชิญพัก …  Pleasant land – Please rest

แดนเพลิน-เชิญพัก … 

Pleasant land – Please rest

วันนี้ 3 ส.ค. 2562 พ่อครูเดินย่อยอาหารหลังฉัน … เดินลงไปจากชั้น 4 เฮือนศูนย์สูญ ก็เจอศิลปิน “หม่อง”พลังกาย กำลังเขียนภาพจิตรกรรมบนฐานของหมื่นไหลเด้อ หรือสไลเดอร์ที่บ้านราชฯนั่นเอง

พ่อครูจึงให้การบ้านหม่องไปเขียนป้ายคำว่า 

“แดนเพลิน-เชิญพัก” … “Pleasant land – Please rest”

ภาพจิตรกรรม แฝงแนวคิดเพื่อบ้านเมือง มีสัญลักษณ์พรรคการเมืองต่างๆ และสัญลักษณ์สำนักทางศาสนาที่มีอิทธิพลจูงนำประชาชนนั่นเอง

ที่กระท่อมมังสวิรัติ มีขวดนมตั้งอยู่ … คิดว่าทั้งเด็กและผู้ใหญ่ คงพากันไปเล่นน้ำอย่างสบายใจ จึงวางขวดนมไว้ ประมาณว่า…ขอจองไว้ก่อน…

“แดนเพลิน-เชิญพัก” … “Pleasant land – Please rest” แสดงให้เห็นถึงจิตเมตตาอันหาประมาณมิได้ของพ่อครู ที่สร้างเสนาสนสัปปายะ ให้ประชาชนหนีร้อนจากไฟโลกีย์ ได้มีที่พักอันเย็นสบายท่ามกลางธรรมชาติของสายน้ำที่สร้างสรรโดยมนุษย์โลกุตระ …โปรดมาพักได้!

“สิ่งที่เราต้องการนั้น มันไม่ใหญ่โต อัครฐาน อะไรดอก !

ชีวิตง่ายๆ ถูกๆ ขยันๆ รู้จักพอดี

มีความซื่อสัตย์ มีเมตตา เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นเสมอๆ

ชีวิตเหมือนดอกหญ้า แต่มันใหญ่ยิ่ง เป็นมหาพลังเย็นโอบอุ้มโลก”

เดินไปเจอนายเต้ย(น้องชายอาดินนา) ช่วยเก็บขยะ พ่อครูจึงกล่าวให้กำลังใจ

ช่วงนี้  ท่านสมณะหินจริงท่านอาพาธจากการผ่าตัดต้อกระจก ต้องพักรักษาตัว ชาวบ้านราชฯจึงต้องเอาภาระช่วยงาน สขจ.กันให้มากขึ้น ช่วยกันเก็บขยะที่ประชาชนนำมาทิ้งไว้ แยกขยะส่วนตัวให้ถูกหลักวิชาการขยะวิทยา 

ทีมงานปฏิสันถาร ทำหน้าที่ต้อนรับอย่างดี แต่ละวันมีเรื่องน่าบอกเล่าอันน่าประทับใจมากมายกับผู้ที่มาเยือน “แดนเพลิน-เชิญพัก” แห่งนี้ 

คุรุ ดาวชิดเดือน นำเด็กๆสมุนพระราม มาเรียนที่เฮือนบวร เป็นชีวิตนอกกล่อง มีห้องเรียนอันกว้างใหญ่ไพศาล ของ บ้าน วัด โรงเรียน บวร

ที่ร้านจิตอาสาห้านโดนใจ…เราขายของราคาเท่าทุน..วันนี้เป็นวาระของชาวศีรษะอโศกจะมาผลัดกันทำหน้าที่ แต่ว่า ผู้รับใช้ที่อยู่ประจำอย่าง อาฝั่งดาว ก็ยืนหยัดทำหน้าที่อย่างเบิกบาน

ประชาชนมารับบริการสินค้าราคาเท่าทุนกันอย่างหนาตา แทบทุกวัน โดยเฉพาะวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ มีให้ครบวงจร ไม่แพ้ห้างสรรพสินค้า แต่ว่าเราขายเฉพาะสินค้ามีสาระจำเป็นต่อชีวิต สินค้าไร้สาระมอมเมาพวกเราไม่ขาย…ลูกเด็กเล็กแดงนำมาด้วย มีที่เล่นน้ำฟรีไม่คิดเงิน…

ที่ร้านดินอุ้มดาว…ขายของมือสอง ใครมีของเก่าเหลือใช้ ของใหม่ที่เกินจำเป็น ก็นำมาบริจาค รายได้สมทบทุนบุญนิยมทีวี ดินก็คือของที่ดูต่ำๆแต่เอาไปอุ้มชูดาวคือบุญนิยมทีวีสถานีโทรทัศน์ผ่านดาวเทียมได้

ร้านดินอุ้มดาว มีข่าวดี สินค้ามือ 2 ลดราคา 50% ทุกวันเสาร์-อาทิตย์

เปิดขาย 10.00-16.00 น.

ชาวชุมชนกำลังแกะฝักถั่วลิสงไร้สารพิษ ที่เก็บจากแปลงกสิกรรมริมมูน ผู้ปลูกคือคุณปลุกดิน ขยันการ หนุ่มชาวไร่ ป.โท คนโสดแห่งบ้านราชฯ

ทางฝั่งอาหารสด ก็มีอาหารหลากหลายเมนูมังสวิรัติ เน้นอร่อยเพื่อคนใหม่ที่เริ่มหัดเข้ามากินมังฯ แต่ต้องไม่เป็นอาหารที่เป็นพิษ หากทำแบบไร้สารพิษได้ยิ่งดี

พ่อค้าแม่ค้า มีทั้งคนในชุมชน และจากภายนอกชุมชน มาขายได้ฟรี

คุณเจน(สวนแสนสุข) พาลูกชาย ภูแสนดิน มาจากสวิสเซอร์แลนด์ มากราบนมัสการหลวงปู่พอดีเลย 

เดินไปเจอเด็กตัวน้อยพ่อครูก็ปรบมือ เล่นด้วยอย่างเป็นกันเอง 

มันฝรั่งทอด ปอเปี๊ยะทอด…มีอาหารทั้ง ไทย จีน แขก ฝรั่ง ญวนให้เลือกชิมได้ตามสะดวก รับรองว่ามังสวิรัติที่นี่ รสชาติไม่แพ้อาหารเนื้อสัตว์ มารับชมรับชิมแล้ว ท่านอาจจะเลิกกินเนื้อสัตว์ไปเลย…

พ่อครูเดินกลับมาเห็นจอกน้ำพลาสติกประชาชนลืมทิ้งไว้ใกล้กับช้างหน้าแก่งสะโพ ปัจฉาฯจึงช่วยหยิบมาเพื่อทิ้งลงถังขยะ 

การที่ทำเสนาสนสัปปายะขึ้นมา พ่อครูไม่ได้คิดทำเพื่อตัวเองจะเงินทองจากประชาชน ทั้งไม่เก็บเงิน ให้มาใช้สถานที่ฟรี แม้ขายของก็ยังขายราคาเท่าทุนอีก แต่สิ่งที่มากับประชาชนคือ ขยะบ้าง เด็กแว้น บ้าง รวมถึงหากประชาชนที่มาหกล้มบาดเจ็บ อาจมีเรื่องฟ้องร้องได้อีก (กฏหมายประเทศสหรัฐอเมริกา ให้ฟ้องร้องวัด หากว่าประชาชนมาหกล้มบาดเจ็บที่วัด) 

แต่ว่าที่ผ่านมาแม้จะมีคนมาหกล้มบาดเจ็บแต่ก็ไม่มีใครมาต่อว่าหรือมาฟ้องร้อง เพราะรู้ว่าพวกเราทำการให้ อย่างไม่หวังผลตอบแทน 

พ่อครูสร้าง “แดนเพลิน-เชิญพัก” Pleasant land-Please rest

พ่อครูได้ทำตามคำสอนของพระพุทธเจ้า

ภิกษุทั้งหลาย !  พรหมจรรย์เราประพฤติ มิใช่เพื่อ… 

หลอกลวงคนให้มาเคารพนับถือ  (น ชนกุหนัตถัง) 

มิใช่เพื่อเรียกคนมาเป็นบริวาร (น  อิติ มังชโน) 

มิใช่เพื่ออานิสงส์เป็นลาภสักการะและเพื่อเสียงสรรเสริญ    มิใช่เพื่อจะได้เป็นเจ้าลัทธิ หรือค้านลัทธิอื่นใดให้ล้มไป  

มิใช่เพื่อให้มหาชนเข้าใจว่า.. เราได้เป็นผู้วิเศษอย่างนั้น        ก็หามิได้ 

ภิกษุทั้งหลาย ! ที่แท้ พรหมจรรย์นี้เราประพฤติเพื่อสำรวม เพื่อละ, เพื่อคลายกำหนัด, เพื่อดับทุกข์สนิท ฯ 

(พรหมจริยสูตร พตปฎ.เล่ม ๒๑  ข้อ ๒๕) 

ลูกๆชาวอโศกที่ได้รับการอบรมจากพ่อครู จึงต้องทำงานช่วยพ่อครู บริการประชาชน ให้ประชาชนที่มา ได้รับสิ่งที่ชาวพุทธควรได้ คือ โลกุตรธรรม อันประชาชนที่มาจะได้สัมผัส ได้ซึมซับ อาการอันน่าเลื่อมใส ของมนุษย์วรรณะ 9 ที่เป็นมนุษย์ที่มี “รวยโลภให้-ไร้โลภเอา” 

ตอนท้ายของการเดินมีชายเสื้อดำวัยกลางคน รูปร่างผอมแห้ง ตุปัดตุเป๋เดินมาถามสมณะว่า ขอกินมะละกอที่ปลูกอยู่หลังพระใหญ่สักสองลูก ได้ไหม?….

แน่นอน เชิญสอยกินได้เลย…ไม่ต้องเกรงใจ….