?มหัศจรรย์อนิจจัง ชีวิตเกิดดับดุจพรายน้ำแสนสั้น ที่ต้องทำให้เป็นดั่งทองพราย?
.
คลิกดูภาพทั้งหมดที่นี่
?ตื่นขึ้นมาเช้าวันที่ 11 มีนาคม 2564 ชีวิตที่เคยเป็น Routine ตื่นมาสนทนาตอนเช้ากับพ่อครู ก็ต้องเปลี่ยนไป เพราะวันนี้ ต้องเดินทางชีวิตไปตามกฎอนิจจัง ที่พ่อครูสอนให้เราระลึกอยู่เสมอเป็นอนุสสติ
.
?เมื่อคืนวาน นอนอยู่ไม่ไกลจากพ่อครูนัก รุ่งสางเวลาประมาณเกือบตีห้า ได้ยินเสียงพ่อครูพูดกับท่านสมณะหนักแน่นว่าจะเดินทางไปที่ไหนสักที่ ได้ยินไม่ชัดนัก แต่เมื่อพ่อครูตื่นนอนตอน 6:00 น. ท่านก็บอกว่าจะเดินทางไปงานศพสิกขมาตุทองพราย ที่ปฐมอโศกในเช้านี้เลย
.
โอ้ ทีนี้ล่ะ ตื่นมาเก็บของตาเหลือกเลย รีบเก็บข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็น ต้องเตรียมอุปกรณ์สื่อสารหลายอย่าง รวมถึงคอมพิวเตอร์สำหรับงานเขียนของพ่อครูไปด้วย โชคดีที่ภันเตดินไท ติดต่อเรื่องตั๋วเครื่องบินได้อย่างรวดเร็ว มีกำหนดขึ้นเครื่องตอน 8:30 น.
.
ไม่ว่าจะด้วยอายุปาเข้าไป 87 ปี มีเม็ดเลือดขาวต่ำ หรือโรคไอไม่หยุดแข่งกับดอกเหลืองไม่หยุด หรือจะปลายประสาทอักเสบ ก็หยุดอิทธิบาท 8 และเมตตาอัปปมัญญาของพ่อครูไม่ได้ ช่วงเวลาทองคำเช่นนี้ พ่อครูไม่หยุดอยู่ บอกปัจฉาด้วยคติเดียว คือไปงานศพสิกขมาตุทองพรายเช้านี้ แม้ภาวะโควิดก็ฉุดไม่อยู่
.
…แต่จะฉุกละหุกอย่างไร การเดินทางครั้งนี้ก็คงจะง่ายกว่า สิกขมาตุทองพราย ที่ต้องทิ้งร่างอันผุพังนี้ เดินทางไปได้แต่เฉพาะจิตวิญญญาณ ปลายทางไปสู่ร่างใหม่ตามวิบากของตน ซึ่งก็ไม่รู้ได้ว่าจะเป็นเช่นไร กรรมวิบากเป็นอจินไตย
.
ลงจากเครื่องบินที่สุวรรณภูมิ มีทิดโด่งกับคุณธงธรรมเอารถตู้มารับ พ่อครูนั่งมาในรถรู้สึกวิงเวียนศีรษะก็เลยฉันยาหอมไปหน่อยนึงแล้วก็พักไป เป็นเรื่องที่ไม่สบายเลยสำหรับผู้อายุยาวขนาดนี้ ที่ต้องมานั่งรถนานๆ แต่พ่อครูก็ไปพื่อจิตวิญญาณของลูกๆได้พัฒนาขึ้น แม้จะลำบากร่างกาย แต่ท่านก็ยอมเสียสละให้เสมอ
.
11:45 น แล้วยังเดินทางถึงแค่บางบัวทอง น่าจะไปไม่ทันฉันตอนเที่ยงที่ปฐมอโศก จึงติดต่อไปฉันที่สวนเห็ดอรัญญิก ของครอบครัวไทยทัตกุล เรียกว่าปักหมุดลงฉุกเฉิน บุญหล่นทับที่สวนเห็ดฯเลย ดีนะที่เตรียมอาหารมาไม่ทัน นำผลไม้ เมนูเห็ดต่างมาถวายก่อน ฉันยังไม่หมดเลย ทางปฐมอโศกก็นำอาหารมาสมทบ ให้เรียกขะโยมวัดมาอีกเป็น 10 คนก็กินไม่หมด หากให้เตรียมตัวก่อนคงมากกว่านี้แน่ หลังพ่อครูไปแล้ว คุณบุญโชค น้องชายคุณสาธิตยังโทรมาบอกว่า จะเก็บเก้าอี้ที่พ่อครูมานั่งไว้เป็นที่ระลึกอีก
.
พ่อครูพูดกับคุณสาธิต หลังฉันว่า….พูดถึงกระท่อมแบ่งปันกันกินที่หน้าบ้านราชฯ…ของเขากระท่อมปันสุข ของเราแบ่งปันเลย พืชผักเรามีมาก หากเราใจถึงหน่อย เอาผักสวยๆไว้ให้ชาวบ้านที่กระท่อมแบ่งปันได้ยิ่งกว่านี้จะเจริญได้มากขึ้น แต่นี่ยังให้น้อยไป มีแต่แขนงกะหล่ำ ยังไม่เห็นหัวกะหล่ำปลีใหญ่ๆไปวางเลย…
.
มาถึงปฐมอโศกตอน 13.40 น.พ่อครูดูเมื่อยเพลียเนื่องจากการนั่งรถนานๆ จึงรีบไปพักทันที พักเสร็จ 15.30 น. ก็เดินไปร่วมงานฌาปนกิจศพสิกขมาตุทองพรายที่เมรุสุดชีวิตปฐมอโศกทันที ผู้คนมาร่วมงานกันล้นหลาม
.
?พ่อครูเทศน์ก่อนประชุมเพลิง…ให้เป็นอนุสสติว่า…ได้เวลาที่เราจะทำการประชุมเพลิงสิกขมาตุทองพราย มาถึงเวลาวาระสิ้นอายุไขไปแล้ว ก็เป็นเช่นเดียวทุกคน ไม่มีใครที่จะพ้นไปจากจุดนี้ จุดแห่งความสุดชีวิตนี้ ได้ถึงเวลาวาระแล้ว ก็ต้องอยู่ตรงนี้กันทุกคน
.
คนมีจิตวิญญาณที่จะสะสมกรรมวิบาก จะต้อง รู้ต้องทำกรรม จะทำอย่างไรให้หยุดทำกรรมชั่วกรรมบาปอย่างเด็ดขาด กรรมที่จะทำต่อไปก็จะมีแต่จะความดีเท่านั้น
.
คนทำบาปเพราะเหตุ เหตุคือตัวกิเลส พระพุทธเจ้าเรียนรู้ จับเจ้าตัวนี้ได้ แล้วก็สร้างปัญญาขึ้นมารู้ว่ามันเป็นอะไร ที่แท้จริงมันเป็นเรื่องของอวิชชา ถึงความไม่รู้ว่า สิ่งที่มันเป็นอยู่นี้ มันเกิดมาปรุงแต่งเป็นจิต เป็นวิญญาณเพราะความไม่รู้
.
เมื่อมีความรู้ เมื่อรู้เหตุว่าเพราะเราโง่ เพราะเราเองไม่เข้าใจ มันจึงไปประกอบกรรม เมื่อไปประกอบกรรมที่มันจะต้องรวมตัวกันอยู่ตลอดไป มันก็จะยังอยู่ตลอดไป พอเข้าใจแล้วว่า เราไม่ทำกรรมที่มันจะโง่ ที่จะต้องรวมตัวกันต่อไป หยุดเจ้ากรรมตัวเป็นอกุศลกรรมนั้นได้ มันก็ไม่ทำกรรมบาป เพราะสามารถที่จะมีปัญญา
.
ปัญญารู้จักตัวนี้แหละ จะปราบให้เจ้าตัวนี้หายให้ได้ ไปกดข่มให้มันหาย สะกดจิต ทำลืมๆมันก็ไม่ค่อยหาย มันจะหายด้วยความรู้ยิ่ง ปัญญา ปัญญารู้ยิ่ง รู้ว่าเอ็งนี่ เจ้ากิเลสหรือจิตตัวนี้ มันไม่มีตัวจริงหรอก มันเป็นตัวปลอม มันมาหลอกคน ว่ามันเจ๋ง มันมีตัวจริง มันนิรันดร เทวนิยมจึงไม่รู้ความจริงอันนี้ จึงไม่รู้ตัวที่จะดับ ก็เลยจำนนให้จิตตัวเองอยู่ตลอดนิรันดร จิตนิรันดรกลายเป็นพระเจ้า ที่จริงเป็นตัวมาร ตัวที่อยู่ต่อไปมันคือมารไม่ใช่พระเจ้า
.
ปัญญาก็เลยล้างความโง่อันนั้น ไม่ปรุง ที่จะให้เป็นตัวเป็นตนอีกเลย ทำได้ตั้งแต่เป็นๆ จบเรียกว่าอรหันต์ ถ้าอยู่ต่อไปก็ทำแต่ดี แล้วก็ทำประโยชน์คุณค่าให้แก่ผู้อื่น สอนผู้อื่นต่อ แม้แต่ธาตุรู้จิตนิยามก็สลายแตก สลายแยก ออกไปเป็นอุตุนิยาม เป็นดินน้ำไฟลมไปเลย ไม่จับตัวเป็นชีวะอีกเลย จบตัวเอง จบอัตภาพ สิ้นบุญ สิ้นบาป สิ้นอัตภาพ สูญไปเลย..ได้ ?
.
หลังเทศน์ก่อนประชุมเพลิง มีอดีตสิกขมาตุมาบรรจบ(นัยนา) และอดีตสิกขมาตุแมกไม้ ซึ่งได้ลาออกจากการเป็นสิกขมาตุ แต่ก็ไปอยู่ปฏิบัติตนในรูปแบบนักบวชหญิงอยู่นอกอโศก วันนี้ได้โอกาสมางานศพสิกขมาตุทองพราย และก็ได้มากราบนมัสการพ่อครูสมณะโพธิรักษ์ด้วย
.
สำหรับผู้ที่ได้ลาออกจากอโศกไป แต่ในภายหลังคิดเวียนกลับมาอีกรอบ เป็นเรื่องไม่ง่ายเลย หากไม่ลดตัวลดตนได้บ้าง ก็จะมีมานะอัตตา แม้จะมาได้ง่าย แต่ก็ไม่ง่ายเลย ได้ฟังอดีตสิกขมาตุมาบรรจบเล่าว่า เหมือนไปอยู่ปริวาสกรรมข้างนอก 10 ปีเลยทีเดียว และมาครั้งนี้ก็ต้องลดตัวตน ถอดตัวตนลงไปให้มากที่สุด จึงได้กลับมาได้
.
เส้นทางนักปฏิบัติธรรมชาวอโศกไม่ว่าจะในรูปแบบฆราวาสหรือนักบวช ก็ล้วนเป็นเส้นทางที่ บุญแรงแห้งรางวัล หากไม่เห็นทุกข์จะเห็นธรรมได้อย่างไร คนอยู่กับชาวอโศกได้จึงเป็นพวกแสวงหานิพพาน หาทางพ้นทุกข์พ้นสุขจริงๆ
.
แต่ถ้าตั้งจิตไว้ผิด มาอยู่กับชาวอโศก โดยไม่ได้มุ่งสู่การพ้นทุกข์ ไม่มุ่งสู่นิพพาน แต่ไปมุ่งหวังรูปแบบ อยากมาบวช หรือมุ่งหวังกาม หรืออัตตา…อย่างนี้แม้อยู่นานก็จะผิดหวัง ทนทุกข์อย่างกดข่ม ไม่เกิดปัญญาข้อแรกในปัญญา 8 คือ เกิดความละอาย ความเกรงกลัวอย่างแรงกล้า เคารพรักอย่างแรงกล้าต่อสัตบุรุษ ต่อพ่อครู หากไม่เปลี่ยนทิฏฐิ สักวันก็ต้องออกไป
.
น่านับถือที่ แม้บางคนจะเจอวิบากหนักจนต้องลาพักไปจากชาวอโศก แต่หากมีปัญญาสัมมาทิฏฐิหยั่งรากลงในจิตวิญญาณแล้ว เมื่อรู้สึกตัว ทุกข์บรรเทา ก็จะคิดได้ และหาทางกลับบ้านเจอเสมอ บางคนก็ต้องออกไปผจญวิบาก เจอทุกข์ทางโลกกระหน่ำย่ำยีจนแสนสาหัส
.
?และเมื่อนั้น จึงได้ตระหนักรู้ว่า เวลาชีวิตนั้นแสนสั้น อุปาทานขันธ์ 5 ดั่งพรายน้ำผุดเกิดแล้วดับไปอย่างรวดเร็ว หาแก่นสารสาระไม่ได้ ไม่เที่ยง ไม่ถาวร มีแต่สัจจะหนึ่งเดียวคือนิพพานอันเป็นแดนเกษม จึงเป็นสิ่งเที่ยงแท้ถาวร ที่เราควรใช้เวลาชีวิต ที่แต่ละเสี้ยววินาที มีค่าดั่งทองคำ ทำให้เป็นทองพราย อันควรค่าให้เราใช้เวลาชีวิตที่เหลืออยู่สั่งสมนิพพานใส่จิตวิญญาณของตนๆ และอยู่กตัญญูช่วยงานสืบสานพระศาสนาต่อไปให้ยืนยาวจนถึงวาระอันควร
.
…? ก้าวตามโพธิ์ 13 มีนาคม 2564
?ผู้มี ความเป็นอยู่ไม่ยาก มีความเจ็บป่วยก็ไม่เดือดร้อนและมีความตายก็ไม่กระทบกระเทือนใจอะไรได้จริงๆนั้นคือพระอาริยะแท้ ……พ่อครูสมณะโพธิรักษ์ ๖ มกราคม ๒๕๒๑
