เช้านี้ 26 พ.ย. 2562 เจ็กเอี๋ยว นายลึกลึก แซ่เจ็ง อายุ 77 ปี สมาชิก บวร ราชธานีอโศกได้เสียชีวิตด้วยโรคเส้นโลหิตในสมองแตก
เจ็กเป็นตัวอย่างของความมักน้อยกล้าจน สมบัติส่วนตัวมีเพียงเสื้อผ้าไม่กี่ชิ้น กะลากับตะเกียบสำหรับรับประทานอาหาร
ชีวิตเจ็กเอี๋ยว ยามปกติ จะถีบรถจักรยานพ่วงเอาดินไปถมถนนที่เป็นหลุมเป็นบ่อ ทั่วบ้านราชฯ โดยไม่ต้องมีใครมาขอร้องหรือสั่งการแต่อย่างใดเลย
เจ็กเอี๋ยวอยู่อย่างไม่เป็นพิษเป็นภัยกับใคร มีปกติดูเหมือนเป็นฤาษี นอนอยู่ที่เมรุสุดชีวิต ทางชุมชนเคยให้บ้านอยู่ แต่เจ็กก็ยกให้ไม้ร่ม–รุ้งเริงธรรมอยู่แทน บอกว่าเขามาเป็นคู่ควรให้เขาอยู่บ้าน ส่วนเจ็กก็มานอนเมรุแทน เจ็กมีปกติ ร่วมทำวัตรเช้า ร่วมฟังธรรมภาคค่ำเป็นประจำสม่ำเสมอ
เจ็กเอี๋ยว มีปกติไม่แคร์โลกธรรม แก้ผ้าว่ายน้ำ ยืนฉี่ข้างทาง โดยไม่สนใจสมมุติโลก หรือบางทีเจ็กก็ต้องการทดสอบความไม่หวั่นไหวของโลกธรรมในตนเองก็เป็นได้ แต่หากมีใครขอร้องไม่ให้ทำ เจ็กก็พยายามทำตามสมมุติให้ได้ซึ่งสมัยที่เจ็กเอี๊ยวมีชีวิตอยู่มักนอนพักที่เฮือนสุดชีวิต (เมรุ) เสมอๆ กระทั่งเรียกว่าเป็นบ้านพัก บ้านโรงพัก ที่พักของโรง เพราะสะดวกดี
เจ็กเสียชีวิตตอน 06.30 น. ทางบ้านราชฯได้จัดงานฌาปนกิจศพให้ เผาตอนบ่ายสามโมงเย็น พ่อครูเมตตามาเทศน์ก่อนเผาศพ และพ่อครูยังรับรองว่าเจ็กเอี๊ยวหรือลึกลึก ท่านนี้เป็นพระอาริยบุคคลท่านหนึ่ง …เป็นชาวอโศกที่เป็นคนดี ที่เสียสละ มาเสียเปรียบไม่คิดมารวย ไม่ได้เป็นคนทำลายสังคม ไม่เป็นภาระสังคม แต่เป็นตัวช่วยสังคม มีพลังงานที่เป็นส่วนเกินมาสร้างสรรเสียสละ ประพฤติตนเข้าหาสัจจะธรรมและพยายามพัฒนาตัวเองให้มีสัจจะธรรมที่ดีที่เป็นธรรมและเป็นประโยชน์ช่วยเหลือผู้อื่น เป็นคนที่ไม่เอาเปรียบ เป็นคนเสียเปรียบ น่าชื่นใจ คนได้เปรียบน่าเศร้าใจ คนเสียเปรียบเป็นคนที่ช่วยตนและผู้อื่นได้มาก
และเป็นงานศพที่เรียบง่ายเท่าที่เคยร่วมงานศพมา และเป็นงานศพที่ใช้เวลาสั้นที่สุดเท่าที่เคยพบมาไม่ได้มีรายการรำลึกถึงผู้วายชนม์ที่เฮือนศูนย์สูญดั่งงานศพที่ผ่านมาและเช่นกัน ผู้ใหญ่บ้าน ขวัญหินแก้ว บอกว่าเผาเสร็จแล้วแต่เจ้าหน้าที่ยังออกใบมรณบัตรให้ไม่ทันเผาเลย
ตายเช้าเผาบ่าย…ตามที่พระพุทธเจ้าสอนไว้ เรื่องการจัดงานศพ ให้เผาให้เร็วที่สุด ไม่ต้องรอแม้ญาติที่ยังไม่มา…
